EP 668
By loop
“ผู้อํานวยการแผนกเสี่ยว กําลังมุ่งหน้าไปที่การผ่าตัด”
“ พี่เสี่ยวกําลังจะไป”
“ นี่คงเป็นวาระสุดท้ายของผู้อํานวยการเสี่ยว”
ข่าวลือทุกประเภทจะแพร่กระจายออกไปที่โรงพยาบาลประจําภูมิภาคตงหวงและผู้ช่วยอาจารย์ยืนมองด้วยความสนใจดวงตาที่เฉียบคมและระมัดระวัง
ถ้าเสี่ยวจินยี่ไม่สามารถทําได้จริงๆการต่อสู้เพื่อแย่งชิงตําแหน่งผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า
ลูกน้องหลายคนที่ทํางานภายใต้ผู้อํานวยการแผนกที่สุดยอดคนนี้รอคอยวันนี้มานา
ความทุกข์ทรมานเป็นเวลานานในแผนกอาจฟังดูเกินจริง แต่ความไม่พอใจนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพียงชั่วข้ามคืน
ตําแหน่งในโรงพยาบาลไม่เหมือนองค์กรของรัฐ ผู้อํานวยการแผนกส่วนใหญ่ทํางานในตําแหน่งของพวกเขามาตลอดชีวิต จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เว้นแต่จะทําผิดพลาดครั้งใหญ่
เมื่อผู้อํานวยการแผนกเข้ารับตําแหน่งผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจะถูกทรมานโดยเขาจนกว่าเขาจะก้าวลงจากตําแหน่ง สําหรับหัวหน้าแพทย์และหัวหน้าแพทย์ที่ไม่สามารถได้รับการเลื่อนตําแหน่งให้ดํารงตําแหน่งนี้เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะได้รับอิสรภาพที่เคยมีมาก่อน คนเหล่านี้จะไม่เชื่อฟังเหมือนผู้มาใหม่และไม่มีใครพอใจกับการยอมจํานนที่เหลืออยู่เช่นเดียวกับการเป็นขี้ข้าของร่างใหม่
หากพวกเขาไม่สามารถไปยังตําแหน่งนั้นได้พวกเขาจะขอให้แยกแผนก ถ้าพวกเขาไม่แยกทางกันพวกเขาจะไปโรงพยาบาลอื่น การสืบทอดอํานาจในแผนกโรงพยาบาลเป็นเหมือนการกวาดล้างครั้งใหญ่
“ ฉันได้ยินมาว่าเป็นมะเร็งตับ”
“ มะเร็งตับหมายความว่าเขาตายแน่นอน”
“บางทีเขายังสามารถกลับมาทํางานได้อีกสองสามวันในหนึ่งสัปดาห์?”
“ มันยากที่จะพูดฉันไม่คิดอย่างนั้นเขามีเวลาเหลืออีกแค่นี้เขาควรจะกลับไปใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขไม่ใช่เหรอ?”
แพทย์กําลังคุยกันและน้ําเสียงของพวกเขาก็มองโลกในแง่ร้ายมากกว่าไม่
แพทย์มองว่าการช่วยชีวิตคนไข้มากเกินไปดังนั้นพวกเขาจึงมักมองโลกในแง่ร้ายเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้ว่าพวกเขาจะได้เห็นปาฏิหาริย์มากกว่าคนปกติ แต่อาจกล่าวได้อีกมากมายเกี่ยวกับสิ่งที่เขาจะต้องเผชิญ
“ผู้อํานวยการแผนกอายุห้าสิบเขาจะไม่ตื่นเร็ว ๆ นี้ถ้าเขาได้รับการผ่าตัดอีกครั้งเขาต้องพักก่อนทําเคมีบําบัดอีกหลายวันแม้ว่าเขาจะทํามันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะ งาน”
“ใครจะรู้เขาอาจเข้ารับการรักษาแบบกําหนดเป้าหมาย”
“การรักษามะเร็งตับแบบกําหนดเป้าหมายยังไม่มีความน่าเชื่อถือมากนัก”
“ถ้าเป็น PD-1 บางทีเขาอาจจะอยู่ได้สักพัก”
“ ในระยะสั้นเขายังคงต้องพักในช่วงเวลาหนึ่งใช่มั้ย?”
ในช่วงบ่ายอาจมีการหารือเพิ่มเติมระหว่างแพทย์ที่เข้าร่วมและแพทย์ประจําบ้าน
ท้ายที่สุดพวกเขาไม่เพียง แต่ต้องต่อสู้เพื่อตําแหน่งผู้ช่วยอาจารย์แพทย์ที่เข้าร่วมและแพทย์ประจําก็จําเป็นต้องเลือกทีมของพวกเขาด้วยเช่นกัน แน่นอนว่ามีบางคนเลือกทีมไปแล้ว แต่เนื่องจากมีผู้ชนะน้อยมากในที่สุดคนอื่น ๆ จึงถูกบังคับให้เลือกข้าง
มีเพียงแม่บ้านและนักศึกษาฝึกงานเท่านั้นที่สามารถอยู่ห่างจากสิ่งนี้ได้โดยเฉพาะผู้ที่มารับการฝึกอบรมที่ได้มาตรฐาน แม่บ้านที่ไม่ได้เซ็นสัญญากับโรงพยาบาลถือได้ว่าเป็นแรงงานระดับสูงเท่านั้น โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาไม่จําเป็นต้องมีส่วนร่วมในแผนกการแข่งขันที่ต่อสู้เพื่ออํานาจและผลประโยชน์
” เฮ้มาเราไปเยี่ยมผู้อํานวยการฝ่ายเสี่ยวกันเถอะ” มีคนยืนขึ้นและแนะนํา
“ ต้องไปเยี่ยมเขาแน่ ๆ คิดว่าวันนี้เหมาะมั้ย?”
ผู้ให้คําแนะนําได้แสดงและกล่าวว่า “ผู้อํานวยการแผนกเสี่ยว จะถูกส่งไปที่ศูนย์มะเร็ง แอนเดอร์สันในภายหลัง”
” คือหมายความว่าเขากําลังจะเกษียณเพราะอาการปวยใช่ไหม”
“ใครจะรู้?”
การอภิปรายดําเนินไป แต่ไม่มีข้อสรุปใด ๆ เมื่อพวกเขาโอเวอร์คล็อกเลิกงานพวกเขาก็ออกไปเป็นคู่ ส่วนใหญ่พบอีกครั้งที่โรงพยาบาลในเครือแห่งที่สอง บ้างมองหน้ากันแล้วยิ้ม
ในหอผู้ป่วยของโรงพยาบาลในเครือแห่งที่สองคือเสี่ยวจินยี่ซึ่งนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลและอยู่ระหว่างการถ่ายเหลวขณะพูดคุยกับญาติของเขาที่มาจากระยะไกล
เขายังคงมีจิตใจดี อันที่จริงเขาดูดีขึ้นกว่าตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาล แต่รอยยิ้มที่เห็นอกเห็นใจสามารถเห็นได้บนใบหน้าของผู้คนที่ล้อมรอบเตียงในโรงพยาบาล
“ผู้อํานวยการฝ่าย.” แพทย์จากโรงพยาบาลเขตตงหวงเดินเข้ามาในห้องช้าๆ
“โอ้ยังลี่น้องหวังคุณทั้งคู่อยู่ที่นี่”เสี่ยวจินยี่พยักหน้าเบา ๆ และทักทายพวกเขาทีละคน เขาดูจริงใจมาก
“เฮ้อเรื่องนี้เกิดขึ้นกับคุณได้อย่างไร” ยังลี่ถอนหายใจ จากนั้นเขาจับมือของเสี่ยวจินยี่ และนั่งลง
เสี่ยวจินยี่ยิ้มจาง ๆ “เชิญนั่งได้เลยพวกคุณทุกคนโอเวอร์คล็อกงานใช่ไหมคุณต้องจําไว้ว่าต้องมีคนอยู่ในหน้าที่”
“แพทย์ประจําบ้านอาสารับช่วงต่อหนึ่งวันพวกเขาต้องการแสดงความห่วงใยกับเจ้านายของพวกเขาด้วย” น้องหวังพยายามทําตัวสุภาพและพ่นเรื่องไร้สาระออกไป
เสี่ยวจินยี่พยักหน้า “เป็นยังไงพวกคุณทุกคนควรโฟกัสไปที่งานของคุณและเลิกคิดมากฉันเพิ่งจะผ่าตัดและทําเคมีบําบัดอีกสองสามครั้งฉันจะกลับไปอีกภายในไม่กี่เดือน”
‘คุณจะกลับมาได้ไหม’ มันเป็นคําถามในใจของทุกคน ผลข้างเคียงของการผ่าตัดและการทําเคมีบําบัดทุกชนิดปรากฏขึ้นในใจของทุกคน
ไม่มีการรักษาทางการแพทย์ใดที่ปลอดภัยอย่างแท้จริง แม้ว่าเปอร์เซ็นต์การเสียชีวิตที่เกิดจากเพนิซิลลินและอาการหูหนวกที่เกิดจากเจนตามิซินจะต่ํา แต่ก็ยังมีรายงานผู้ปวยจํานวนมาก แพทย์จะจําตัวอย่างที่ล้มเหลวเหล่านั้นได้อย่างชัดเจน
“คุณขอให้ผู้อํานวยการแผนกหลี่หยวนดําเนินการกับคุณหรือไม่” หมออีกคนถาม
เสี่ยวจินยื่นั้นเป็นศิษย์ของ หลี่หยวนและนั่นไม่ใช่ข่าวกับโรงพยาบาลประจําภูมิภาคตงหวงเนื่องจากเขาอยู่ที่โรงพยาบาลในเครือแห่งที่สองหลายคนจึงคิดได้ง่ายว่าหัวหน้าศัลยแพทย์คือหลี่หยวน
เสี่ยวจินยี่ส่ายหัวตามความคาดหวังของพวกเขา “ฉันขอให้หมอหลิงช่วยผ่าตัดให้ฉัน”
“ หมอหลิงคนไหน?” หมอบางคนเดาได้ แต่ไม่อยากจะเชื่อ
“หลิงรันอยู่ตรงนั้น” เสี่ยวจินยี่ ตอบอย่างตรงไปตรงมา
“ทําไม?” ตอนนี้กลุ่มแพทย์ไม่สามารถเข้าใจเหตุผลของเขาได้ ด้วยสถานะของเสี่ยวจินยี่ อาจเป็นเรื่องยากหากเขาต้องการทําอย่างอื่น แต่ถ้าเขาใช้ความอยู่รอดของตัวเองเป็นข้ออ้างในการขอให้แพทย์คนอื่นผ่าตัดเขาไม่มีแพทย์คนใดในประเทศจะปฏิเสธคําขอของเขา
นอกจากนี้สําหรับแพทย์หากพวกเขาได้รับการร้องขอจากแพทย์คนอื่นเพื่อทําการผ่าตัดนั่นเป็นสิ่งที่น่ายินดีอย่างยิ่งเพราะผู้ปวยไม่เพียงจ่ายค่าผ่าตัดฟรีแลนซ์เขาหรือเธอยังมอบความไว้วางใจให้แพทย์ด้วยชีวิตของพวกเขา
จากสิ่งที่ทุกคนเข้าใจ เสี่ยวจินยี่กําลังมองหาศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดในประเทศหรือคนที่เขาเชื่อว่ามากที่สุดที่จะทําการผ่าตัดมะเร็งตับ ให้กับเขา หลิงรันไม่เข้ากับเงื่อนไขข้อใดข้อหนึ่งนี้
เสี่ยวจินยี่หัวเราะเบา ๆ เขาไม่สนใจที่จะอธิบายกับแพทย์ที่อ่อนแอเหล่านี้เกี่ยวกับประเด็นที่เขาเป็นพิเศษหรือไม่เฉพาะเจาะจง แม้ว่าเขาจะสบายดี แต่เขาก็ไม่สามารถอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้หมอหนุ่มฟังได้และยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขากําลังหมดเวลา แพทย์ที่อ่อนแอเหล่านี้ไม่คู่ควรกับเวลาของเขา
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วโปรดกลับไปก่อนฉันจะลาสองสามวันในเวลานั้นผู้อํานวยการโรงพยาบาลหลัวจะเข้ารับตําแหน่งในแผนกชั่วคราวร่วมมือกัน” เสี่ยวจินยี่ทิ้งระเบิด
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ยอมปล่อยมือจากอํานาจ
หมอหนุ่มสองสามคนมีความคิดต่างๆในใจเมื่อพวกเขาออกไปจากห้อง การเปลี่ยนแปลงบ่อยครั้งทําให้เกิดสิ่งที่พวกเขาสามารถคาดเดาได้
“หลิงหรันกําลังทําการผ่าตัดที่โรงพยาบาลในเครือแห่งที่สองคุณต้องการดูไหม?” แพทย์ที่เข้ารับการรักษาตัวน้อยซึ่งมีหน้าตาแก่ชราผมสปาถุงใต้ตาลึกตาคล้ําและริมฝีปากเอียงเข้ามาด้วยความตื่นเต้นและรายงานสถานการณ์
“ไปชมกันเถอะ”
“แน่นอนเราต้องดู”
แพทย์จากโรงพยาบาลภูมิภาคตงหวงไม่พูดอะไรและรีบวิ่งไปที่โรงพยาบาล
เมื่อพวกเขาไปถึงแพทย์ผู้เข้าร่วมที่มีริมฝีปากเอียงขอให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นเข้ามา จากนั้น ทุกคนก็เข้าสู่ห้องผ่าตัด
โรงพยาบาลในยุคปัจจุบันมีนักศึกษาฝึกงานและแม่บ้านมากที่สุดเมื่อเทียบกับยุคอื่น ๆ พยาบาลที่รับผิดชอบแทบจะไม่สามารถระบุได้เลย ดังนั้นพยาบาลจึงให้สครับกับทุกคนที่มีเสื้อคลุมสีขาว
พวกเขาแต่งตัวตามและจัดระเบียบเล็กน้อยก่อนที่จะชําเลืองดูตารางการผ่าตัด จากนั้นพวกเขาก็วิ่งไปที่ห้องผ่าตัดปฏิบัติการ 3 ที่ซึ่งหลิงรันอยู่ที่นั้น
มีคนสองคนอยู่ในห้องผ่าตัดที่กําลังดูการผ่าตัดอยู่
แพทย์จากโรงพยาบาลภูมิภาคตงหวงเดินหน้าต่อไปอย่างเงียบ ๆ พวกเขาได้ยินทั้งสองคนที่มาก่อนหน้านี้กระซิบกัน
“น่าประทับใจมาก”
“ เขาช่วยชีวิตเรือพวกนั้นได้จริงเหรอ?”
“ รอยเย็บนี้ดีจริงๆ…เฒ่าไปถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉันคุณต้องเชิญคนนี้ไป
“แน่ใจนะ จะวันไหนดีล่ะ?”
