EP 675
By loop
หญิงสาวที่ตกลงไปที่หลุมขณะกําลังถ่ายเซลฟี่นอนคว่ําหน้าอยู่บนพื้น น้ําตาไหลอาบใบหน้าของเธอจากความเจ็บปวด
ในขณะเดียวกันผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะชักโทรศัพท์ออกมาเพื่อถ่ายรูปหญิงสาวบางคนรวมเธอไว้ในภาพเซลฟี่ด้วย
หญิงสาวและเพื่อนของเธอหมดหนทางที่จะหยุดคนเหล่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นแสงแดดก็แผดจ้า พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปิดกั้นแสงแดดไม่ให้ส่องลงมาบนใบหน้าด้วยมือข้างเดียว พวกเขายังทําเช่นนี้เพื่อไม่ให้ใบหน้าของพวกเขาปรากฏในภาพถ่ายที่ฝูงชนถ่ายและเพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ต้องมองไปที่คนเหล่านั้น ดังคํากล่าวที่ว่า ”ออกไปให้พ้นจากความคิด”
หญิงวัยกลางคนกลับมามีสติอีกครั้งก่อนที่จะเดินผ่านเหล่ายิ่งสาววัยรุ่น เธอยกโทรศัพท์ขึ้น และถ่ายภาพหญิงสาวคนนั้นอย่างใกล้ชิดที่พื้น จากนั้นเธอก็ถ่ายภาพเซลฟี่ของตัวเองโดยมีหญิงสาวเป็นแบ็คกราวด์ เธอยังให้คําแนะนําสองสามคํา “หญิงสาวคุณไม่สามารถเพิกเฉยต่อความปลอดภัยขณะถ่ายภาพสิ่งที่คุณทํามันอันตรายมากฉันจะถ่ายวิดีโอของคุณเพื่อเป็นคําเตือนสําหรับสมาชิกในครอบครัวของฉัน …”
หญิงสาวไม่เต็มใจ แต่เธอไม่มีทางเลือก สัตว์ป่าในส่วนบานดาริน ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะถ่ายภาพด้วยเช่นกัน แต่สุดท้ายแล้วแม้แต่สัตว์ที่ดุร้ายที่สุดก็รวมอยู่ในสารคดี
นี่คือตอนที่โจวซินเยียนเบียดตัวเองเข้าไปในฝูงชนขณะที่เขาหอบ ” คนที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ที่ไหนคนอื่นช่วยย้ายออกไปได้ไหมอย่าขวางทาง”
ฝูงชนเคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆสร้างช่องเล็ก ๆ ให้โจวซินเยียนเดินไปหาหญิงสาว
หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าใบหน้าที่เที่ยวย่นและดําคล้ําของโจวซินเยียนเป็นสิ่งแรกที่หญิงสาวเห็นเธออาจตกหลุมรักทันที
“ผมเป็นหมอและเห็นคุณตกลงไปในหลุมเมื่อกี้ ผมจะตรวจดูอาการบาดเจ็บของคุณ” โจวซินเยียนหอบหายใจขณะที่เขาแนะนําตัวเอง จากนั้นเขาก็จ้องมองจากใบหน้าของหญิงสาวไปยังบริเวณที่ร้าว
โจวซินเยียนเคยเห็นผู้ป่วยจํานวนมากที่มีกระดูกข้อต่อหักในห้องฉุกเฉินและเขาไม่เคยให้ความสนใจกับเรื่องนี้มากพอ ท้ายที่สุดแล้วมันเป็นประเภทของการแตกหักที่พบบ่อยที่สุดและโจวซินเยียนเชื่อว่าเขาสามารถรักษาคนที่มีอาการกระดูกหักที่ข้อต่อได้เช่นกันหากเขาตั้งสติ
อย่างไรก็ตามสิ่งที่แตกต่างกันในสถานที่ท่องเที่ยว เป็นเรื่องยากมากที่จะพบคนที่กระดูกหักที่ข้อต่อ ในสถานที่ท่องเที่ยว บางทีมันอาจจะไม่ใช่ของหายาก แต่โจวซิเยียนก็ดีใจมาก หลิงรันจะสอนวิธีรักษากระดูกหักข้อต่อเป็นการส่วนตัวให้เขาด้วยตัวเอง!
หญิงสาวสูดน้ํามูกและพูดว่า “ฉันคิดว่ามือของฉันได้รับบาดเจ็บ”
“ใช่คุณพูดถูก” โจวซินเยียนคุกเข่าบนขาข้างหนึ่งและสังเกตบริเวณที่บาดเจ็บ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ผมจะทําการตรวจพื้นฐานกอาจารย์ของผมกําลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้รอสักครู่”
หญิงสาวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยให้โจวซินเยียน ทําทุกอย่างที่ต้องการขณะที่เธอเจ็บปวด
โจวซินเยียน ยังตรวจสอบส่วนอื่น ๆ ของร่างกายของหญิงสาวในขณะที่เขาอยู่ที่นั่น เขาถอนหายใจภายในอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่ามีเพียงรอยขีดข่วน ขณะที่เขาเห็นหญิงสาวตกลงมาจากระยะไกลเขาไม่สามารถบอกได้ว่าการล้มส่งผลให้กระดูกบางส่วนแตก
หลิงรันเพียง แต่เดินออกไปหลังจากนั้นไม่นาน ดูเหมือนเขาเตรียมตัวมาดีเหมือนอย่างเคยเมื่อมองไปที่โจวซินเยียน
“เธอทนทุกข์ทรมานจากกระดูกหักที่แขนซ้าย” โจวซินเยียนสามารถบอกได้ว่าหลิงรัน กําลังจะถามอะไรเพียงแค่มองไปที่การแสดงออกของ หลิงรัน
หลิงรันก้มศีรษะลงเล็กน้อยและกล่าวว่า “ผมจะตรวจร่างกายให้คุณก่อน”
เนื่องจากหลิงรันเป็นคนพิถีพิถันเขาจึงไม่เหมือนกับแพทย์คนอื่น เขาเองปฏิบัติต่อคํา ร้องเรียนของผู้ป่วย เนื่องจากเขามีการตรวจร่างกายระดับปรมาจารย์แน่นอนเขาจึงต้องนําไปใช้ในขณะที่พวกเขาไม่อยู่ที่ไหนเลยหากเขาไม่ได้ทําการตรวจร่างกายอย่างละเอียดเขาก็จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหากมีภาวะแทรกซ้อน
เพื่อนของหญิงสาวจับจ้องไปที่หลิงหรันเป็นเวลาสองสามวินาที เธอขี้อายเกินกว่าจะคุยกับหลิงหรันเธอจึงเบิกตากว้างและถาม โจวซิเนียน “คุณไม่ได้พูดถึงว่าอาจารย์ของคุณจะมาเหรอ”
“ใช่” โจวซินเยียนมองไปที่หลิงรันและพูดด้วยสายตาที่แน่วแน่ว่า “นี่คืออาจารย์ของผม”
“ อาจารย์ของคุณจะเด็กเช่นนี้ได้อย่างไรกัน” เพื่อนของหญิงสาวสูดจมูกและสบโอกาสที่จะจ้องไปที่หลิงรัน
โจวซินเยียนยิ้ม เขาไม่รู้สึกว่าจําเป็นต้องอธิบาย
บอกความจริงหญิงสาวและเพื่อนของเธอก็ไม่ต้องการคําอธิบายเช่นกัน
เพื่อนของหญิงสาวไม่สนใจ โจวซินเยียนขณะที่เธอพยายามชวนหลิงรันพูดคุยด้วย
” พวกคุณเห็นยัยชิวล้มลงตรงนั้นที่ด้านล่างของบันไดพวกคุณรู้ได้อย่างไรว่าเธอได้รับบาดเจ็บ?”
“ พวกคุณมาจากโรงพยาบาลไหน”
“ทําไมพวกคุณไม่ทําอะไรเลยนอกจากตรวจสอบเธอถ้ามีอะไรผิดพลาดทําไมเราไม่ขอให้บางคนช่วยหามเธอลง …”
นี่คือตอนที่ โจวซินเยียนมองไปที่อีกฝ่ายและพูดว่า “มีเพียงแขนของเธอเท่านั้นที่ได้รับบาดเจ็บทําไมเธอถึงต้องถูกหามเช่นนั้น?”
เพื่อนของหญิงสาวตัวแข็งไปชั่วขณะ “ แต่เธอบาดเจ็บ…”
”เธอสามารถเดินลงไปได้แม้ว่าเธอจะบาดเจ็บไม่ต้องกังวล” โจวซินเยียนมองไปรอบ ๆ ขณะที่เขาพูด “ได้โปรดย้ายออกไปทุกคนพวกคุณไม่เบื่อที่จะดูเรื่องเดิม ๆ นานขนาดนี้หรือ”
คนคนหนึ่งในฝูงชนพูดอย่างเมินเฉย “ถ้าเรางานเยอะทําไมเราจะมาเที่ยวกําแพงเมืองจีน”
โจวซินเยียนคิดถึงประโยคนี้อยู่พักหนึ่งและสรุปได้ว่าคน ๆ นั้นไม่ได้ป่วยทางจิต
ฝูงชนที่รวมตัวกันอยู่รอบ ๆ หญิงสาวที่ได้รับบาดเจ็บและแพทย์ก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น
ในขณะเดียวกันพวกเขาก็มองไปที่กําแพงเมืองจีนอันยิ่งใหญ่ที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่าหนึ่งพันปี
ในขณะที่แพทย์ในวงกลมตรวจสอบหญิงสาวและจับแขนของเธอบริเวณนั้นก็คึกคักไปด้วยเสียงดัง หญิงวัยกลางคนยังคงถามหญิงสาวว่าเธอโอเคไหมหลังจากที่หญิงวัยกลางคนส่งรูปนั้นไปหาเพื่อนในแชทของเธอและเธอก็ไม่สามารถตอบกลับพวกเขาทั้งหมดได้จนจบ ในขณะเดียวกันเธอยังสามารถโพสต์สิ่งที่เกิดขึ้นบนไทม์ไลน์ของเธอเพื่อให้ทุกคนรู้ว่าเธอกําลังไปเที่ยวกําแพงเมืองจีน
หญิงสาวที่ได้รับบาดเจ็บก็ค่อยๆสงบลงเช่นกัน ฝูงชนเกือบจะถ่ายรูปเธอเสร็จแล้ว แม้ว่ากล้องในโทรศัพท์มือถือของทุกคนจะยังคงพุ่งตรงมาที่เธอตั้งแต่รอยยิ้มบนใบหน้าและการเคลื่อนไหวของมือ แต่หญิงสาวสามารถบอกได้ว่าภาพถ่ายที่ถ่ายก่อนหน้านี้ได้ให้เอฟเฟกต์ที่ต้องการแล้ว และไม่จําเป็นถ่ายภาพเพิ่มเติม….
เว้นแต่พวกเขาต้องการถ่ายภาพของหลิงรัน
“พี่โจวซินเยียน เราสามารถรักษาเธอได้” หลังจากที่หลิงหรันตรวจสอบหญิงสาวเสร็จแล้วเขาก็แจ้งโจวซินเยียน เกี่ยวกับสิ่งที่เขากําลังจะทํา จากนั้นเขาก็จับนิ้วหัวแม่มือของหญิงสาวแล้วใช้มือข้างหนึ่งจับนิ้วกลางและนิ้วชี้ของเธอด้วยอีกมือหนึ่ง จากนั้นเขาก็ออกแรงอย่างต่อเนื่อง
โจวซินเยียนรีบไปช่วยทันที
เมื่อ หลิงรันรักษาผู้ป่วยที่มีอาการกระดูกหักที่ข้อต่อ ในโรงพยาบาลเขาก็ทําการรักษาด้วยตัวเองเป็นหลักเช่นกัน โจวซินเยียน เคยเห็นหลิงรันทํามันมาแล้วหลายครั้ง แต่เขาไม่เคยดูมันแบบใกล้ชิดเหมือนวันนี้
เขาไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้รักษากระดูกหักนับประสาอะไรกับทักษะของเขาในด้านนี้
“ โอ๊ย…” หญิงสาวร้องลั่น
หน้าผากของโจวซินเยียนเหงื่อแตกทันที เขามองไปทันทีและเห็นว่าหญิงสาวที่บาดเจ็บครวญครางอยู่กําลังจ้องมองไปที่หลิงหรันด้วยน้ําตาที่เอ่อล้น
“คุณ” โจวซินเยียนโกรธมาก “ อย่าโกหก”
“ ฉัน…ฉันไม่ได้โกหก” หญิงสาวปฏิเสธ
โจวซินเยียน ไม่ได้กําลังจะถกเถียงกับเธอ เขาไม่ได้สนใจเธอเลยขณะที่เขาพูดว่า ” คุณสามารถกรีดร้องอย่างน่าสังเวชมากกว่าความรู้สึกตอนที่คุณเจ็บปวดจริงๆและจะไม่มีใครตําหนิคุณ แม้ว่าคุณจะร้องไห้เพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่เคยตะโกนเลย ออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อคุณไม่รู้สึกเจ็บปวดเพราะอาจทําให้เราตัดสินผิดเข้าใจไหม”
หญิงสาวฮัมเพลงเบา ๆ เพื่อรับทราบเป็นการตอบกลับ
โจวซินเยียนแสดงท่าทางที่หลิงรัน “ หมอหลิงเริ่มกันเลยดีกว่า”
“โอเค” หลิงรันกล่าว “มันอาจจะเจ็บนิดหน่อยพี่โจวซินเยียน ให้ความสนใจกับทิศทางที่ฉันออกแรง…”
หญิงสาวตัวแข็งอยู่ครู่หนึ่งและถามอย่างระมัดระวัง “เจ็บปวดแค่ไหน?”
“ แบบ…นี่…” ขณะที่หลิงรันพูดเขาออกแรงด้วยมือทั้งสองข้าง
“อา!” หญิงสาวส่งเสียงกรี๊ดดังลั่น
“ อ๊ะอ๊ะอา…”
มีเสียงสะท้อนจากภูเขา
“ อ๊ะอ๊ะอาอาอา…”
ผู้คนในฝูงชนพบว่ามันสนุกและพวกเขาก็เริ่มกรีดร้องด้วยเช่นกัน
เสียงสะท้อนดังขึ้นจากภูเขา…
เมื่อโจวซินเยียนพันแขนของหญิงสาวเสร็จเขาก็รู้ว่ากําแพงเมืองจีนเต็มไปด้วยเสียงสะท้อน เขาอดไม่ได้ที่จะเริ่มกรีดร้องด้วย เขาคํารามเสียงดังราวกับว่าเขากําลังกําจัดความขุ่นเคืองในใจ
หญิงสาวที่ได้รับบาดเจ็บที่นั่งอยู่บนพื้นเงยหน้าขึ้นมองและตระหนักว่าก่อนหน้านี้รวมถึงคนที่อยู่รอบ ๆ เธอด้วยเช่นกันเกือบทุกคนที่มาเที่ยวกําแพงเมืองจีนกําลังพิงหลุมศพและกรีดร้องที่ภูเขา หญิงสาวเองก็อายมากกลับสิ่งที่เธอทําอยู่ ‘พวกเขากําลังเยาะเย้ยฉันอยู่หรือเปล่า?’
