EP 669
By loop
หลิงรันนั่งอยู่หน้าเตียงผ่าตัดโดยใช้สายตาจ้องมองไปที่กล้องจุลทรรศน์สองหัว เขาถือที่ใส่เข็มไว้ในมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งถือคีม
ตามปกติจางอันหมินมักจะเป็นผู้ช่วยของเขา จางอันหมินนั่งตรงข้ามหลิงรันและจับฝามือของผู้ปวยด้วยมือซ้าย ในขณะเดียวกันเขาถือคีมคู่หนึ่งด้วยมือซ้ายเพื่อช่วยให้หลิงรันออกไปได้ทุกเมื่อที่จำเป็น
มีถาดทั้งสองด้านของเตียงผ่าตัด มีวัสดุสิ้นเปลืองทางการแพทย์อยู่บนถาด บางอันถูกใช้และบางอันก็เป็นของใหม่ เมื่อเทียบกับการผ่าตัดใหญ่อื่น ๆ ห้องผ่าตัดสำหรับการผ่าตัดปลูกถ่ายนิ้วมือถือเป็นเรื่องที่แย่มาก นอกเหนือจากกล้องจุลทรรศน์สองหัวสีดำและสีขาวที่ดูสวยทันสมัยแล้วหลอดไฟไร้เงายังเป็นสิ่งเดียวที่ให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่แพทย์
จากมุมมองของคนนอกการผ่าตัดเปลี่ยนนิ้วเป็นเรื่องที่น่ากลัวกว่าการผ่าตัดผ่านกล้องหลายครั้งด้วยซ้ำ นี่เป็นเพราะแทบไม่มีเนื้อเยื่อภายในถูกเปิดเผยในระหว่างการผ่าตัดผ่านกล้องโดยที่ปุมท้องและรอยบากเล็ก ๆ ที่ทำรอบ ๆ พร้อมกับแท่งไม้ที่ยื่นออกมาถือเป็นข้อยกเว้น แทนที่จะสังเกตโดยตรงแพทย์จะดูสนามผ่าตัดจากหน้าจอดังนั้นผลกระทบทางสายตาจึงใกล้เคียงกับศูนย์
สิ่งที่แตกต่างกันเมื่อพูดถึงการผ่าตัดปลูกถ่ายนิ้ว แตกต่างจากการผ่าตัดอื่น ๆ แพทย์ไม่สามารถควบคุมตำแหน่งของสนามผ่าตัดได้ในระหว่างการผ่าตัดเปลี่ยนนิ้วและต้องปรับตำแหน่งมือของผู้ป่วยอยู่เสมอ ดังนั้นฝ่ามือทั้งหมดของผู้ปวยจึงถูกสัมผัสพร้อมกับเนื้อเยื่อและกระดูกที่เปื้อนเลือดและเห็นได้ชัดมากสำหรับคนที่มองอยู่ นั้นคือลักษณะทางกายภาพของมือของมนุษย์
แม้ว่าแพทย์จะคุ้นเคยกับภาพที่เปื้อนเลือดเช่นนี้ แต่ฝ่ามือที่มีนิ้วขาดสามนิ้วก็ยังคงเป็นภาพที่น่าสยดสยองสำหรับพวกเขา
“อาการบาดเจ็บจากการทำงานหรือไม่” กงหมิงฮุยแพทย์ที่ทำการรักษาจากโรงพยาบาลภูมิภาคตงหวง ได้โน้มตัวไปหาแพทย์ที่ดูมือใหม่จากโรงพยาบาลแห่งที่สองของมหาวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งซึ่งยืนอยู่ใกล้ประตูและถามด้วยเสียงต่ำ
แพทย์จากโรงพยาบาลในเครือแห่งที่สองของมหาวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งจ้องมองไปที่หลิงรันและเขาก็ไม่ได้สนใจที่จะมองไปที่กงหมิงฮุยขณะที่เธอพูด “คนไข้ถูกส่งมาที่นี่มาจากเมืองหยานเจียวเขาเป็นคนงานในโรงงานและทั้งสามนิ้วของเขาแหลกละเอียดเลย”
” และรายละเอียดเบื้องต้นล่ะมีอะไรบ้าง”
”เขาถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลขนาดเล็ก แต่ผู้อำนวยการแผนกของเราเชิญเขามาเขาจะไปผ่านช่องสีเขียวประกันสุขภาพของเขาจะจ่ายเงินส่วนหนึ่งของเขาส่วนที่เหลือจะอยู่ในความคุ้มครองของครอบครัวของเขา ครอบครัวของเขารู้สึกโล่งอกกับข้อตกลงนี้” ในขณะที่หมอที่พูดอยู่เธอหน้าแดงเล็กน้อยและพูดต่อว่า ” หมอหลิงเป็นคนดีมากไม่เพียงแต่ดูแลคนไข้เท่านั้น แต่เขายังทำให้แน่ใจว่าครอบครัวของผู้ป่วยจะไม่ต้องทุกข์ทรมานจากปัญหาทางการเงินด้วย”
เมื่อกงหมิงฮุยได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเขาก็ก้าวถอยหลังเพื่อยืนหยัด เขากล่าวว่า เจ้าของโรงงานไม่ควรจ่ายเงินสำหรับการบาดเจ็บจากการทำงานเช่นนี้หรือ”
“ผู้ปวยที่นิ้วขาดจะไม่ได้รับค่าชดเชยมากนักนอกจากนี้คนงานในโรงงานที่ถูกกฎหมายจะได้รับความคุ้มครองจากประกันสุขภาพจากสถานการณ์ต่างๆ สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยจะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะใช้จ่ายให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้” หมอหยุดชั่วครู่และปรับโฟกัสไปที่กงหมิงฮุย จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า ” หยุดหลอกตัวเองได้แล้วว่าคุณดีกว่าหมอหลิงคุณไม่สามารถเทียบกับเขาได้เลย”
กงหมิงฮุยก็ดูอารมณ์เสีย เขาแสดงความไม่พอใจออกมาทันที ”ผม…”
“ คุณเป็นศัลยแพทย์ออร์โธ หรือเปล่า” หมอพูดขัดกงหมิงฮุยเสียก่อน
กงหมิงฮุยไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเธอก็ถามคำถามนี้กับเขา เขาพูดอย่างเหยียดหยามเล็กน้อย “ฉันมาจากแผนกศัลยกรรมทั่วไป”
“นั่นเป็นเรื่องน่าเศร้าคุณอาจเลือกแผนกของคุณเมื่อคุณยังเด็กและเป็นใบ้” หมอหัวเราะคิกคักและพูดต่อก่อนที่กงหมิงฮุยจะพูดอะไร” คุณคงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้ฝีมือการผ่าตัดของหมอหลิงนั้นยอดเยี่ยมมากจนหัวหน้าแพทย์ผู้ช่วยจากแผนกของเราตัดสินใจที่จะอยู่ดูการผ่าตัดทั้งหมดหลังจากเข้ารับการผ่าตัด เขารวดเร็วมากจริงๆ”
ในแผนกออร์โธปิดิกส์หัวหน้าแพทย์ที่เกี่ยวข้องมีความเชี่ยวชาญมากกว่าแพทย์ที่เข้าร่วม
การผ่าตัดกระดูกเป็นไปอย่างตรงไปตรงมาและเรียบง่าย นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมหัวหน้าแพทย์ที่ทำงานในแผนกศัลยกรรมกระดูกจึงมีประสบการณ์มากกว่าเมื่อเทียบกับหัวหน้าแพทย์ที่ทำงานในแผนกอื่น ๆ
กงหมิงฮุยนึกถึงบทสนทนาระหว่างหมอทั้งสองคนก่อนหน้านี้และในที่สุดก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเขากล่าวว่า ” หมอหลิงเก่งมากในการเย็บเส้นเลือด”
“อืมดูเหมือนคุณจะรู้อะไรบางอย่าง” นักศัลยกรรมกระดูกจากโรงพยาบาลในเครือแห่งที่สองของมหาวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งแกล้งกงหมิงฮุย
“ ดูเหมือนว่าแม้แต่นักศัลยกรรมกระดูกก็ยังต้องมีความชำนาญในปัจจุบันชีวิตมันไม่ง่ายเลยจริงๆ” กงหมิงฮุยตะคอกสองสามครั้ง เขารู้สึกว่าเขาคิดว่าเขาตอบโต้ได้ดี
แพทย์จากโรงพยาบาลในเครือแห่งที่สองของมหาวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งหันมามองเขา” เมื่อคุณกลับบ้านคุณสามารถค้นหาเอกสารการวิจัยที่เขียนโดยหมอหลิงแม้ว่าคุณจะทำงานในโรงพยาบาลในภูมิภาค แต่คุณควรใส่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในอุตสาหกรรมนี้”
หลังจากที่เธอพูดสิ่งนี้แล้วเธอก็เดินไปด้านข้างสองสามก้าวเพื่อแสดงให้กงหมิงฮุยเห็นว่าเธอไม่อยากคุยกับเขามากแค่ไหน
กงหมิงฮุยกลับไปที่โรงพยาบาลภูมิภาคตงหวง
ศัลยแพทย์ทั่วไปสามารถล้อเลียนนักศัลยกรรมกระดูกโดยเรียกพวกเขาว่าช่างไม้และปลอบใจตัวเองโดยเชื่อว่าพวกเขามีส่วนช่วยเหลือแพทย์คนอื่นๆได้ก็ต่อเมื่อพวกเขาขุดอุจจาระออกจากลำไส้ของผู้ปวยเพียงเท่านั้น อย่างไรก็ตามโลกให้การสนับสนุนคนรวยและสำหรับแพทย์จากแผนกอื่น ๆ ทั้งหมดมันเป็นความจริงที่น่าเศร้าในชีวิตที่นักศัลยกรรมกระดูกมีรายได้มากกว่าพวกเขา เหตุใดนักศัลยกรรมกระดูกจึงเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับการมาเยือนจากเทพเจ้าแห่งโชคลาภ?
กงหมิงฮุยกังวลมากขึ้นมาเกี่ยวกับทักษะของหลิงรันเพื่อให้ชัดเจนยิ่งขึ้นเขากังวลว่าการผ่าตัดของผู้อำนวยการแผนกจะดำเนินไปอย่างไร
กงหมิงฮุยเป็นแพทย์ที่เข้าร่วมในกลุ่มผู้รักษาของหัวหน้าแพทย์ไท่เสียน หากแผนกของเขาถูกแบ่งออกเป็นสองแผนกโดยมีหัวหน้าแพทย์ที่เป็นหัวหน้าแผนกของเขาเองกงหมิงฮุยก็คงจะเป็นเคสรักษาภายใต้ไม่เสียน สำหรับเขาแล้วนี่เป็นสิ่งที่ดีในทางทฤษฎี นั่นหมายความว่าเขามีโอกาสมากขึ้นในมีหัวหน้าแพทย์มาเป็นคนรักษาเขาและจะใช้เวลาสั้นกว่านี้สำหรับเขาที่จะต้องผ่าตัดและกลับมาหายดี
อย่างไรก็ตามหากการผ่าตัดของ เสี่ยวจินยี่เป็นไปด้วยดีเขาจะสามารถทำงานต่อไปได้อีกสี่หรือห้าปี หากสิ่งนี้เกิดขึ้นสิ่งต่าง ๆ จะแตกต่างออกไปอย่างมาก คนที่ดีใจกับความเจ็บปวยของเสี่ยวจินยี่ในตอนนี้จะต้องทุกข์ทรมานมากที่สุด
จากสิ่งที่กงหมิงฮุยจำได้ผู้อำนวยการแผนกเสี่ยวจินยี่ค่อนข้างเป็นคนที่แข็งกร้าว แม้ว่ากงหมิงฮุยจะเพิกเฉยพฤติกรรมเหล่านั้น แต่เขาสามารถเห็นได้จากการที่แผนกศัลยกรรมทั่วไปของโรงพยาบาลภูมิภาคตงหวงไม่ได้จ้างแพทย์ใหม่ ๆ ตั้งแต่สองสามปีที่ผ่านมาที่เสี่ยวจินยี่พยายามกักตุนเงินทั้งหมด จนถึงจุดที่หมอประจำทุกคนและแพทย์ที่เข้าร่วมที่ทำงานภายใต้เขารู้สึกเหนื่อยมากในตอนนี้ หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่ามีแพทย์ฝึกหัดและแม่บ้านจัดหามาไม่รู้จบกงหมิงฮุยก็คงไม่สามารถรับภาระงานนี้ได้
หากผู้อำนวยการแผนกผู้มีอำนาจคนนี้ลุกขึ้นจากหลุมศพหัวหน้าแพทย์สองคนในแผนกของเขาอาจจะต้องพบกับชะตากรรมที่เลวร้าย กงหมิงฮุยสามารถมองเห็นได้ว่าผู้อำนวยการแผนกของเขาจะทำอะไรกับพวกเขา เสี่ยวจินยอาจจะส่งหนึ่งในนั้นไปที่แผนกผู้ปวยนอกเป็นเวลาหนึ่งเดือนเมื่อถึงเวลาที่หัวหน้าแพทย์ผู้ช่วยปวยและเบื่อหน่ายกับแผนกผู้ป่วยนอกหลังจากนั้นหนึ่งเดือนเสี่ยวจินยี่ ก็จะส่งเขาไปที่ชนบทเพื่อรับคำปรึกษาด้านการแพทย์โดยอาสาสมัคร รองหัวหน้าแพทย์คนอื่น ๆ เสี่ยวจินยี่จะทำสิ่งที่ตรงกันข้าม: ส่งเขาไปชนบทและเมื่อเขากลับมาหลังจากนั้นหนึ่งเดือนเขาจะถูกส่งไปที่แผนกผู้ป่วยนอก
เมื่อกงหมิงฮุยคิดถึงเรื่องนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะนับไก่ของเขาก่อนที่พวกมันจะฟักเป็นตัวและรอคอยวันที่เขาจะได้เป็นผู้อำนวยการแผนก
เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้นพื้นที่ปฏิบัติการของโรงพยาบาลในเครือแห่งที่สองของมหาวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งเต็มไปด้วยแพทย์
นอกจากแพทย์จากโรงพยาบาลภูมิภาคตงหวงและโรงพยาบาลแห่งที่สองของมหาวิทยาลัยแพทย์ปักกิ่งแล้วยังมีแพทย์จากโรงพยาบาลอื่น ๆ พวกเขารวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ และกำลังกระซิบกัน
“ เขาเป็นคนบ้าหรือเปล่าที่ต้องผ่าตัดคนไข้ตอนตีห้า?”
“ คนไข้และพยาบาลคงต้องเริ่มเตรียมตัวตอนประมาณตีสาม”
” หลิงรันอยู่ที่นี่หรือยังทำไมฉันไม่เห็นเขา”
“หมอหลิงกำลังทานพุดดิ้งเต้าหูและแป้งทอดอยู่ชั้นล่าง” แพทย์หญิงที่ใช้วิแชทอยู่ในโทรศัพท์ของเธอกล่าวโดยที่เธอไม่รู้ตัว
“ห้ะ? เขามามากกว่านี้ไม่ใช่เหรอ?” กงหมิงฮุยอดไม่ได้ที่จะเดินไปพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว “ คนไข้เตรียมตัวได้แล้วทำไมหัวหน้าศัลยแพทย์ถึงยังมีพุดดิ้งเต้าหู?”
แพทย์หญิงทำหน้ามุ่ย “ หมอหลิงทำการผ่าตัดฉุกเฉินทั้งคืนเขาควรจะได้รับการพักผ่อนสักครูไม่ใช่หรือ?”
“เขาปฏิบัติงานกับผู้อำนวยการแผนกเสี่ยว หลังจากทำการผ่าตัดตลอดทั้งคืนนี่มันอุกอาจ!”
“ หมอหลิงหลับไปแล้วหลังจากทำศัลยกรรมฉุกเฉินเสร็จแล้วเขาก็ไปทานอาหารเช้าหลังจากตื่นนอนเท่านั้น” นอกเหนือจากแพทย์หญิงแล้วเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์คนอื่น ๆ ก็พูดในนามของหลิงรัน
กงหมิงฮุยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหุบปากเพื่อความสงบและเงียบและแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้ยินอะไรเลย แต่เขารออย่างเงียบ ๆ เพื่อให้การผ่าตัดเริ่มขึ้น
เสี่ยวจินยี่ กำลังคุยกับภรรยาและลูกสาวของเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาในวอร์ด
ภรรยาของเขา ซูไฮเซินนั้นเป็นนายธนาคารและเธอดูเหมือนเธอจะเป็นหญิงแกร่งเสียด้วย อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอร้องไห้ไม่หยุด
เสี่ยวจินยี่เช็ดน้ำตาออกจากแก้มของเธอด้วยรอยยิ้ม “คุณไม่มีความสุขเหรอที่ฉันบอกคุณเกี่ยวกับการผ่าตัดเมื่อสองวันก่อนตอนนี้ฉันกำลังจะถูกเข็นเข้าไปห้องผ่าตัดก่อนหน้านี้ทำไมคุณถึงเศร้า?”
“มันไม่เหมือนกัน!”
“ ทำไมไม่เหมือนกัน”
ซูไฮเซิน ส่ายหัว
เสี่ยวจินยี่ยิ้มอีกครั้ง “ไม่ต้องร้องไห้หรอกมันเป็นแค่การผ่าตัดเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นบอกความจริงฉันทำการผ่าตัดนี้ตลอดเวลา …”
ซูไฮเซินเริ่มร้องไห้เสียงดังมากขึ้นและทำให้ลูกสาววัยสิบสี่ปีของเสี่ยวจินยี่ร้องไห้ด้วย “ พ่อฉันจะฟังทุกอย่างที่คุณพูดนับจากนี้เป็นต้นไปขอให้ดีขึ้น”
เสี่ยวจินยี่รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง “เสี่ยวหยาคุณเป็นคนที่ดีมาก พ่อของคุณจะดีขึ้นแน่นอนหลังจากได้ยินสิ่งที่คุณพูด”
“ คุณจะต้องดีขึ้นสัญญา?”
“ ถูกต้องแล้วคุณสัญญา”
“ฉันสัญญากับคุณว่าฉันจะดีขึ้นคุณต้องรักษาคำพูดของคุณด้วย” จู่ๆ เสี่ยวจินยี่ก็นึกย้อนไปถึงความเป็นไปได้ระหว่างเขากับลูกสาวเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นลูกสาวของเขายังไม่ดื้อรั้นและน่ารักมาก
” แน่นอน” เสี่ยวหยาร้องไห้หนักขึ้นและพูดเสียงดังว่า “พ่อ ถ้าพ่อดีขึ้นหนูจะไม่ไปเดทแล้ว!”
เสี่ยวจินยี่ขมวดคิ้ว “ คุณกำลังเดทอยู่เหรอ?”
ลูกสาวของเขาตัวแข็งไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็ลดศีรษะลงและฝังใบหน้าของเธอไว้ในฝ่ามือของเธอก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง “ พ่อหนูจะยอมเลิกกับเขาถ้าพ่ออาการดีขึ้น”
* บูม! *
เสียงฟ้าร้องดังขึ้นและดูเหมือนว่าฝนจะตก
