Ep 702
By loop
“ผมจะขอทําการตรวจร่างกาย” หลิงรันปล่อยอารมณ์ไปตามความรู้สึกของเขา
ครอบครัวของผู้ป่วยยอมหลีกทางให้กับหลิงรันทันทีและมองไปที่หลิงรันด้วยความคาดหวัง นับตั้งแต่พวกเขามาที่โรงพยาบาลหยุนฮัว พวกเขาได้ยินข่าวมากมายเกี่ยวกับหมอหลิง ดังนั้นความคาดหวังของพวกเขาจึงค่อนข้างสูง เมื่อเห็นหลิงรันเป็นแพทย์หลักที่จะเป็นผู้ทําการรักษาในครั้งนี้
“คุณได้ยินผมไหม?” เมื่อหลิงรันเผชิญหน้ากับผู้ป่วย เสียงของเขาก็ดังขึ้นเล็กน้อย
ผู้ป่วยพยายามฟื้นลืมตาและมองไปที่หลิงรันก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
ถือว่าดีมากสําหรับผู้ป่วยที่มีเลือดออกจํานวนมากในการผ่าตัดใหญ่ที่สามารถขยับศีรษะได้เล็กน้อย หลิงรันบอกให้ครอบครัวของผู้ป่วยถ่อยออกไปก่อนที่เขาจะดึงผ้าม่านขึ้นและยกผ้าห่มของผู้ป่วยขึ้นเพื่อทําการตรวจร่างกาย
ในวันนั้นหลินหงฮวงได้ทําการผ่าตัดครั้งใหญ่เพื่อค้นหาจุดเลือดออก และตอนนี้ ส่วนของร่างกายส่วนบนของผู้ป่วยถูกปกคลุมเหมือนมัมมี่ สิ่งนี้ส่งผลต่อการพยากรณ์โรคโดยธรรมชาติ แต่ไม่มีอะไรที่สามารถทําได้อีกต่อไป ความคิดของ หลินหงฮวงในวันนั้นคือถ้าเขาไม่พบจุดเลือดออกขนาดของแผล ก็ไม่มีความสําคัญกับศพเช่นกัน
ในความเป็นจริง หากปราศจากความช่วยเหลือของหลิงรัน หลินหงฮวงอาจไม่สามารถหาจุดเลือดไหลได้อยู่ดี
นั่นคือผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งกับแพทย์ที่มีทักษะไม่เก่งมาก อย่างไรก็ตาม จากมุมมองอื่น หลินหงฮวงเป็นผู้เชี่ยวชาญในหมู่แพทย์อยู่แล้ว แม้ว่าเขาจะถูกนําไปเปรียบเทียบกับผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์ของโรงพยาบาลเกรด A เขาก็ไม่เคยด้อยค่า จากสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น แม้ว่าผู้อํานวยการแผนกจากโรงพยาบาลาเกรด A จะอยู่ที่นี้ ในขณะที่ผู้ป่วยอาจได้รับการช่วยเหลือ โอกาสเหล่านั้นก็น้อยกว่าที่เหมาะสม โอกาสในการช่วยชีวิตผู้ป่วย อาจไม่สูงไปกว่าหลินหงฮวง
ผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์หรือหัวหน้าแพทย์ต้องมีทักษะที่ดีกว่าหรือมีประสบการณ์มากกว่าแพทย์ที่เข้ารับการรักษาตามปกติ แต่ทักษะของพวกเขาอาจไม่สามารถเหนือกว่าแพทย์อย่าง หลินหงฮวงได้
การควบคุมเลือดไหลด้วยมือเปล่าของ หลิงรันอยู่ในอันดับต้น ๆ ของโลก – อาจกล่าวได้ว่า หลิงรันเป็นความผิดปกติในโลกทางการแพทย์
มีแพทย์ผู้สูงสุดเพียงคนเดียว แต่มีผู้ป่วยหลายพันคน ในอุตสาหกรรมอื่น ๆ ไม่สําคัญหรอกว่านักวิชาการชั้นนําจะบริการลูกค้าหรือว่า บริษัทผลิตผลิตภัณฑ์ที่ดีที่สุดให้กับลูกค้าหรือไม่ แต่ในด้านการแพทย์เมื่อมีชีวิตที่เดิมพันความโหดร้ายที่ซ่อนอยู่ในสมัยใหม่ ระบบการแพทย์ก็จะเริ่มเปิดเผยตัว
หลิงรันพยายามทําการตรวจร่างกายโดยสมบูรณ์ ดึงผ้าม่านออก และพูดกับโจวซินเยียนว่า “ดําเนินการต่อกันเถอะ เราต้องไปจองห้องไว้เพื่อสแกนพีอีที และตรวจสอบสภาพของเขา”
พีอีทีแสกนเป็นอุปกรณ์ภาพทางการแพทย์เพียงเครื่องเดียวที่สามารถแสดงการแพร่กระจายของเซลล์มะเร็งได้ ค่าใช้จ่ายในการสร้างและตรวจคนไข้ก็แพงที่สุดในบรรดาอุปกรณ์ภาพทางการแพทย์ทั้งหมด มีค่าใช้จ่ายประมาณ 10,000 หยวนต่อการใช้หนึ่งครั้ง และยังใช้เวลานานในการตรวจสอบบุคคลโดยใช้พีอีที่แสกน อย่างไรก็ตาม พีอีทีแสกนมีคุณสมบัติที่อุปกรณ์อื่นไม่สามารถแทนที่ได้ ดังนั้นจึงยังคงใช้อยู่บ่อยครั้ง นอกจากนี้ยังมีสถานที่ติดตั้งอุปกรณ์นี้ไม่มากนัก จึงต้องมีการนัดหมาย
โรงพยาบาลหยุนหัวมีเครื่องสแกนพีอีทีแสกน เพียงเครื่องเดียว และยังเป็นเครื่องแรกที่ติดตั้งอยู่ในจังหวัดฉางซี ในลักษณะที่ประหยัดมาก พวกเขาได้จัดให้มีแพทย์ภาพทางการแพทย์ทั้งหมดสี่คนเพื่อดูแลมัน หากไม่มีกรณีฉุกเฉินในช่วงเวลาเข้าคิว โดยปกติจะใช้เวลาสองวันก่อนที่ผู้ป่วยจะได้รับการสแกน
โจวซินเยียนได้แนะนําผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวอย่างง่ายๆ จากนั้นเขาก็ออกไปและกระซิบกับหลิงรันว่า “ผู้ป่วยไม่ได้ซื้อประกันสุขภาพจํานวนมาก ดังนั้นโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาจึงต้องแบกรับค่าใช้จ่ายเอง ตอนนี้ พวกเขายังคงค่อนข้างลังเลใจเพราะค่าสแกนพีอีทีแสกนนั้นราคาเท่าไหร่”
หมอโจวกล่าวว่า “ผู้ป่วยจํานวนมากที่ใช้การสแกนด้วยพีอีที่แสกน ยังคงต้องจ่ายเงินจํานวนมากด้วยตัวเอง แม้ว่าจะมีประกันในสหรัฐอเมริกามีค่าใช้จ่ายประมาณ 10,000 ดอลลาร์ต่อการใช้หนึ่งครั้ง ผู้ที่มีระดับล่างและกลาง- ผู้ป่วที่ไม่มีรายได้ต่อปี 100,000 หยวน อาจต้องจ่ายมากกว่าเราหลังจากที่พวกเขาเคลมประกัน”
โจวซินเยียนโบกมือ “ผู้ป่วยเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของเรือประมงในอุบัติเหตุครั้งนี้ ไม่เพียงแต่เขาสูญเสียเรือประมงของเขาเท่านั้น แต่เขายังต้องรับผิดชอบสําหรับ การสูญเสียลูกเรือประมงบนเรือและจ่ายค่าชดเชยซึ่งเป็นเรื่องยากสําหรับเขาจริงๆ”
“อย่าบอกนะว่าเรือประมงลํานั้นไม่มีประกัน?” หมอโจวถาม
“ประกันเรือก็มีอยู่ แต่ไม่กล้าใช้เงินจํานวนนั้นเพราะเราต้องการซื้อเรือ ประมงใหม่ มิฉะนั้น หากผู้ถือหุ้นรายอื่นจําเป็นต้องใช้เงินมากกว่านี้ เขาจะถูกไล่ออกเนื่องจาก เป็นผู้ถือหุ้น และมันคงเป็นเรื่องยากสําหรับเขาที่จะทําธุรกิจต่อไป” โจวซินเยียนอธิบายข้างๆ “สิ่งที่พวกเขาหมายถึงคือพวกเขากําลังพยายามประหยัดเงินให้มากที่สุด”
“แล้วพวกเขาไม่อยากไปสแกนพีอีทีแสกนเหรอ?” หลิงรันถาม
“พวกเขาไม่ได้รังเกียจมันอย่างสมบูรณ์” โจวซินเยียนหยุดชั่วครู่และมองไปที่ หลิงรันก่อนเขาจะพูดว่า “แต่ฉันมีความคิดอื่น …”
“โอ?”
“ซากเรือประมงลํานี้… ฉันหมายความว่า มันถือได้ว่าเป็นซากเรือประมงใช่ไหม อย่างไรก็ตาม ในทางทฤษฎีแล้ว พวกเขาควรจะได้รับการสนับสนุนบางอย่างและอื่นๆ เราสามารถประยุกต์ใช้จากผู้อํานวยการแผนกฮวงเพื่อหักเงินพวกเขาก่อนได้ไหม” ขณะที่โจวซินเยียนพูด เขามองไปที่หมอโจว
เขารู้ว่าหลิงรันไม่รู้เรื่องทั้งหมดนี้ แต่ดูแล้วหมอโจวอาจเข้าใจเรื่องนี้อยู่บ้าง
หมอโจวคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อเขาสังเกตเห็นการจ้องมองของโจวซินเยียนเขาพยักหน้าและกล่าวว่า “การลองร้องขอไปครั้งนี้ก็ไม่ได้เสียหายอะไร ใครจะไปรู้ ผู้อํานวยการแผนกฮวงอาจเต็มใจช่วยเหลือ แต่นายต้องระวังคําพูดของคุณให้ดี”
โจวซินเยียนเข้าใจทันที ด้วยตําแหน่งของผู้อํานวยการแผนกฮวงเขาอาจจะสามารถสมัครโครงการได้โดยตรงจากผู้บริหารระดับสูง ในกรณีนี้ แพทย์และผู้ป่วยทุกคนจะมีเวลาง่ายขึ้น แม้ว่าโรงพยาบาลจะไม่ได้ให้การสนับสนุนผู้ป่วยดังกล่าวในอดีต ตราบใดที่ผู้อํานวยการแผนกฮวงนําคดีจริงมา ก็ยังเป็นไปได้ที่เขาจะมีโอกาสได้ รับการอนุมัติโครงการ
ท้ายที่สุดแล้ว ในการจัดตั้งทีมกู้ภัยนั้น ต้องใช้เงินจํานวนมาก และไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะต้องเข้มงวดในเรื่องค่ารักษาพยาบาลในตอนนี้
“แล้วฉันจะไปถามผู้อํานวยการแผนกชั่ว?” โจวซินเยียนถามหลิงรัน
หลิงรันเห็นด้วย เขาเห็น โจวซินเยียนหนีไปและเตือนเขา “นายยังคงต้องฝึกฝนการรักษาข้อต่อต่อไป ถาม ผู้อํานวยการแผนก ฮวงว่าเขาสามารถส่งคนไปต่อได้หรือไม่”
“ตกลงตกลงครับ.” โจวซินเยียนพยักหน้าซ้ํา ๆ ถึงแม้เขาจะอายุมากกว่า 40 ปีแล้วแต่การที่มีหัวหน้าแพทย์ คอยสนับสนุนก็ทําให้เขาอุ่นใจได้บ้าง
หลังจากพบกับปฏิบัติการกู้ภัยในทะเลอันกว้างใหญ่ โจวซินเยียนรู้สึกประทับใจที่ หลิงรันยังคงคิดถึงเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้นอนสักสองสามคืน
นอกจากนี้ การรวบรวมผู้ป่วยกระดูกหักของคอลเลสก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย แน่นอน สําหรับผู้อํานวยการแผนกฮวงมันเป็นเรื่องที่เขาสามารถยุติการสนทนาทางโทรศัพท์ได้ หากไม่มีหลิงรัน ผู้อํานวยการแผนกฮวงก็จะไม่รีบโทรออกทันที
ในบรรดาแพทย์ปัจจุบันในแผนกฉุกเฉิน มีเพียงไม่กี่คนที่ได้รับการฝึกอบรมเฉพาะทางประเภทนี้จากผู้อํานวยการฮวง
โจวซินเยียนเองก็ดูกระตือรือร้นมากขึ้นเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้มากขึ้น ความเร็วในการวิ่งของเขาเกือบจะตามความเร็วของม้าควบที่อายุเท่ากันกับเขาได้
หมอโจวก็ค่อนข้างอิจฉาเช่นกัน เขาเดินตามหลิงรันและพูดว่า “หมอหลิง นายช่วยคุยกับผู้อํานวยการแผนกฮวงเกี่ยวกับการเปลี่ยนกะของฉันได้ไหม ฉันไม่ได้หมายถึงให้เปลี่ยนกะการเข้าเวรทุกคืน แต่กะตอนกลางคืนในวันศุกร์และวันเสาร์ มันอะไรที่ทรมานมากๆ ตอนตีสอง คนขี้เมาจะมาหาหลังจากที่เขาถูกมีดแทง และบางคนก็จะเอาขวดเบียร์มาฟาดที่หัวคนอื่น การทําความสะอาดเศษแก้วจึงใช้เวลานานมาก…”
“คุณต้องการเปลี่ยนกะกลางคืนจากวันอาทิตย์เป็นวันพฤหัสบดีหรือป่าว” หลิงรันถาม
หมอโจวตกตะลึงและทันใดนั้นก็ตระหนักว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นผิด เขาพยายามแก้ไขตัวเอง “ฉันหมายถึงให้เหลือกะเพียงหนึ่งคืนระหว่างวันอาทิตย์ถึงวันพฤหัสบดี และไม่ให้มีกะเข้าเวรตั้งแต่วันอาทิตย์ถึงวันพฤหัสบดี เพราะมันทําให้ฉันแทบจะเป็นบ้าเลยละ… อีกทั้งการเข้ากะแบบนี้มีแต่นายเท่านั้นแหละที่รับไว้… โอเค ได้ ถ้ายังไงก็ลองคิดคําพูดดีๆสักหน่อย ฉันอาจถูกดุและถ้านายใช้คําพูดในการขอผิดฉันคิดว่าผู้อํานวยการแผนกฮวงจะดําเนินการต่อและเปลี่ยนกะเข้าเวรของฉันตามที่นายบอกเขา…”
หลิงรันมองดูหมอโจวอย่างเงียบ ๆ โดยไม่คิดอะไรในใจ
หลังจากรอบวอร์ดของเขา หลิงรันไม่ต้องการไปที่ห้องฉุกเฉินเพื่อรักษาผู้ป่วยอีกต่อไป เขากลับบ้านพร้อม กับโฟลค์สวาเกนเจลต้าเมื่อเขากําลังจะไปถึง การแจ้งเตือนของระบบก็ผุดขึ้นในใจเขา
[ภารกิจ: ฝึกมือใหม่]
[ภารกิจเป้าหมาย: เพิ่มระดับทักษะของแพทย์]
[รางวัล: หีบสมบัติระดับกลาง]
