The Bloodline System ศึกแห่งสายเลือด – ตอนที่ 13

ตอนที่ 13: การตัดสินเพียงบางส่วน

“แกต้องจ่ายที่แกกล้ามาทำลายมือของฉัน แกมันก็แค่ขยะ!” ฮังโจดูเหมือนว่าเขากำลังจะบ้าคลั่งจริงๆ ในขณะที่เขายิงลำแสงเรืองแสงขนาดใหญ่ไปที่ตำแหน่งของกุสตาฟอยู่

‘เปิดใช้งานความเร็วอีกครั้ง’ กุสตาฟพูดออกมาในใจ

เสียงในอากาศลดลง ความรู้สึกเบา ๆ ไหลเวียนอยู่รอบ ๆ ด้านในร่างกายของเขา ทำให้เขารู้สึกสดชื่น

ลำแสงที่มุ่งหน้าไปยังเขาค่อนข้างเร็ว แต่ก็ไม่เท่ากับความเร็วที่เพิ่มขึ้นของเขา

แชว๊บ!

กุสตาฟหลบไปด้านข้างและพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็ว

แชว๊บ! แชว๊บ!

นักเรียนในโรงอาหารแทบจะไม่สามารถมองเห็นร่างกยของเขาได้ ในขณะที่เขากำลังหลบการโจมตีซ้ำ ๆ ของฮังโจ

ตึ้ม!

เสียงกระทบกันดังก้องไปทั่วโรงอาหารอีกครั้ง ขณะที่กำปั้นของกุสตาฟชนเข้ากับท้องของฮังโจ

แอ๊ก!

ฮังโจกระอักเลือดออกมา ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความเจ็บปวด ขณะที่ร่างของเขาก็ถูกส่งบินข้ามไปอีกด้านของโรงอาหารในท่าทางที่ตัวเขาโค้งงออยู่

บั๊บ!

ฮังโจนั่งลงบนโต๊ะของโรงอาหารที่ว่างเปล่า และลงเอยด้วยการทำให้มันพังลง เพราะแรงที่เขาโดน

เขาแข็งแกร่งที่สุดในสามคน แต่เขาก็พ่ายแพ้อย่างง่ายดาย นอกเหนือจากความเจ็บปวดที่อธิบายไม่ได้แล้ว ที่มาจากบริเวณท้องของเขา เขารู้สึกเหมือนว่าชื่อเสียงของเขาได้หายไปกับท่อระบายน้ำ

กุสตาฟยืนอยู่ในสถานที่เดิม ขณะจ้องมองที่กำปั้นของเขา

‘ความรู้สึกนี้ … ฉันไม่สามารถรับมันได้เพียงพอ … ฉันต้องการทำให้พวกเขาทรมานมากกว่านี้ … ฉันต้องการกำจัดมันให้หมดไปด้วยมือของฉัน … ‘ สิ่งเหล่านี้เป็นความคิดที่มืดมนของกุสตาฟ แต่เขาก็รีบทิ้งมันไป

‘ฉันต้องเรียนรู้วิธีควบคุมตัวเอง … ฉันจะไม่สูญเสียความเป็นมนุษย์ไปกับการที่จะมีพลังมากขึ้นแต่ … ฉันจะต้องแน่ใจว่าฉันจะสอนบทเรียนที่น่าจดจำให้แก่พวกเขา … ‘

กุสตาฟเริ่มเดินไปยังจุดที่ฮังโจล่วงลงมา

ก้าว! ก้าว! ก้าว!

นักเรียนจ้องมองเขาด้วยสีหน้าไม่เชื่อ

‘เขาเอาชนะพวกเขาทั้งสามได้อย่างง่ายดาย’

พวกเขารู้สึกเหมือนจำคนตรงหน้าไม่ได้ ขณะที่พวกเขามองดูกุสตาฟเดินไปหาฮังโจ

ฮังโจมีท่าทางหวาดกลัวเมื่อเห็นกุสตาฟยืนอยู่ตรงหน้าเขา

เขาจำหมัดที่ดุดันจนแทบจะทะลุท้องของเขาได้

“ ได้ไง … ไอ้.. ขยะ … ” เขาพูดไม่จบและโดนกุสตาฟขัดก่อน

“ แกยังกล้าเรียกฉันว่าถังขยะอีกเรอะ! ถังขยะนี่กำลังมอบความพ่ายแพ้ให้แกอยู่ไง แล้วแกจะเรียกฉันว่าอะไรดีล่ะ ห้ะ?” กุสตาฟถามด้วยท่าทางที่มืดมน

“ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรแกเลย!” ฮังโจตะโกนออกมา ขณะที่เขาพยายามจะยืนขึ้น

ขาของเขาสั่นคลอนและมีเลือดไหลออกมาที่ด้านข้างของปาก ขณะที่เขาพยายามลุกขึ้นยืน

ขณะที่เขากำลังจะล้มลงอีกครั้งเขาก็ได้ยินกุสตาฟพูด “ให้ฉันช่วยแกไหม … ”

กุสตาฟเอื้อมมือไปจับมือขวาของฮังโจและช่วยยกเขาขึ้น

ฮังโจไม่ได้คาดหวังสิ่งนั้น และกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เมื่อเขารู้สึกว่ามือของกุสตาฟกำลังกระชับมือของเขา

แตก!

“อ๊าก!”

ฮังโจร้องลั่นขณะที่มือของเขาหักอีกครั้งและเขาก็ล้มลงกับพื้น

“อ๊าาา !! มือฉัน !! ย๊าก!!!” น้ำมูกไหลออกมาจากจมูกของเขา ในขณะที่เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก มากกว่าที่เขารู้สึกก่อนหน้านี้

‘ตั้งแต่ฉันเริ่มมันมา … แม้ว่ามันจะมีผลตามมา … ฉันก็จะสนุกกับทุกวินาทีก่อนที่มันจะจบลง … ‘

“ฮังโจ … ขาของคุณดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการความช่วยเหลือเช่นกันนะ … ” กุสตาฟทำหน้าตาไร้เดียงสา ขณะจ้องไปที่ฮังโจที่กรีดร้อง

ฮังโจยังคงจับมือของเขาขณะจ้องมองกุสตาฟด้วยความสงสัยว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ในวินาทีถัดมาเสียงกรีดร้องอีกครั้งก็ดังออกมาจากปากของเขา

“อ๊าก!”

เท้าขวาของกุสตาฟเหยียบขาซ้ายของฮังโจทำให้โค้งไปอีกมุมหนึ่ง

“ฉันคิดว่าขาของฉันมันลื่น … “

———

กุสตาฟออกจากโรงเรียนเกือบค่ำของวันนี้ สำนักงานคณะกรรมการวินัยเป็นที่ที่เขาใช้เวลาครึ่งวันที่เหลืออยู่

–

– “กุสตาฟคุณทำร้ายเพื่อนร่วมชั้นได้ยังไง!”

“มันเป็นการป้องกันตัวเอง!”

– “คุณบอกว่าการป้องกันตัวงั้นหรือ … ทำไมนิ้วและแขนขาของเขาถึงหักเมื่อเราพบเขา?”

– “คุณต้องถูกลงโทษอย่างหนักสำหรับเรื่องนี้!”

– “ถ้าคุณไม่ใช่พี่น้องของนักเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด คุณคงจะถูกไล่ออก!

– “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปคุณจะไม่ได้รับอนุญาต ให้ไปที่ใดก็ตามในระยะ100ฟุตของที่ ที่ฮังโจอยู่!”

– “คุณต้องขอโทษเขาต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน ในขณะที่คุณคุกเข่า!”

-“คุณต้องทำงานในห้องครัวของโรงเรียนเป็นเวลาสองเดือนข้างหน้า ซึ่งนี่เป็นส่วนหนึ่งของการลงโทษของคุณ!”

– “นอกจากนี้คุณต้องร่วมทำความสะอาดสำหรับการรักษาความสะอาดของโรงเรียน!”

– “การต่อสู้กับใครก็ได้ในช่วงการลงโทษของคุณมีโทษถึงขั้นไล่ออก!”

–

กุสตาฟกัดฟันด้วยความโกรธ ขณะที่เขาจำบทสนทนากับครูวินัยทั้งสี่ได้

“พวกเขาอยู่ที่ไหน ตอนที่ฉันถูกรังแกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อตอนที่ฮังโจหักนิ้วของฉัน ตอนที่ยูฮิโกะเกือบจะเอาก้อนหินทับฉันตาย … พวกเขาอยู่ที่ไหนเพื่อตัดสินอุบัติเหตุนั่น?”

ตอนนี้กุสตาฟรู้สึกโกรธมาก

เมื่อเขารู้สึกว่าในที่สุดเขาก็สามารถออกมาจากเปลือกของเขาได้ หลังจากได้รับพลังนี้คนเหล่านี้ก็พยายามบังคับให้เขากลับเข้ามาในที่ที่ทรมานอีกครั้ง

“ พวกเขาทั้งหมดสมควรที่จะทนทุกข์ทรมาน … ”

กุสตาฟจำตอนที่เขาถูกครูบางคนพาเข้ามาในห้องทำงาน ซึ่งภายหลังมาถึงโรงอาหารครูทั้งสี่คนถามเขาซ้ำ ๆ ว่าเขาทำได้อย่างไร

พวกเขาสงสัยว่าเขาใช้ยาเพิ่มประสิทธิภาพอะไรหรือป่าว แต่ยาเพิ่มประสิทธิภาพที่สามารถทำให้เลือดผสมที่ไร้ประโยชน์เอาชนะกลุ่มเลือดผสมสามกลุ่มที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหนึ่งในนั้นเป็นเกรด C และอีกสองคนที่เหลือเป็นเกรด D

พวกเขาถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา ว่ากุสตาฟได้มันมาจากไหน พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาสามารถครอบครองคนได้โดยไม่ได้ตั้งใจ และต้องการดูว่าพวกเขาสามารถรีดไถอะไรได้บ้างจากเขาได้บ้างไหม

สินค้าดังกล่าวไม่ถูกและมีราคาอย่างน้อยครึ่งล้าน ดังนั้นพวกเขาจึงคิดที่จะซื้อ หากเราสารภาพและยอมทิ้งของให้พวกเขา

น่าเสียดายที่กุสตาฟบอกพวกเขาว่า เขาไม่ได้เป็นเจ้าของยาดังกล่าว และเขาได้รับการฝึกฝนมา

นี่เป็นความจริง แต่พวกเขารู้สึกว่ากุสตาฟพล่ามและตัดสินลงโทษเขา

“ไอ้กลุ่มคนคอรัปชั่น … ” กุสตาฟอยากจะด่า แต่เขารั้งไว้ทัน

เขาคาดหวังว่าจะมีผลตามมาหลังจากที่ปล่อยความโกรธออกมา แต่เขาก็ยังถูกลงโทษอย่างไม่น่าเชื่อ

‘แค่ตอนนี้ … ฉันต้องอดทนอีกหน่อย … ‘

กุสตาฟไม่มีอำนาจที่จะหยุดการตัดสินของพวกเขา และเขายังจำเป็นต้องจบการศึกษาจากโรงเรียน หากเขาต้องการเข้าร่วม MBO

เหตุผลหนึ่งของเขาที่อยากเข้าร่วม MBO คือเขาอยากเป็นฮีโร่ของมวลมนุษยชาติมาตั้งแต่เล็ก ๆ ตอนนี้เขาเริ่มสงสัยว่าโลกนี้สมควรมีฮีโร่หรือไม่ หรือพวกเขาสมควรได้รับการปกป้องหรือไม่

ถึงกระนั้นนั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดความรู้สึกที่อยากเข้าร่วม MBOได้

ขณะที่กุสตาฟกำลังวิ่งกลับบ้าน มีการแจ้งเตือนใหม่ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา

[โฮสต์สำเร็จภารกิจที่ซ่อนอยู่แล้ว]

“ ห๊ะ? มีอะไรเหรอ?”

——————————————————————————————————