ตอนที่ 91: ไซต์ #47
‘เขาเปลี่ยนไปจริงๆ… ฉันไม่เห็นความขี้ขลาดเลยสักนิดในสายตาของเขา หน้าตาหรือท่าทางการพูด’ มาทิลด้ารู้สึกทึ่งกับวิธีที่เขาจ้องมองเธอโดยไม่ละสายตา
“ฉันคิดว่าเราทั้งคู่รู้ดีว่านายไม่ใช่ถังขยะ… อย่างน้อยก็ไม่มีความรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว” เธอพูดขณะเบือนหน้าหนี
กุสตาฟจ้องที่เธออย่างสงสัยอีก 2-3 วินาทีก่อนจะหันไปทางหน้าต่างอีกครั้ง
“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร…” กุสตาฟพูด
“แล้วนายจะเล่นบทคนโง่ต่อไปเหรอ” มาทิลด้าถาม
ความสงสัยของกุสตาฟที่มีต่อเธอก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง
“แล้วเธอยังจะเล่นเป็นคนใบ้ต่อไปโดยไม่บอกแรงจูงใจที่มาหาฉันเลยเหรอ” กุสตาฟยังถามเธอ
ใบหน้าของเขายังคงดูห่างไกลและสงบแม้ว่าเขาจะสงสัยต่อเธอ
ยูฮิโกะแอบมองไปยังที่นั่งของกุสตาฟ ซึ่งอยู่ทางด้านซ้ายและด้านหลัง 2 แถว
‘ทำไมมาทิลด้าถึงเข้าหาเขา? ทำไมพวกเขาถึงคุยกัน พวกเขากำลังพูดเกี่ยวกับอะไร?’ ยูฮิโกะยังคงหันหน้าไปทางด้านหลังเพื่อแอบมองพวกเขาเป็นครั้งคราว
เด็กหญิงที่อยู่ข้างๆ เธอสังเกตเห็นพฤติกรรมแปลกๆ ของเธอ แต่กลัวที่จะซักถามเธอจากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
ตอนนี้เธอสงสัยในทุกสิ่ง วิธีที่ยูฮิโกะปฏิบัติกับเธอ เนื่องจากกุสตาฟและเมื่อเธอสังเกตเห็นว่ามาทิลด้า กำลังสนทนากับกุสตาฟ
กุสตาฟไม่สนใจมาทิลด้าระหว่างเดินทางไปยังไซต์ #47
15 นาทีต่อมา
พวกเขามาถึงชายฝั่งของเมืองเมื่อไม่กี่นาทีก่อน
นี่เป็นครั้งแรกที่กุสตาฟได้เห็นทะเล
เขาจ้องไปที่คลื่นสีน้ำเงินขนาดใหญ่ที่ทอดยาวออกไปหลายไมล์ด้วยท่าทางประหลาดใจ
เขาแค่อ่านเกี่ยวกับเรื่องนี้และเห็นภาพ
ไซต์ #47 ตั้งอยู่ข้างหน้าไม่กี่ไมล์และใกล้ทะเลมาก
สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคน ไซต์ #47 ไม่ได้เป็นเพียงสถานที่ แต่เป็นโครงสร้าง
พวกเขามองเห็นยานอวกาศสีเทาขนาดใหญ่ก่อนจะไปถึงที่นั่น
มันดูเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มีตำแหน่งอย่างภาคภูมิใจ แม้ว่ามันจะดูแก่ แต่ก็ยังมีความรู้สึกที่สง่างาม
มันถูกสร้างให้ดูเหมือนกบที่ไม่มีหัวและแขนขา แต่จำนวนของอุปกรณ์เทคโนโลยีที่วางอยู่บนส่วนต่างๆ ทำให้มันดูน่ากลัว
มันใหญ่เท่ากับสนามฟุตบอล 30 สนามที่วางไว้ด้วยกัน มันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะเยี่ยมชมทุกส่วน ถ้าไม่มีวงเทเลพอร์ตภายในที่สามารถช่วยเหลือพวกเขาในการเดินทางที่ง่ายดาย
ตำแหน่งเฉพาะนี้เป็นที่ซึ่งยานอวกาศลำแรกของ สลาคอฟ ลงจอด
มันไม่ใช่ยานอวกาศธรรมดาเหมือนที่อื่นๆ
มันเป็นยานอวกาศที่ใช้โดยหัวหน้าของ สลาคอฟ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์มากมาย
มันหยุดทำงานเป็นเวลาหลายพันปี แต่ถูกมองว่าเป็นของเก่า
ยานอวกาศลำนี้เป็นหนึ่งในความภาคภูมิใจและความสุขของเมืองเอเทรียม
เมืองนี้ก่อตั้งโดยหัวหน้าสลาคอฟจริงๆ
เมื่อนักเรียนถูกนำไปยังที่ต่างๆ ภายในยาน พวกเขาได้รับการบอกข้อมูลนี้จากมัคคุเทศก์ด้วย
ตอนนี้กุสตาฟเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงเห็นเลือดผสมที่ดูคล้ายกับพวกสลาคอฟในโรงแรมมากกว่า
เช่นเดียวกับเมืองแพลงก์ตอน ประชากรของมนุษย์และสลาคอฟก็ลดลงเช่นกัน แต่เลือดผสมที่นี่ดูคล้ายกับสลาคอฟมากกว่าในเมืองแพลงก์ตอน
ในเมืองแพลงก์ตอน คุณแทบจะไม่พบเลือดผสมที่มีความคล้ายคลึงกับสลาคอฟทุกรูปแบบ แองจี้เป็นกรณีที่หายาก จะหาคนอื่นแบบนี้ยาก
กุสตาฟจำได้ว่าเคยเห็นเลือดผสมที่มีหนวดเครา บางคนมีหัวเหมือนปากปลา บางคนมีเขาเหมือนแองจี้
ลักษณะทั้งหมดเหล่านี้มาจาก DNA ของสลาคอฟ
ไกด์พาพวกเขาไปที่ห้องพัก ซึ่งใหญ่กว่าชั้น 7 ทั้งชั้นที่กุสตาฟอาศัยอยู่ที่เมืองแพลงก์ตอน
หลังจากที่พวกเขาไปเยี่ยมห้องพักแล้วเขาก็พาพวกเขาไปที่ห้องครัว หลายคนก็ประหลาดใจ
‘ยานอวกาศมีห้องครัว?’
มัคคุเทศก์สังเกตเห็นสีหน้าสับสนของนักเรียนและอธิบาย
“การเดินทางในอวกาศไม่ใช่การเดินทางไม่กี่ชั่วโมงหรือหนึ่งวัน มันขึ้นอยู่กับระยะทางอาจใช้เวลาเป็นเดือนหรือหลายปี!”
“การเดินทางจากโลก ในขณะนี้ด้วยยานอวกาศที่เร็วที่สุด ซึ่งเคยเป็นที่ตั้งของดาวเคราะห์สลาคอฟ จะใช้เวลา 2 ถึง 3 เดือน… ย้อนกลับไปเมื่อยานอวกาศไม่เร็วเท่า พวกดราชาวสลาคอฟใช้เวลา 3 ปีในการเดินทางผ่านอวกาศ ก่อนที่พวกเขาจะตกลงสู่พื้นโลก” มัคคุเทศก์กล่าวเสริม
มันเกิดขึ้นเพียงว่าดาวเคราะห์บ้านเกิดของ สลาคฟ อยู่ห่างออกไปมากกว่า 3 กาแลคซี ซึ่งหมายความว่าพวกเขาเดินทางหลายล้านปีแสงก่อนที่จะถึงพื้นโลก
กุสตาฟรู้สึกประหลาดใจที่ต้องใช้เวลายาวนานถึงขนาดนั้น แต่โลกยังถูกกล่าวขานว่าเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ที่สุดสำหรับพวกสลาคอฟ จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าโลกไม่สามารถอยู่อาศัยได้และพวกเขาต้องเดินทางต่อไปอีกล่ะ?
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมต้องมีห้องครัวในยานอวกาศ แม้ว่าจะยังทำให้เขาประหลาดใจอยู่ก็ตาม
พวกเขาย้ายไปที่ห้องอื่นของตัวเครื่องต่อไป
ห้องเครื่องก็ค่อนข้างใหญ่เช่นกัน
แม้จะมีความรู้ด้านเทคโนโลยีของกุสตาฟ แต่ก็ยังมีบางสิ่งที่เขาไม่เคยพบเจอ
การทำงานที่แตกต่างกันนั้นเชื่อมโยงถึงกัน
อุปกรณ์สีแดงรูปทรงกระบอกแขวนอยู่ตรงกลางทั้งหมด นอกจากนี้ พวกเขายังสามารถเห็นเครื่องใช้รูปทรงสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อกันด้วยสายไฟขนาดใหญ่ที่หนากว่าร่างของมนุษย์ 2 คนที่วางอยู่ด้วยกัน
“ไฮโปโทรบลาสติก เมก้าฮันเตอร์!”
“เครื่องจ่ายปฏิสสารแม่เหล็ก!”
กุสตาฟยังคงพึมพำสิ่งของบางอย่างที่เขาจำได้
เขากำลังจดบันทึกวิธีการใช้สิ่งของเหล่านี้ร่วมกันในห้องเครื่อง
มัคคุเทศก์จ้องมาที่เขาด้วยท่าทางประหลาดใจ เมื่อได้ยินกุสตาฟพูดถึงบางสิ่งเหล่านี้อย่างแม่นยำ แต่ตัดสินใจไม่พูดอะไร
[วิเคราะห์พลังงานที่เหลืออยู่ในถังแอสโทรบิก]
กุสตาฟเห็นการแจ้งเตือนนี้ปรากฏขึ้นทันที เมื่อเขาจ้องไปที่อุปกรณ์ที่ดูเหมือนรถถังสีเทาขนาดใหญ่
[พลังงานเหลือ: 0.000000000273%]
กุสตาฟจ้องไปที่การแจ้งเตือนด้วยท่าทางประหลาดใจ
‘ดีที่คราวนี้ เขาไม่ได้เปิดใช้งานความสามารถอื่น’ กุสตาฟถอนหายใจอย่างโล่งอก
ไกด์กำลังจะพาพวกเขาไปยังสถานที่ต่อไป เมื่อกุสตาฟเรียกเขาไว้ก่อน
“ขอโทษนะครับ คุณบอกว่าไม่มีพลังงานเหลืออยู่ในยานอวกาศแล้วใช่ไหม” กุสตาฟถาม
“ใช่ ยานอวกาศล้าสมัย เมื่อหลายพันปีก่อนหลังจากที่สลาคอฟลงมา… และไม่มีพลังงานเหลือแม้แต่หยดเดียวที่นี่” มัคคุเทศก์กล่าวด้วยท่าทางแน่วแน่
“ผมคิดว่า…” ก่อนที่กุสตาฟจะพูดจบประโยคก็ปรากฏการแจ้งเตือนอีกครั้งในสายตาของเขา
[เปิดใช้งานการผ่อนชำระพลังงาน]
‘ไม่ มันมาอีกแล้ว’
