Chapter 85 : คนตัวเล็กของคุณร้องเพลงได้มั้ย ?
คนตัวเล็กสีขาวห้าคนยืนเป็นวงกลมเล็กๆและเต้นพร้อมกับโบกมือไปมาอยู่บนโต๊ะราวกับว่าพวกเขากำลังเต้นรอบกองไฟ พวกมันดึงดูดสายตาของทุกคนในทันที มันเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์มากสำหรับคนปกติ
เหตุผลที่มนุษย์ยังสามารถใช้ชีวิตอยู่ในทวีปแห่งนี้ได้เป็นเพราะว่าพวกเขามีทหารที่กล้าหาญ นอกจากนี้พวกเขาก็ยังมีนักเวทย์ที่ทรงพลัง ในสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์พวกเขาได้ทำการเปลี่ยนกระแสสงครามที่กำลังจะพ่ายแพ้ให้ไปสู่ชัยชนะได้มากกว่าหนึ่งครั้ง
หลังสงครามจบลงราชวงศ์ของอาณาจักรรอทก็ได้เหนี่ยวรั้งพวกเขาเอาไว้ด้วยลาภยศและชื่อเสียง พวกเขาสร้างหอคอยนักเวทย์ขึ้นมาเพื่อต้อนรับเหล่านักเวทย์ที่ทรงพลังและมอบตำแหน่งทางสังคมระดับสูงในจักรวรรดิให้กับเหล่านักเวทย์
ดังนั้นมนุษย์จึงน่าหวาดกลัวเพราะว่ามีพวกเขา ถึงแม้ว่าเมืองเคออสนั้นจะไม่ได้อยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรรอท แต่มนุษย์ก็ยังคงอยู่อย่างสงบสุขที่นี่พร้อมกับมีประเทศที่มีอำนาจอยู่เบื้องหลังพวกเขา
ลูกค้าคนอื่นมองครัสซูด้วยความเคารพเนื่องจากชายชราในชุดคลุมกำลังใช้เวทมนต์ของเขา จากนั้นพวกเขาก็หันไปมองเอมี่ เป็นเวทมนตร์ที่น่าสนใจมาก ! สาวน้อยคนนี้ต้องหลงรักมันแน่ๆ
“มนุษย์หิมะของคุณร้องเพลงได้รึเปล่า ?” เอมี่ถามพร้อมกับยักไหล่และมองดูคนตัวเล็กๆที่กำลังเต้นรำ เธอไม่ค่อยประทับใจสักเท่าไหร่
ลูกเป็ดขี้เหร่มองดูอยู่ซักพักแล้วก็ก้มหัวกลับลงไปด้วยความผิดหวัง ความผิดหวังเขียนอยู่ทั่วทั้งใบหน้าของมัน
“ระ…ร้องเพลง ?” ครัสซูผงะ ฉันสามารถทำให้พวกมันแสดงเทคนิคที่ยากขึ้นได้ แต่ร้องเพลง ? ฉันถูกอาจารย์ของฉันทุบตีหลายครั้งเพราะว่าฉันไม่สามารถใช้เวทมนต์ได้ เขาคิดในขณะที่เขามองดูมนุษย์หิมะที่กำลังเต้น จากนั้นเขาก็ส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “พวกมันถูกเสกขึ้นมาด้วยเวทมนต์ พวกมันร้องเพลงไม่ได้”
คำถามของเอมี่ทำให้ลูกค้าคนอื่นๆเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เธอไม่มีความสุขกับสิ่งนี้เหรอ ? มันขอมากเกินไปรึเปล่าที่จะทำให้พวกมันร้องเพลง พวกมันถูกเสกขึ้นมาด้วยเวทมนต์ มันเป็นไปไม่ได้ ชายชราคนนั้นก็บอกด้วยตัวเอง
เอมี่ส่ายหัว “แต่หนูทำได้ นอกจากนี้ตุ๊กตาหิมะของคุณก็ดูน่าเกลียดมาก” เธอพูดและมองไปที่มนุษย์หิมะด้วยความดูถูกเหยียดหยามครัสซู
ชายชราไม่มั่นใจ “คนตัวเล็กของหนูสามารถร้องเพลงและเต้นได้เหรอ? ไม่ นั่นเป็นไปไม่ได้” เขาพูดพร้อมกับส่ายหัว
สีหน้าของลูกค้าคนอื่นๆต่างก็บ่งบอกว่าพวกเขาไม่เชื่อเอมี่เช่นเดียวกัน มันเป็นไปไม่ได้เว้นซะแต่ว่ามันจะมีคนตัวจิ๋วซ่อนอยู่ในทวีปนี้จริงๆ
แม็กซ์ยิ้มบางๆอยู่ในห้องครัว เขาค่อนข้างพอใจกับการสอนเกี่ยวกับการต่อต้านการหลอกลวงและรู้สึกมีความสุขมาก ในตอนนี้สาวน้อยของเขาพร้อมที่จะอวดของเล่นใหม่ของเธอแล้ว
“เอาล่ะ หนูจะเอาออกมาให้คุณดู” เอมี่พูดอย่างหมดหนทาง เธอก้มลงหยิบกล่องเพลงออกมาแล้ววางลงบนเคาน์เตอร์เบาๆ “ดูนี่ นี่คือสาวน้อยที่ร้องเพลงได้ที่พ่อเสกขึ้นมาให้ฉัน”
พวกเขายืดคอของพวกเขาขึ้นเพื่อมองดูให้ชัดเจน เมื่อพวกเขามองเห็นกล่องเพลงดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกายขึ้นมาในทันที
“มันสวยมาก !” ผู้หญิงคนหนึ่งอุทานขึ้นจากจุดที่ไม่ไกลจากเคาน์เตอร์ ปากของเธออ้าออกเล็กน้อย ด้านบนของกล่องไม้ที่สวยงามนั้นเป็นแก้วคริสตัลครึ่งวงกลม ด้านในมีเอลฟ์ยืนถือเครื่องดนตรีอยู่ มันสวยมากจนพวกเขาไม่สามารถละสายตาได้
“โอ้โห…” การแสดงออกทางสีหน้าของพวกเขาแทบจะเหมือนกันทุกคน มันไม่ใช่ของเล่นที่เปล่งประกายแต่ภาพของฝาครอบคริสตัลที่ใสสะอาดและไม่มีสิ่งสกปรกใดๆก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกเขาอ้าปากค้างด้วยความสงสัย
เขาใช้แก้วคริสตัลเพื่อทำของเล่นให้กับลูกสาวของเขา ?! ไม่น่าเชื่อ ! พูดไม่ออกจริงๆ !
ตอนนี้มนุษย์หิมะเต้นได้ตรงหน้าชายชรากลายเป็นของธรรมดาไปเลยเมื่อนำมาเทียบกับเอลฟ์ในชุดสีม่วง แม้แต่การเต้นที่ดูน่ารักของพวกมันก็กลายเป็นแค่เรื่องไร้สาระ
ครัสซูมองดูกล่องเพลง เขาไม่ได้เสกมันขึ้นมา ! เขามั่นใจมากเพราะว่ามันไม่มีร่องรอยของเวทมนต์อยู่รอบๆ ดูเหมือนว่าเขาจะโกหกลูกสาวของเขาอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้เปิดเผยคำโกหกของแม็กซ์ เขาไม่ได้รังเกียจวิธีการนี้ เขาเข้าใจว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ผู้ชายคนหนึ่งจะเลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียว
“มันร้องเพลงได้เหรอ ?” ครัสซูถามด้วยความสงสัย มันไม่มีคลื่นเวทมนต์ดังนั้นหุ่นเอลฟ์จึงไม่สามารถร้องเพลงหรือว่าเต้นได้
พวกเขาต่างจ้องมองมันอย่างสงสัย มันสวยมาก เธอบอกว่ามันร้องเพลงได้ เราจะรอดู
“แน่นอน” เอมี่กดปุ่มเล็กๆที่ด้านข้าง
แสงหลากสีกระพริบไปรอบๆแล้วเสียงดนตรีก็เริ่มดังขึ้น “มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไปเก็บเห็ด…” เด็กหญิงเอลฟ์เริ่มเล่นไวโอลินและหมุนตัว เธอดูเหมือนจริงมากราวกับว่าเธอมีชีวิตอยู่จริงๆ
“นั่น…เป็นไปไม่ได้ !” ครัสซูเบิกตากว้างและมองไปที่เอลฟ์ตัวน้อย เขาสามารถสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังงานจำนวนหนึ่งแต่เขาแน่ใจว่ามันไม่ใช่เวทมนต์ ถ้าไม่ใช่เวทมนต์แล้วหุ่นเด็กสาวคนนี้จะร้องเพลงและเต้นได้ยังไง ?
เขาพูดอย่างมั่นใจว่าของเล่นของเอมี่ไม่สามารถร้องเพลงได้ แต่เธอไม่ใช่แค่ร้องเพลงได้ เสียงร้องของเธอดีมาก ราวกับว่าเอลฟ์ตัวจริงกำลังร้องเพลงอย่างร่าเริงอยู่ตรงนี้ เขารู้สึกเขินอายเล็กน้อย
เขามีชีวิตอยู่มานานแล้วและไม่ได้แสดงความเห็นอะไรมากมายมาตั้งแต่เขาอายุครบ 100 ปี ใครจะคิดว่าเขาจะมาอยู่ที่นี่ ?
ถ้าเขาสามารถมุดตัวลงไปซ่อนในดินได้เขาคงจะถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วมุดลงไปในดินด้วยความอับอายแล้ว มันน่าอายมาก เขาหลุบตาลงแล้วหวังว่าตัวเขาจะสามารถสลายหายไปได้ ฉันหวังว่าพวกเขาจะไม่ทำให้ชายชราอับอายมากเกินไปนัก
“มันสามารถร้องเพลงได้แถมยังร้องเพลงได้เพราะมากด้วย นี่เป็นเพลงเด็กใช่มั้ย ? ทำไมฉันไม่เคยได้ยินเพลงนี้มาก่อนเลย” เด็กผู้หญิงที่อยู่ใกล้ๆพูดขึ้นมาด้วยความแปลกใจและสงสัยในขณะที่เธอฟังเพลง
มันเป็นเพลงที่ร่าเริงและคำพูดต่างๆก็กระตุ้นให้เด็กๆขยันและแบ่งปัน มันควรเป็นหนึ่งในเพลงยอดนิยม มันแปลกมากที่ฉันไม่รู้จัก เธอคิด
เอมี่ปิดมัน “คุณปู่เคราขาว นางฟ้าเห็ดสามารถร้องเพลงและเต้นได้ มนุษย์หิมะของคุณไม่น่าเบื่อเกินไปเหรอ ?” เธอถามอย่างจริงจังและมองไปที่ครัสซู
ตอนนี้ทุกคนต่างก็มองไปที่ครัสซูด้วยสีหน้าแปลกๆ
มันไม่เหมาะที่จะหัวเราะเยาะนักเวทย์ชราแต่แม็กซ์ไม่สามารถกลั้นยิ้มได้เพราะชายชราดันไปมีปัญหากับของเล่นของเอมี่ จุดจบที่น่าอนาถนี้เป็นเพราะว่าเขาพยายามที่จะทำให้เธอประทับใจด้วยเวทมนต์ของเขา ตอนนี้เขาจะตอบคำถามของเธอยังไงกันนะ ?
