A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World – ตอนที่ 129

ตอนที่ 129

“ไม่น่าเชื่อ !”

 

กลุ่มคนดูตะโกนขึ้นมาหลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง พวกเขาพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่ามนุษย์ตัวเล็กๆสามารถทุบมังกรน้ำแข็งได้

 

“ว้าว ! คุณปู่เคราครึ่งน่าทึ่งอัศจรรย์มาก !” เอมี่อุทานพร้อมกับปรบมือเล็กๆของเธอและเบิกตากว้าง เธอมองไปที่ไม้เท้าของเขา ดวงตาสีฟ้าเป่งประกายด้วยความตื่นเต้น ไม้เท้าของเขาทรงพลังมาก ! ถ้าฉันมีมัน…

 

แม็กซ์เองก็รู้สึกตกใจเช่นกัน เขามีอายุมากกว่า 120 ปีแล้ว แน่นอนว่าเขาไม่ได้ทำลายมังกรด้วยพละกำลังของเขาเอง การใช้งานและการควบคุมเวทมนต์ของเขานั้นสมบูรณ์แบบจนน่าประหลาดใจ

 

“เป็นชายชราที่น่ากลัวมาก !” ลูกทีมทั้งสองของซาเจราสพูดด้วยความกลัว พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าชายชราจะสามารถเอาชนะมังกรที่ทำให้พวกเขากลัวได้ด้วยไม้เท้าแค่อันเดียวที่แกว่งไปมา พลังของชายชราทำให้พวกเขาตกใจ ก่อนหน้านี้พวกเขาเคยคิดว่าคำว่า ‘มนุษย์’ นั้นเป็นคำที่อ่อนแอ แต่ตอนนี้พวกเขาพบว่ามนุษย์มีพลังและน่ากลัว

 

ซาเจราสยังคงใจเย็นเพราะว่าเขาเคยเห็นชายชราทุบมังกรตัวจริงด้วยไม้เท้าของเขามาแล้ว “แต่เคราของเขาถูกเผาโดยลูกสาวของเจ้าของร้าน” เขาบอก

 

“มันเป็นไปไม่ได้ !” ปีศาจตัวผอมสูงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตกตะลึง เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วดึงเสื้อของซาเจราส “เราไปกินอาหารที่ร้านอื่นกันมั้ย ? เราไม่จำเป็นต้องกินที่นี่ก็ได้”

 

ปีศาจตัวอ้วนเตี้ยพยักหน้าเห็นด้วย “จริงด้วยหัวหน้า เราไม่ได้เจอคุณมานานหลายสิบปีแล้ว เรามาที่นี่ทันทีที่เราได้รับข้อความของคุณ พี่น้องอีกหลายคนยังคงอยู่ระหว่างทาง มอนด์และผมวางแผนว่าจะไปดื่มกับคุณ แต่ผมไม่คิดว่าร้านอาหารนี้จะมีนะ”

 

ซาเจราสส่ายหัว “พวกเขาไม่เสิร์ฟเครื่องดื่มที่นี่ นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้พาพวกนายมาที่นี่เพื่อดื่ม ฉันอยากให้พวกนายลองกินโร่วเจียหมัว แล้วนายจะรู้ว่าทำไมฉันถึงอยากให้พวกนายมาที่นี่เมื่อพวกนายสามารถมาได้” ซาเจราสพูดทิ้งท้ายไว้ให้พวกเขารู้สึกสงสัย

 

ปีศาจทั้งสองแลกเปลี่ยนสายตากัน พวกเขารู้ดีว่าซาเจราสจะไม่เปลี่ยนใจดังนั้นพวกเขาจึงไม่พูดอะไรอีก

 

ซาเจราสเป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ปีศาจลาวา เขานำคนของเขาต่อสู้กับปีศาจร้ายหลายต่อหลายครั้ง

 

เมื่อ 50 ปีก่อนเขาออกมาจากหมู่เกาะปีศาจเพื่อหาหนทางไปสู่อีกระดับหนึ่งและฟื้นฟูความรุ่งเรืองของปีศาจลาวา และไม่เคยมีใครได้ยินข่าวคราวของเขามาตั้งแต่ตอนนั้น

 

…จนกระทั่งหลายวันก่อน นกฟลามิงโก้มาที่เผ่าของพวกเขาพร้อมกับจดหมายที่บอกว่าเขาพบหนทางและเขาต้องการให้เพื่อนๆของเขามาที่เมืองเคออส

 

ปีศาจลาวามีช่วงเวลาที่ยากลำบากมาหลายปีแล้ว หลายคนหลงทางอยู่ในทวีปนี้ มีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่มาที่นี่และอีกหลายคนที่กำลังเดินทาง น่าจะนะ

 

ชื่อ ซาเจราส ได้กลายเป็นคำแห่งความหวังในหมู่ปีศาจลาวา พวกเขาคิดว่าเขาตายไปแล้วเพราะว่าพวกเขาไม่เคยได้ยินข่าวคราวของเขามาหลายปี ดังนั้นเมื่อหัวหน้าของพวกเขาได้รับจดหมายเขาจึงคิดว่ามันเป็นกับดักของปีศาจเผ่าอื่น

 

เมื่อปีศาจทั้งสองได้พบกับซาเจราสที่เมืองเคออสพวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นมาก ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เจอผู้นำของพวกเขามาเป็นเวลากว่า 50 ปีแล้วก็ตาม ปีศาจลาวาจะไม่ถูกเผ่าอื่นกดดันอีกต่อไป ! พวกเขาคิด

 

 

“แกช้าลงกว่าเมื่อก่อน คุณแก่ขึ้นมาก” อูเรี่ยนถอนหายใจพร้อมกับมองไปที่ครัสซูด้วยดวงตาล้ำลึก

 

“อายุขัยของฉันมีจำกัด ถ้านายต้องการให้เอมี่เป็นลูกศิษย์ของนายนายจะต้องฆ่าฉันซะก่อน” ครัสซูพูดพร้อมกับกระชับไม้เท้าในมือ เปลวไฟลุกขึ้นมาจากไม้เท้าและครอบคลุมไปทั่วทั้งร่างกายของเขา เขามองเห็นได้ชัดเจนมากท่ามกลางหิมะ

 

อูเรี่ยนขมวดคิ้วแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง “มีคนแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ผ่านสงครามนั้นมาแล้วยังคงมีชีวิตอยู่ พวกเรามีอายุยืนกว่าพวกเขาทั้งหมด ใครจะไปคิดล่ะจริงมั้ย ?” เขาพูดเสียงแหบ

 

“ความตายรอพวกเราทุกคนอยู่และพวกเราใช้ชีวิตอยู่มานานพอแล้ว” ครัสซูพูดเบาๆพร้อมกับมองไปที่อูเรี่ยนที่แก่พอๆกับเขาและหลังค่อมราวกับว่าเขาแบกกระดองเต่าไว้บนหลัง จริงๆ มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ผ่านสงครามนั้นมาแล้วยังมีชีวิตอยู่

 

อูเรี่ยนโน้มหัวของเขามาด้านหน้า “ใช่ ดังนั้นทำไมแกไม่ตายไปซะล่ะ ? ฉันไม่คิดมากถ้าฉันจะมีชีวิตอยู่นานกว่าแกซักเล็กน้อย” เขายิ้มกว้างและโบกไม้กายสิทธิ์ของเขา ลิ่มน้ำแข็งปรากฏขึ้นมาจากพื้นดินรอบๆตัวครัสซูและพวกมันขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว

 

หัวใจของผู้ชมแทบจะกระโจนออกมาทางปาก มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่ชายชราจะหลบการโจมตีครั้งนี้ !

 

ครัสซูยิ้ม “แน่นอน แต่ไม่ใช่ก่อนที่ฉันจะได้เห็นศพของนาย” เขายกไม้เท้าขึ้นแล้วเหวี่ยงมันลงอย่างรุนแรง จากนั้นเปลวไฟพุ่งออกมาและกลายเป็นกำแพงล้อมรอบตัวชายชรา ลิ่มน้ำแข็งแตกออกและระเหิดไปเมื่อเจอไฟ ครัสซูทำลายการโจมตีนี้ได้อย่างง่ายดาย

 

ครัสซูพุ่งเข้าไปหาอูเรี่ยนในทันทีและทำลายน้ำแข็งทุกก้อนที่ปรากฏขึ้นมาขวางทางของเขา ไม่มีอะไรสามารถหยุดเขาได้

 

ไม่นานครัสซูก็มาถึงตรงหน้าอูเรี่ยน เขาเหวี่ยงไม้เท้าไปที่หัวของอูเรี่ยนอย่างไม่ลังเล ทันใดนั้นร่างกายของอูเรี่ยนก็แตกออกเป็นน้ำแข็งหลายร้อยชิ้น !

 

“ครัสซู ฉันอยู่ที่นี่…” อูเรี่ยนพูดพร้อมกับปรากฏตัวขึ้นข้างหลังครัสซู ครัสซูหันหลังกลับไปและพบว่ามีร่างของอูเรี่ยนอยู่เป็นจำนวนมาก ทุกร่างต่างก็เหมือนกันและรอยยิ้มของทุกร่างต่างก็เย็นชาในขณะที่เขามองมาที่ครัสซู

 

“มีคุณปู่เต่าอยู่เต็มไปหมดเลย ! คนไหนคือตัวจริงล่ะ ?” เอมี่พูดในขณะที่เธอมองไปรอบๆด้วยความอยากรู้อยากเห็นและพยายามหาอูเรี่ยนตัวจริง แต่พวกเขาเหมือนกันไปหมด

 

ครัสซูขมวดคิ้วในขณะที่เขามองดูอูเรี่ยนจำนวนมากนี้ “อูเรี่ยน นายก็รู้แต่วิธีซ่อนตัวเหมือนเมื่อก่อน นายเป็นนักเวทย์หรือว่าคนขี้ขลาดกันแน่ ?”

 

“แกคือคนที่ทำให้นักเวทย์หลายคนหลงทาง” อูเรี่ยนตอบด้วยความโกรธ “พวกเขาต้องการที่จะเป็นเวทย์ระยะประชิดอย่างแก แต่พวกเขาก็พ่ายแพ้ต่ออัศวิน นักเวทย์จะสามารถจัดการกับศัตรูของพวกเขาได้ง่ายๆถ้าพวกเขาต่อสู้แบบนักเวทย์ มีแค่อัศวินโง่ๆเท่านั้นแหละที่ชอบต่อสู้ระยะประชิด” เขายกมือขึ้นและเตรียมที่จะโจมตีอีกครั้ง

 

“หยุดสู้กันได้แล้ว ! พวกคุณจะทำลายร้านอาหารของเรา ! หนูเองก็สามารถใช้เวทย์ลูกไฟได้เหมือนกันนะ อย่าทำให้หนูต้องเผาพวกคุณ !” เอมี่พูดอย่างโมโห

A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World

A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World

Status: Ongoing

ที่เมืองเคออส ณ ทวีปนอร์แลนมีร้านอาหารแปลกๆอยู่ร้านหนึ่ง

ที่นี่พวกเอลฟ์กำลังกินเคบับอย่างตะกละตะกลามโดยไม่คำนึงถึงมารยาทที่ควรมี มังกรยักษ์กำลังนั่งอยู่หน้าหม้อไฟอย่างใจจดใจจ่อ ปีศาจกำลังนั่งกินแดงโก้ที่ดูน่าอร่อย…

อยู่ที่นี่พวกเขาต้องทำตามกฎที่แปลกประหลาดและเข้มงวด แต่นั่นไม่ได้ทำให้พวกเขาเลิกมาต่อแถวเพื่อกินอาหารที่ร้านอาหารนี้เลย

พวกเขาพูดถึงความศักดิ์สิทธิ์ของอาหารที่นี่และความสามารถของพ่อครัวที่แสนวิเศษ ที่นี่ไม่มีใครกล้ากินแล้วหนี

“จ่ายเงินมาเดี๋ยวนี้ !” เด็กหญิงตัวน้อยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันแสนน่ารักของเธอ มังกรตัวสูงห้าเมตรถึงกับต้องตัวสั่นเมื่อถูกเธอจ้องมอง

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท