Chapter 214 : มีดของฉันอยู่ที่ไหน?
แม็กซ์ทำอาหารซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่ย่อท้อและไม่ผิดหวังกับความคิดเห็นของระบบ
เอมี่จะรักเมนูนี้! มันมีเนื้อเยอะมาก แม็กซ์คิดอย่างมีความสุขและทำอาหารให้เร็วขึ้น
วันเวลาผ่านไปและการฝึกฝนของเขาก็ได้รับผลตอบแทน เขาเชี่ยวชาญการทำอาหารจานนี้อย่างแท้จริง
เขาปิดไฟแล้วยกชามไก่ตุ๋นและข้าวแสงจันทร์ที่หุงสุกแล้วมาวางไว้ที่โต๊ะทำอาหาร “ระบบ แล้วอันนี้ล่ะ?”
ในอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นของไก่และเห็ดหอม
“ตามข้อกำหนดของคุณก่อนหน้านี้…
1.ซุปควรจะข้น กลมกล่อมและไม่มันจนเกินไป – สำเร็จแล้ว!
2.เนื้อควรเป็นสีน้ำตาล นุ่มและอร่อย – สำเร็จแล้ว!
3.ข้าวควรจะนุ่ม ไม่เละและอร่อย – สำเร็จแล้ว!”
“ขอแสดงความยินดี คุณเชี่ยวชาญอาหารเมนูนี้แล้ว!”
แม็กซ์รู้สึกประสบความสำเร็จ มันไม่ได้ยากเลย หลังจากผ่านมา 80 วันในที่สุดเขาก็ทำตามข้อกำหนดทั้งหมดได้โดยสมบูรณ์
“คุณมีเวลา 10 นาทีในการลองชิมอาหารที่คุณทำ” ระบบบอก
“นี่เป็นครั้งแรก” แม็กซ์รู้สึกประหลาดใจมาก ปกติแล้วมันจะรอให้ฉันขออนุญาตก่อน ระบบแปลกไปเล็กน้อยในครั้งนี้
“ตกลง หลังจากทำงานมาอย่างหนักฉันก็คิดว่าฉันสมควรได้รับมัน” เขาหยิบช้อนและตะเกียบคู่หนึ่งออกมาจากตู้แล้วคีบไก่ขึ้นมาหนึ่งชิ้น มันถูกเคลือบอยู่ไว้ด้วยน้ำซุป เขานำมันเข้าปาก
ดวงตาของเขาเป็นประกายขึ้นมาในทันที ซุปข้นนี้มีรสชาติที่เข้มข้นของไก่และเห็ดหอม มันกระตุ้นต่อมรับรสของเขา
เขากัดลงไปที่เนื้อ มันนุ่มมากและเต็มไปด้วยรสชาติ แต่มันไม่ได้นุ่มเหมือนกับเนื้อตุ๋น รสชาติของมันตกค้างอยู่ภายในปากของเขาหลังจากที่เขากลืนมันลงไปแล้ว
“มันดีมาก!” แม็กซ์พูดออกมาอย่างมีความสุข ตาของเขาเป็นประกายเมื่อเขามองไปที่จานตรงหน้าเขา
เขาตักซุปเข้าปาก อืม! ซุปควรจะมีรสชาติแบบนี้!
เขาตักข้าวเข้าปาก มันอร่อยมากขึ้นเมื่อเขาเคี้ยวลงไปที่พระจันทร์ดวงเล็ก ๆ พวกนี้
ด้วยตะเกียบในมือข้างหนึ่งและช้อนในมืออีกข้างหนึ่งเขาก็กินอาหารของเขาอย่างรวดเร็ว
เมื่อแม็กซ์กินข้าวหมดไปครึ่งถ้วยเขาก็ตักซุปบางส่วนใส่ลงไปในถ้วยข้าวแล้วผสมให้เข้ากัน
เขาตักข้าวเข้าปากแล้วยิ้ม นี่อาจจะเป็นวิธีที่ถูกต้องในการกินข้าวไก่ตุ๋น!
หลังจากกินข้าวถ้วยที่สองหมดแม็กซ์ก็วางช้อนและตะเกียบลงแล้วเรอออกมาอย่างมีความสุข
ก่อนที่เขาจะรู้ตัวเขาก็กลับมานอนอยู่บนเตียงของเขาอีกครั้ง เขาพอใจมากและหลับไปอย่างรวดเร็ว
นาฬิกาปลุกปลุกเขาขึ้นมาตอนตีห้า แม็กซ์ลุกขึ้นมานั่งแล้วมองไปที่เอมี่ เธอยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงและลูกเป็ดขี้เหร่ก็กำลังพยายามฝืนตัวเองเอาไว้ไม่ให้ตกจากเตียง
มันจะตกลงมาจากเตียงอีกครั้ง
“เหมียว!” ลูกเป็ดขี้เหร่มองมาที่แม็กซ์เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่มันก็ตกลงมาที่พื้นก่อนที่แม็กซ์จะทันได้ทำอะไร แมวที่น่าสงสาร
แม็กซ์ลุกออกจากเตียงแล้วอุ้มมันขึ้นมา “บางทีฉันควรจะหาที่นอนมาให้แก”
ลูกแมวมองไปที่เอมี่จากนั้นก็หันมามองแม็กซ์แล้วหลังจากนั้นครู่หนึ่งมันก็ส่ายหัว “เหมียว เหมียว” มันร้องออกมาพร้อมกับชี้ไปที่เอมี่
แม็กซ์ยิ้มให้มัน “โอเค มันเป็นทางเลือกของแก” มันเป็นแมวที่ซื่อสัตย์
ถึงไม่ว่าเอมี่จะปฏิบัติกับมันอย่างเลวร้ายแต่มันก็ยังไม่หนีไป อาจเป็นเพราะว่าเธอเป็นคนแรกที่มันเห็นเมื่อเปลือกไข่แตกออกมา
แม็กซ์วางลูกแมวลงข้าง ๆ เอมี่ เธอโอบแขนกอดมันไว้แล้วพูดว่า “แกไปไหนมาลูกเป็ดขี้เหร่…”
มันเลียมือของเธอจากนั้นก็ปิดตาแล้วหลับไป
แม็กซ์ห่มผ้าห่มให้ทั้งคู่เงียบ ๆ แล้วไปอาบน้ำ เขาวางแผนว่าจะทำข้าวไก่ตุ๋นให้กับเอมี่
เขายิ้มเมื่อเขานึกภาพว่าเอมี่กำลังกินข้าวอย่างมีความสุข แต่เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องครัวเขาก็นิ่งไป
“ระบบ ฉันคิดว่านายลืมอะไรบางอย่างนะ”
“ฉันคิดว่าไม่” มันตอบกลับอย่างสงบ
“มีดของฉันอยู่ที่ไหน? กระทะและหม้อของฉัน? น่องไก่ของฉัน?”
“ขอแสดงความยินดี! คุณได้กระตุ้นภารกิจใหม่! คุณมีเวลา 24 ชั่วโมงในการจับไก่เพลิงป่าด้วยตัวเอง! การทำภารกิจให้สำเร็จจะทำให้คุณได้รับมีดทองคำและปลดล็อควัตถุดิบและเครื่องครัวใหม่ ถ้าล้มเหลวคุณจะถูกลดความแข็งแกร่งลง 0.5 หน่วย”
