Chapter 271 : วันนี้หนูเรียนรู้คาถาใหม่มาด้วยล่ะ!
ด้านหน้าจอเวทมนตร์มีโต๊ะตั้งอยู่ห้าตัว แต่ละโต๊ะมีกล่องลงคะแนนวางอยู่ และมีพนักงานที่สวมเสื้อคลุมสีแดงคอยนับคะแนน พวกเขาตรวจสอบการลงคะแนนแต่ละครั้งด้วยลูกบอลคริสตัล ถ้าลูกบอลคริสตัลเรืองแสงสีเขียวแสดงว่าการลงคะแนนใบนั้นเป็นผล แต่ถ้าเรืองแสงสีแดงแสดงว่าบัตรลงคะแนนใบนั้นไม่เป็นผล
“เฮ้พวก ดูร้านอาหารนี้สิ!” พนักงานหนุ่มผมสั้นคนหนึ่งพูดขึ้น “อาหารแต่ละอย่างราคาแพงมาก! พุดดิ้งเต้าหู้ 200 เหรียญทองแดง, โร่วเจียหมัว 300 เหรียญทองแดง, ข้าวผัดหยางโจว 600 เหรียญทองแดง, ข้าวไก่ตุ๋น 800 เหรียญทองแดง! ลูกค้าคนนี้กินอาหารเช้าที่มีราคามากกว่า 1,000 เหรียญทองแดง คุณเชื่อมั้ย?”
รูดและเออร์วินตกตะลึง
“น่าจะเป็นพนักงานเสิร์ฟของเขาที่มาแอบลงคะแนนในกล่องนี้” เออร์วินหัวเราะเยาะ “ไม่มีใครใช้เงินเป็น 1,000 เหรียญทองแดงเพื่ออาหารเช้าในร้านอาหารที่ห่างไกลหรอก แต่ละคนจะลงคะแนนได้วันละครั้งเท่านั้นดังนั้นเขาน่าจะมีคะแนนประมาณ 10 คะแนน”
“ฉันคิดว่ามีแค่ร้านอาหารใหญ่ ๆ ซะอีกที่จะจ้างคนมาลงคะแนนให้” รูดพูดด้วยความโกรธ “ราคารวมของอาหารที่ลูกค้าจ่ายเป็นปัจจัยสำคัญในการแข่งขันและอาหารแต่ละอย่างของเขานั้นแพงเกินควร ลูกค้าจำนวนมากจะตั้งคำถามเกี่ยวกับความเป็นธรรมของกิจกรรมนี้ ถ้านายถามฉันเราควรทำการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง”
“เบาหน่อย เราไม่ควรพูดถึงเรื่องพวกนี้” เออร์วินกระซิบอย่างประหม่าและมองไปรอบ ๆ “สมาคมการจัดเลี้ยงเป็นหน่วยงานของรัฐ ร้านอาหารที่เป็นสมาชิกของหอการค้าให้เงินเราเป็นจำนวนมากในทุก ๆ เดือน เราควรพูดถึงด้านดี ๆ ของพวกเขา”
“ฉันรู้” รูดถอนหายใจ “ฉันทำงานที่นี่มา 20 ปีแล้ว การแข่งขันไม่เคยเป็นเหมือนเดิมอีกตั้งแต่ตระกูลมอร์ตันเข้ามา ตอนนี้เราทำได้แค่เล่นไปตามเกมของพวกเขาเท่านั้น!”
“ฉันมีบัตรลงคะแนนหนึ่งใบจากร้านอาหารมามี่ ราคารวม 1,300 เหรียญทองแดง!” พนักงานคนหนึ่งพูดขึ้น
รูดและเออร์วินรู้สึกโกรธและประหลาดใจ
“ตรงนี้มีสามใบ 500 เหรียญทองแดง, 1,000 เหรียญทองแดงและ 1,100 เหรียญทองแดง”
“ของฉันมีหนึ่งใบ 200 เหรียญทองแดง”
“ฉันเจออีกสองใบ!”
พวกเขาเริ่มกังวลเพราะว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติ ไม่ใช่สำหรับร้านอาหารเล็ก ๆ
แม้แต่ร้านอาหารดูคัสที่มีชื่อเสียงก็ไม่สามารถทำได้ขนาดนี้ในเวลาอาหารเช้า
เจ้าหน้าที่เริ่มพูดคุยกัน
“นี่เป็นครั้งแรกที่ร้านอาหารนี้เข้าร่วมการแข่งขันไม่ใช่เหรอ มันอาจจะเป็นม้ามืดรึเปล่า?”
“เมื่อดูจากบัตรลงคะแนน อาหารราคา 800 เหรียญทองแดงของร้านนี้ไม่พอที่จะทำให้พวกเขารู้สึกอิ่ม นั่นคือสิ่งที่น่าตกใจ”
“ราคาต้องผิดแน่ ๆ”
“แต่ราคาก็เหมือนกับราคาที่ลงทะเบียนเอาไว้ที่นี่” พนักงานคนหนึ่งพูดพร้อมกับชี้ไปที่บันทึกในสมุดบันทึก
พวกเขาเงียบลงและมองไปที่ชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างผอม “เราจะทำยังไงดีครับรองประธาน?” พนักงานคนหนึ่งถาม
“เราจะยังไม่สรุป” โรเบิร์ตกล่าว “ถ้าบัตรลงคะแนนพวกนั้นผ่านการทดสอบของลูกบอลคริสตัลพวกมันก็น่าจะถูกต้อง ฉันจะไปตรวจสอบร้านอาหารนี้ด้วยตัวเอง ถ้าพวกเขาเล่นสกปรกเราจะแบนพวกเขาออกจากการแข่งขันนี้ตลอดไป”
“รองประธานเพิ่งจะย้ายมาจากปราสาทของเมืองเคออส” รูดพูดกับเออร์วิน “เขาต้องการทำให้การแข่งขันนี้กลับคืนสู่ความถูกต้อง แต่เขามีแค่ตัวคนเดียวและไม่มีความช่วยเหลือใด ๆ เขาเต็มใจที่จะออกมาอยู่ที่นี่และทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ถ้าเรามีเจ้าหน้าที่แบบเขามากกว่านี้สมาคมการจัดเลี้ยงก็คงจะไม่เป็นแบบนี้”
“ร้านอาหารนั้นมีบางอย่างผิดปกติและรองประธานจะไปดูด้วยตัวเอง!” เออร์วินพูดพร้อมกับกำมือของเขาแน่น
พนักงานกลับมาทำงานกันต่อ
“มีบัตรลงคะแนนของร้านอาหารนี้ทั้งหมด 320 ใบครับรองประธาน นอกจากนี้จำนวนรวมของเหรียญทองแดงยังมากถึง 150,400 เหรียญทองแดงเลยครับ!” นักบัญชีที่มีประสบการณ์กว่า 30 ปีบอก
พนักงานทุกคนดูโกรธและตกใจ
พวกเขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับร้านอาหารที่ขายอาหารเช้าได้มากขนาดนี้ในลานเอเดนมาก่อน
นอกจากนี้ร้านนี้ก็ไม่ได้โด่งดังและเป็นที่รู้จัก
“พวกเขากำลังโกง!” พนักงานคนหนึ่งพูดขึ้น
“เราควรแบนร้านนี้นะครับรองประธาน คุณไม่จำเป็นต้องไปที่นั่นเพื่อตรวจสอบ” อีกคนหนึ่งพูดเสริม
โรเบิร์ตเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน “ไม่ ส่งข้อมูลเกี่ยวกับร้านนี้มาให้ฉัน” ดูจากยอดขายตอนเช้าแค่อย่างเดียวร้านนี้น่าติด 100 อันดับแรกได้อย่างง่ายดาย และถ้าทำได้ดีในมื้อกลางวันและมื้อเย็นร้านนี้อาจจะเข้าสู่ 50 อันดับแรกได้ด้วย
นักบัญชีอาวุโสส่งข้อมูลให้กับโรเบิร์ต “เราได้รับการยืนยันมาว่าร้านอาหารนี้เพิ่งจะเปิดให้บริการมาน้อยกว่าหนึ่งเดือนครับ”
โรเบิร์ตอ่านข้อมูลที่ไม่ได้มีรายละเอียดมากนักและขมวดคิ้ว ถ้าฉันรับประกันความยุติธรรมของการแข่งขันนี้ไม่ได้ สมาคมการจัดเลี้ยงจะสูญเสียความน่าเชื่อถือ
…
แม็กซ์กำลังกังวลเรื่องการจัดอันดับของเขาและความจริงที่ว่าคนที่ชอบพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานและคนที่พุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวได้ให้คะแนนหนึ่งดาวกับรสชาติที่พวกเขาไม่ชอบ
“พ่อคะ หนูกลับมาแล้ว! วันนี้หนูเรียนรู้คาถาใหม่มาด้วยล่ะ!” เอมี่พูดอวด น้ำเสียงเธอดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
