Chapter 381 : ร้านอาหารมามีกลับเข้าไปอยู่บนกระดานจัดอันดับแล้ว!
“เลือดของฉันหยดนึงเหรอคะ?” ยาเบะมิยะรู้สึกงุนงงเล็กน้อยกับคําขอนี้
“ฉันอยากจะตรวจสอบบางอย่าง แต่ถ้าเธอไม่ต้องการ ฉันก็จะไม่บังคับเธอ” อลิซาเบธพยักหน้ารับ
ยาเบะมิยะมองหน้าอลิซาเบธและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะรวบรวมความกล้าหาญแล้วถามออกมา “คุณคือมังกร คุณพยายามช่วยฉันตามหาพ่อเหรอ?”
อลิซาเบธพยักหน้าก่อนที่จะส่ายหัว “ประมาณนั้น อย่างไรก็ตามวัตถุประสงค์หลักของฉันคือการตรวจสอบบางอย่างเพื่อตัวเอง ฉันรับประกันไม่ได้ว่าฉันจะเจอคนที่เธอตามหา”
“เอาล่ะ งั้นคุณอยากได้อะไรคุณก็เอาไปเถอะ” ยาเบะมิยะพยักหน้าแล้วยื่นมือออกไป
แซลลี่เงียบไปนานแล้ว แต่เธอก็ยังช่วยยาเบะมิยะจับตาดูอลิซาเบธอยู่ “ฉันไม่รู้ว่าทําไมคุณถึงมาหามิยะ แต่ฉันมีเรื่องที่ยังสงสัย ทําไมคุณถึงมาหาเธอ?”
อลิซาเบธมองแซลลี่ด้วยสีหน้าจริงจังก่อนที่จะตอบ “ฉันบอกคุณไม่ได้ แต่ฉันสัญญากับคุณได้ว่าเธอจะไม่เป็นอะไร”
แซลลี่มองเข้าไปในดวงตาของอลิซาเบธอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะก้าวออกไปด้านข้าง มังกรเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความภาคภูมิใจสูงมากและพวกเขาจะไม่โกหกอออกมาง่ายๆ
อลิซาเบธเดินไปข้างหน้าแล้วสร้างเข็มน้ําแข็งที่บางเฉียบขึ้นมาที่ปลายนิ้ว เธอมองเข้าไปในดวงตาที่เป็นกังวลของยาเบะมิยะ แล้วแทงเข็มน้ําแข็งเข้าไปที่ปลายนิ้วของเธอ
“อื้อ”
เสียงคร่ําครวญลอดออกมาจากริมฝีปากของยาเบะมิยะแต่เธอก็พยายามกลั้นมันเอาไว้ เธอมองไปที่ปลายนิ้วของเธอ ก่อนที่เธอจะมองเห็นหยดเลือดสีทองไหลออกมาแล้วลอยขึ้นไปในอากาศ ดวงตาของเธอเบิกกว้างอย่างอึ้งๆ
หยดเลือดนั้นถูกปกคลุมเอาไว้ด้วยชั้นหิมะและน้ําแข็งโปร่งแสง มันลอยขึ้นไปในอากาศอย่างช้าๆ และหยุดอยู่ที่ระดับสายตาของอลิซาเบธ
หยดเลือดสีทองนี้มีความบริสุทธิ์มากอย่างไม่น่าเชื่อ เลือดของมังกรทองเองก็มีสีทองเหมือนกัน แต่ถ้าเป็นสายเลือดของมังกรทองพลังที่แฝงอยู่ภายในหยดเลือดของเธอก็น่าจะมีพลังมากกว่านี้สิ อลิซาเบธมองดูหยดเลือดตรงหน้าด้วยสีหน้าสับสน จากนั้นเธอก็เอาคริสตัลสีเงินที่มีขนาดพอๆกับฝ่ามือออกมาจากแหวนที่มือขวาแล้วโยนมันออกไปและควบคุมให้มันลอยอยู่ใต้เลือดหยดนั้น
หยดเลือดที่ถูกน้ําแข็งห่อหุ้มเอาไว้เริ่มลดระดับลงมาอย่างรวดเร็วและระเบิดออกเมื่อ สัมผัสกับคริสตัลสีเงิน เลือดสีทองกระจายไปทุกทิศทางก่อนที่จะถูกคริสตัลสีเงินดูดซับเข้าไปโดยสมบูรณ์
“วิ่ง”
คริสตัลสีเงินเปล่งแสงออกมาจางๆ แต่แสงนั้นสว่างขึ้นเรื่อยอย่างมีนัยสําคัญอีกทั้งคริสตัลเองก็เริ่มหมุนด้วยความเร็วสูง
ลําแสงถูกฉายออกมาจากคริสตัลเหมือนกับเครื่องฉายและมีภาพปรากฏขึ้นในอากาศ
ภาพค่อยๆชัดเจนขึ้นและเผยให้เห็นถึงภาพหญิงสาวที่ดูอ่อนโยนและมีอายุราว ๆ 30 ปี เธอสวมชุดเดรสลายดอกไม้เก่าๆ และถึงแม้ว่าใบหน้าของเธอจะซีดเล็กน้อยแต่ความสวยของเธอก็ยังมองเห็นได้อย่างชัดเจน
“แม่คะ!”
ยาเบะมิยะมองผู้หญิงในภาพฉายและอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดีใจ และมีน้ําตาไหลออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้
“มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง?” ความประหลาดใจปรากฏขึ้นในแววตาของอลิซาเบธเมื่อเธอมองเห็นภาพฉาย คริสตัลนี้เป็นสิ่งที่เธอนํามาจากเกาะมังกรและมันจะเผยให้เห็นถึงสายเลือดของพวกเขาผ่านทางหยดเลือด นั่นเป็นเหตุผลที่เธอขอหยดเลือดจากยาเบะมิยะ
อย่างไรก็ตามคริสตัลกลับฉายให้เห็นแค่ภาพของผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นและมันไม่ใช่เหตุการณ์ปกติ
อย่างไรก็ตามท่าทีของเธอก็ค่อยๆอ่อนลงเมื่อเธอเห็นปฏิกิริยาของยาเบะมิยะ ถ้าผู้หญิงในภาพฉายเป็นแม่ของเธอเธอเองก็คงจะมีความสุขมากเช่นกัน อลิซาเบธลืมไปแล้วว่าแม่ของเธอมีหน้าตาเป็นยังไง และดูเหมือนว่าคริสตัลนี้จะฉายภาพแม่ของเธอไม่ได้
ภาพฉายสะท้อนอยู่ในอากาศครู่หนึ่งก่อนที่จะจางหายไปอย่างช้าๆ หลังจากนั้นร่างเงาของมังกรก็ปรากฏขึ้น แต่ก็ปรากฏขึ้นเพียงแค่ชั่วครู่ก่อนที่จะหายไป ถึงแม้ว่าพวกเธอจะมองเห็นร่างเงาของมังกร แต่มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะบอกว่ามันเป็นมังกรอะไร
“ขอโทษด้วยนะคะ ดูเหมือนว่าสายเลือดของฉันจะไม่บริสุทธิ์พอทําให้มองเห็นภาพได้ไม่ชัด” ยาเบะมิยะมองภาพฉายที่หายไปหลังจากที่ฉายได้ไม่กี่วินาทีก่อนที่จะหันไปมองอลิซาเบธด้วยสีหน้าขอโทษที่เต็มไปด้วยน้ําตา
“ไม่เป็นไร บางทีเธออาจจะเป็นคนที่พิเศษมาก สักวันหนึ่งเราอาจจะได้เจอกันอีก” อลิซาเบธส่ายหัว ถึงแม้ว่าน้ําเสียงของเธอจะยังเย็นชาเหมือนเดิมแต่เธอก็ไม่ได้โทษยาเบะมิยะสําหรับสิ่งที่เกิดขึ้น อย่างไรก็ตามมีร่องรอยของความผิดหวังปรากฏขึ้นในแววตาของเธอในขณะที่เธอเก็บคริสตัลไป ทันใดนั้นเกล็ดหิมะขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นที่ใต้ฝ่าเท้าของเธอก่อนที่เธอจะหายตัวไปในพริบตา
ยาเบะมิยะมองไปที่จุดที่อลิซาเบธเพิ่งจะหายตัวก่อนที่เธอจะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
แซลลี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเดินเข้ามาตบไหล่ยาเบะมิยะและปลอบใจเธอด้วยน้ําเสียงอ่อนโยน “ไม่เป็นไรนะมิยะ พ่อของเธอจะมาหาเธออย่างแน่นอน”
“ไอช่า ฉันไร้ประโยชน์จริง ๆ ใช่มั้ย? ฉันไม่รู้ด้วยซ้ําว่าพ่อของฉันมีหน้าตายังไง ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนหรือ เขาเป็นคนแบบไหนฉันก็ไม่รู้” ยาเบะมิยะหันไปหาแซลลี่และสะอื้น
แซลลี่ส่ายหัวแล้วมองยาเบะมิยะด้วยสีหน้าจริงจังในขณะที่เธอพูด “ไม่ มันไม่ใช่ความผิดของเธอเลย เขาเป็นคนที่ไม่เคยมาปรากฏตัวให้เธอเห็นและเป็นคนที่ไม่เคยบอกอะไรเกี่ยวกับตัวเองเลย เธอไม่ใช่คนที่ไร้ประโยชน์ ถ้าสักวันหนึ่งเธอพบเขาเธอสามารถตําหนิเขาได้ในทันที”
“ไอช่า เธอดีกับฉันมาก” ยาเบะมิยะโผเข้าไปในอ้อมแขนของแซลลี่ เสียงของเธอสั่นและสะอื้นในขณะที่เธอพูด “ฉันเห็นแม่ มันผ่านหลายปีจนฉันเกือบจะลืมไปแล้วว่าเธอหน้าตาเป็นยังไง ”
แซลลี่อ้าแขนออกอย่างเก้ๆกังๆ ก่อนที่จะค่อยๆอ่อนลง เมื่อเธอได้ยินคําพูดของยาเบะมิยะ เธอกอดตอบยาเบะมิยะและตบหลังเธอเบาๆ เธอไม่ได้พูดอะไร ทั้งหมดที่เธอทําคือการรับฟัง
“สายเลือดมังกรที่ถูกครอบงําโดยสายเลือดมนุษย์นั้นไม่ใช่สายเลือดมังกรทองอย่างแน่นอน สายเลือดของมังกรทองไม่ได้ด้อยไปกว่าสายเลือดของมังกรน้ําแข็ง ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เธอ…. น่าเสียดายจริงๆ” อลิซาเบธบ่นกับตัวเองในขณะที่เธอเดินไปตามตรอกยาว ทันใดนั้นเธอก็หันไปมองข้างหลังแล้วเสกดาบน้ําแข็งขึ้นมาในมือพร้อมทั้งเปิดประตูที่อยู่ใกล้ๆเข้าไป
“วันนี้การแข่งขันอาหารของลานเอเดนจะประกาศอันดับรอบสุดท้าย ฉันสงสัยว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้นมั้ย?”
“การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่? ไม่มีทางหรอก ฉันว่ามันคงจะเหมือนกับเมื่อวานนั่นแหละ ไม่มีทางที่ร้านอาหารอื่นๆนอกเหนือจากนี้จะติด 30 อันดับแรกในวันสุดท้ายได้หรอก”
หลายคนรวมตัวกันอยู่หน้าหน้าจอเวทมนตร์ในลานเอเดนเพื่อรอผลการแข่งขันอาหาร
“มันเป็นความอัปยศที่ร้านอาหารมามีถูกลบออกจากการจัดอันดับ อาหารทั้งห้าของพวกเขาควรที่จะอยู่ใน 100 อันดับแรก แต่พวกเขาถูกตัดสิทธิ์โดยไม่มีเหตุผล ฉันไม่คิดว่าเราควรจะให้ความสนใจกับการแข่งขันอาหารนี่อีก” สีหน้าของแฮร์ริสันเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“เห็นด้วยเลย” จอร์จพยักหน้า
“สุดยอดไปเลยครับหัวหน้า ร้านอาหารของเราได้อันดับที่ 29 แล้ว! เดือนหน้าธุรกิจของเราจะต้องดีขึ้นแน่ๆเลยครับ!” พนักงานของร้านเนื้อย่างริกกี้มองเจ้านายของเขาด้วยสีหน้าตื่นเต้น
“ฉันรู้อยู่แล้วว่าร้านเนื้อย่างของเราจะได้อันดับที่ 29 ในเดือนนี้” ริคกี้ที่กําลังมองไปที่หน้าจอเวทมนตร์เองก็ตื่นเต้นมากเช่น
“ร้านอาหารมามีกลับเข้าสู่กระดานจัดอันดับแล้ว!”
เมื่ออันดับได้รับการปรับปรุงเสียงร้องตะโกนก็ดังขึ้นในหมู่ผู้ชม!
