Chapter 379 : มีอะไรอยู่ในอาหารจานนี้?
ในร้านอาหาร ทุกคนหันไปมองอลิซาเบธด้วยดวงตาเป็นประกายทันทีที่พวกเขาได้ยินเสีย งเสื้อผ้าฉีกขาด
ทันใดนั้นแสงสีเงินก็สว่างวาบและมีเกล็ดหิมะสีขาวปรากฏขึ้นใต้ฝ่าเท้าของอลิซาเบธ ไม่นาน แสงสีเงินนั้นก็หายไปพร้อมกับอลิซาเบธที่หายตัวไปจากที่นั่งของเธอ
“หืม? พี่สาวคนสวบหายไปไหนแล้วล่ะ?” เอมมองไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“เธอหายไปไหนแล้ว?!” ลูกค้าหลายคนมองไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจและผิดหวังไม่มีใครรู้ว่าทําไมอลิซาเบธถึงหายตัวไปอย่างกระทันหัน
เธอใช้เวทมนตร์เทเลพอร์ตเหรอ? แม็กซ์เองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน เขามองไปที่ที่นั่งที่ว่างอยู่ของเธอก่อนที่จะกลับไปทําอาหารต่อ
เธอใช้วิชาเกี่ยวกับน้ําแข็งได้อย่างเชี่ยวชาญ ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นลูกสาวของผู้ชายคนนั้นจริงๆ เธอดูมีเสน่ห์มากอูเรียนยิ้มแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร
วิเวียนนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนที่จะพึมพํากับตัวเองด้วยความเสียดาย “อาา เธอวิ่งหนีไปแล้ว น่าเสียดายมาก” คําพูดของเธอสะท้อนความคิดของลูกค้าส่วนมากในร้านอาหาร
บนท้องฟ้าด้านนอกร้านอาหารมีแสงสีขาวสว่างวาบพร้อมกับมีมังกรน้ําแข็งปรากฏตัวขึ้นมันพ่นลูกไฟจํานวนมากออกมาจากปากแล้วคํารามออกมาเสียงดังด้วยร่างกายครึ่งหนึ่งที่เปลี่ยนจากสีขาวไปเป็นสีแดง
“มังกรน้ําแข็งตัวนั้นเพิ่งจะพ่นลูกไฟออกมาเหรอ? มันทําแบบนั้นได้ยังไง?”
“เป็นมังกรน้ําแข็งที่สวยงามจริง ๆ แต่หญิงสาวคนนั้นหายตัวไปทันทีหลังจากที่กินปลาย่างเข้าไป จากนั้นมังกรน้ําแข็งที่พ่นไฟออกมาก็ปรากฏตัวขึ้น เป็นไปได้มั้ยว่าเธอคือมังกรน้ําแข็ง?”
“ฉันคิดว่ามันเป็นไปได้มาก แม็กซ์ใส่วัตถุดิบอะไรที่มีผลบังคับให้มังกรเปิดเผยรูปร่างที่แท้จริงรึเปล่า?”
บรรดาลูกค้าต่างก็พูดคุยกันในขณะที่พวกเขามองดูมังกรน้ําแข็งที่บินอยู่ด้านนอก
ขอบคุณสวรรค์ที่เธอรู้จักเวทมนตร์เทเลพอร์ต ไม่งั้นเธอคงกลายร่างเป็นมังกรในร้านอาหารและทําให้ที่นี่ระเบิด! ดูเหมือนว่าในอนาคตฉันจะต้องระวังให้มากขึ้นเมื่อเสิร์ฟอาหารให้กับลูกค้าที่เป็นมังกร หัวใจของแม็กซ์ยังคงสั่นอยู่เล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงคํารามของมังกรที่ดังมาจากด้านนอกมังกรที่มีความยาวมากกว่า 30 เมตรนั้นใหญ่โตมากจริง ๆ
สิ่งนี้คืออะไร? ทําไมมันถึงมีผลกับฉันขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉันเทเลพอร์ตออกมาได้เร็วพอเสื้อผ้าของฉันก็คงจะละลายไปแล้ว! เจ้าของใส่อะไรลงไปในอาหาร? อย่างที่คิดเอาไว้เลยมนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีแต่เล่ห์เหลี่ยม พวกเขาไม่สามารถเชื่อถือได้และอาหารของพวกเขาก็ไม่สามารถกินได้ อลิซาเบธรู้สึกโกรธมากในขณะที่เธอลอยอยู่ในอากาศ ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่านายเหนือแห่งไฟอยู่ในร้านอาหารนี้เธอคงจะพังมันจนยับเยินไปแล้ว
ความรู้สึกแผดเผายังคงไหลไปทั่วทั้งร่างกายของเธอ ถึงแม้ว่าพลังส่วนใหญ่ของเธอจะช่วยยับยั้งมันเอาไว้แต่ก็ยังมีบางส่วนที่ไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือดของเธอ เธอสัมผัสได้ถึงความชุ่มชื้นจากไอน้ําที่ลอยออกมาอย่างช้า ๆ จากร่างกายของเธอได้ มันเป็นความรู้สึกที่แปลกมาก แต่หลังจากที่คุ้นเคยกับมันมากขึ้นมันก็กลายเป็นความรู้สึกที่น่าพึงพอใจเป็นอย่างมาก
ไม่ว่ายังไงปลานี่ก็อร่อยจริง ๆ! รสชาติของมันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคําพูดได้มันอร่อยยิ่งกว่าผลไม้วิญญาณที่ดีที่สุดบนเกาะมังกรและชุ่มฉ่ํากว่าปลามังกรที่สดที่สุดซะอีก ปลา ธรรมดาจะอร่อยขนาดนี้ได้ยังไง!
อลิซาเบธค่อนข้างสับสนเมื่อนึกถึงมัน ถึงแม้ว่าความรู้สึกแสบร้อนในร่างกายของเธอจะค่อนข้างน่าอึดอัดแต่รสชาติของปลานั้นก็ยากที่จะลืมเลือน มันไม่เหมือนกับอะไรที่เธอเคยกินมาและเธออดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองร้านอาหารนั้นอีกครั้ง
ฉันควรกลับไปมั้ย? อลิซาเบธรู้สึกขัดแย้งในตัวเองเล็กน้อย ถ้าเธอกลับไปที่นั่นเพื่อกินอาหารให้หมดมันก็ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเสื้อผ้าของเธออีกอย่างไรก็ตามเธอก็ทําใจไม่ได้ที่จะทิ้งปลาย่างแสนอร่อยนั้นไว้ข้างหลัง
ราวกับว่าการกินปลาย่างในครั้งนี้ได้เปิดประตูสู่โลกใบใหม่ให้กับเธอ มันทําให้เธอไม่อยากกินอาหารดิบ ๆ อีกต่อไป เมื่อเปรียบเทียบกับปลาย่างนี้แล้วอาหารที่เธอเคยคิดว่าเป็นอาหารรสเลิศนั้นก็กลายเป็นไร้รสชาติและไม่มีความน่าดึงดูดอีก
การปรากฏตัวขึ้นของมังกรน้ําแข็งที่พ่นไฟออกมาดึงดูดความสนใจของผู้คนจํานวนมากในลานเอเดน
มังกรยักษ์ไม่ใช่ของหายากในเมืองเคออสแต่พวกเขามักจะปรากฏตัวในรูปของมนุษย์และไม่ค่อยปรากฏตัวบนท้องฟ้าในรูปของมังกรและคํารามเสียงดังอย่างที่เธอทํา เธอจะดึงดูดความสนใจจากวิหารสีเทาได้อย่างง่ายดายจากการกระทําพวกนี้ซึ่งมันจะเป็นปัญหาสําหรับเธอ
“เธอ.เธอยังไม่ได้จ่ายเงินเลย” ยาเบะมิยะขมวดคิ้วเมื่อเธอมองไปที่ที่นั่งที่ว่างอยู่ อย่างไรก็ตามเมื่อเธอได้ยินเสียงคํารามของมังกรดังมาจากด้านนอกความสนใจของเธอก็ถูกดึงดูดไปที่หน้าต่างในทันที ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อเธอมองเห็นมังกรน้ําแข็งขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าและอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างด้วยความทิ้ง
เธอคือมังกรตัวจริง! เธอเป็นพี่น้องของฉันรึเปล่า? ไม่..ฉันเป็นแค่ลูกครึ่งมังกร ฉันไม่คู่ควรที่จะถูกมองว่าเป็นพี่น้องของมังกร ความคาดหวังปรากฏขึ้นในดวงตาของยาเบะมิยะแต่ไม่นานมันก็หายไปเธอรู้สึกอับอายและก้มหน้าลงแม้กระทั่งพยายามซ่อนเขาบนหัวของเธอ
เธอไม่ใช่มังกร เธอเป็นแค่ลูกครึ่งมังกร ไม่มีทางที่เธอจะบินได้อย่างอิสระบนท้องฟ้าเหมือนกับมังกรเธอเป็นตัวประหลาดที่มีเขาและหางของมังกร
บางทีอาจเป็นเพราะว่าฉันยังไม่คุ้นเคยกับอาหารของมนุษย์ ถ้าฉันเปลี่ยนเป็นชุดหลวม ๆ ทุกอย่างก็น่าจะดีขึ้น อลิซาเบธต่อสู้กับความขัดแย้งภายในใจเป็นเวลานานก่อนที่จะตัดสินใจ แสงสว่างปรากฏขึ้นก่อนที่เธอจะกลายร่างเป็นมนุษย์อีกครั้ง อย่างไรก็ตามครั้งนี้ชุดสีฟ้ารัดรูปของเธอถูกเปลี่ยนไปเป็นเสื้อคลุมสีน้ําเงินหลวม ๆ ซึ่งคล้ายกับชุดที่วิเวียนใส่อยู่แทน จากนั้นเธอก็หายตัวไปแล้วมาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งที่ที่นั่งของเธอในร้านอาหาร
“คุณกลับมาแล้ว” วิเวียนรู้สึกตกใจเล็กน้อยจากการกลับมาของอลิซาเบธ จากนั้นเธอก็เลิกคิ้วขึ้นและสํารวจดูชุดใหม่ของอลิซาเบธ
“ว้าว พี่รีบกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดมาเหรอคะ?” เอมี่มองอลิซาเบธด้วยความสงสัย เธอไม่จําเป็นต้องเสียเวลาเดินกลับบ้านด้วยซ้ํา มันน่าทึ่งมาก!
“มังกรน้ําแข็งจะไม่มีวันหนีไปอย่างไม่มีเหตุผล นี่คือปลาของฉันและฉันจะกินมันจนหมดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” อลิซาเบธพูดด้วยท่าที่จริงจังในขณะที่เธอหยิบตะเกียบขึ้นมาอีกครั้งสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเธอคีบเนื้อปลาเข้าปาก
ความรู้สึกนี้ มันทําให้ฉันหายใจไม่ออก! แต่มันอร่อยมากจนฉันทนไม่ได้ที่จะคายมันออกมา!มันคืออะไร? เขาใส่อะไรลงไปในปลานี้กัน? เขาคือใคร? คําถามนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นในใจของอลิซาเบธในขณะที่เธอหันไปมองแม็กซ์ที่กําลังทําอาหารอยู่ในห้องครัว
