Chapter 378 : แควก!
“มีที่นั่งแล้วนะคะ” หลังจากนั้นครู่หนึ่งก็มีลูกค้าลุกออกจากร้านไป ยาเบะมิยะจึงเดินไปบอกกับอลิซาเบธ
“ฉันไม่ชอบนั่งร่วมโต๊ะกับคนอื่น” อลิซาเบธมองไปที่ที่นั่งที่ยาเบะมิยะชี้ไปแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย ที่โต๊ะนั้นมีออร์คสองคนที่กำลังกินโร่วเจียหมัวและคนแคระอีกคนที่กำลังกินปลาย่างรสเผ็ดพร้อมกับหอบหายใจและมีเหงื่อท่วมใบหน้าอยู่
“ขอโทษด้วยนะคะ พอดีว่าเรามีลูกค้าเยอะมากจนไม่สามารถให้ลูกค้าทุกคนเลือกที่นั่งอย่างที่ต้องการได้ คุณช่วยรออีกสักครู่และดูว่ามีที่นั่งไหนที่ถูกใจคุณได้มั้ยคะ?” ยาเบะมิยะเข้าใจสิ่งที่อลิซาเบธต้องการจะสื่อและรีบเสนอทางเลือกอื่นในทันที ถึงแม้ว่าลูกค้าทุกคนจะเหมือนกันในสายตาของเธอแต่การขอให้อลิซาเบธไปนั่งกินอาหารร่วมโต๊ะกับออร์คและคนแคระก็ไม่ใช่ตัวเลือกที่
อลิซาเบธที่กำลังจะเดินออกไปรู้สึกลังเลเมื่อเธอมองเห็นท่าทางจริงจังของยาเบะมิยะและพยักหน้ารับในที่สุด
“โอ๊ะ มีที่นั่งว่างใหม่แล้วค่ะ คุณนั่งตรงนั้นได้นะคะ” ยาเบะมิยะมองไปรอบ ๆ และดวงตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมาในทันทีเมื่อเธอมองไปที่โต๊ะของวิเวียน คนที่นั่งอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามของวิเวียนกำลังลุกออกจากโต๊ะ
อลิซาเบธมองตามสายตาของยาเบะมิยะไปและเห็นว่าวิเวียนเป็นมนุษย์ผู้ชายที่ค่อนข้างสะอาด ที่โต๊ะของเขามีมนุษย์ผู้หญิงนั่งอยู่สองคนและทั้งคู่เองก็ดูสะอาดเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงเดินไปที่โต๊ะตัวนั้นและนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามของวิเวียน
วิเวียนที่เพิ่งจะเริ่มกินปลาย่างรสเผ็ดรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นว่าอลิซาเบธนั่งลงตรงข้ามเธอ เธอเงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มแล้วพูดแนะนำ “นี่คือปลาย่างระดับเผ็ดมาก มันอร่อยมาก ๆ เลย คุณอยากลองชิมมั้ย?”
เธอโตขึ้นมาในปราสาทเจ้าเมืองและได้เห็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังมามากมาย แม้แต่มังกรระดับ 10 เธอก็เคยเห็นมาแล้วดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกกลัวอลิซาเบธแม้แต่น้อย กลับกันเธอค่อนข้างที่จะชื่นชอบมังกรน้ำแข็งที่สวยงามแบบนี้
อลิซาเบธมองไปที่ปลาย่างตรงหน้าวิเวียนและตอบเสียงเย็น “ไม่”
ในขณะเดียวกันเธอก็มองไปที่วิเวียน ปกติแล้วถ้ามีผู้ชายมาพูดแบบนี้กับเธอเขาคงจะตายไปแล้ว
“น่าเสียดายนะ” วิเวียนยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ เธอคืบเนื้อปลา ๆ ขึ้นมาด้วยตะเกียบก่อนที่จะเอามันเข้าปากอย่างช้า ๆ เธอรู้สึกได้ถึงความแสบร้อนที่น่าคิดถึงตามมาด้วยความชา จากนั้นเธอก็สัมผัสได้ถึงความกรอบของหนังปลาและเนื้อปลาที่ละลายอยู่ภายในปาก
ความชุ่มฉ่ำของเนื้อปลาทำให้วิเวียนหลับตาลงโดยไม่รู้ตัว ในขณะเดียวกันความแสบร้อนภายในคอก็ทำให้เธออยากจะกรีดร้อง แน่นอนว่าปลาย่างแบบเผ็ดมากนั้นแตกต่างจากปลาย่างแบบเผ็ดกลางโดยสิ้นเชิง เธอไม่เคยกินอะไรที่เผ็ดขนาดนี้มาก่อนในชีวิตและเธอก็นึกไม่ออกเลยว่าปลาย่างแบบเผ็ดอย่างบ้าคลั่งนั้นจะมีรสชาติแบบไหน
“แควก…”
วิเวียนรู้สึกได้ถึงผ้ารัดหน้าอกของเธอที่ฉีกขาดอีกครั้งและมันทำให้ตัวเธอแข็งที่อไป แต่เธอก็ผ่อนคลายลงอย่างรวดเร็ว วันนี้เธอสวมเสื้อผ้าที่หลวมที่สุดมาและถึงแม้ว่าเธอจะสั่งปลาย่างที่เผ็ดกว่าเมื่อวานมาเธอก็ไม่กังวลเลยว่าเสื้อผ้าของเธอจะขาดและถูกจับได้
มันเผ็ดมากจนฉันอยากกรีดร้องแต่มันก็อร่อยมากเช่นกันเวิเวียนถอนหายใจในขณะที่เธอมองไปที่ปลาย่างรสเผ็ดตรงหน้าด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย เธอกลืนเนื้อปลาลงคอไปจากนั้นเธอก็คีบเนื้อปลาอีกชิ้นนึงเข้าปาก เธอใช้ความอร่อยของมันเพื่อระงับความรู้สึกแสบร้อนภายในปากของเธอ
ความร้อนกระจายไปทั่วทั้งร่างกายของเธอและในไม่ช้าไอน้ำก็เริ่มลอยขึ้นมาจากตัวเธอ พวกมันคือความเย็นที่ถูกบังคับให้ออกมาและเห็นได้ชัดว่าพวกมันมีน้อยกว่าเมื่อเทียบกับเมื่อวานแต่มันก็ยังมีมากจนเห็นได้ชัด
นั่นคืออะไร? อลิซาเบธมองไปที่วิเวียนที่กำลังดื่มต่ำอยู่กับการกินปลาย่างรสเผ็ด เธอเริ่มคุ้นเคยกับกลิ่นที่ลอยอยู่ในร้านอาหารแล้วและถึงแม้ว่ามันจะน่ารำคาญเล็กน้อยในตอนแรกแต่หลังจากที่คุ้นเคยกับมันแล้วเธอก็พบว่ามันไม่ได้น่ารังเกียจเลย แถมเธอยังรู้สึกว่ามันมีเสน่ห์อยู่นิดหน่อยด้วย
ใช่แล้ว มันมีเสน่ห์!
นี่เป็นกลิ่นหอมที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน เธอไม่รู้ว่ากลิ่นนี้มาจากอาหารอะไร แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอค้นพบว่าการทำอาหารของมนุษย์นั้นน่าดึงดูดใจและทำให้เธอน้ำลายไหล
กลิ่นที่เด่นชัดที่สุดที่เธอได้กลิ่นคือปลาสีแดงที่เสิร์ฟมาบนเตา กลิ่นเม็ดที่เด่นชัดนั้นไม่ใช่สิ่งที่เธอชื่นชอบ แต่อีกกลิ่นที่น่าหลงใหลนั้นทำให้เธออยากจะลอง
ดูเหมือนว่าปลาที่ปรุงสุกมีกลิ่นที่แตกต่างจากปลาดิบ ๆ อย่างสิ้นเชิง อลิซาเบธคิดกับตัวเองเธอมองไปที่วิเวียนที่กำลังกินปลาย่างรสเผ็ดของเธออย่างมีความสุขและอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอาหารจานนี้น่าจะอร่อยมากจริงๆ
“คุณอยากสั่งอะไรคะ?” ยาเบะมิยะเดินเข้ามาหาอลิซาเบธด้วยรอยยิ้ม เธอรู้สึกราวกับว่ามีอะไรบางอย่างที่อธิบายไม่ได้เชื่อมต่อเธอกับอลิซาเบธเอาไว้อยู่ ซึ่งเธอไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้กับคนอื่นมาก่อน อย่างไรก็ตามเธอไม่รู้ว่าควรจะถามยังไงเธอจึงเก็บคำถามนี้ไว้กับตัวเอง
อลิซาเบธชี้ไปที่ปลาย่างของวิเวียนแล้วตอบ “ฉันเอาแบบนั้นที่นึ่ง”
“คุณไม่ได้บอกว่าคุณไม่สนใจมันเหรอ?” วิเวียนเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความงุนงง เธอแลบลิ้นออกมาและรู้สึกราวกับว่ามันไม่ได้เป็นของเธออีกต่อไป
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว” อลิซาเบธตอบตามตรง
เยี่ยม อย่างน้อยคุณก็ไม่พยายามแก้ตัว วิเวียนไม่ได้พูดอะไร ถ้าเป็นเธอเธอคงจะพยายามหาข้อแก้ตัวเพื่อทำให้ตัวเองรู้สึกอึดอัดน้อยลง
“คุณมีปัญหาอะไรเหรอ?” อลิซาเบธถาม
“ไม่มีอะไรหรอก” วิเวียนส่ายหัวและเริ่มกินปลาต่อ
“นั่นคือปลาย่างรสเผ็ดคะ มันมีความเผ็ดสี่ระดับและปลาสามขนาด คุณดูเมนูก่อนที่จะตัดสินใจได้นะคะ ถ้าคุณไม่ชอบอาหารรสเผ็ดฉันแนะนำ…” ยาเบะมิยะให้คำแนะนำพร้อมกับชี้ไปที่เมนูบนโต๊ะ
“ฉันเอาแบบเดียวกับเขา” อลิซาเบธตอบ
“ลูกค้าคนนั้นสั่งปลาย่างแบบเผ็ดมาก คุณแน่ใจเหรอคะว่าคุณอยากได้แบบนั้น?” ยาเบะมิยะถามย้ำ เธอเป็นแฟนตัวยงของอาหารรสเผ็ดแต่ปลาย่างแบบเผ็ดกลางก็ถือว่าค่อนข้างเม็ดสำหรับเธอแล้ว แบบเผ็ดมากและเผ็ดอย่างบ้าคลั่งนั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคิดถึง
“ใช่” อลิซาเบธพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรอีกในขณะที่เธอมองไปที่แหวนบนนิ้วโป้งขวา
“ได้ค่ะ กรุณารอสักครู่นะคะ” ยาเบะมิยะพยักหน้าก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในครัว
มังกรมักจะไม่กินอาหารที่ปรุงสุกแล้วใช่มั้ย? เธอน่าจะไม่เคยกินอาหารรสเผ็ดมาก่อนแต่ตอนนี้เธอกลับเริ่มต้นด้วยปลาย่างแบบเผ็ดมาก… เสื้อผ้าของเธอดูแน่นอยู่นะ วิเวียนเหลือบมองอลิซาเบธด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น
ไม่นานปลาย่างของอลิซาเบธก็มาถึง
อลิซาเบธมองดูปลาย่างที่วางอยู่ตรงหน้าเธอแล้วหยิบตะเกียบของเธอขึ้นมาอย่างงุ่มง่ามราวกับว่าเธอไม่เคยใช้มันมาก่อนในชีวิต เธอพยายามอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะคืบเนื้อปลาชิ้นเล็กๆ นั้นมาได้และนำมันเข้าปาก
ลูกค้าหลายคนในร้านอาหารหันมามองเธอ แม้แต่แม็กซ์เองก็หยุดมือและหันมามองเธอด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน ทุกคนต่างก็สงสัยว่ามังกรจะมีการตอบสนองอย่างไรหลังจากที่ได้กินปลาย่างรสเผ็ดเข้าไป โดยเฉพาะสาวสวยที่เย็นชาแบบเธอ
นี่มันอะไรกันเนี่ย!
ความรู้สึกแสบร้อนระเบิดออกภายในปากของเธอและทำให้ใบหน้าของเธอแดง…ในทันทีความร้อนกระจายไปทั่วทั้งร่างกายของเธออย่างรวดเร็วและทำให้เธอรู้สึกราวกับว่ามีมือนับไม่ถ้วนมานวดร่างกายของเธออยู่ สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือชุดที่สร้างมาจากหิมะและน้ำแข็งของเธอก็ค่อย ๆ ปริออก!
“แควก!”
เสียงฉีกขาดดังขึ้นอย่างชัดเจน
