บทที่ 96 ตบหน้าหนึ่งร้อยฉาด
“แกอย่ามาขู่เข็ญพวกเรา พวกเราอยู่ว่าแกไม่มีความสามารถนี้ด้วยซ้ำ!”
จนถึงตอนนี้หลัวปินยังไม่อยากเชื่อว่า เนี่ยเฟิงเป็นคนบงการของเรื่องพวกนี้ เพราะว่าในสายตาของเขา เนี่ยเฟิงเป็นแค่คนยากจน!”
“บางคนดื้อดึงยิ่งนัก งั้นฉันก็ไม่มีวิธีอื่น เมื่อกี้ฉันเพิ่งถามแกว่า แกรู้ไหมว่าประธานของอาคารตี้กั๋วคือใคร?แกมาบอกฉันว่าเป็นจินไห่เวย แต่พวกแกล้วนรู้ว่าอาคารตี้กั๋วไม่ได้เป็นของอำนาจใดๆในเมืองจินไห่ อำนาจของมันมาจากด้านนอก”
เนี่ยเฟิงยิ้ม จากนั้นชี้ตัวเอง”หัวหน้าของจินไห่เวยเป็นฉัน เขาสามารถควบคุมอาคารตี้กั๋วก็เป็นเพราะฉันมอบอำนาจให้”
“เป็นไปไม่ได้ แกจะมีความสามารถมากขนาดนั้นได้ไง!”
หลัวปินไม่อยากเชื่อว่าคนนี้ที่เทียบกัยเขาไม่ได้ทุกด้าน จะเป็นเจ้าของอาคารตี้กั๋วได้ยังไง!
“ทำไมฉันถึงมีความสามารถมากขนาดนั้น?เป็นเพราะว่าฉันเป็นราชามังกรของสำนักมังกร”
หลัวอั้ยจุนได้ยินหลายคำนี้ ทันทีก็รู้สึกว่าขาอ่อนแล้วคุกเข่าลงอย่างกระทันหัน!
หลัวปินก็ตกใจมาก เขาอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองก้าว
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!คนอย่างแกจะเป็นราชามังกรของสำนักมังกรได้ยังไง แกล้อเล่นอยู่!”
“ฉันไม่ต้องการให้พวกแกเชื่อ ฉันแค่มาเตือนพวกแก มาหาเรื่องฉัน พวกแกจะไม่ได้ดี”
เนี่ยเฟิงเพิ่งพูดเสร็จ โทรศัพท์ในห้องทำงานก็ดังขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง หลัวอั้ยจุนลุกขึ้นมาจากพื้นอย่างลำบาก รีบไปรับสาย ส่วนอีกฝั่งหนึ่งของโทรศัพท์มีเสียงที่รีบร้อนของเลขาส่งมา
“ท่านประธาน แย่แล้ว บริษัทการสื่อสารจินไห่ประกาศล้มละลาย ตอนนี้นักลงทุนทุกฝ่ายล้วนโทรมาหาเรา ข้อมูลทุกอย่างของคุณและคุณชายล้วนถูกเผยแพร่บนเน็ต!นี่ต้องทำยังไงดี?”
“อะไรนะ?!”
หลัวอั้ยจุนและหลัวปินสองพ่อลูกทองเข้าหากัน จนถึงตอนนี้พวกเขาถึงรับรู้ถึงความหวาดกลัว
“ยังไง?”
“ผมนี่แหละที่มีตาหามีแววไม่ มีตาเสียเปล่าเลย!ราชามังกร โปรดปล่อยพวกเราไปเถอะ โปรดปรานทางรอดชีวิตให้พวกเราเถอะ ฉันรู้ว่าก่อนหน้านี้พวกเราขัดใจคุณไป ทำให้คุณไม่สบายใจอย่างยิ่ง แต่นั่นเป็นเพราะว่าลูกชายจองผมไม่ได้เรื่องครับ คุณปล่อยพวกเราเถอะได้ไหมครับ!”
หนี้ที่พวกเขาติดนั้นไม่ใช่ว่าขายทรัพย์สมบัติทุกอย่างก็จะคืนได้ พอถึงเวลานั้นเมื่อพวกเขาติดหนี้มหาศาล ก็จะเหมือนที่เนี่ยเฟิงบอก กลายเป็นหนูที่ข้ามถนน จะถูกทุกคนว่ากล่าวต่อยตี”
ปัจจุบันเนี่ยเฟิงควบคุมชีวิตของพวกเขาอยู่ ในมือยังมี5,000ล้านอยู่ มีแค่ได้เงินก้อนนี้ถึงสามารถฟื้นกลับมาได้ มีแค่ได้เงินก้อนนี้ถึงสามารถสร้างความปาฏิหาริย์!
“ลูกชายของแกเป็นคนมาหาเรื่องฉัน ทำไมแกมาคุกเข่าขอร้องแทนเขาล่ะ?”
เนี่ยเฟิงมองไปดูหลัวอั้ยจุนเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม
หลัวอั้ยจุนโกรธขรึมมาก ขึ้นไปใช้ขาเตะไปทางลูกชายของตัวเองอย่างแรง
“ไอ้ควาย แกยังยืนทำอะไรอยู่?รีบขอประทานโทษจากราชามังกรสิ ดูเรื่องดีๆที่แกทำมาสิ!”
“พ่อ!”ทำไมต้องประพฤติตัวอย่างต่ำต้อยต่อคนแบบนี้ล่ะ?คนที่โหดร้ายอย่างเขาเป็นแต่แอบทำคนอื่นในที่มืดอย่างดี!”
หลัวปินมองไปดูเนี่ยเฟิงด้วยสีหน้าที่กัดฟันอย่างแค้น ไม่ว่ายังไงก็ล้วนไม่อยากคุกเข่า
หลัวปิน แกรู้สภาพตอนนี้ของซ่งสี่จื้อไหม ครึ่งตัวล่างของเธอพิการไปหมด ตอนนี้เหลือแต่ลำคอและศีรษะที่สามารถขยับได้”
เนี่ยเฟิงพูดเสร็จ งับนิ้วครั้งหนึ่ง การฉายภาพในห้องทำงานของหลัวอั้ยจุนก็ปรากฏวิดีโอหนึ่งขึ้นมาให้พวกเขาสองพ่อลูกเห็น
ซ่งสี่จื้อถูกทรมานจนไม่เป็นคน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยบาดแผล ตอนนี้ตาคู่หนึ่งของเธอเหม่อลอยอยู่ อยากจะตายอย่างเดียว
“เรื่องร้ายที่แกทำนั้นไม่น้อยกว่าเธอเลย แกว่าเธอได้รับโทษอันสมควรแล้ว แล้วแกล่ะ?แกก็ต้องรับผิดชอบต่อความผิดที่แกทำใช่ไหม?”
หลัวปินเห็นสภาพของซ่งสี่จื้อ อดไม่ได้ที่จะสั่นขึ้นมา แต่เขาไม่ยอมรับ ทำไมเขาต้องยอมรับล่ะ?
“แกไม่ต้องมาคุกคามฉัน ฉันไม่เชื่อหรอก!”
“แกนึกว่าบริษัทของพวกแกล้มละลายแล้วแกยังสามารถอยู่รอดหรือ?พ่อของแกจะติดหนี้มหาศาล ส่วนแกจะต้องเข้าคุก วิดีโอบนโซเชียลนั้นมายังไง ฉันรู้ชัดกว่าแก”
ทันทีหลัวปินก็เบิกตากว้าง”ไม่น่าทำไมถึงมีข่าวด้านลบมากขนาดนั้น ที่จริงแล้วเป็นการกระทำของแกนี่เอง!”
“ในโลกนี้ไม่มีเรื่องที่ปิดบังได้ ถ้าอยากให้คนอื่นไม่รู้ นอกจากว่าตัวเองไม่เคยทำมาก่อน”
เนี่ยเฟิงหยิบแฟลชไดร์ฟออกมาจากกระเป๋า”ในนี้มีหลักฐานที่ละเอียดกว่าเยอะ ในเมื่อฉันมีความสามารถส่งแกเข้าคุก งั้นฉันก็มีความสามารถที่จะทรมานแกในคุก สภาพของแกในอนาคตมีแต่น่าสมเพชกว่าซ่งสี่จื้อหมื่นเท่า”
ถึงเวลานี้หลัวปินถึงกลัวจริงๆ เขามองไปทางเนี่ยเฟิงด้วยร่างกายที่สั่น”แกมาขู่เข็ญฉัน?”
“ในฐานะเป็นราชามังกรของสำนักมังกร ถ้าแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆแบบนี้ยังทำไม่ได้ งั้นฉันยังเป็นราชามังกรไปทำไร?ฉันไปช่วยขนของไม่ดีกว่าหรือ”
“ไอ้ควาย!แกยังไม่รีบคุกเข่าอีก!ดูเรื่องที่แกทำสิ รีบขอให้ราชามังกรยกโทษให้ ปล่อยเราสิ!”
หลัวอั้ยจุนรู้ว่าตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ย่อมยังมีความหวังอยู่ เพราะว่าตอนนี้พวกเขามีแต่ต้องขอให้เนี่ยเฟิงยกโทษให้ ไม่นั้นพวกเขายังไม่รู้ว่าต้องตายยังไง!
“พอแล้ว ฉันก็ไม่พูดไร้สาระกับพวกแกแล้ว ความอดทนของฉันมีอยู่จำกัด ขอให้แค่พวกคุณทำให้ฉันดีใจ งั้นฉันก็ปล่อยพวกแก”
เนี่ยเฟิงจัดจังหวะการพูดคุยของพวกเขา หลัวอั้ยจุนรีบก้คำนับ สอบถามว่าต้องทำยังไงถึงสามารถทำให้เนี่ยเฟิงดีใจ
“ก่อนหน้านี้ลูกชายแกมาขัดใจฉัน ฉันไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง แกในฐานะที่เป็นพ่อช่วยฉันสั่งสอนเขาสิ ตบหน้าร้อยฉาดก่อน”
ทันทีสีหน้าของหลัวอั้ยจุนก็เปลี่ยน เขามีแค่ลูกชายคนเดียว แต่เมื่อเทียบลูกชายกับอำนาจแล้ว เขาเอียงไปทางบริษัทที่ตัวเองก่อตั้งขึ้นมามากกว่า ตอนนี้บริษัทจะพังทลาย พวกเขาใกล้จะไม่รอดชีวิตแล้ว เขายังจะมีอารมณ์คำนึงถึงลูกชายที่อกตัญญูแบบนี้ได้ยังไงล่ะ?
“ไอ้ควาย ดูเรื่องที่แดทำสิ ไปขัดใจท่านราชามังกร แกรับผิดชอบได้หรือ!”
ระหว่างที่พูดหลัวอั้ยจุนก็ตบหน้าหลัวปินแรงๆ หลัวปินถูกตบจนมึนงง แต่ยังไม่ทันรอให้เขารู้สึกตัวขึ้นมา พ่อเขาก็ตบมาอีกครั้ง
ถูกตบหน้าหลายฉาดติดต่อกันมา ปากของหลัวปินยังมีเลือดไหลออกมาด้วย หลัวอั้ยจุนตบหน้าลูกชายอย่างจริงจัง
เนี่ยเฟิงเป่านกหวีดเสียงหนึ่ง ดูจนเพลินเลย
หลัวปืนถูกตบจนเวียนหัว เขายังรับได้ไม่ถึงสามสิบฉาด ก็ตบจนกลายเป็นหัวหมูแล้ว
การที่หลัวอั้ยจุนตบลูกขายของตัวเองก็รู้สึกปวดใจมาก แต่เขาก็ต้องทำเช่นนี้ เพราะเผชิญกับคนมีอำนาจแบบนี้ เขาจะมีสิทธิ์อะไรพูดล่ะ?
กว่าจะตบหน้าร้อยฉาดเสร็จ ฟันของหลัวปินล้วนหลวมแล้ว สีหน้าเหม่อลอย ไม่มีความหยิ่งของเมื่อกี้แม้แต่นิด
“ราชามังกร คุณว่าฉันทำได้ดีไหม?”
หลัวอั้ยจุนยิ้มอย่างประจบสอพลอ ถามเนี่ยเฟิงแบบนี้
เนี่นเฟิงจับคาง และพยักหน้าเบาๆ
“โดยรวมแล้วยังโอเค แต่ฉันไม่ได้ถือว่าสบายใจมาก เอ๊ะ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งฉันเหมือนไม่ได้บอกกับคุณ พ่อของฉันชื่อเนี่ยเจิ้ง”
สีหน้าของหลัวอั้ยจุนเปลี่ยนทันที เขาชี้ไปที่เนี่ยเฟิงด้วยมือที่สั่น”คุณเป็นลูกหลานของตระกูลเนี่ย?”
