บทที่ 105 จูบเธอ
เนี่ยเฟิงทำอย่างนี้เพื่อให้หลี่จื่อเทาเชื่อมั่นในตัวตนของเขา
“เล่นกอล์ฟที่นี่ไม่สนุก เมื่อกี้ฉันล้วนไปเล่นที่ต่างประเทศ”
เล่นไปหลายรอบแล้ว เนี่ยเฟิงก็พูดอย่างเบื่อ
หลี่จื่อเทารีบขึ้นไปพูดอย่างประจบสอพลอ”ไม่อย่างงั้นเราไปอาบน้ำพุร้อนดีกว่าไหม?เมื่อคืนคุณชายเฟิงก็ต้องเหนื่อยมากแน่เลย!”
“ภรรยา คุณจะไปไหม?”
เนี่ยเฟิงมองไปดูเย่หรูเสว่ที่อึ้งอยู่แล้วถาม
เย่หรูเสว่นี่ถึงจะฟื้นสติกลับมา เธอไอออกมาเสียงหนึ่ง”งั้นก็ไปเถอะ”
ยังไงการอาบน้ำพุร้อนต้องแบ่งชายหญิง เธอน่าจะไม่ซวยจนพบกับคนรู้จักเนอะ
หลี่จื่อเทาเห็นว่าเนี่ยเฟิงยอมไว้หน้า เลยพาพวกเขามาที่บ่อน้ำพุร้อนที่ใกล้ที่สุด
บ่อน้ำพุร้อนที่นี่เป็นระบบวีไอพี มีแต่คนที่มีฐานะถึงจะมาได้ ปกติไม่มีการจองล่วงหน้ามาไม่ได้เลย
เนี่ยเฟิงเปลี่ยนเสื้อผ้า และไปอาบน้ำพุร้อนกับหลี่จื่อเทา ตอนที่แยกจากกันเย่หรูเสว่ยังแอบยื่นปากกาอัดเสียงให้เขา และบอกให้เขาระวังตัว
เนี่ยเฟิงพยักหน้า”ภรรยา ถ้าฉันหลอกลวงหลี่จื่อเทาสำเร็จ คุณให้รางวัลอะไรกับฉัน?”
“มีแน่นอน!แต่สิ่งนี้เดี๋ยวค่อยว่ากัน คุณไปก่อนเถอะ อย่าทำให้เขาเกิดความสงสัย”
ว่าแต่ เย่หรูเสว่ก็คาดไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงเล่นกอล์ฟได้เก่งขนาดนี้ เมื่อกี้เธองงจริงๆ
หลี่จื่อเทารับใช้เนี่ยเฟิงอย่างเคารพ เมื่อเห็นว่าเนี่ยเฟิงเหมือนจะดีใจมาก เลยถามอย่างระมัดระวัง
“คุณชายเฟิง เราก็ถือว่าเป็นคนทำอาชีพเดียวกันเนอะ ธุรกิจสายน้ำทางไกลแอนตาร์กติกของบ้านคุณเหมือนทำได้ใหญ่อยู่นะ”
“ใช่ไง พ่อฉันตอนนี้ให้ฉันต้องรับมือธุรกิจที่บ้าน ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายมาก ยังต้องฉันสอบสวนสถานการณ์การตลาด พอดีว่าฉันฉวยโอกาสนี้มาเที่ยวที่เมืองจินไห่ ส่วนเรื่องการไปสอบสวน ฉันขี้เกียจทำ”
เนี่ยเฟิงทำปากมุ่ย ตอบอย่างไม่พอใจอย่างยิ่ง
“งั้นก็เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว พ่อผมอายุก็มากแล้ว ตอนนี้ก็มอบงานให้ผมทำหมด ผมก็ขี้เกียจทำ และอีกอย่างช่วงนี้ธุรกิจก็ทำได้ยาก”
“พวกคุณทำธุรกิจอะไร?เราอาจแลกเปลี่ยนความคิดกันได้นะ”
คำพูดของเนี่ยเฟิงเป็นการให้หลี่จื่อเทามีขั้นบันไดลง หลี่จื่อเทารีบพูดออกมาทั้งหมดอย่างกับเทถั่วออกมา
“ก็คือการค้าส่งออกและนำเข้า ส่วนใหญ่เป็นการนำเข้า”
“ตอนนี้ภาษีศุลกากรสูง คุณทำสิ่งนี้ได้กำไรหรือ?”
คำพูดของเนี่ยเฟิงถูกใจหลี่จื่อเทาพอดี
“มีสิ!ช่วงนี้ผมยังคุยธุรกิจใหญ่เสร็จหนึ่งธุรกิจ แต่ว่าตอนนี้กังวลมาก……เพราะว่าจำนวนเรือที่มีอยู่ไม่เพียงพอ นี้ก็ลำบากแล้ว”
“คุณเอาเรือ?ฉันนี่มีหลายร้อยลำ”
เนี่ยเฟิงทำปากมุ่ย”ฉันยังนึกว่าเรื่องอะไร ถ้าคุณเอาฉันสามารถยืมให้คุณได้ แต่ว่าฉันต้องเก็บตังค์”
หลี่จื่อเทารู้สึกดีใจมาก ตอนนี้พวกเขาถูกตรวจ ผ่านด่านศุลกากรได้ แต่ถ้าพวกเขาเข้าจากท่าเรือ งั้นพวกเขาก็สามารถที่จะทำได้!
เขาระงับความดีใจลง”แน่นอนสิ!ต้องให้เงินอยู่แล้ว!แต่ช่วงนี้ผมค่อนข้างจะยุ่ง คุณก็รู้ว่าผมเพิ่งรับบริษัทของพ่อมา สินค้าชุดนั้นคุยกันได้ดีแล้ว ไม่ทราบว่าถึงเวลานั้นแล้วคุณชายเฟิงจะให้สามารถสั่งเรือไปรับสินค้ามาได้ไหม มาทางท่าเรือก็พอ สินค้ามาเรียบร้อยแล้วผมจะให้คนไปรับ”
เนี่ยเฟิงแกล้งทำเป็นว่าเบื่อ ส่ายมือ”ไม่ได้ ยุ่งยาก!”
“ราคาเราคุยกันได้!”
เนี่ยเฟิงเหล่ตาลง ถามด้วยความสงสัย”แกนี่มาหลอกฉันหรือเปล่า?ตอนนี้กรมสรรพากรตรวจได้อย่างเข้มงวด แกนี่เป็นของลักลอบนำเข้าหรือเปล่า?”
“เป็นไปได้ยังไงล่ะ!ไม่ใช่หรอก ของเราเป็นสินค้าที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่เป็นเพราะว่าเรือขนส่งของเราน้อยเกิน ถ้าหากเข้ามาเป็นทีละชุด ภาษีมากไป ถ้าเป็นเรือทั้งลำภาษีจะน้อยลงเยอะ เราก็ต้องเอากำไรใช่ไหมล่ะ!”
หลี่จื่อเทาเลียริมฝีปาก เป็นห่วงว่าเขาจะเจาะลึกเข้าไปอีก
“และอีกอย่างหนึ่ง ฝั่งท่าเรือก็ไม่ค่อยเข้มงวดไง”
“ก็ใช่นะ ฉันมีคนรู้จักในด่านท่าเรือ ภาษียังลดให้เป็นครึ่งหนึ่งได้เลย ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณโอนเงินให้ฉันก่อน ไม่งั้นฉันไม่ทำให้คุณ”
หลี่จื่อเทารีบพยักหน้า”นี่แน่นอนสิ พอถึงเวลาฉันสั่งคนไปตามเรือละกัน ไม่ต้องให้คุณชายเฟิงออกแรงงานคน”
ดีมาก ไอ้เจ้านี่มีคนรู้จักในด่านท่าเรือ!
“ได้”
เนี่ยเฟิงพยักหน้า จากนั้นขึ้นมาจากบ่อน้ำพุร้อน”ไม่อาบแล้ว ปวดหัว ฉันออกไปก่อน”
“ได้ๆๆ คุณไปพักผ่อนก่อน”
หลังจากที่เนี่ยเฟิงออกไปแล้ว ก็เก็บปากกาอัดเสียงไว้ให้ดี จากนั้นไปหาเย่หรูเสว่ที่ข้างๆ
“เป็นยังไงแล้ว?”
หลังจากสองคนเจอกันแล้ว เย่หรูเสว่ก็กระซิบถาม
“ได้แล้ว เขาคิดจะใช้เรือของฉันไปรับของพวกนั้น แม้กระทั่งสัญญายังไม่ได้เซ็นกับฉัน เขาจะสั่งคนของเขาไป”
เย่หรูเสว่ครุ่นคิดสักพักหนึ่ง”งั้นฉันยังต้องไปคุยกับหัวหน้าก่อน แต่ไม่ทราบว่าต้องไปหาเรือสินค้าที่ไหน……”
“ไปยืมหลายลำที่ธุรกิจสายน้ำทางไกลแอนตาร์กติก”
เย่หรูเสว่นิ่งอึ้ง”มีบริษัทนี้จริงหรือ?ฉันยังนึกว่าคุณแต่งขึ้นมาเอง”
“มีสิ ก็อยู่ในเมืองไห่โข่ว ฉันรู้จักเจ้าของคนนั้น เขาจะช่วยฉัน”
เย่หรูเสว่สำรวจเนี่ยเฟิงอีกรอบหนึ่ง”นานมากที่คุณไม่ได้กลับไปแล้ว คาดไม่ถึงว่าคุณยังมีคนรู้จักมากขนาดนี้”
“แน่นอนสิครับ ฉันเป็นคนที่เข้ากับคนได้ดี!”
“แม้ว่าเป็นเช่นนี้ แต่ฉันยังเป็นห่วงอยู่”
“ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้พวกเรารีบร้อนมากแน่นอน สินค้าชุดนั้นเข้ามาไม่ได้ พวกหลี่จื่อเทาขายไม่ทัน ก็จะลดราคาลงเรื่อยๆ ตอนนี้พวกเรารีบอย่างกับมดบนกระทะร้อน มีโอกาสเล็กน้อยล้วนจะจับไว้ให้ได้”
เย่หรูเสว่พยักหน้า เนี่ยเฟิงพูดได้ถูกต้อง
“โอเค แต่ต้องระวังอย่าให้เปิดเผยตัวตน”
เนี่ยเฟืองพยักหน้า
เวลานี้ ตาของเย่หรูเสว่แหลมคมมาก เห็นร่างคนหนึ่งอยู่ เธอตกใจมาก ไม่มีเวลาไปคำนึงถึงเรื่องอื่น รีบอุ้มเนี่ยเฟิงเอาไว้”อย่ามองไปด้านหลัง!จูบคอของฉัน!รีบๆสิ!’
ใบหน้าของทั้งสองคนเกือบจะอยู่ติดกัน ลมหายใจของทั้งสองฝ่ายล้วนผสมอยู่ด้วยกัน เนี่ยเฟิงกัดลำคอที่ขาวสะอาด รับรู้ถึงเย่หรูเสว่สั่นตัวเล็กน้อย”สามีคุณเก่งจริงๆเลย!”
เย่หรูเสว่บีบลำคอพูด เนี่ยเฟิงฟังจนตัวสั่น นี่มันแตกต่างกันโคตรเยอะเลยเนี่ย?
“รีบกอดฉันไว้!กอดแน่นหน่อย!”
เนี่ยเฟิงอุ้มเขาขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ มือของเขาติดอยู่กับขาที่ใหญ่ของเย่หรูเสว่”แกนี่ เช้าๆก็อยากได้สิ่งบางอย่างแล้วใช่เปล่า?”
เนี่ยเฟิงลดเสียงลงและพูด จากนั้นกอดคนเข้าไปในห้องพักผ่อน
เพิ่งเข้าไปในห้องพักผ่อน เย่หรูเสว่รีบดิ้นรนและกระโดดลงมา ติดอยู่ข้างประตูฟังดูเสียงการเคลื่อนไหวของข้างนอก
หลังจากยืนยันว่าข้างนอกไม่มีเสียงแล้ว เย่หรูเสว่ถึงเปิดช่องว่างออกมาช่องหนึ่งและมองไปที่ข้างนอก
“คือฟางซื่อเหานี่เอง ไอ้เจ้านั่นก็มาแล้ว”
เนี่ยเฟิงมองดูสถานการณ์ข้างนอกผ่านช่องว่างนี้
“เกือบจะถูกพบ เขาเคยเห็นเราสองคน โชคดีที่เมื่อกี้รู้สึกตัวได้เร็ว”
เย่หรูเสว่ปิดประตูลง คลุมลำคอของตัวเองเอาไว้”แกนี่เป็นหมาหรือยัง กัดแรงขนาดนั้น!”
“เพื่อให้มันเหมือนจริงไง!กัดจนพี่หกเจ็บใช่ไหม?พี่หกหอมมากเลย!”
เย่หรูเสว่หน้าแดงขึ้นมา เอาหมัดชกไปที่หน้าอกของเนี่ยเฟิง”หุบปาก!ถ้าเอาเปรียบฉันอีกฉันก็จะต่อยแก!”
เย่หรูเสว่มองไปดูกระจกในห้องพักผ่อน”มีรอยแล้วด้วย กัดอย่างแรงเลยเนี่ย
