เฉาตื๋อเหรินถูกเนี่ยเฟิงบอกว่าเป็นคนขี้ขลาด ความเคียดแค้นชิงชังได้ทวีคูณขึ้น! เขาโกรธจนทนไม่ไหว “คุณอา! ดูสิ! ไอ้หมอนี่กล้าพูดแบบนั้นกับผม!
ที่แท้ก็มีคนคนหนึ่งคอยติดตามเฉาตื๋อเหรินอยู่ เขาสวมชุดฝึกกังฟูสีดำ เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่แข็งแรงของเขา ดูเหมือนจะเป็นคู่ต่อสู้ที่ไม่น่าต่อกรด้วย
นี่คืออาของเฉาตื๋อเหริน ชื่อเฉาเหนิง
เฉาเหนิงยิ้มเยาะ “เจ้าหนู ได้ยินว่าแกเป็นคนหักขาของตื๋อเหรินเหรอ?”
“ไม่ต้องได้ยินมาหรอก ผมนี่แหละเป็นคนตีเอง ก็เพราะว่าเป็นคุณชายเฉาของพวกคุณนั่นแหละ เลยอดตีไม่ได้”
เฉาเหนิงยิ้มเยาะ “ไอ้น้องชาย แกกล้ามาก! แต่แกก็เก่งแต่ปากเท่านั้นแหละ เจอฉัน แกก็ต้องคุกเข่าขอความเมตตา!”
“เฉาตื๋อเหรินยังสู้ผมไม่ได้ คุณจะเอาชนะผมได้เหรอ?”
เนี่ยเฟิงไม่เห็นเฉาเหนิงอยู่ในสายตาเลย แถมยังรู้สึกว่าเฉาเหนิงมาทำอะไรดูตลกอีกต่างหาก
“ฉันเป็นอาจารย์ของตื๋อเหริน ฉันยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแกอีกเหรอ?”
ความกระหายที่จะเอาชนะของเฉาเหนิงถูกปลุกขึ้นในทันใด เขาหรี่ตามองไปที่เนี่ยเฟิง “ฉันจะสั่งสอนแก!”
เนี่ยเฟิงผงกหัวเล็กน้อย “สู้คนเดียวเหรอ? ก็ได้”
เนี่ยเฟิงยกมือให้บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังแล้วเดินออกไป “เมื่อคืนวานเฉาตื๋อเหรินขาหัก เขาได้บอกคุณหรือเปล่า?”
“ก็เป็นฝีมือของไอ้ลูกหมาอย่างแก อย่าคิดว่าฉันไม่รู้!”
เฉาเหนิงยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ นี่คือเขตอิทธิพลของตระกูลเฉา มีคนกล้าดีมารังแกพวกเขาถึงที่? รนหาที่ตายชัดๆ!
“นั่นเป็นเพราะเขาไม่รักษาคำพูด ผมแค่สอนบทเรียนให้เขานิดหน่อย ถ้าเขาขอโทษอย่างจริงใจ ผมจะหักขาเขาได้ยังไง? บอกตามตรงนะ ผมเป็นคนที่มีเหตุผลมาก”
เนี่ยเฟิงแสยะยิ้ม ชำเลืองมองเฉาตื๋อเหริน ตอนนี้เฉาตื๋อเหรินดูเหมือนจะไม่มีท่าทีหวาดกลัว กลับจ้องมาที่เนี่ยเฟิงอย่างไม่ละสายตาเสียด้วยซ้ำไป
“อย่ามัวพูดไร้สาระกับฉัน! ฉันเป็นใครแกก็น่าจะรู้ แกหักขาของตื๋อเหริน เตรียมตัวรับโทษได้เลย!”
เฉาเหนิงพูดพลางกำลังจะเข้าโจมตี แต่ในเวลานี้เนี่ยเฟิงได้หยุดเขาไว้ “เดี๋ยวก่อน!”
“แกจะมาไม้ไหนอีก?” เฉาเหนิงอยากจะฉีกเนี่ยเฟิงออกเป็นชิ้นๆ แล้ว แต่จู่ๆ ดันมาเรียกให้หยุดในเวลานี้
“พวกคุณมันเหมือนแมลงวัน คอยแต่จะวนเวียนมาหาผม น่ารำคาญสุดๆ เอาอย่างนี้ดีกว่า เอาครั้งเดียวให้รู้แพ้รู้ชนะไปเลย ถ้าครั้งนี้ผมชนะพวกคุณ พวกคุณห้ามมาตามตอแยผมกับแฟนอีก ว่าไง?”
“ฮ่าฮ่า! ไอ้น้องชาย แกคิดว่าจะชนะหรือไง? ล้อเล่นหรือเปล่า?”
เฉาเหนิงแค่รู้สึกว่าเนี่ยเฟิงอวดดีจนเกินไป
“ว่าไง? คุณไม่กล้าเหรอ?”
“ฉันเนี่ยนะไม่กล้า?” เฉาเหนิงเหมือนได้ยินอะไรที่น่าขำ “ก็ได้ แต่ถ้าแกเป็นฝ่ายแพ้ล่ะ?”
เนี่ยเฟิงยิ้มเยาะ “ถ้าผมแพ้ ผมจะหักขาตัวเองทั้งสองข้างชดใช้ให้เฉาตื๋อเหริน ยุติธรรมไหม?”
เฉาเหนิงกัดฟันกรอด เขาไม่คิดว่าขาทั้งสองข้างของคนอย่างเนี่ยเฟิงจะมีประโยชน์อะไร! แต่ว่า ถ้าได้เห็นขาของเนี่ยเฟิงหักเหมือนกันก็คงจะรู้สึกสะใจไม่น้อย
“ตกลง! คุณพูดเองนะ! คุณไม่ต้องหักเอง ถ้าจะหักให้ผมไปหัก!”
ตอนนี้เฉาตื๋อเหรินได้จินตนาการถึงภาพที่เนี่ยเฟิงจะถูกซ้อมจนฟันหักหมดปากในไม่ช้านี้แล้ว แค่คิดก็ทำให้ฮึกเหิมแล้ว!
เฉาเหนิงแค่รู้สึกว่าเนี่ยเฟิงไม่เจียมตัว เขาจึงตบกล้ามเนื้อของตัวเองแล้วบอกว่า “มาสิ! จะเริ่มยังไงดี?”
“ง่ายมาก ใครถูกอัดล้มก่อนถือว่าแพ้ คุณว่าไง?”
คราวนี้เนี่ยเฟิงถือว่าเกรงใจมากแล้ว อย่างไรอีกฝ่ายก็มีอายุมากแล้ว ผมยังหงอกขาวแล้วอีกด้วย
“เด็กน้อย โอเค! เข้ามาสิ!”
“เห็นคุณแก่กว่า ผมจะต่อให้คุณ ต่อให้คุณ 3 กระบวนท่า เข้ามาเลย!”
เนี่ยเฟิงกวักมือเรียกเฉาเหนิง บรรดาลูกศิษย์เทควันโดที่อยู่ข้างหลังเฉาตื๋อเหรินได้ยินเนี่ยเฟิงพูดแบบนี้ก็อดหัวเราะเยาะไม่ได้ “เจ้าคนนี้โง่หรือเปล่า? ยังบอกว่าจะต่อให้อาจารย์ 3 กระบวนท่า?”
“สงสัยจะเบื่อชีวิต? นายดูรูปร่างของเขาสิ จะมาต่อกรกับอาจารย์ได้ยังไง?”
“ถ้าให้ฉันไปแทน เขาก็ต้องตายอย่างไร้ที่ฝังเหมือนกัน!”
คำพูดเหล่านี้ เฉาตื๋อเหรินฟังแล้วมีความสุข
ส่วนเฉาเหนิงก็คิดจะคว่ำเนี่ยเฟิงได้ในกระบวนท่าเดียว ถึงอย่างไรพวกเขาก็เป็นใหญ่ที่นี่ ทุกคนกลั้นหายใจ ใครจะทำอะไรใครได้?
“แกพูดเองนะ อย่ากลับคำล่ะ!”
เนี่ยเฟิงพยักหน้า “รีบเข้ามาสิ อย่ามัวแต่พูดไร้สาระ”
สีหน้าของเฉาเหนิงเผยความน่ากลัวและดุร้าย เขายกกำปั้นขึ้นมา รวบรวมพละกำลังทั้งหมด กล้ามเนื้อที่แขนม้วนพันเป็นเกลียว เส้นเลือดเขียวปูดโปน เกินจะจินตนาการว่าหมัดนี้จะทรงพลังขนาดไหน!
เนี่ยเฟิงยืนอยู่ตรงหน้าเฉาเหนิง ไม่มีทีท่าว่าจะหลบเลย
เป็นที่รู้กันดีว่าเฉาเหนิงมีพละกำลังมหาศาล เขาชกหมัดตรงเข้าที่หน้าอกของเนี่ยเฟิงอย่างแรง!
“พลั่ก!”
หมัดของเขานำพามาซึ่งลมกรรโชก แต่เนี่ยเฟิงที่อยู่ตรงหน้าไม่แม้แต่จะถอย!
“กร๊อบ!”
“อ้ากกกกก”
“หักแล้ว! กระดูกของเจ้าหมอนี่นี้ต้องหักแล้วแน่ๆ!”
“ตอนนี้เจ้าหมอนี่ต้องเสียใจอย่างสุดซึ้งแน่นอน!”
ทุกคนต่างพากันหัวเราะเบิกบาน ส่วนเฉาตื๋อเหรินก็เผยรอยยิ้มอันแสนตื่นเต้นดีใจเช่นกัน เขาแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นเนี่ยเฟิงถูกซ้อมเหมือนหมา!
แต่ทว่า ในวินาทีต่อมา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเนี่ยเฟิงอย่างคาดไม่ถึงพร้อมกับเสียงหัวเราะเบาๆ “เจ็บมั้ย?”
เนี่ยเฟิงไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรเลย แต่เขาก็พูดจาได้อย่างสบายๆ
เฉาเหนิงที่อยู่ตรงหน้าสูงกว่าเนี่ยเฟิงหนึ่งความสูงศีรษะ รูปร่างสูงใหญ่เป็นพิเศษ แค่มองก็รู้ว่ามีพละกำลังมาก
แต่ในตอนนี้สีหน้าของเฉาเหนิงบิดเบี้ยว เขาค่อยๆ ชักมือกลับ เมื่อครู่เขาถูกเจ้าคนเหล็กนี่หักกระดูกมือ!
เขากุมมือขวาไว้ กระดูกแขนของเขาต้องแตกแน่ๆ
เจ้าหมอนี่มันเป็นสัตว์ประหลาดหรือไง! เขาทำได้อย่างไร! กำลังของเขาสามารถหักซี่โครงของเขาได้เลย!
เนี่ยเฟิงแสยะยิ้ม “หนึ่งกระบวนท่า ยังเหลืออีกสองกระบวนท่านะ เข้ามาเลย!”
เนี่ยเฟิงไม่ได้ตอบโต้กลับ แต่เนี่ยเฟิงได้ฝึกศิลปะการต่อสู้กับคุณปู่มาตั้งแต่เด็ก เขามีพรสวรรค์มาก รู้ว่าจะใช้ลมหายใจและพละกำลังของเขาอย่างไร
ก่อนที่เฉาเหนิงจะเข้าโจมตี เนี่ยเฟิงก็ได้คาดการณ์เอาไว้แล้วว่าเฉาเหนิงจะเริ่มโจมตีจากจุดไหน ดังนั้นเนี่ยเฟิงจึงเตรียมพร้อมล่วงหน้า เพื่อให้ร่างกายของเขาเข้าสู่สภาวะป้องกัน แค่ต้องการการออกแรงที่ตรงนั้น เขาก็จะสามารถใช้ทักษะแรงทุ่นแรงได้
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตอบโต้ แต่เขาก็สามารถอาศัยพละกำลังของอีกฝ่ายมาเอาชนะศัตรูได้
ในความเป็นจริง เนี่ยเฟิงไม่ค่อยได้ใช้กระบวนท่านี้ เพราะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถบังคับให้เขาใช้กระบวนท่านี้ได้ ฝ่ายตรงข้ามยังไม่ทันได้เข้าใกล้เขา ก็ถูกเขาฆ่าตายไปแล้ว แล้วจะมีโอกาสได้โต้กลับอย่างไร?
เฉาเหนิงกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ในใจเขารู้สึกสงสัยว่าเจ้าหนุ่มนี่เคยฝึกวิชาพลังภายนอกหรือเปล่า? ถ้าใช่ก็จะไม่สามารถโจมตีหน้าอกได้อีก
เมื่อครู่เฉาเหนิงตกใจมากจนง่ามนิ้วมีอาการชา เขาคิดจะสังหารเนี่ยเฟิงด้วยกระบวนท่าเดียว ดังนั้นเขาจึงใช้แรงจนหมดสิ้น นึกไม่ถึงว่านอกจากจะไม่สามารถสังหารเขาได้ด้วยหมัดเดียว ซ้ำยังทำให้กระดูกหักอีก!
“เจ้าหนุ่มนี่ต้องใช้กระบวนท่าโกงแน่นอน?”
“ก็ใช่น่ะสิ! ไม่งั้นอาจารย์จะถูกหักกระดูกมือได้ยังไง!”
พลังที่เปล่งออกมาของทุกคนอ่อนแรงลงเล็กน้อย แต่ท้ายที่สุดพวกเขาก็มีคนมากกว่า ดังนั้นพวกเขาจึงเชื่อว่าเฉาเหนิงต้องจัดการกับเนี่ยเฟิงได้อย่างแน่นอน!
ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวัง
เฉาตื๋อเหรินรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เขาเลียริมฝีปากอันแห้งผากแล้วจับที่วางแขนของรถเข็นเอาไว้แน่น
