เฉาเหนิงสงสัยว่าเนี่ยเฟิงเคยฝึกวิชามาก่อน ดังนั้นเขาจึงต้องการเลือกจุดอ่อนที่จะโจมตี
แต่ตอนนี้มือขวาของเขาหัก เลยโจมตีเขาไม่ได้ แม้ว่ามือซ้ายก็เคยได้รับการฝึกฝนเช่นกัน แต่กำลังนั้นสู้ไม่ได้
ครั้นแล้วเฉาเหนิงจึงตัดสินใจใช้ขา!
เฉาเหนิงขยับแข้งขยับขาของตนแล้วมองดูน่องของเนี่ยเฟิง เนี่ยเฟิงสวมชุดลำลอง จึงมองไม่เห็นสภาพของกล้ามเนื้อน่องของเขา
แต่กระดูกหน้าแข้งนั้นค่อนข้างบอบบางอย่างเห็นได้ชัด เฉาเหนิงเหลือบมองเนี่ยเฟิง เนี่ยเฟิงรู้อยู่แล้วว่าเฉาเหนิงจะโจมตีครั้งต่อไปตรงจุดไหน
ศัตรูเช่นนี้ไม่สามารถอยู่รอดได้ในสนามรบเกินหนึ่งวัน ดูออกง่ายมาก
เนี่ยเฟิงอดถอนหายใจไม่ได้ พลางพูดต่อ “เข้ามาสิ ไม่ต้องเกรงใจ”
“ฮึ่ม! ฉันจะทำให้แกจ่ายในสิ่งที่แกต้องจ่าย!”
เฉาเหนิงพูดจบก็เข้ามาโจมตีในทันที!
เนี่ยเฟิงรู้แล้วว่าเฉาเหนิงจะโจมตีตรงจุดไหน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ในท่าขี่ม้า แต่ช่วงขาของเขาก็มั่นคงกว่าใครๆ อีกฝ่ายใช้ท่ากวาดขาพุ่งตรงไปที่ขาทั้งสองของเนี่ยเฟิง!
ถ้าเป็นคนธรรมดาทั่วไป ก็อาจจะโดนเฉาเหนิงใช้กระบวนท่านี้กวาดขาหักหมด แต่เนี่ยเฟิงไม่ใช่คนประเภทที่ถูกสั่นคลอนได้ง่าย
เนี่ยเฟิงรวบรวมพลัง ใช้ทักษะแรงทุ่นแรงอีกครั้ง!
“กร๊อบ!”
คราวนี้เฉาเหนิงร้องด้วยความเจ็บปวด!
กลุ่มลูกศิษย์เห็นภาพนี้และตกใจไม่น้อย หลายคนรีบลุกขึ้นมาทันที “อาจารย์! คุณไม่เป็นไรนะ!”
“ขาของฉัน! ขาของฉัน!”
ขาของเฉาเหนิงหักด้วยลักษณะท่าทางประหลาด! หน้าแข้งของเขายุบลงไปเป็นหลุมใหญ่! ดูน่ากลัวและโหดเหี้ยมมาก!
“เป็นไงบ้าง? ดูเหมือนจะหักนะ!”
เนี่ยเฟิงถอนหายใจ “คุณยังเหลืออีกหนึ่งกระบวนท่า”
“คุณเล่นตุกติกอะไรหรือเปล่า! คุณซ่อนเหล็กไว้ที่ขาและหน้าอกของคุณหรือเปล่า! บอกผมมาเดี๋ยวนี้!”
“ใช่แล้ว! ไม่งั้นกระดูกของคนคนหนึ่งจะแข็งแกร่งขนาดนั้นได้ยัง! คุณต้องทำอะไรสักอย่างแน่!”
บรรดาลูกศิษย์เหล่าไม่คิดว่าอาจารย์ของพวกเขาจะพ่ายแพ้! ในสายตาของพวกเขา เฉาเหนิงเก่งกาจที่สุด!
เนี่ยเฟิงยักไหล่ “เก่งไม่เท่าเขาก็คาดเดาไปว่าคนอื่นเล่นตุกติกแล้วเหรอ? พวกคุณมันน่าละอายจริงๆ”
“หุบปาก! รีบเอาแผ่นเหล็กออกมานะ!”
ลูกศิษย์เหล่านั้นไม่ยอมลดรา
“แล้วถ้าผมไม่มีแผ่นเหล็กล่ะ? การใส่ความคนอื่นมีราคาที่ต้องจ่ายนะ”
เนี่ยเฟิงแสยะยิ้ม ไม่เออออตามพวกเขาสักนิดเลย
“ฮึ่ม! พวกเราน่ะเหรอใส่ร้ายคุณ? รีบเอาออกมาเดี๋ยวนี้!”
“ก็ได้ ผมจะถอดเสื้อผ้าให้พวกคุณดู แต่ถ้าไม่มีแผ่นเหล็ก พวกคุณต้องคุกเข่าลงร้องสามครั้ง คุณปู่ ผมผิดไปแล้ว! ว่าไง?”
พวกเขาแน่ใจว่าเนี่ยเฟิงซ่อนแผ่นเหล็กเอาไว้ในตัว ดังนั้นพวกเขาจึงตอบตกลงโดยไม่ลังเล!
“รีบเอาออกมา!”
“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นผมจะสนองความพึงพอใจของพวกคุณ”
เนี่ยเฟิงพูดจบก็ถอดเสื้อยืดแล้วม้วนขากางเกงขึ้น “เห็นชัดเจนหรือยัง? ในตัวผมมีแผ่นเหล็กติดอยู่หรือเปล่า? หืม?”
“เป็นไปได้อย่างไร!”
ถ้าไม่มีแผ่นเหล็ก แล้วทำไมกระดูกมือและขาของเฉาเหนิงถึงหักหมดตอนที่เข้าไปโจมตีเนี่ยเฟิง! เจ้าหมอนี่ทำบ้าอะไรกันแน่!
“ในเมื่อเห็นชัดเจนแล้ว งั้นก็คุกเข่าลง อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำในสิ่งที่ไม่อยากจะพูด”
เนี่ยเฟิงเงยหน้าขึ้น สีหน้าของลูกศิษย์คนอื่นๆ ย่ำแย่มาก
“ว่าไง? หรือว่าพวกคุณเป็นหมาไม่รักษาคำพูด? เมื่อกี้ตอนบังคับให้ผมถอดเสื้อผ้าก็สาบานเสียดิบดี แต่ตอนนี้ไม่ยอมคุกเข่าแล้วเหรอ?”
เนี่ยเฟิงเบ้ปาก “แบบนี้ผมลำบากใจนะ พวกคุณไม่รักษาคำพูด จะทำอย่างไรดี?”
สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความอัปยศอดสู ตอนนี้เฉาเหนิงมั่นใจแล้วเนี่ยเฟิงต้องใช้วิชาพลังภายนอกอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงถูกโจมตีกลับอย่างรุนแรง!
เจ้าหมอนี่ ภายนอกก็บอกว่าต่อให้เขา 3 กระบวนท่า แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่ใช่ เขาจงใจพูดแบบนี้! เจ้าบ้านี่เจ้าเล่ห์เกินไป!
แต่ทว่า กระบวนท่าสุดท้าย! เขาจะต้องสังหารเนี่ยเฟิงกับมือของตัวเองอย่างแน่นอน!
วันนี้เฉาเหนิงมาเพื่อแก้หน้าให้เฉาตื๋อเหริน แล้วเขาจะจากไปอย่างหงอยเหงาเศร้าซึมได้อย่างไร? เขาต้องสังหารเนี่ยเฟิงที่อยู่ตรงหน้า! ถ้าไม่อย่างนั้นเขาจะสร้างบารมีและความเชื่อถือต่อหน้าลูกศิษย์ของเขาได้อย่างไร!
เฉาเหนิงยกมือซ้ายขึ้น “พวกคุณทำตามที่เนี่ยเฟิงบอก!”
แม้ว่าบรรดาลูกศิษย์จะอับอายแค่ไหน แต่พวกเขาก็ยังคุกเข่าลงพร้อมกัน “คุณปู่! ผมผิดไปแล้ว!”
ต้องบอกว่าคนหลายร้อยคนพูดพร้อมกัน เสียงดังสนั่นหูมาก
“น่าเสียดาย ผมน่าจะบันทึกฉากนี้ไว้ คนเยอะๆ แบบนี้เรียกคุณปู่พร้อมกัน มันน่าสะเทือนใจเหลือเกิน”
เนี่ยเฟิงพูดด้วยสีหน้ายั่วเย้า ให้ทุกคนรู้สึกอับอาย
“ยังเหลือกระบวนท่าสุดท้าย เข้ามาสิ!”
เนี่ยเฟิงกวักมือเรียกเฉาเหนิง เฉาเหนิงมองเนี่ยเฟิงอย่างดุร้าย เขาไม่เชื่อเรื่องอัปมงคล! วิชาพลังภายนอกนั้น ส่วนที่เสริมความแข็งแกร่งยากที่สุดคือศีรษะ เพราะการใช้วิชาพลังภายนอกนั้นจะเป็นอันตรายและบีบรัดต่อสมองอย่างมาก
แม้ว่าตอนนี้กระดูกมือและขาของเฉาเหนิงจะหักแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะใช้กระบวนท่าอื่นไม่ได้
เฉาเหนิงเดินกะโผลกกะเผลกไปทางเนี่ยเฟิง ทั้งสองคนเข้ามาใกล้กันมาก
เนี่ยเฟิงรู้ว่าเขาต้องการทำอะไร แต่เนี่ยเฟิงก็ไม่หลบเลี่ยง เพราะเนี่ยเฟิงรู้ว่าเฉาเหนิงต้องคาดเดาว่าตัวเขาจะใช้พลังภายนอก
ในความเป็นจริง เนี่ยเฟิงรู้แน่นอน แต่ครั้งนี้สิ่งที่เนี่ยเฟิงจะใช้ไม่ใช่พลังภายนอก แต่เป็นทักษะแรงทุนแรง กระบวนท่านี้เป็นการช่วยชีวิต ปกติไม่มีใครบังคับให้เขาต้องใช้มันได้
เหตุผลที่เนี่ยเฟิงใช้ในตอนนี้ก็คือเนี่ยเฟิงไม่ได้ตั้งใจจะสู้กับเฉาเหนิง ตัวละครแบบนี้ไม่คุ้มที่เนี่ยเฟิงจะต่อสู้ด้วย
“ภูมิใจมากใช่ไหม? เดี๋ยวแกจะหัวเราะไม่ออกเลย”
เฉาเหนิงพูดกับเนี่ยเฟิงอย่างเย็นชา แต่เนี่ยเฟิงไม่ได้เอามาใส่ใจ “ผมจะรอดูว่าคุณจะใช้กระบวนท่าอะไร”
เนี่ยเฟิงยังพูดไม่ทันจบก็ถูกเฉาเหนิงโจมตีเสียก่อน
เฉาเหนิงเอาหัวกระแทกเข้าที่ศีรษะของเนี่ยเฟิง
แข็งเจอแข็ง!
ทุกคนต่างกลั้นหายใจ อยากเห็นภาพเนี่ยเฟิงล้มลง
แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนคาดไม่ถึงก็คือ เนี่ยเฟิงไม่เป็นอะไรเลย ไม่มีแม้แต่รอยแดงบนหน้าผากของเขา!
กลับเป็นเฉาเหนิงที่รู้สึกเวียนหัว สมองของเขาเหมือนของเหลวค้นคลั่กในทันที
เหตุผลที่เฉาเหนิงใช้กำลังทั้งหมดก็เพื่อสังหารเนี่ยเฟิงด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แต่นอกจากเนี่ยเฟิงจะไม่เป็นอะไรแล้ว กลับเป็นเฉาเหนิงที่เจ็บปวดเจียนตาย
เฉาเหนิงทำแบบนี้เท่ากับเป็นการรนหาที่ตาย! เขาเป็นนักศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นเขาจึงใช้กำลังทั้งหมดเข้าโจมตีเนี่ยเฟิง ก็เหมือนกับรถที่วิ่งด้วยความเร็วสูงที่ชนเข้ากับสันเขื่อน
เฉาเหนิงรู้สึกได้ว่าทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขากลายเป็นความวุ่นวาย เขาตาเหลือแล้วล้มลงกับพื้นไม่ได้สติ
“อาจารย์! อาจารย์!”
ลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งรีบลุกขึ้นทันที เฉาตื๋อเหรินก็ตกใจมากเช่นกัน เขารีบตะโกนเรียกเลขาแล้วบอกว่า “ยังมัวยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นทำไม! รีบเข็นผมเข้าไปสิ!”
เลขาเข็นเฉาตื๋อเหรินเข้าไปทันที “คุณอา! เป็นไงบ้าง?”
เนี่ยเฟิงลูบหน้าผากตัวเอง แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “เป็นไงบ้าง? คาดว่าน่าจะมีอาการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง รีบส่งโรงพยาบาลสิ ไม่งั้นช้าเกินไปอาจจะตายได้นะ”
“เนี่ยเฟิง”
เฉาตื๋อเหรินกัดฟันด้วยความโกรธ!
“ว่าไง? ยังอยากต่อสู้อีกเหรอ? ผมต่อให้พวกคุณ 3 กระบวนท่าแล้วนะ ถ้ายังต้องการสู้ งั้นผมจะไม่ออมมือแล้วนะ”
