เนี่ยเฟิงหรี่ตาลง สายตานี้ทำให้เฉาตื๋อเหรินรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว!
เฉาตื๋อเหรินรู้สึกราวกับว่าตัวเองถูกสัตว์ร้ายจับจ้อง มันเป็นความรู้สึกที่น่ากลัวมาก
เมื่อครู่เขายังอยากจะพูดอะไรที่โหดร้ายอีก เพราะอย่างไรฝ่ายตรงข้ามก็มีเพียงคนเดียว
แต่ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะมีเพียงคนเดียว แต่ก็ทำให้พวกเขารู้สึกทึ่ง
ในตอนนี้เฉาตื๋อเหรินและลูกศิษย์อีกหลายร้อยคนที่อยู่ข้างหลังถอยออกไปอย่างพร้อมเพรียงกัน พวกเขารู้สึกทึ่งกับท่าทีของเนี่ยเฟิงที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา
แม้ว่าเฉาตื๋อเหรินจะเรียกคนจำนวนมากเข้ามา แต่พอพวกเขาเห็นกับตาว่าเนี่ยเฟิงสังหารเฉาเหนิง ความสะเทือนใจนี้ทำให้ทุกคนไม่กล้าเข้าใกล้!
“พวกเรามารอดูกัน!”
เฉาตื๋อเหรินกล่าวอย่างห่อเหี่ยว
“ผมคิดว่าคุณน่าจะลืมไปแล้วสินะ? เราพนันกันตั้งแต่แรกแล้ว”
เนี่ยเฟิงมองหน้าเฉาตื๋อเหริน “ถ้าคุณยังจะตื้อตันไม่ยอมหยุดละก็ ผมยินดีที่จะช่วยให้คุณกลายเป็นสภาพแบบอาคุณนะ”
เนี่ยเฟิงพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องโถง
“คุณชาย ตอนนี้จะทำยังไงดี?”
พอเห็นร่างของเนี่ยเฟิงหายไป เลขาถึงกล้าถามเสียงเบา
เฉาตื๋อเหรินรู้สึกว่าตัวเองถูกทำให้ขายหน้าอีกครั้ง ความรู้สึกเช่นนี้ทำให้เฉาตื๋อเหรินหมดเรี่ยวแรง เขาเองก็ไม่กล้าอยู่ต่อ “จะทำอะไรได้อีกล่ะ! รีบพาคุณอาไปโรงพยาบาลสิ!”
แม้ว่าเฉาเหนิงจะถูกส่งมาถึงแผนกฉุกเฉินที่โรงพยาบาลแล้ว แต่แพทย์ก็ส่ายหัว
“สมองของคุณเฉามีลิ่มเลือดจำนวนมาก ทางเราให้การรักษาอย่างฉุกเฉินแล้ว แต่ลิ่มเลือดไปกดทับเส้นประสาท ไม่สามารถกระจายตัวได้ ถ้าภายในสามวันนี้คุณเฉาไม่ฟื้นขึ้นมา คุณเฉาก็จะกลายเป็นเจ้าชายนิทรา”
“อะไรนะ?”
เฉาตื๋อเหรินได้ยินดังนั้นก็ตัวสั่นด้วยความกลัว “คุณหมอ! ได้โปรดรักษาคุณอาของผมด้วยอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ดีที่สุด! ไม่ว่าจะใช้วิธีไหน! ก็ต้องช่วยคุณอาของผมให้ได้! ได้โปรด!”
นายแพทย์ถอนหายใจ “เรารับประกันไม่ได้ ทำได้เพียงพยายามอย่างเต็มที่ แต่พวกคุณต้องเตรียมใจรับสถานการณ์ที่แย่ที่สุด”
หลังจากหมอเดินออกไปแล้ว เฉาตื๋อเหรินก็โทรหาพ่อของเขาเหมือนรู้สึกตัวช้า
เมื่อพ่อของเฉาตื๋อเหรินได้ยินเรื่องพี่ชายของเขา ก็เลิกสนใจงานแล้วรีบไปที่โรงพยาบาล แต่พอเห็นสภาพที่น่าสงสารของพี่ชาย เขาก็อดพูดอย่างโกรธเคืองไม่ได้ว่า “เรื่องนี้ใครเป็นคนทำ!”
“คนที่ชื่อเนี่ยเฟิง!”
เฉาตื๋อเหรินพูดเสริมขึ้นมาทันที
“หา! เขากล้าดียังไงมารังแกลูกชายและน้องชายของฉัน? ฉันอยากเห็นว่าเจ้าหนุ่มนี่จะเก่งสักแค่ไหน!”
“พ่อ เราจะทำยังไงกันดี? เจ้าหมอนี่มีทักษะบางอย่าง เมื่อกี้เขาไม่ได้ตอบโต้กลับ เป็นคุณอาที่โจมตีเขา แต่คุณอาก็ได้รับบาดเจ็บอย่างไม่มีที่มาที่ไป!”
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เฉาตื๋อเหรินรู้สึกขนลุก เขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า? ทำไมถึงมีความสามารถถึงเพียงนี้?
“เขาน่าจะเป็นคนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่ลูกไม่ต้องห่วง พ่อมีเงิน พ่อสามารถจ้างคนที่เก่งกาจที่สุดได้! พ่อจะทำให้เขาตายอย่างไร้ที่ฝัง!”
พ่อของเฉาตื๋อเหรินพูดจบก็กำหมัดแน่น “ลูกส่งคนไปจับตาดูคนที่ชื่อเนี่ยเฟิง! อีกไม่กี่วันนี้พ่อจะทำให้เขารู้ว่าอะไรที่เรียกว่าร้ายกาจ!”
เฉาตื๋อเหรินพยักหน้ารับ “ผมเข้าใจแล้วครับ! พ่อ! พ่อไม่ต้องเป็นห่วง!”
ในอีกด้านหนึ่ง คางเม่ิงเพิ่งเสร็จงานแถลงข่าวอย่างไม่สบายใจ พูดตามตรง ในใจเธอรู้สึกเป็นกังวลมาก ดังนั้นเธอจึงจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่ตลอดเวลา
อีกอย่างเนี่ยเฟิงยังอยู่ข้างนอก ไม่ได้อยู่ในงาน ซึ่งทำให้คางเมิ่งยิ่งเป็นกังวลจนแทบทนไม่ไหว
“เสี่ยวเมิ่งดูค่อนข้างใจลอย แต่ทางเราได้ให้คนรีบตัดต่อแล้ว คุณไม่ต้องกังวล ทั้งหมดล้วนเป็นอยู่ในมุมที่ดีที่สุด”
เมื่อเจ๊ฟางเห็นเนี่ยเฟิงมาแล้ว ก็เข้าไปต้อนรับเนี่ยเฟิงทันที
เนี่ยเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร ไม่ว่ามุมไหนเธอก็สวยที่สุด”
“ราชามังกร เรื่องราวคลี่คลายหรือยัง?”
เนี่ยเฟิงพยักหน้า “ตอนนี้คิดว่าเป็นอย่างนั้น ช่วงนี้ต้องคอยคุ้มกันเธอให้ดี ผมคิดว่าพวกนั้นอาจจะเป็นเหมือนสุนัขจนตรอก ถ้ามาทำผมก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ามาทำอะไรคางเมิ่ง ผมจำเป็นต้องฆ่าพวกเขาทั้งหมด”
เจ๊ฟางรีบรับปากทันที “รับประกันว่าจะทำภารกิจให้สำเร็จ!”
“เสี่ยวเฟิง! คุณอยู่ที่นี่นะ!”
ครั้งแรกที่คางเมิ่งออกมาก็ไปหาเนี่ยเฟิง หาอยู่ตั้งนานแต่ก็ไม่พบเขา เธอสอบถามคนอื่นทันที ถึงได้รู้ว่าที่แท้เขาอยู่หลังเวที
“อืม! ทำไมเหรอ? นักข่าวพวกนั้นทำให้คุณลำบากใจหรือเปล่า?”
รอยยิ้มไร้เดียงสาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเนี่ยเฟิงเขา
คางเมิ่งส่ายหน้า “ตอนนี้ฉันจำไม่ได้แล้วว่าอีกฝ่ายพูดอะไร ฉันแค่อยากจะตามหาคุณ ฉันเป็นห่วงว่าเฉาตื๋อเหริน จะมาหาคุณในช่วงนี้”
คางเมิ่งเห็นว่าเนี่ยเฟิงสบายดี เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ผมไม่เป็นอะไร เฉาตื๋อเหรินกับผมปรับความเข้าใจกันแล้ว ไม่มีอะไร หนังเรื่องใหม่ได้รับการโปรโมตแล้ว งั้นก็กำลังจะเปิดกล้องถ่ายทำแล้วใช่ไหม?”
คางเมิ่งฉีกยิ้ม “อาจารย์บอกฉันว่า ฉันต้องกลับไปเตรียมตัวได้แล้ว ครั้งนี้เป็นหนังฟอร์มใหญ่ กำกับโดยผู้กำกับชื่อดัง ตอนนี้ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก! บ้าจริง! เมื่อกี้ฉันไม่ได้สังเกตเลย ไม่รู้ว่านักข่าวถ่ายรูปติดตอนที่ฉันน่าเกลียดหรือเปล่า…”
“ไม่มีทาง หน้าตาของพี่เจ็ดนั้นงดงามราวกับเทพ ไม่น่าเกลียดสักนิด ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นวันนี้จะกลับเลยไหม?” เนี่ยเฟิงเอ่ยถามคางเมิ่ง
“ใช่แล้ว วันนี้ต้องกลับแล้ว เอ๊ะ? ทำไมคุณถึงถามแบบนี้ล่ะ? หรือว่าคุณคิดจะไม่กลับไปพร้อมกับพวกเรา?”
คางเมิ่งรู้สึกตึงเครียดอีกครั้ง
“ตอนแรกผมคิดจะกลับไปกับพวกคุณ แต่คุณก็รู้ การได้รับบาดเจ็บที่กระดูก ผมต้องอยู่เพื่อรักษาอาการกระดูกหักของเฉาตื๋อเหริน”
“อย่างนี้นี่เอง!” คางเมิ่งเข้าใจในทันที “ถ้าอย่างนั้นฉันจะกลับไปกับเจ๊ฟาง! คุณอยู่คนเดียวดูแลตัวเองด้วย!”
“ผมจะเอา Victoria’s Tears ไปก่อน รอถึงวันเกิดพี่ใหญ่แล้วผมค่อยมอบให้เธอ ว่าแต่ว่าตอนนี้คุณบอกผมได้นะว่าวันเกิดคุณอยากได้อะไร ผมจะหาให้คุณ!”
“หึ! ของที่ฉันอยากได้มันล้ำค่ามาก คุณให้ไม่ได้หรอก! คุณประหยัดเงินเอาไว้ใช้เองดีกว่า! รอรับรางวัลใหญ่จากฉัน!”
เนี่ยเฟิงพาคางเมิ่งกลับไปที่โรงแรมเพื่อเก็บของ หลังจากส่งคางเมิ่งขึ้นรถแล้ว ก็เหลือเนี่ยเฟิงก็อยู่ที่นี่คนเดียว
เพราะเนี่ยเฟิงรู้ว่า คนอย่างเฉาตื๋อเหรินเป็นเหมือนบ่อเกิดแห่งความหายนะ เขาอยากดูว่าเฉาตื๋อเหรินหน้าตาเป็นอย่างไร
ขณะนั้นเองเลขาก็มาถึง พอเขาลงจากรถก็พูดด้วยรอยยิ้มกว้าง “คุณเนี่ย…”
เนี่ยเฟิงรู้มานานแล้วว่าพวกเขาจะไม่ยอมเลิกราเพื่อยุติเรื่องราว ตระกูลของพวกเขามีตำแหน่งอยู่ที่นี่ หรือบางทีตำแหน่งนั้นยังไม่เคยมีใครไปแตะต้อง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย
ดังนั้นการปรากฏตัวของเนี่ยเฟิงจึงทำให้พวกเขาโกรธมากเป็นพิเศษ
“คุณมาทำอะไรที่นี่ อยากโดนซ้อมเหรอ?
เนี่ยเฟิงถามอย่างยั่วเย้า
“โอ้ย คุณเนี่ย คุณก็พูดเกินไป! คืออย่างนี้ คุณชายของเรารู้ว่าเขาทำอะไรผิดกับคุณ ดังนั้นจึงต้องการเลี้ยงข้าวเพื่อเป็นการขอโทษคุณ!”
เนี่ยเฟิงขมวดคิ้ว “คุณชายของพวกดื้อดึงไม่ใช่เหรอ? อ่า ขอโทษทีนะ ผมลืมไปว่าเฉาตื๋อเหรินขาหัก ตอนนี้เดินไม่ได้”
ปากของเลขาก็กระตุก “ไม่รู้สงสัยว่าคุณเนี่ยช่วยให้เกียรติหน่อยได้ไหม!”
“ในเมื่อคุณพูดแบบนี้แล้ว ถ้าผมไม่ไปก็หมายความว่าผมไม่สนใจความหวังดีของคนอื่น? งั้นตกลง ผมจะไปทานอาหาร”
เลขาเห็นเนี่ยเฟิงตอบตกลงก็ดีใจมาก
