“คู่ต่อสู้ของคุณคือผม คุณกำลังมองหาอะไรอยู่?”
พอเหลยเป้าพูดจบ ก็เหวี่ยงหมัดไปทางเสี้ยงหรื่อเซิง
เสี้ยงหรื่อเซิงรีบหลบ เดือดเป็นฟืนเป็นไฟ “เข้าไป! ไปฆ่าพวกมัน!”
“พี่น้อง! อย่าขี้ขลาด! พวกมันล้วนเป็นพวกไม่เอาไหน!”
เหลยเทียนแผดเสียงลั่นด้วยความโกรธ บรรดาลูกศิษย์ของเขารีบบุกเข้าไปทันที!
ทันใดนั้น สมาคมการต่อสู้ก็เกิดความโกลาหลขึ้น
เสี้ยงหรื่อเซิงต้องการกำจัดเหลยเป้า แต่เหลยเป้าไม่ใช่คนที่จะยั่วยุได้ง่ายๆ เลย เมื่อสิบปีก่อน เสี้ยงหรื่อเซิงยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหลยเป้า สิบปีต่อมา แม้ว่าเหลยเป้าจะเพิ่งจะหายดี แต่ก็ยังลำบากสำหรับเสี้ยงหรื่อเซิงที่จะรับมือ
แม้ว่าเสี้ยงหรื่อเซิงต้องการสร้างปัญหาให้กับเนี่ยเฟิง แต่เขาก็ทำไม่ได้ในตอนนี้เช่นกัน
เนี่ยเฟิงเจียดเวลามารักษาการเหลยจ้านจนหายดี แต่เมื่อครู่เหลยจ้านถูกเสี้ยงหนานเหยียบศีรษะแรงเกินไป มันเจ็บปวดมาก ตอนนี้เขาก็ยังสะลึมสะลือ
“หรงหรง คุณพาเหลยจ้านไปพักผ่อนทางด้านข้าง ดูแลเหลยเทียนให้ดี ผมจะไปจัดการพวกเขา”
เนี่ยเฟิงหักกระดูกข้อนิ้ว
ฝูยานหรงสะดุ้งตกใจ แล้วรีบถาม “คนเยอะขนาดนั้น คุณวางแผนไว้ว่ายังไง?”
“ก็โจมตีทั้งหมดนั่นแหละ จะว่าไปแล้ว พวกเขายังสวมชุดของสมาคมการต่อสู้เขตตะวันออกเฉียงใต้มาโดยเฉพาะ ก็เพราะตั้งใจให้ผมแยกแยะออกได้ไม่ใช่เหรอ?”
เนี่ยเฟิงพูดจบก็เดินออกไป หลังจากเดินไปเพียงสองก้าว เนี่ยเฟิงก็หันกลับมาแล้วพูดว่า “อ้อ ผมซื้ออาหารเช้ากลับมาแล้วนะ ตอนแรกอยากกินด้วยกันกับคุณ แต่ตอนนี้พวกคุณกินกันก่อนแล้วกัน”
ฝูยานหรงยังจะมีอารมณ์มากินอะไรในเวลานี้อีกหรือ? หัวใจของเธอเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ
การเข้าร่วมในสนามประลองของเนี่ยเฟิง สำหรับเขาแล้ว พวกที่ฝึกฝนได้ครึ่งๆ กลางๆ เหล่านี้ แค่คนละหมัดก็ล้มระเนระนาด
พวกเขาดูโง่และไม่มีฝีมือเลยแม้แต่นิดเดียว
บางคนถึงกับแยกเขี้ยวสะบัดกรงเล็บกระโจนเข้ามา พวกเขาคิดว่าแค่คนเยอะก็จะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ ไม่รู้เลยว่าในสายตาของเนี่ยเฟิง การกระทำของพวกเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าการฆ่าตัวตาย
“โอ๊ย!”
ล้มลงอีกหลายคน
แม้ว่าตอนนี้เหลยจ้านจะรู้สึกสะลึมสะลือ แต่ร่างกายของเขาก็ยังดีอยู่ เขากุมศีรษะมองดูเนี่ยเฟิงตีพวกเขาล้มลงกับพื้นทีละคน
“พี่เฟิง! พี่เฟิงสู้ๆ! โอ๊ย!”
“ร้องเสียงดังทำไมเนี่ย? สติแตกเหรอ? ไม่เจ็บเหรอ?”
ฝูยานหรงถลึงตาใส่เหลยจ้านด้วยความไม่พอใจ เหลยจ้านก็คร่ำครวญว่า “ทำไมคุณนี่มันใจร้ายจัง ผมถูกเสี้ยงหนานตีเพราะช่วยคุณนะ”
ฝูยานหรงรู้สึกผิด จึงปรับน้ำเสียงให้อ่อนลง “คุณอยู่นิ่งๆ สักพักเถอะ”
เมื่อครู่ฝูยานหรงยังเป็นห่วง แต่ตอนนี้เธอไม่เป็นห่วงเลยสักนิด กลับเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของคนเหล่านี้แทน
คนจากสมาคมการต่อสู้เขตตะวันออกเฉียงใต้มายังสถานฝึกยุทธเป็นจำนวนมาก เห็นผู้คนมืดฟ้ามัวดินก็รู้สึกน่ากลัว
แต่ในสายตาของเนี่ยเฟิง คนเหล่านี้เป็นเพียงกลุ่มคนที่เอาแต่กินดื่ม ทำอะไรไม่เป็น
ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย พวกเขาก็ลุกไม่ขึ้นแล้ว
คนเดียวที่ยังคงยืนหยัดอยู่ในสนามได้ก็คือเสี้ยงหรื่อเซิง แต่เขาก็จวนเจียนแล้วเหมือนกัน
กระบวนท่าของเหลยเป้าโหดเหี้ยมและดุดัน ในไม่ช้าเสี้ยงหรื่อเซิงเจ้าของบาร์ก็ไม่สามารถตอบโต้กลับได้
“คุณช้าเกินไป เป็นเพราะการฟื้นตัวของคุณยังไม่หายดีหรือเปล่า? เดี๋ยวผมจะช่วยตรวจให้”
เนี่ยเฟิงชำเลืองมองเหลยเป้า ร่างกายของเหลยเป้าดีกว่าเมื่อวานนี้มากอย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนว่าเมื่อคืนวานเหลยเป้าน่าจะตื่นเต้นตลอดทั้งคืนและไม่ได้นอน
“ไม่ได้ฝึกมาเป็นเวลานาน ก็เลยไม่ค่อยคุ้นเคย แต่ไม่เป็นไร ผมยังสู้ไหว”
เหลยเป้าฮึกเหิมมาก เดิมทีเขายังอยากหาใครสักมาฝึกซ้อมด้วย แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคนคนนี้จะมาหาถึงที่
เนี่ยเฟิงมองดูเสี้ยงหรื่อเซิง “คุณมาล้างแค้นให้ราชาอะไหลใช่ไหม? กระบวนท่าของพวกคุณค่อนข้างคล้ายกัน แต่คุณดูอ่อนแอเกินไป”
เสี้ยงหรื่อเซิงถูกตีจนหวาดกลัว ดังคำกล่าวที่ว่า คนที่เก่งแต่ปาก เขากัดฟันกรอดแล้วพูดว่า “หากมีฝีมือก็สู้กับอาจารย์ของผมสิ!”
“อาจารย์ของคุณ?”
เหลยเป้าหรี่ตาลงแล้วถามว่า “อาจารย์ของคุณเป็นใคร?”
เนี่ยเฟิงพูดยิ้มๆ “คุณรู้อะไรไหม? ราชาอะไหลสามารถใช้หมัดพิษเจ็ดฟุตได้ แล้วการใช้งานของเขานั้นยังยอดเยี่ยมมากอีกด้วย ผมคิดว่าอาจารย์ของคุณน่าจะเป็นคนชราที่มารังแกเหลยเป้าที่สถานฝึกยุทธในตอนนั้นใช่ไหม? ไม่ละอายใจแก่ใจเลยนะ คนแก่รังแกคนหนุ่ม”
ในตอนนั้นเหลยเป้ายังอายุน้อยมาก และได้รับการกล่าวขานว่าเป็นตัวทำเงิน
ประสบกับเรื่องราวเช่นนี้ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น
ชายลึกลับคนนั้น เนี่ยเฟิงรู้แล้วว่าเป็นใคร เป็นไปได้มากว่าเขาจะเป็นอาจารย์ของเสี้ยงหรื่อเซิงที่อยู่ตรงหน้าเขา
“ฮึ! คุณอย่าเอาความผิดทุกอย่างมาป้ายใส่ตัวผมเลย!”
“งั้นก็ดี ผมจะปล่อยคุณไป พวกคุณไสหัวออกไปจากที่นี่ แล้วให้อาจารย์ของคุณมา บอกกับอาจารย์ของคุณด้วยว่าสมาคมการต่อสู้เขตตะวันตกเฉียงใต้ได้ตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ถ้าชายชราคนนั้นเอาชนะผมได้ ผมก็ยอมหลีกทางให้คนอื่นในสมาคมการต่อสู้เขตตะวันตกเฉียงใต้ แต่ถ้าเขาแพ้ ก็ต้องปล่อยให้ผมลงโทษได้ตามใจ!”
“เจ้าหนูอวดดีเหลือเกิน!”
เนี่ยเฟิงแสยะยิ้ม “พอถึงตอนนั้นก็อย่าเป็นเต่าหดหัวแล้วกัน”
พูดจบเนี่ยเฟิงก็ยกมือขึ้น “พี่น้อง ส่งแขก!”
พวกเขาทั้งหมดถูกจับหามโยนออกไป ผู้คนที่สัญจรไปมาข้างนอกต่างตื่นตกใจเมื่อเห็นภาพนี้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
พอไล่พวกก่อกวนพวกนี้ออกไปได้ ทุกอย่างถึงสงบลง
“ลูกพี่เนี่ย แบบนี้ไม่ค่อยดีเท่าไรล่ะมั้ง?”
เหลยเทียนค่อนข้างลังเล จะมอบสมาคมการต่อสู้เขตตะวันตกเฉียงใต้ทั้งหมดให้คนอื่นเหรอ?
“คุณไม่เชื่อมั่นผมเหรอ?”
เนี่ยเฟิงกะพริบตาปริบๆ
“ไม่ใช่ ไม่ใช่! ผมเชื่อใจคุณ แต่มันฟังดูเหมือนเด็กๆ เล่นกัน…”
“ศิษย์พี่ อย่าลังเลเลย กระบวนท่าของคนที่ทำร้ายผมเมื่อหลายปีก่อนนั้นเหมือนกับเสี้ยงหรื่อเซิงจริงๆ เพียงแต่ตอนนั้นผมไม่ทันได้สังเกตเห็น ตอนนี้พอมาลองคิดดู สมาคมการต่อสู้อีกสองแห่งก็ล่มสลายอย่างแปลกประหลาดเกินไป”
เหลยเทียนขมวดคิ้ว ใบหน้าที่แน่วแน่ของเขามีแววตาเคร่งขรึมปรากฏขึ้น
“ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้พวกเราไม่ท้าทายพวกเขา พวกเขาก็ไม่ยอมเลิกราอยู่ดี สู้ทำให้พวกเขายอมแพ้ไปเลยดีกว่า! ให้พวกอย่าได้มีโอกาสพลิกฟื้นกลับมาอีก!”
เหลยเป้ารู้ดีว่าตัวเองคิดจะทำอะไร อีกประหนึ่ง เมื่อผ่านหมู่บ้านนี้ไปแล้วก็จะไม่มีร้านดังกล่าวแล้ว
ตอนนี้มีเนี่ยเฟิงอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องกังวลอะไร
“เอาล่ะ! ในเมื่อเดิมพันนี้เป็นเกียรติยศของพวกเรา! การต่อสู้ครั้งนี้! พวกเรามั่นใจว่าจะชนะ! ลูกพี่เนี่ย ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว!”
เดิมทีเนี่ยเฟิงไม่ได้วางแผนที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น เพราะมันยุ่งยากเกินไปสำหรับเขา
แต่ว่า มันคงจะน่าสนใจถ้าชายคนนั้นเป็นคนคนเดียวกับที่ทำร้ายเขาด้วยหมัดพิษเจ็ดฟุต
ดังคำกล่าวที่ว่ามีแค้นต้องชำระ ดังนั้นบัญชีนี้อย่างไรก็ต้องชำระ
ส่วนพวกของเสี้ยงหรื่อเซิงก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะกลับมาถึงสมาคมการต่อสู้เขตตะวันออกเฉียงใต้ คนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสได้ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลแล้ว
ตอนที่เสี้ยงหรื่อเซิงรับการรักษา เขากัดฟันกรอด เจ็บจนลุกจากเตียงไม่ได้
“ประธานสมาคม! เราติดต่อท่านได้แล้ว!”
ในเวลานี้ มีคนพรวดพราดเข้ามาคนหนึ่ง พอเสี้ยงหรื่อเซิงได้ยินคำพูดของลูกศิษย์แล้ว ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที “รีบไปรับอาจารย์ของผมเดี๋ยวนี้! ผมมีเรื่องสำคัญจะปรึกษาอาจารย์!”
ไม่นานชายชราที่มีมาดเทพเซียนก็เดินเข้ามาในโรงพยาบาล เขามีผมสีขาวโพลนแต่หน้าเด็ก ดูแข็งแรงมาก “ทำไมคุณถึงกลายเป็นแบบนี้? ใครตีคุณ?”
