เนี่ยเฟิงยิ้มแล้วยิ้มอีก “แท้ที่จริงก็ไม่มีอะไรเช่นกัน เพียงแค่ความจำดีเท่านั้น”
คุณตาปลื้มใจมากๆลูบหนวดของตนเองลูบแล้วลูบอีก “ดีมาก! ตระกูลเนี่ยมีคนสืบทอดแล้ว ผมก็ตายตาหลับได้แล้ว!”
“คุณตา ท่านทำไมพูดคำที่ไม่มงคลขนาดนั้นล่ะ? คุณตาจะต้องมีโชคลาภวาสนามากๆอายุยืนยาวแน่นอน!”
หลังจากเนี่ยเฟิงอ่านหนังสือไปหลายเล่ม ไม่นานวัตถุดิบทำอาหารก็ส่งมาถึงแล้ว
เนี่ยเฟิงแสดงฝีมือการทำอาหาร ทำอาหารดีๆเต็มโต๊ะ
เพราะว่าสาเหตุที่หวนกลับมาอยู่พร้อมหน้ากันทั้งครอบครัว ทุกคนล้วนดีใจมาก ด้วยเหตุนี้พวกเขาก็เปิดเหล้ามาดื่ม
คนทั้งหลายดื่มจนเมาสะลึมสะลือ เอียงซ้ายเอียงขวา
ในเวลานี้เนี่ยเฟิงไม่รู้สึกเมาเลยสักนิด ความสามารถในการดื่มเหล้าของเขาเคยตั้งใจไปฝึกฝนมาก่อน แม้ว่าเขาดื่มไปเยอะมาก แต่ว่าเขายังรู้สึกตัวมาก
หลังจากเนี่ยเฟิงเก็บโต๊ะอาหารเสร็จ ส่งพี่หลายๆคนไปพักผ่อนที่ห้องนอนจากนั้นหาคุณตาเจอในสวนดอกไม้ที่อยู่ชั้นที่สอง
ใบหน้าของคุณตาแดงระเรื่อเล็กน้อย มองออกได้ว่าเขาดื่มไปไม่น้อยจริงๆ
เขานั่งอยู่บนเก้าอี้มองไปยังขอบฟ้า ส่วนเนี่ยเฟิงเทชาร้อนเล็กน้อยส่งเข้าไป “วันนี้คุณตาท่านดื่มเหล้ามากเกินไปแล้ว ต้องการให้ผมช่วยขับกลิ่นเหล้าออกให้ท่านสักหน่อยไหม?”
คุณตาโบกมือแล้วโบกมืออีก “ไม่ต้อง ยากที่จะดีใจขนาดนี้”
เนี่ยเฟิงนั่งอยู่ข้างกายของคุณตา ก็มองไปยังขอบฟ้าเช่นกัน “ที่นี่ไม่มีความอิสรเสรีเท่าในป่าเขา ดวงดาวที่อยู่บนฟ้าล้วนมองไม่ค่อยเห็นเช่นกันล่ะ”
“ใช่สิ ดวงจันทร์ก็มืดครึ้มเช่นกัน” คุณตาทำตายี๋แล้วทำตายี๋อีก “ไอ้หนู ต่อจากนี้แกอยากจะทำอะไรเหรอ?”
คุณตาหาท่าที่สบายท่าหนึ่งพิงอยู่ ซักถามเนี่ยเฟิงแบบนี้
เนี่ยเฟิงดื่มชาหนึ่งที “ย่อมจะไปขุดรากถอนโคนกากเดนเหล่านั้นอยู่แล้ว คุณตาผมดูเหมือนยังไม่เคยเล่าเรื่องเกี่ยวกับยาห้ามใช้ให้ท่านฟังมาก่อน……..”
คุณตาโบกมือแล้วโบกมืออีก “แกไม่บอกผม ผมก็รู้โดยปริยาย ต้นแบบของยาห้ามใช้นี้ก็คือยาเม็ดที่ท่านนักพรตผ่านการสกัดผลิตออกมา ต่อมาการพัฒนาด้วยเทคโนโลยีชั้นสูงวิวัฒนาการจนถึงปัจจุบันนี้ กลายเป็นสิ่งนี้ขึ้นมา ในตอนต้นพวกเราพักอยู่ในภูเขาลึกๆ มักจะมีกลิ่นที่แปลกประหลาดอย่างหนึ่งลอยออกมา ในเวลานั้นผมมีความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย สืบตามเบาะแสเข้าไป ก็ได้หาเจอห้องทดลองที่แอบซ่อนอยู่ในภูเขา เยี่ยมมาก ภูเขาครึ่งลูกล้วนขุดกลวงแล้วข้างในมีเด็กน้อยมากมาย ช่างสร้างกรรมจริงๆ”
คุณตาพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจหนึ่งที “พวกเธอล้วนเป็นเหยื่อทดลองที่เอามาทดลองยา ผมดูแล้วช่างเป็นฟ้าลงโทษจริงๆ ก็เลยทำการทำลายกับเพื่อนฝูงเก่าเหล่านั้นของผมเลย แต่ว่าข้างในมีเด็กมากมายขนาดนั้น มีเพียงเจ็ดคนนี้ที่อยู่รอดมาได้ ตามความจริง…….”
คุณตาเงียบไปสักพัก จากนั้นเงยหน้าจ้องมองเนี่ยเฟิง สายตามีความลังเลเล็กน้อย
“คุณตาท่านอยากพูดอะไรก็พูดออกมาเลย”
“เสี่ยวเฟิงเอ่ย แกเลือกภรรยาเรียบร้อยหรือยัง?”
เนี่ยเฟิง: …….
ตาเฒ่านี้พูดจาทำไมกระโดดข้ามเร็วขนาดนั้นล่ะ?
“อยู่ดีๆทำไมถามเรื่องนี้ล่ะ?”
“นี่เป็นเรื่องที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของแกนะ! ผมย่อมถามอยู่แล้ว!” ตาเฒ่าเอาจริงเอาจังมากๆจ้องมองเนี่ยเฟิงอยู่ “พวกเธอหลายคนล้วนเป็นคนที่ดีที่สุด!”
เนี่ยเฟิงรู้สึกหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้เล็กน้อย “ใช่ล้วนเป็นคนที่ดีที่สุด แต่ว่าพวกพี่ๆดูเหมือนไม่มีความคิดอย่างนั้นล่ะ”
“ผู้หญิงขี้อายอยู่แล้ว! อาจจะมีแกก็ดูไม่ออกเช่นกัน!”
คุณตาหัวเราะ ฮ่าฮ่า สองเสียง “วันนี้มองเห็นพวกเธออยู่อย่างมีความสุขขนาดนั้น ผมดีใจมากจริงๆ แต่ในเวลาเดียวกันผมก็กังวลมากๆเช่นกัน”
เนี่ยเฟิงสงสัยงงงวยพูดว่า “เป็นยังไงแล้วล่ะ?”
“แกรู้ว่าฝีมือการรักษาโรคของผมดีเลิศ ไม่ว่าโรคประหลาดยากที่จะรักษาอะไรสำหรับผมมากล่าวล้วนไม่คุ้มที่จะเอ่ยถึง เพียงแต่ ในที่สุดผมยังคงช่วยพี่ๆเจ็ดคนของแกไม่ได้”
เนี่ยเฟิงตาสั่นระริกขึ้นมา “คุณตา พวกพี่ๆไม่ใช่ยังดีๆอยู่เลยเหรอ? ท่านทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ?”
คุณตาส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก “แกไม่เข้าใจ…….ในตอนต้นผมช่วยพวกเธอไว้ เพียงแค่ต่อชีวิตให้พวกเธอเท่านั้น สารพิษในยาห้ามใช้ที่อยู่ในร่างกายพวกเธอเหมือนดั่งฝีติดกระดูก ล้วนยังซุ่มโจมตีอยู่ในร่างกายของพวกเธอมาโดยตลอด ผมอยู่ในภูเขาลึกๆนานขนาดนั้น ก็คือเพื่อที่จะผลิตยาถอนพิษออกมา แต่ว่าทำออกมาไม่ได้เลยสักนิด”
คุณตาถอนหายใจหนึ่งที “ตอนนี้พวกเธอยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่เกินครึ่งปี อวัยวะของพวกเธอก็จะล้มเหลวตายไปเลย”
คำพูดของคุณตาทำให้เนี่ยเฟิงตื่นตะลึง “คุณตา! สิ่งที่ท่านพูดเป็นเรื่องจริงเหรอ?”
“เป็นไปได้ยังไงที่ผมจะเอาเรื่องอย่างนี้มาล้อเล่นล่ะ? นี่ย่อมจริงมากกว่าไข่มุกแน่นอน ในตอนต้นทำลายจุดซ่อนแห่งนั้นของพวกเขา พวกเราช่วยเด็กมากมายออกมา พวกเราไอ้แก่กลุ่มนี้ทำการรักษาโรคให้เด็กเหล่านี้ ก็แค่เด็กหญิงเจ็ดคนนี้ที่อยู่ถึงปัจจุบันนี้ เด็กคนอื่นๆเกิดอาการเป็นดอกนรกออกมาต่อๆกัน”
“ดอกนรกเหรอ?” เนี่ยเฟิงไม่เคยได้ยินอาการอย่างนี้เลย
“เลือดจะเน่าเสีย เริ่มเกิดอาการจากผิวหนังก่อน คนไม่เหมือนกันอยู่จุดที่ไม่เหมือนกัน จะเกิดปานสีดำแดงหนาบางขึ้นมา รูปร่างก็เหมือนเช่นดั่งดอกไม้ เด็กเหล่านั้นอยู่ไม่ถึงอายุสิบขวบ เลือดที่อยู่ในร่างกายพวกเธอผมล้วนทำการเปลี่ยนไปรอบหนึ่งแล้ว ยังคงไม่มีผล ได้เพียงลดหย่อนการซึมเข้าไปของสารพิษเท่านั้น”
เนี่ยเฟิงได้ยินแล้วตื่นตะลึงเหลือเกิน “นี่เป็นไปได้ยังไง…….ตอนที่ผมอยู่ด้วยกันกับพวกเธอ ไม่เคยพบเห็นอาการมาก่อน!”
“นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดามาก ตอนนี้พวกเธอไม่ต่างกันกับคนปกติเลยสักนิด เพียงแค่หลังจากหนึ่งปี……ไอ้!” คุณตาถอนหายใจหนึ่งที
“ย่อมต้องมีวิธีใช่ไหม? เพียงแค่ค้นคว้าวิจัยส่วนประกอบของยานี้ออกมา ก็สามารถหายาถอนพิษเจอ ถูกไหม?” เนี่ยเฟิงสายตาแวววาวจ้องมองคุณตาอยู่
คุณตามีความลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยังพยักหน้า “น่าจะมีโอกาส”
“ผมรู้แล้ว”
เดิมทีเนี่ยเฟิงก็จะไปจับไอ้คนที่วิ่งหนีเหล่านั้นกลับมา ชิปก็จะแย่งกลับมาเช่นกัน ตอนนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตของพวกพี่ๆ เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะนิ่งดูดายได้อีกล่ะ?
“คุณตา แท้ที่จริงผมคิดวางแผนการอยู่แล้ว”
เนี่ยเฟิงเล่าแผนการของตนเองเสียงเบาๆให้คุณตาฟัง หลังจากคุณตาฟังจบกังวลมากๆ “แกแน่ใจเหรอ?”
“อืม พวกเธอล้วนเป็นคนในบ้านที่สำคัญที่สุดของผม ผมไม่สามารถปล่อยไว้ไม่สนใจ พูดได้อีกว่า ความแค้นใหญ่ยังไม่ได้แก้แค้น ก็เพียงแค่จัดการตัวเล็กๆหลายตัวนี้ เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะยอมปล่อยแน่ล่ะ?”
พ่อแม่ของเขาล้วนเป็นเพราะว่าเปิดโปงห่วงโซ่กิจการยาห้ามใช้แล้วถูกฆ่าตาย และห่วงโซ่กิจการยาห้ามใช้ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นศัตรูของเขา
“ผมรู้แล้ว ตอนนั้นที่ผมยังเยาว์วัยก็เคยไปเมืองจันทร์ทองคำมาก่อน สภาพการณ์ฝั่งโน้นสลับซับซ้อนมาก อีกทั้งละเอียดรอบคอบเหลือเกิน ผมครุ่นคิดอยู่ว่าถ้าแกไปแล้ว ก็พาผู้ช่วยไปไม่ได้เช่นกัน……”
เขตทหารฝั่งโน้นก็เข้าแทรกเข้าร่วมเรื่องเมืองจันทร์ทองคำนี้ไม่ได้เช่นกัน นี่ก็หมายความว่าเนี่ยเฟิงจะต้องไปสืบหาเรื่องนี้ด้วยตัวคนเดียว
“ผมตัวคนเดียวก็คือกองกำลังเป็นหมื่นๆพันๆแล้ว” สายตาของเนี่ยเฟิงมั่นคงยืนหยัดเหลือเกิน เขาจะให้ไอ้คนกลุ่มนั้นรู้จักอะไรเรียกว่าเสียใจภายหลังนะ
“ผมจะดูแลพวกเธอให้ดีๆ ก่อนที่แกจะกลับมาผมจะรับรองความปลอดภัยของพวกเธอ ผมก็จะติดต่อเพื่อนฝูงเหล่านั้นของผมมาทำการปรุงยาอีกครั้ง”
คุณตาก็คือผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลังของเนี่ยเฟิง เนี่ยเฟิงกับคุณตาสบตากันหนึ่งที ในสายตาของคนทั้งสองล้วนคือความมั่นคงยืนหยัด
เช้าวันรุ่งขึ้น เนี่ยเฟิงตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกว่าร่างกายหนักอึ้ง พอเขาก้มหัวดู เยี่ยมมาก พวกพี่ๆแอบเข้ามาเบียดเสียดอยู่ด้วยกันกับเขาอีกแล้ว
ใบหน้าเล็กๆของคางเมิ่งติดอยู่บนแขนของเนี่ยเฟิง ปากเล็กๆยังเคี้ยวอยู่ “กินไม่ลงแล้ว กินไม่ลงแล้ว!”
เนี่ยเฟิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา ดูแล้วพวกเธอเมาวิ่งทั่วเลย
“รีบตื่นเถอะ ล้วนกี่โมงแล้ว?” เนี่ยเฟิงหยิกใบหน้าเล็กๆของคางเมิ่งหนึ่งที คางเมิ่งฉงนงงงวยตื่นขึ้นมา
