คนของชมรมเทควันโดโดยทั่วไปล้วนเคลื่อนไหวอยู่วิทยาเขต A ในโรงเรียนผู้ดี ครั้งนี้ถึงขนาดวิ่งมาที่นี่เป็นกลุ่ม ยากมากที่จะไม่ทำให้คนสังเกตเห็นจริงๆ
ถึงแม้ว่าพานฉางอันไอ้คนนี้จะไม่มีความสามารถอะไร แต่สายตายังค่อนข้างดี พานฉางอันสามารถสังเกตถึงหลี่สิ้นที่อยู่ในกลุ่มกำลังใช้สายตาอาฆาตแค้นจ้องมองเนี่ยเฟิงอาจารย์ของตนเองอยู่
ตาทั้งคู่ของหลี่สิ้นนั้นเหมือนชุบยาพิษจริงๆเลย เขาจ้องมองไปยังเนี่ยเฟิงอย่างโหดร้าย
เนี่ยเฟิงยักคิ้วหนึ่งที ขวางพานฉางอันไว้ข้างหลัง
ในเวลานี้พานฉางอันตกใจจนวิญญาณไม่อยู่กับร่างแล้ว เขาเห็นคนกลุ่มนี้ก็เหมือนดั่งเห็นทหารพันธมิตรกองหนึ่ง ลักษณะท่าทีที่โหดร้ายน่ากลัวของพวกเขาแบบนั้น คล้ายเช่นดั่งจะกลืนกินพานฉางอันไปเลย
เริ่มแรกพานฉางอันไร้เดียงสาคิดว่าล่วงเกินหลี่สิ้นคนเดียวน่าจะไม่ถือว่ามีอะไร ถึงยังไงไอ้คนดั่งหลี่สิ้นอย่างนี้ ในยามปกติก็ชอบเป็นจิ้งจอกอ้างบารมีเสืออยู่แล้ว
และเมื่อก่อนหลี่สิ้นก็เคยถูกบุคคลที่ร้ายกาจมากมายจับมัดห้อยเฆี่ยนตีมาก่อน แต่ว่าไม่นานพานฉางอันก็มีปฏิกิริยากลับมา วันนี้เนี่ยเฟิงเพียงแค่ย้ายมาใหม่ที่นี่ ไม่มีการให้อรรถาธิบายใดๆเลย ก็ไม่มีที่พึ่งพาอาศัยอิทธิพลใดๆเช่นกัน
ถ้าหากว่าเพียงแค่จัดการหลี่สิ้นคนกลุ่มนี้ ตัวเนี่ยเฟิงเองย่อมไม่คุ้มที่จะเอ่ยถึงอยู่แล้ว แต่ปัจจุบันนี้ไม่เพียงแค่หลี่สิ้น หลี่สิ้นถึงขนาดเชิญคนในชมรมเทควันโดมาหมดเลย เป็นไปได้ยังไงที่เนี่ยเฟิงจะจัดการได้ล่ะ?
ขาสองข้างของพานฉางอันกำลังสั่นระริกอยู่
“ก็คือเขา! พี่หวาง!”
หลังจากหลี่สิ้นมองเห็นเนี่ยเฟิงอารมณ์รุนแรงมากๆ เพียงเห็นเขายื่นมือออกชี้ไปยังเนี่ยเฟิง
หวางต้าฉิวพินิจพิเคราะห์เนี่ยเฟิงขึ้นลงอยู่ เห็นเนี่ยเฟิงรูปร่าง “แห้งผาก” แบบนั้น เขากระหยิ่มยิ้มย่องเล่นกล้ามเนื้อที่อยู่บนกาย เล่นแล้วเล่นอีก “เป็นคุณที่ด่าประจานพวกเราเหรอ?”
“ไอ้เหี้ยคนนี้พูดอย่างนี้กับพวกคุณเหรอ?”
เนี่ยเฟิงยักไหล่แล้วยักไหล่อีก
พอหลี่สิ้นได้ยิน โมโหแทบตาย “พี่หวางคุณฟังดูสิ เมื่อกี้เขาก็ด่าประจานพวกเราอย่างนี้ล่ะ!”
“ดูแล้วคุณไม่รู้ว่าที่นี่เป็นเขตอิทธิพลของใครเลย ดังนั้นคุณจะโอหังขนาดนั้นไอ้หนุ่ม ผมจะทำให้คุณรู้ว่าความโอหังจะต้องชดใช้อะไรบ้าง”
หวางต้าฉิวทั้งพูดอยู่ ทั้งยกกำปั้นที่ใหญ่เช่นดั่งนวมขึ้น
เมื่อกี้เนี่ยเฟิงก็พบเห็นแล้วบนมือสองข้างของหวางต้าฉิวไม่เพียงแค่มีผิวหนังด้านโดยปืน ยังมีผิวหนังด้านที่ถูกทิ้งไว้โดยการฝึกฝนในยามปกติ บวกกับที่สวมใส่อยู่บนกายเขาเป็นชุดเทควันโด ก็พูดได้ว่าไอ้คนนี้เป็นยอดฝีมือด้านเทควันโดคนหนึ่ง
“เดิมทีผมยังอยากจะอธิบายสักหน่อย แต่ว่าตอนนี้ผมก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายกับพวกคุณแล้ว ถึงยังไงไอ้คนที่เติบโตแต่กล้ามเนื้อไม่มีสมองดั่งพวกคุณแบบนี้ ถึงแม้ว่าอธิบายให้ชัดเจนขนาดไหนอีก พวกคุณน่าจะฟังไม่เข้าเช่นกันล่ะ?”
คราวนี้เนี่ยเฟิงยั่วให้หวางต้าฉิวและพวกสมาชิกของชมรมเทควันโดที่อยู่ข้างหลังของหวางต้าฉิวเหล่านั้นโกรธสำเร็จแล้ว
พวกเขาโมโหอย่างยิ่งจ้องมองไปยังเนี่ยเฟิง ก็ไม่รู้ว่าความกล้าหาญของไอ้คนนี้ตกลงเอามาจากที่ไหนกันแน่ ถึงขนาดกล้าพูดคำพูดที่เนรคุณอย่างนี้ออกมา!
พานฉางอันกลืนน้ำลายหนึ่งทีอย่างลำบาก นัยน์ตาของเขาเขียนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวไม่เป็นสุข เบิกโพลงเหมือนเช่นดั่งกระดิ่งทองเหลือง โดยจิตใต้สำนึกเขายื่นมือออกไป ค่อยๆดึงชายเสื้อของเนี่ยเฟิงดึงแล้วดึงอีก พูดเสียงเบาๆกับเนี่ยเฟิงว่า “พี่เฟิง…….พวกเขาเป็นคนของทหารพันธมิตรนะ คุณต้องระมัดระวังล่ะ!”
“อ๋อ? ไอ้อ้วนคนนี้ผมจำได้ว่าแต่ก่อนคุณคิดอยากจะยื่นใบสมัครเข้าร่วามชมรมเทควันโดของพวกเราล่ะ? เป็นอย่างที่คิดไว้กาเข้าฝูงกา หงส์เข้าฝูงหงส์จริงๆ ไอ้คนแบบไหนก็จะอยู่ด้วยกันกับคนแบบนั้นล่ะ”
หวางต้าฉิวหัวเราะเย็นชาเสียงหนึ่ง ในคำพูดล้วนหัวเราะเยาะ
ในชั่วพริบตาเดียวใบหน้าของพานฉางอันซีดขาวดั่งกระดาษทอง พอเขาเห็นบุคคลอย่างหวางต้าฉิว โดยจิตใต้สำนึกก็สั่นระริกทั้งตัว ประเด็นหลักคือหวางต้าฉิวเป็นคนของทหารพันธมิตร และหวางต้าฉิวทั้งมีกล้ามเนื้อทั้งตัวอีก
แต่สิ่งที่ใช้ได้ของหวางต้าฉิวไม่เพียงแค่แรงกำลัง แต่ก่อนเขาอยู่ในป่าไม้ของเมืองจันทร์เคยพบเจอกับหมียังต่อสู้กับหมีมาก่อนอีก หลังของเขามีรอยแผลที่ลึกๆ และรอยแผลสามเส้นนั้นก็ถูกทิ้งไว้โดยกรงเล็บหมี
นี่เป็นเพราะว่าหวางต้าฉิวมีความสามารถที่ร้ายกาจอยู่มากๆ ดังนั้นจึงได้รับความชื่นชอบของทหารพันธมิตรอย่างมาก
ได้ยินว่าหลังจากรอหวางต้าฉิวเรียนจบ ทหารพันธมิตรก็จะเลื่อนขั้นเขาเป็นหัวหน้าหมู่โดยตรง
บุคคลที่ร้ายกาจขนาดนี้ อยู่ในโรงเรียนไม่ว่าใครล้วนไม่กล้าไปแส่หาเรื่อง
ก็เป็นเพราะว่าร้ายกาจนั่นเอง ดังนั้นพวกเขาสามารถใช้สถานที่ของวิทยาเขต Aได้
ความสัมพันธ์ของหลี่สิ้นกับหวางต้าฉิวก็ไม่ถือว่าดีมากนะ ครั้งนี้หลี่สิ้นสามารถเชิญหวางต้าฉิวมาได้ยังไงล่ะ? นี่ทำให้พานฉางอันคิดไปร้อยรอบก็แก้ไม่ออก
“ได้ยินว่าคุณเป็นคนของทหารพันธมิตร แต่ว่าดูแล้วคุณยิ่งเหมือนทหารอันธพาลคนหนึ่ง”
พอคำพูดนี้ของเนี่ยเฟิงพูดออกไป คนทั้งหลายที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนตกอยู่ในความเงียบ คนอื่นๆใช้สายตาที่ดูคนโง่เขลาปัญญาอ่อนจ้องมองเนี่ยเฟิงอยู่ พวกเขาไม่เข้าใจทั้งๆที่เนี่ยเฟิงรู้ว่าหวางต้าฉิวเป็นคนของทหารพันธมิตร ถึงขนาดยังกล้าไปแส่หาเรื่องอีก? สมองพังไปแล้วใช่หรือไม่?
หางตาของหวางต้าฉิวชักแล้วชักอีก “เมื่อกี้ผมยังสงสัยในคำพูดที่หลี่สิ้นไอ้คนนี้พูดอยู่ แต่ว่าตอนนี้เห็นคุณโอหังขนาดนี้ผมก็รู้แล้ว คำพูดนั้นคุณย่อมพูดออกมาได้อย่างแน่นอน!”
“ความที่จะใส่ ไฉนกลัวไร้ข้ออ้าง?”
เนี่ยเฟิงแบมือแล้วแบมืออีก เขาเห็นคนกลุ่มนี้ ยิ้มอยู่พูดว่า “คนอย่างผมตลอดทั้งชีวิตเกลียดที่สุดก็คือถูกคนใส่ร้าย ปัจจุบันนี้พวกคุณใส่ร้ายผมว่าพูดคำพูดเหล่านั้น ผมย่อมกลืนความแค้นนี้ไม่ลงอยู่แล้ว ดังนั้นพวกคุณฟังผมให้ดีๆ”
เนี่ยเฟิงค่อยๆถอนหายใจออกหนึ่งที ในสายตาทั้งคู่ของเขาแฝงไว้ด้วยความเหน็บแนม “ผมไม่ได้จะพุ่งเป้าไปยังคนทั้งหลาย แต่ว่าพวกคุณไอ้คนกลุ่มนี้ก็เป็นขยะจริงๆ”
ทันใดนั้นมือของหวางต้าฉิวกำอย่างแน่น แขนที่โผล่ออกมาของเขาเส้นเลือดเขียวปรากฏขึ้นมา “ดี! อยู่ต่อหน้าผมพูดคำพูดอย่างนี้ออกมา ไอ้หนุ่มความกล้าของคุณค่อนข้างใหญ่จริงๆ! ถ้าแน่ก็ตามผมมา! ผมจะทำให้คุณรู้ว่าใครเป็นขยะ!”
หวางต้าฉิวพูดจบ นำพากองทัพของตนเอง ออกจากร้านอาหารอย่างมโหฬารพันลึกเลย
พานฉางอัน “อึก” กลืนน้ำลายหนึ่งที บนหน้าผากของเขาเหงื่อออก “พี่เฟิง ถ้าไม่คุณอาศัยโอกาสนี้ไปหลบอยู่ข้างนอกก่อนสักหน่อยเถอะ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาล่ะ พวกเขาร้ายกาจมากนะ! ในตอนต้นตอนที่หวางต้าฉิวปฏิบัติภารกิจยังเคยต่อสู้กับหมีสีน้ำตาลมาก่อนอีก หลังของเขามีรอยแผลที่ลึกๆสามเส้น ก็คือถูกทิ้งไว้โดยการต่อสู้กับหมีสีน้ำตาลล่ะ! ต่อมาเขาอยู่ภายใต้สภาพการณ์ที่ไม่มีอาวุธ มือเปล่าทำจนหมีตัวนั้นตาย เขาล้วนเป็นบุคคลที่ร้ายกาจกว่าหมีคนหนึ่งล่ะ!”
พานฉางอันแม้ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี แต่ตอนนี้สภาพการณ์แบบนี้ถ้าตามไปล่ะก็ นั้่นอาจจะมีเพียงแค่ทางตายทางเดียวแล้ว
“นั่นไม่ใช่สนุกมากเลยเหรอ? เอาชนะผู้ชายที่เคยต่อสู้กับหมีมาก่อน ผมก็รู้สึกค่อนข้างภูมิใจนะ”
เนี่ยเฟิงแสยะปากยิ้มแล้วยิ้มอีก “ยังอึ้งอยู่ทำไมล่ะ? นำทางเถอะ”
พานฉางอันเพียงรู้สึกว่าเนี่ยเฟิงอาจจะเป็นบ้าแล้ว มิฉะนั้นเป็นไปได้ยังไงที่คิดจะไปแส่หาเรื่องหวางต้าฉิวล่ะ?
ตอนนี้พานฉางอันรู้สึกมีความเสียใจภายหลังเล็กน้อย เขาก็ไม่ควรสะเพร่าขนาดนั้น กราบไหว้เนี่ยเฟิงเป็นอาจารย์ปัจจุบันนี้แม้แต่เขาก็ถูกคนเหล่านั้นจับตาไว้ไปด้วย เขาล้วนไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี
พานฉางอันไม่มีทางอื่น เพียงแต่ฝืนใจนำทางให้แก่เนี่ยเฟิง ย่างก้าวของเขาหนักอึ้งสุดขีด
และเวลานี้ในที่สุดหลี่สิ้นก็สามารถล้างแค้นได้สักทีแล้ว เขารวบรวมลูกน้องของตนเองไปกระจายข่าวนี้ออกไปทันที จะต้องให้คนทั้งหลายล้วนรู้ถึงเรื่องนี้!
“ผมจะให้คนทั้งโรงเรียนล้วนมาดูว่าเขาถูกชกตายอยู่ในชมรมเทควันโดได้ยังไงล่ะ! ฮึ!”
