บทที่28 ศัตรูของหลินชิงชิง
“ฉันว่านะตาเฒ่า คุณจะหลบเขาทำไม？หรือว่าคุณไม่อยากลงทุนตงไห่？” หลังจากออกมาจากโรงเรียน เมี๋ยวชุ่ยถาม
หลี่ต๋าคางส่ายหน้า： “ตอนนี้ไม่ใช่โอกาส ยังไม่สนิทเลยนี่”
“ผมจากตงไห่สามปีแล้ว สามปีนี้ ตงไห่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างกับพลิกฟ้าพลิกดิน ก่อนเจอสวีจื่อโห้ ผมต้องเตรียมตัวหน่อย” หลี่ต๋าคางพูด
“แต่เขามาตรงหน้าพวกเราแล้วนะ พวกเราจะหนีไปไม่เจอไม่ได้ เขาเพิ่งช่วยลูกชายเราด้วย” เมี๋ยวชุ่ยเกรงใจหน่อยๆ ： “พูดยังไง ก็ควรทักทายเขาหน่อย บอกขอบคุณอะไรก็ว่าไป”
หลี่ต๋าคางได้ยินก็หงุดหงิดหน่อยๆ เขาเกลียดการพูดแบบสุภาพที่สุด
เดิมทีหลี่ฝางแปลกใจมาก ทำไมจู่ๆ ครูใหญ่ก็ช่วยตัวเอง ตอนนี้ดูแล้ว ที่แท้เพราะว่าสวีจื่อโห้
แน่นอน จากตัวตนครูใหญ่มัธยมตงไห่ แน่นอนว่าไม่มีทางติดต่อสวีจื่อโห้ตรงแน่ จะต้องเป็นสวีจื่อโห้ที่โทรหาทางฝ่ายสำนักงานการศึกษาก่อน จากนั้นฝ่ายสำนักงานการศึกษาก็โทรหาครูใหญ่อีกครั้ง
พอหลี่ฝางเข้าใจแล้ว ก็ดีใจมาก มีเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ต่อไปที่ตงไห่ ยังจะกลัวอะไรอีก
“ไม่กลับบ้านมาหลายปี ก็ไม่รู้ว่าจะไปไหน” หลี่ต๋าคางมองเมืองที่ทั้งแปลกตาและคุ้นเคยนี้
“พ่อ ผมซื้อห้องไว้เรียบร้อยแล้ว ตกแต่งอย่างหรูหรา พ่อกับแม่ไปอยู่เถอะ” หลี่ฝางเอากุญแจห้องที่ซื้อแล้วยื่นให้
“หยุนหูหรูมากเลยนะ ไม่เหมาะกับพวกเรา พวกเราเตรียมกลับบ้านนอกเถอะ” หลี่ต๋าคางส่ายหน้า
“พ่อ พ่อรู้ได้ไงว่าผมซื้อห้องที่หยุนหู？” หลี่ฝางยังไม่ทันพูด
เมี๋ยวชุ่ยยิ้ม： “ลูกคิดว่าลิงดื้ออย่างลูก จะหนีเงื้อมมือฝ่ามือพ่อของลูกพ้นเหรอ ห้องนั้นที่จริงซื้อมาเพื่อลูก พักที่นี่ คนเยอะแล้วก็วุ่นวาย สภาพก็แย่มาก พวกเราไม่วางใจ”
หลี่ฝางตอบอ้อไป แล้วถาม： “ใช่สิ Recalling the pastนั้นพ่อกับแม่เปิดเหรอ？”
หลี่ต๋าคางส่ายหน้า
“พ่อแม่ไม่ได้เปิด？” หลี่ฝางตะลึง คิดไม่ถึงเล็กน้อย หรือว่าพ่อแม่ตัวเองไม่ใช่คนที่รวยลึกลับที่ทุกคนพูดกัน？
แต่เมี๋ยวชุ่ยพูดตามติดๆ ： “นั่นเป็นของลูก เสี่ยวฝาง”
“ลูกเป็นถึงเถ้าแก่ที่นั่น ผับร้านนั้น ก็เป็นชื่อลูก” เมี๋ยวชุ่ยยิ้มออกมาอีกครั้ง
“ผม？” หลี่ฝางเอานิ้วชี้ชี้ไปที่จมูกตัวเอง ไม่ค่อยเชื่อเล็กน้อย
“พอเถอะ พวกเรากลับบ้านเถอะ ลูกอยู่ที่นี่แหละ ถ้ามีคนมารังแกลูก ก็โทรหาเบอร์นี้ เขาจะช่วยลูกจัดการเรื่องทุกอย่าง” เมี๋ยวชุ่ยทิ้งนามบัตรใบหนึ่งให้หลี่ฝาง แล้วขึ้นรถเมล์
“งกเกินไปแล้ว มีเงินขนาดนั้น ทำไมไม่เรียกรถล่ะ” หลี่ฝางมองพ่อแม่ตัวเอง ส่ายหน้ายิ้มอย่างฝืนๆ
ถ้าไม่ใช่ว่าในบัตรมีเงินให้ใช้มากกว่าแปดล้านหยวน ตีให้ตายหลี่ฝางก็ไม่เชื่อว่าพ่อแม่ตัวเองเป็นคนรวย
คนรวยที่ไหนนั่งรถเมล์！
“ที่แท้Recalling the pastเป็นผับของตัวเอง”
เลิกเรียน หลี่ฝางโทรหาหลี่เสี่ยวเสี่ยว นัดเธอออกมา ในเมื่อเป็นผับตัวเอง ก็ต้องไปสนุกสักหน่อย
คิดแล้ว หลี่ฝางก็โทรหาหลินชิงชิง： “พี่ ตอนดึกว่างไหม？”
“พี่จับตาดูคนอยู่ที่สนามบิน จับตาดูมาสองวันแล้ว ก็ไม่ได้อะไรเลย น่าโมโหจริงๆ” หลินชิงชิงที่อยู่ปลายสายโมโห
“พี่ ผมอยู่ที่Recalling the past มาดื่มเหล้าไหม？” หลี่ฝางพูดอย่างยั่วยวน
“ดื่มเหล้า？ได้สิ ครั้งที่แล้วเจอพวกโง่พวกนั้น ไม่ได้ดื่มอะไรนัก ครั้งนี้พี่สาวจะดื่มเป็นเพื่อนคุณเอง” หลินชิงชิงได้ยินว่าดื่มเหล้า ก็ดีใจทันที
วางสาย หลินชิงชิงก็ตบไหล่เจ้าหัวแบน： “เสี่ยวโจวตื่น เตรียมไปได้แล้ว”
“เศรษฐีนั่นออกมาแล้ว？” ลืมตา เจ้าหัวแบนมองทั่วสนามบิน
“ออกมาบ้าอะไร ไม่ดูแล้ว พวกเราไปดื่มเถอะ” หลินชิงชิงพูดอย่างไม่แคร์
“งั้นลูกพี่หลินถามขึ้นมาจะทำไง？” เจ้าหัวแบนส่ายหน้า： “ผมจะถูกว่าได้”
“กลัวอะไร พ่อฉัน ฉันจัดกันเอง” หลินชิงชิงดึงเนกไทเจ้าหัวแบน พูดพร้อมลากเขาขึ้นรถ จากนั้นขับรถไปRecalling the past
……
ส่วนตอนนี้ ตู้เฟยนั่งในรถปอร์เช่ตัวเอง อย่างเศร้าโศก
“พี่เฟย พี่ว่าในมือหลี่ฝางมีที่อัดแบล็กเมล์พวกเราจริงไหม？” เซี่ยลู่ที่นั่งที่นั่งข้างคนขับ สีหน้าก็ตื่นตระหนก
“ถ้าเขาเอาที่อัดเสียงนั่นไปให้ตำรวจจริง งั้นพวกเราไม่จบเลยเหรอ” เซี่ยลู่กลืนน้ำลาย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความกลัว
“ไร้สาระ！” ตู้เฟยชกไปที่พวงมาลัยของปอร์เช่ กัดฟัน： “ไอ้สวะนั่นเอาที่อัดมาขู่ผม จะเอาปอร์เช่ของผมไป แม่เอ๊ย！”
ตู้เฟยไม่อยากให้ แต่ก็ไม่อยากเข้าคุก
“สิ่งสำคัญของปัญหาคือ ในมือเขามีของที่มาขู่เราได้ ในมือเรากลับไม่มีอะไรมาจับเขาได้เลย ตอนนี้เท่ากับว่าพวกเราถูกเขาจูงจมูก” ตู้เฟยขมวดคิ้วขึ้นมา
“ไม่ได้ ผมจะต้องหาวิธีถึงจะได้”
“จะคิดหาวิธีอะไรล่ะ เบื้องหลังของหลี่ฝางนี้มีหลินชิงชิงสนับสนุนเขา ตอนนี้เขาเลยไม่กลัวพวกเรา” เซี่ยลู่เม้มปาก พูดอย่างทำอะไรไม่ได้： “ไม่งั้นก็เอารถให้เขาเถอะ”
“อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องติดคุก”
“หลินชิงชิงอีดอกทองนี่ วันหนึ่งจะต้องเล่นงานมันให้ได้！” ตู้เฟยพูดอย่างโหดๆ
ถ้าไม่มีหลินชิงชิง ตู้เฟยสามารถใช้วิธีทางสังคมได้ แต่มีหลินชิงชิงอยู่ ใครจะกล้า？
ใครไม่รู้ว่าหลินชิงชิงผู้หญิงคนนี้เป็นคนพิทักษ์ที่มีชื่อเสียง
“ผมคิดออกแล้ว” ทันใดนั้นตู้เฟยก็ตบหน้าผาก
“หรือบางทีพวกเราก็จะช่วยเขาได้” มุมปากตู้เฟยยกขึ้นเล็กน้อย มีความตื่นเต้นปรากฏ
“ใครอ่ะ พี่เฟย”
“ลูกชายของลูกพี่หลี่ หลี่หลง นอกจากเขา ก็ไม่มีใครกล้ายุ่งกับคนของหลินชิงชิงแล้ว” ตู้เฟยพูดจบ ก็หัวเราะในลำคอ
พูดไป ตู้เฟยก็เคลื่อนตัวรถ ขับไปที่นอกโรงเรียน
“ว้าว นี่รถใครน่ะ หล่อจัง”
ปอร์เช่ขับออกไป การเคลื่อนไหวที่สวยงามสมบูรณ์แบบดึงดูดสายตาผู้คนไม่น้อย
ตอนดึก ตู้เฟยโทรหาโจวเจ๋： “พี่เจ๋ หาคอนแทกต์ให้ผมได้ไหม ผมอยากรู้จักลูกชายลูกพี่หลี่หน่อย”
“บังเอิญขนาดนี้เชียว ผมกำลังมีเรื่องขอร้องเขาอยู่ ตอนดึกเรานัดไปดื่มที่ Recalling the past คุณก็มาด้วยกันสิ” โจวเจ๋ที่ปลายสายพูด
“ใช่สิ จำไว้ว่าเอาผ็หญิงสวยสองคนครั้งที่แล้วนั้นมาด้วยนะ โดยเฉพาะคนที่ชื่อหลิวเฉียวเฉียว ไอ้ห่าส้งเสียงเอาแต่คิดถึงเธอ” โจวเจ๋ยิ้มอย่างน่ากลัว
“โอเค เจอกันตอนดึก”
วางสาย ตู้เฟยก็หันไปมองเซี่ยลู่： “คุณโทรหาหลิวเฉียวเฉียวกับจางเชี่ยน นัดพวกเธอออกมา”
“พี่เฟย นี่ไม่ดีมั้ง” เซี่ยลู่ลำบากใจเล็กน้อย
“ไม่ดีตรงไหน？” ตู้เฟยถาม
“โจวเจ๋กับส้งเสียงนั่น ดูก็รู้ว่าเจ้าชู้ พวกเขาไม่ได้รู้สึกกับเฉียวเฉียวและเชี่ยนเชี่ยนจริงๆ ดูท่าทางพวกเขาแล้ว อย่างมากก็แค่เล่นด้วย เฉียวเฉียวกับเชี่ยนเชี่ยนเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน ฉันขายพวกเธอไม่ได้”
วันนั้นที่ผับ เซี่ยลู่ก็มองออก โจวเจ๋กับส้งเสียงสองคนนั้น เป็นผู้ชายเลวชัดๆ
“เซี่ยลู่ คุณบ้าหรือเปล่าน่ะ ตอนนั้นคุณเอาแต่ขอร้องผม ให้ผมแนะนำคนรวยให้พวกเธอรู้จัก ตอนนี้ผมแนะนำแล้ว แล้วคุณมาเสียใจ？” ตู้เฟยขมวดคิ้ว โกรธเล็กน้อย
“โจวเจ๋กับหลี่หลงเป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน ถ้าผมทำให้โจวเจ๋ไม่พอใจ งั้นก็เท่ากับว่าทำหลี่หลงด้วย ไม่มีหลี่หลง เราจะจัดการหลี่ฝางอย่างไร แล้วจะเอาเครื่องอัดเสียงยังไง？” ตู้เฟยจ้องเซี่ยลู่ พูดเสียงเยือกเย็น
เซี่ยลู่กัดปาก คิดอยู่นาน สุดท้ายก็โทรหาหลิวเฉียวเฉียวจางเชี่ยน
“อย่างนี้ถึงจะถูก เซี่ยลู่ เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวล ถึงแม้ภายนอกหลิวเฉียวเฉียวกับจางเชี่ยนจะดูมีคุณธรรม แต่ลึกๆ แล้วแพศยาซะยิ่งกว่าหลี่เสี่ยวเสี่ยว ไม่งั้น ทำไมพวกเธอต้องอยากได้คนรวย？ไม่ใช่เพื่อเงินเหรอ？”
“พวกเธอไม่ได้โง่อย่างที่คุณคิดขนาดนั้น พวกเธอก็ชัดเจนดี ถึงจะหาคนรวยเจอ แต่ก็แต่งกับคนรวยไม่ได้ แค่ตอนที่คบกัน ได้เพลิดเพลินไปกับชีวิตค่ำคืนที่หรูหรากับลูกคนรวย ได้รับของราคาแพงๆ อย่างที่ผู้หญิงทั่วไปไม่ได้มา สำหรับพวกเธอก็ดีแล้ว”
เซี่ยลู่ขมวดคิ้ว จ้องตู้เฟย： “แล้วฉันล่ะ？”
“คุณต่างกันนี่ ผมรู้สึกกับคุณ เราสองคนแต่งงานกันแน่นอน” ตู้เฟยเห็นเซี่ยลู่โกรธ ก็รีบพูดยิ้มๆ
“ใช่สิ คุณเรียกพวกเธอนั่งรถไปสิ ปอร์เช่นั่งได้แค่เราสองคน ค่ารถคุณก็ออกให้พวกเธอ” ตู้เฟยพูดจบ ก็ขับไปที่Recalling the past
“รอสนิทกับหลี่หลง ผมก็ไม่ต้องกลัวหลินชิงชิงแล้ว” ระหว่างทาง ตู้เฟยพูด
