บทที่ 111 ตัวเขามีมูลค่าหลายหมื่นล้าน
“พี่ถัง จ้าวเหลยดื่มไม่เก่ง ผมกลัวว่า…………”
เวลานี้ โจวเจ๋ช่วยจ้าวเหลยทำให้สถานการณ์มันดีขึ้น แต่ว่าเขายังพูดไม่ทันจบ ถังหยู่ซวนก็ทำหน้าเข้มขรึม: “งั้นพี่ไปก่อนนะ”
แค่ถังหยู่ซวนลุกขึ้นมา โจวเจ๋ก็ลนลาน เขาหันหน้ากลับไป มองไปที่จ้าวเหลย: “ดื่มซะ!”
สีหน้าจ้าวเหลยเปลี่ยนไปทันที แล้วกล่าวขึ้น: “พี่เจ๋ ผมดื่มไม่ไหวแล้ว”
“ดื่มไม่ไหวก็ต้องดื่ม นอกเสียจากว่านายไม่อย่าทำงานในตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายบริหารนี้แล้ว!” โจวเจ๋กล่าวด้วยสีหน้าที่หนักใจ
จ้าวเหลยหายใจเข้าลึกๆ ตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายบริหารนี้ พ่อเขาต้องเสียเงินไปก้อนใหญ่เพื่อที่จะเอาตำแหน่งนี้มาให้เขา หากต้องเสียมันไปแบบนี้ กลับบ้านไม่ถูกตีจนตายเหรอ?
ยิ่งไปกว่านั้น การที่เป็นผู้อำนวยการฝ่ายบริหารนี้ ก็เท่ากับมีสิทธิ์ในการจัดสรรทรัพยากรของบริษัท
นางแบบ ดารา ในบริษัท เพื่อต้องการทรัพยากรที่มากหน่อย มีใครบ้างที่ไม่ต้องให้สินน้ำใจกับจ้าวเหลยบ้าง?
หากไม่มีตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายบริหาร สวัสดิการเหล่านี้ ก็จะพลอยหายไปด้วยนะ
“ผมดื่ม!” จ้าวเหลยกัดฟัน ยกแก้วเหล้าขึ้นมา
“อย่าทำหกละ เหล้านี้แพงมากเลย” ถังหยู่ซวนพูดอย่างเรียบเฉย
ตามมาด้วย จ้าวเหลยก็ได้ยกแก้วที่สองขึ้นมา ดื่มอย่างพะอืดพะอมไปหลายอึก เหลือเหล้าไว้นิดหน่อย
“เหล้าที่เหลือไว้ในแก้ว จะเอาไปเลี้ยงปลาเหรอ?” ถังหยู่ซวนพูดอย่างเยาะเย้ย
“อย่าให้มันเหลือ” โจวเจ๋รีบต่อว่าทันที
สีหน้าของจ้าวเหลยขมขื่นมาก ขณะที่ดื่มแก้วที่สามลงไปนั้นเขาก็ไม่ไหวแล้ว ผิวหนังแดงไปทั้งตัว เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว
“ดื่มไม่ได้อีกแล้ว ดื่มต่อไปผมต้องตายแน่เลย” ขณะที่ดื่มแก้วที่สี่ลงไป ในที่สุดจ้าวเหลยก็ส่ายหัว ยอมแพ้แล้ว
“ตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายบริหารไม่เอาแล้วเหรอ?” โจวเจ๋ขมวดคิ้วขึ้น มองด้วยสีหน้ารังเกียจ
“พี่เจ๋ อย่าบังคับผมอีกเลย ผมดื่มไม่ไหวแล้วจริงๆ” จ้าวเหลยพูดอย่างขอร้อง
“ใครใช้ให้นายหัวเราะเยาะพี่ถัง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะนายทำตัวเอง รู้หรือเปล่า?” โจวเจ๋ส่งสัญญาณให้จ้าวเหลย: “รีบขอโทษพี่ถังเดี๋ยวนี้เลย”
จ้าวเหลยที่สีหน้าแดงก่ำ มองไปที่ถังหยู่ซวนแล้วกล่าว: พี่ถัง ผมผิดไปแล้ว พี่เป็นผู้ใหญ่มีจิตใจเมตตา อภัยให้ผมสักครั้งเถอะ ได้มั้ย?”
ถังหยู่ซวนกำลังจะอ้าปาก หลี่ฝางที่มองไปทางเขากลับส่ายหัวขึ้น ความหมายก็คือไม่ได้
ห้ามสงสารศัตรู เพราะศัตรูก็จะไม่เห็นใจคุณเมื่อคุณอยู่ในเวลาที่เสียเปรียบ นี่เป็นคำพูดที่หลี่ฝางเคยได้ยินหลี่ต๋าคางพูดตอนเด็ก
ถังหยู่ซวนกล่าวอย่างเย็นชา: “หากว่าฉันแย่งแฟนนาย แล้วยังดูถูกนายอีก นายจะให้อภัยฉันมั้ย?”
ขณะที่พูด ถังหยู่ซวนยังได้เหลือบมองไปที่จางปิงปิงอีกด้วย ขณะนั้นจางปิงปิงก็มองเขาพอดี สี่ตาประสานกัน จางปิงปิงรีบก้มหน้าลงทันที
หลังจากที่จ้าวเหลยสังเกตเห็นแววตาของถังหยู่ซวนแล้ว ก็โกรธขึ้นมาทันที: “หลายปีมานี้ คิดไม่ถึงว่าพี่ยังไม่ตัดใจ”
“อย่างมากผมไม่เป็นผู้อำนวยการฝ่ายบริหารนี้ก็ได้!” จ้าวเหลยวางกระแทกแก้วอย่างแรง กล่าวด้วยสีหน้าที่เย็นชา
“ปิงปิง พวกเราไปกันเถอะ”
จ้าวเหลยไปดึงมือของปิงปิงขึ้นมา แล้วกล่าว
และในเวลานี้ โจวเจ๋ก็ลุกตามขึ้นมา: “หยุดก่อน!”
“พี่เจ๋ ผมรู้ว่าพี่จะพูดอะไร เห่อๆ ไม่ต้องให้พี่ไล่ผมออกหรอก ผมลาออกเอง ก็แค่ตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายบริหารเองไม่ใช่เหรอ? ต่อให้ผมไม่เป็นผู้อำนวยการ ผมก็ยังคงเป็นลูกคนรวยที่มีกินมีใช้โดยไม่ได้เดือดร้อน” จ้าวเหลยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว
ถังหยู่ซวนเวลานี้ก็ได้ถามขึ้น: “โจวเจ๋ นายสามารถไล่เขาออก แล้วสามารถไล่พ่อเขาออกด้วยได้มั้ย?”
“พ่อเขาเป็นกรรมการในบริษัท ผมไม่มีอำนาจนี้” โจวเจ๋กล่าว
“เจ้าโง่ ได้ยินแล้วใช่มั้ย?” จ้าวเหลยหัวเราะอย่างเยือกเย็น มองไปที่ถังหยู่ซวน: “พ่อผมเป็นถึงคณะกรรมการ”
“นายไม่มีอำนาจอันนี้ แล้วพ่อนายล่ะ?” ถังหยู่ซวนได้ถามไปอีกหนึ่งประโยค
“ใช่………พ่อผม ผมสามารถโทรหาพ่อผมได้” โจวเจ๋ล้วงโทรศัพท์ออกมา เพื่อโทรหาพ่อของตัวเอง
จ้าวเหลยหัวเราะ ดูกวนตีนเล็กน้อย: “ผมไม่เชื่อหรอกว่าคณะกรรมการของบริษัทจะไล่พ่อผมออก พ่อผมนั้นเป็นเหมือนแม่ทัพใหญ่ในบริษัท บริษัทสามารถก้าวหน้ามาถึงทุกวันนี้ พ่อของฉันเป็นผู้มีส่วนช่วยอย่างมาก……..”
จ้าวเหลยเพิ่งจะพูดจบ โจวเจ๋ก็วางโทรศัพท์ไปแล้ว มองไปที่จ้าวเหลยแล้วกล่าว: “พ่อฉันตกลงแล้ว พรุ่งนี้จะเรียกคณะกรรมการมาประชุม แล้วก็ถีบนายกับพ่อไปออกไปจากบริษัทพร้อมกัน!”
“อะไรนะ?”
“มันจะเป็นไปได้ไง? พ่อผมติดตามท่านประธานมาสิบกว่าปี ท่านทั้งสองก็เป็นเพื่อนรักกัน คณะกรรมการจะกล้าได้ยังไง?” สีหน้าของจ้าวเหลยซีดไปทันที
“หากไม่เชื่อ นายสามารถโทรหาพ่อฉันได้เลย นายน่าจะมีเบอร์ของเขามั้ง?” โจวเจ๋หัวเราะ แล้วกล่าว: “หากนายไม่มี ฉันสามารถให้นายได้”
“ผมจะโทรตอนนี้เลย!” จ้าวเหลยไม่กล้าที่จะเชื่อ ผลประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า มิตรภาพจะแค่ไหนกันเชียว?
จ้าวเหลยเดินไปที่ข้างห้องน้ำ กดเบอร์โทรหาท่านประธาน
เมื่อโทรติด ประธานโจวก็ถามอย่างสงสัย: “เสี่ยวเหลย อาได้ยินมาว่านายล่วงเกินถังหยู่ซวนเหรอ? ใช่เรื่องจริงมั้ย”
“ท่านประธาน เป็นเพราะเขาจงใจหาเรื่องผม ท่านก็รู้ว่า ผมคอไม่แข็ง แต่เขากลับจะให้ผมดื่มต่อเนื่องสิบสองแก้ว…….” จ้าวเหลยพูดด้วยสีหน้าที่ลำบากใจ
ประธานโจวก็กล่าวขึ้น: “เอาล่ะ อย่ามาพูดพร่ำกับอาอยู่เลย นายสามารถโทรหาอาได้ ก็หมายความว่านายยังไม่เมา รีบไปเอาใจถังหยู่ซวน……..ไม่ว่าถังหยู่ซวนจะพูดอะไรก็แล้วแต่ นายต้องทำตาม”
ประธานโจวก็วางสายทันที แล้วก็โทรไปหาพ่อของจ้าวเหลยจ้าวโหย่วฉาย
ในสาย ประธานโจวพูดกับจ้าวโหย่วฉายเพียงไม่กี่ประโยค จ้าวโหย่วฉายก็ได้กล่าวขึ้น: “ท่านประธาน วางใจเถอะครับ ผมจะโทรไปสั่งสอนเหลยเหลยตอนนี้เลยครับ”
เวลานี้ จ้าวเหลยโมโหมาก
“เย็ดแม่ ให้กูก้มหัวให้กับถังหยู่ซวน คิดยังไม่ต้องคิดเลย!” จ้าวเหลยสบถคำหยาบ เตรียมตัวที่จะพาจางปิงปิงจากไป
แต่ระหว่างทาง เขาก็ได้รับสายของจ้าวโหย่วฉาย
“ไอ้ลูกทรพี แกก่อเรื่องที่ข้างนอกอีกแล้วใช่มั้ย? เมื่อกี้ท่านประธานโทรศัพท์มาหาพ่อแล้ว จะไล่เราสองพ่อลูกออกจากบริษัท ฉันจะบอกแกนะ แกรีบไปขอโทษคนอื่นเพื่อชดเชยความผิดแกเสีย หากแกทำให้ฉันต้องถูกบริษัทไล่ออกละก็ ฉันจะตัดแกออกจากการเป็นลูกของฉัน”
จ้าวโหย่วฉายลงดาบสังหารโดยตรง: “นอกจากนี้แล้ว ฉันก็จะระงับบัตรเครดิตแก เอารถของแก บ้านของแก คืนมาทั้งหมด!”
“พ่อ พ่อ……..” จ้าวเหลยยังไม่ทันได้พูด จ้าวโหย่วฉายก็ได้วางสายไปเลย
“อยากจะบ้าตายเสียจริงๆ” เวลานี้จ้าวโหย่วฉายที่กำลังทานข้าว โมโหจนโยนตะเกียบลงไปในพื้น
“มันเรื่องอะไรกัน? แม้แต่ข้าวก็ไม่กินแล้ว?” คุณแม่ของจ้าวเหลยสะดุ้งตกใจ รีบถามขึ้น
“ยังจะกินลงอีกเหรอ อีกไม่นานเราก็จะไม่มีข้าวกินแล้ว ลูกชายคุณไปล่วงเกินผู้มีบารมีเข้าแล้ว ท่านประธานกำลังจะไล่ผมออก เฮ้ย ต้องโทษที่ผมตามใจลูกชายเรามากเกินไป!” จ้าวโหย่วฉายพูดอย่างโมโห
จ้าวเหลยที่อยู่ในบาร์ ยืนอึ้งอยู่ตรงที่เดิม
ตัดความสัมพันธ์พ่อลูก?
ยึดรถ ยึดบ้าน?
แม้กระทั่งระงับบัตรเครดิต?
แบบนี้แล้ว ก็เท่ากับตัวเองก็ไม่เหลืออะไรเลยละสิ?
ในห้องวีไอพี จางปิงปิงเตรียมตัวจะไปดูจ้าวเหลย โจวเจ๋ขยับร่างกายของเขาเข้าไปใกล้ แล้วเล่าขึ้น: “ปิงปิง ต่อให้จ้าวเหลยไป เธอก็ห้ามไปกับเขา เข้าใจมั้ย?”
“เพราะอะไรคะ? ประธานโจว จ้าวเหลยเป็นแฟนของฉันนะคะ หากเขาไปแล้ว ฉันจะอยู่ที่นี่ต่อทำไม?” จางปิงปิงขมวดคิ้วถาม
“เธออย่าลืมนะ นอกจากเธอจะเป็นแฟนของจ้าวเหลยแล้ว ยังเป็นดาราของบริษัทด้วย เธอก็รู้ บริษัทเตรียมจะดันดาราหลายคน เดิมทีเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น หากวันนี้เธอไปแล้ว ชื่อของเธอก็จะถูกยกเลิกไง!” โจวเจ๋กล่าวข่มขู่เธอโดยตรง
“แต่ว่าจ้าวเหลยไปแล้ว หากฉันไม่ไป จ้าวเหลยก็จะโกรธได้นะ?” สีหน้าจางปิงปิงเต็มไปด้วยความสับสน
“เธอจะไปสนใจว่าเขาจะโกรธหรือไม่โกรธทำไมกัน ผมถามคุณหน่อย ถังหยู่ซวนเป็นแฟนเก่าของคุณหรือเปล่า?” โจวเจ๋ถาม
จางปิงปิงพยักหน้า
“แล้วเธอรู้หรือว่าเปล่าแฟนเก่าเธอตอนนี้มูลค่าตัวเขาเท่าไหร่?” โจวเจ๋ถามต่อเนื่อง
จางปิงปิงส่ายหัว
“งั้นฉันจะบอกกับเธอเอง ตอนนี้มูลค่าของถังหยู่ซวน ประเมินต่ำๆ ก็หลายหมื่นล้านแล้ว เห็นบาร์เหล้านี้หรือเปล่า ลงทุนต่ำๆ ก็สองพันกว่าล้านแล้ว ก็คือพ่อของถังหยู่ซวนเป็นคนเปิด โจวเจ๋หัวเราะกล่าว: “หากเธอสามารถกลับไปคบกับถังหยู่ซวนอีกละก็ เธอรวยแน่”
“แต่ว่าพ่อของถังหยู่ซวนเป็นคนขับรถส่งของไม่ใช่เหรอ? ไปเอาเงินที่ไหนมาเปิดบาร์เหล้าละ?” จางปิงปิงพูดอย่างสงสัย
“คนขับรถส่งของคนนั้นไม่ใช่พ่อที่แท้จริงของถังหยู่ซวน พ่อที่แท้จริงของเขาเป็นมหาเศรษฐีลึกลับท่านหนึ่ง ครั้งนี้กลับมาที่ตงไห่นอกจากตามหาลูกที่แท้จริงอย่างถังหยู่ซวนแล้ว ยังได้มาลงทุนที่ตงไห่เป็นเงินหลายหมื่นล้านหยวน”
โจวเจ๋พูดจบ จางปิงปิงสั่นสะท้านไปทั่วร่าง: “หลายหมื่นล้าน โอ้สวรรค์!
