บทที่ 113 ยอมรับว่าตัวเองเป็นลูกมหาเศรษฐี
“แก้วนี้ไม่นับ!” หลี่ฝางได้เทแก้วใหม่ให้กับโจวเจ๋
เมื่อกี้โจวเจ๋ยังอยากที่จะทำดีกับหลี่ฝาง แต่เวลานี้ เขายอมแพ้แล้ว
โจวเจ๋คิดแค้นอยู่ในใจ รอก่อนเถอะ รอให้จางปิงปิงกับถังหยู่ซวนคืนดีกัน ดูว่าฉันจะจัดการนายยังไง!
หลี่ฝางดื่มไปทั้งหมดไม่ถึงแก้ว แต่โจวเจ๋นั้นดื่มต่อเนื่องจนครบสิบสองแก้ว หลังจากดื่มเสร็จ รถพยาบาลก็มาถึงพอดีเลย เขาก็มุดเข้าไปในรถพยาบาลด้วย เพียงแต่ก่อนที่จะไป เขายังคงสั่งการจางปิงปิง: “ไม่ว่ายังไง คืนนี้ต้องจัดการถังหยู่ซวนให้สำเร็จ”
โจวเจ๋จากไปไม่นาน ดารากลุ่มนั้นก็ทยอยกันกลับไป
หลี่ฝางก็ลุกขึ้น เดินไปมายังเคาน์เตอร์แคชเชียร์
“เสี่ยวฝาง นายจะให้พ่อหนุ่มน้อยคนนั้นเป็นผู้จัดการที่นี่จริงเหรอ?” ลุงเฉียนมองหลี่ฝาง หัวเราะขึ้นมา
หลี่ฝางพยักหน้า: “ผมอยากจะช่วยเขาสักครั้ง”
“คุณไม่คิดว่าการตัดสินใจนี้รีบร้อนเหรอ?” ลุงเฉียนยิ้มๆ กล่าว: “ธุรกิจก็คือธุรกิจ ไม่ควรเอามิตรภาพมาเกี่ยวข้องด้วย คุณต้องเข้าใจเหตุผลข้อนี้ด้วย”
“แค่ร้านเหล้าร้านหนึ่งมันก็ไม่เท่าไหร่ แต่ว่าธุรกิจหลายหมื่นล้านของพ่อคุณ อีกหน่อยก็ต้องยกให้คุณ คุณคงจะไม่ทำเล่นๆ แบบนี้อีกใช่มั้ย” ลุงเฉียนกล่าว
หลี่ฝางกล่าวขึ้น: “ไม่ได้อยู่แล้ว ผมเพียงแต่รู้สึกว่าที่บาร์มีลุงเฉียนอยู่ ก็จะไม่มีปัญหาใหญ่มากมายอะไร”
“อีกอย่าง ถึงแม้ว่าถังหยู่ซวนจะมาเป็นผู้จัดการที่นี่ แต่เรื่องการเงินของที่นี่ การบริหาร ส่วนใหญ่ก็ยังคงเป็นลุงเฉียนที่ควบคุมมันอยู่ไม่ใช่เหรอ?” หลี่ฝางหัวเราะกล่าว
อย่าว่าแต่ถังหยู่ซวนเลย แม้แต่หลี่ฝาง ก็แค่เป็นเถ้าแก่ในนามเท่านั้น คนที่บริหารจัดการจริงๆ ก็คือลุงเฉียน
หลี่ฝางมีหน้าที่เพียงเพลิดเพลินกับผลงานของเขาเท่านั้น
“ใช่แล้ว แผนการของคุณ คุณพ่อคุณได้บอกกับลุงแล้ว”
ลุงเฉียนมองหลี่ฝางแล้วพยักหน้า: “แผนการใช้ได้ ลุงยินดีเป็นตัวแทนของคุณพ่อคุณ”
“แต่ว่า คุณได้บอกถังหยู่ซวนหรือยัง?”
“ผมยังไม่ได้บอกเขาเลย” หลี่ฝางกล่าว: “ตอนนี้มีเพียงโจวเจ๋คนเดียวเท่านั้นที่คิดว่าถังหยู่ซวนคือผม”
พูดจบ หลี่ฝางส่ายหัว: “จริงๆ ผมคิดได้ไม่รอบคอบ ผมกลัวว่ามันจะเป็นการทำร้ายถังหยู่ซวน”
“หากคนอื่นคิดว่าเขาเป็นลูกชายมหาเศรษฐีหลายหมื่นล้านจริง แล้วจับตัวเขาไปเรียกค่าไถ่จะทำยังไง?” หลี่ฝางถามอย่างกังวล
“จุดนี้คุณสบายใจได้เลย ลุงไม่มีทางให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด ลุงเฉียนหัวเราะแล้วกล่าว ลุงสามารถจัดบอดี้การ์ดมาคุ้มครองความปลอดภัยของเขาโดยเฉพาะ”
“งั้นผมก็จะไม่ได้ต้องกังวลอีก” หลี่ฝางยิ้มๆ แล้วกล่าว
และในเวลานี้ จางปิงปิงเหมือนจะดื่มเยอะไปหน่อย ถังหยู่ซวนจับแขนของเธอเอาไว้ ช่วยพยุงเธอเอาไว้
“หลี่ฝาง ชั้นไหนเหรอ” หลังจากที่ถังหยู่ซวนเดินเข้ามาแล้ว ก็ถามอย่างรีบร้อน
หลี่ฝางกวักมือเรียกโหจื่อ แล้วกล่าว: “พาเขาทั้งสองคนไปเปิดห้องหน่อย”
โหจื่อพยักหน้า จากนั้นก็พาถังหยู่ซวนขึ้นไปชั้นบน
“สาวน้อยคนนี้แกล้งเมานะ” หลังจากที่ถังหยู่ซวนจากไป ลุงเฉียนหัวเราะแล้วส่ายหัว
หลี่ฝางก็พยักหน้าเช่นกัน: “ผมก็รู้สึกเหมือนกัน”
“เพียงแต่ว่าถังหยู่ซวนเป็นผู้ชาย ไม่มีอะไรที่ต้องเสียเปรียบ” หลี่ฝางพูดอย่างดูถูก
“ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา ถังหยู่ซวนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ ทางที่ดีคุณเตือนเขาหน่อย” ลุงเฉียนกล่าว: “หนุ่มๆ อย่างพวกคุณ มักจะเสียท่าให้กับผู้หญิง”
หลี่ฝางพยักหน้า แล้วถามขึ้น: “ที่บาร์เรายังมีเงินมั้ย?”
“มีสิ” ลุงเฉียนพยักหน้า แล้วถาม: “ทำไมเหรอ คุณต้องการใช้เงินเหรอ?”
“ผมอยากซื้อรถสักคัน ปอร์เช่ 918 มันดูไฮคลาสเกินไป ให้ถังหยู่ซวนขับก่อนชั่วคราวละกัน” หลี่ฝางกล่าว
“บัญชีที่บาร์ยังมีเงินเท่าไหร่?” หลี่ฝางถามไปหนึ่งประโยค
“ยังมียี่สิบกว่าล้านหยวนมั้ง” ลุงเฉียนดูก็ไม่ได้ดู ก็พูดออกมาโดยตรง
“เท่าไหร่นะ?” หลี่ฝางอึ้งไปชั่วขณะ ทำไมเยอะขนาดนี้
“ลุงเฉียน ลุงเข้าใจผิดหรือเปล่า บาร์เหล้าของเราเพิ่งเปิดมาไม่ถึงเดือน ยอดเงินในบัญชี ก็มียี่สิบกว่าล้าน?” หลี่ฝางถามอย่างประหลาดใจ
“ยังมีอีก สองสามวันก่อนก็ได้ส่งไปให้จางกงหมิงสามล้านแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังเหลือเยอะขนาดนี้” หลี่ฝางถาม
สีหน้าของลุงเฉียนแปลกเล็กน้อย: “อาจจะเป็นเพราะว่าการค้าของร้านเราค่อนข้างที่จะดีมั้ง”
ลุงเฉียนเพิ่งจะรู้ตัว ข้างในยี่สิบล้านนี้ ได้รวมเงินที่โหจื่อไปปล้นมากอีกสิบกว่าล้าน
หลี่ฝางได้ให้หมายเลขบัญชีกับลุงเฉียนไว้ ลุงเฉียนบอกว่าต่อไปนี้คิดบัญชีกันสัปดาห์ละครั้ง เงินที่ได้กำไลจะโอนเข้าบัญชีของหลี่ฝาง
หลี่ฝางหาที่ที่หนึ่งนั่งลงไป ไม่นานนักถังหยู่ซวนก็ลงมา
“เสร็จแล้วเหรอ?” เห็นถังหยู่ซวนที่ลงมาเร็วขนาดนี้ หลี่ฝางแปลกใจมาก
“เสร็จแล้ว ถังหยู่ซวนพูดอย่างเขินอาย: “แค่ไม่กี่วินาทีก็เสร็จแล้ว”
“ขนาดนี้แล้ว” หลี่ฝางหัวเราะ แล้วกล่าว
ถังหยู่ซวนพูดอย่างหดหู่ใจ: “ฉันรู้สึกเสียดายนิดหน่อย เธอมันก็แค่ผู้หญิงเน่าๆ คนหนึ่ง”
“ผู้หญิงเน่า?”
“ใช่ เมื่อกี้ฉันยังนึกว่าเธอเมาจริงๆ เสียอีก แต่ว่าเมื่อถึงห้อง ฉันถึงรู้ว่าฉันคิดผิด” ถังหยู่ซวนขมวดคิ้วกล่าว: “เธอไม่ได้เมาเลย เมื่อกี้เธอก็เป็นฝ่ายที่รุกหนัก”
“เธอเป็นฝ่ายรุกนายยังไม่พอใจอีกเหรอ?”
“ใช่ เธอยิ่งรุก ฉันก็ยิ่งรู้สึกขยะแขยง เดิมทีฉันนึกว่าเธอจะอายเสียอีก ถึงอย่างไรเราก็ไม่ได้เจอกันมาตั้งนานแล้ว คิดไม่ถึง……..” ถังหยู่ซวนพูดด้วยสีหน้าที่หดหู่ใจ: “เหมือนผู้หญิงขายบริการเลย”
“มีบุหรี่มั้ย? ให้ฉันหนึ่งมวน” ถังหยู่ซวนที่สีหน้าเต็มไปด้วยความเครียดแล้วกล่าว
“แม่งเอ๊ย ถังหยู่ซวน ถ้าแกล้งขอให้ฟ้าผ่านาย” หลี่ฝางมองถังหยู่ซวนอย่างดูถูก
“เฮ้ย ฉันไม่ได้แกล้ง ฉันเกลียดที่จางปิงปิงที่เป็นแบบนี้มาก หากผู้หญิงคนอื่นเป็นแบบนี้ ฉันคงไม่ถือ แต่ปัญหาคือเธอ………………” ถังหยู่ซวนที่ขมวดคิ้วได้กล่าวขึ้น: “เมื่อก่อนเธอไม่เป็นแบบนี้ ตอนที่เรียนหนังสือ เธอเป็นผู้หญิงที่ใสซื่อบริสุทธิ์ เขินอายเป็น หน้าแดงเป็น…….”
“คนเรามันเปลี่ยนกันได้” หลี่ฝางยิ้มๆ ปลอบใจถังหยู่ซวน
เวลานี้ หลี่ฝางก็คิดถึงเชี่ยลู่ขึ้นมา เชี่ยลู่ก็เปลี่ยนไปแล้วเหมือนกัน?
ยื่นบุหรี่ให้ถังหยู่ซวนไปหนึ่งมวน จากนั้นสีหน้าของหลี่ฝางก็จริงจังขึ้นมาทันที: “ถังหยู่ซวน นายไปที่ห้องทำงานกับฉันหน่อย ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”
“เรื่องอะไรเหรอ ยังต้องไปคุยที่ห้องทำงาน………..” ใบหน้าของถังหยู่ซวนเต็มไปด้วยความสงสัย
หลังจากที่มาถึงห้องทำงานแล้ว หลี่ฝางก็ปิดประตู แล้วกล่าว: “ถังหยู่ซวน นายก็รู้ ว่าร้านเหล้าร้านนี้เป็นของฉัน”
“ฉันรู้นานแล้วนี่” ถังหยู่ซวนพยักหน้า
“งั้นร้านเหล้าร้านนี้มีมูลค่ากว่าสองพันล้าน นายก็รู้เหรอ?” หลี่ฝางถามขึ้นอีกครั้ง
สีหน้าของถังหยู่ซวนเปลี่ยนไปทันที: “หลี่ฝาง นายมีเงินเท่าไหร่เนี่ย? แค่ร้านเหล้าหนึ่งร้านก็มีมูลค่ากว่าสองพันล้าน!”
“ต่อจากนี้ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนาย” หลี่ฝางกล่าว: “ช่วงนี้ที่ตงไห่มีข่าวลือที่ลือไม่หยุดข่าวหนึ่ง นั่นก็คือมหาเศรษฐีผู้ลึกลับกลับสู่ตงไห่ ซึ่งได้นำการลงทุนกว่าหมื่นล้านมาให้ตงไห่”
“ฉันคิดว่านายคงได้ยินมาบ้างแล้ว?” หลี่ฝางถาม
“ข่าวนี้มันลือกันนานแล้วนี่นา คนทั้งตงไห่ต่างรู้เรื่องนี้กันหมดแล้ว” ถังหยู่ซวนหัวเราะ
“มหาเศรษฐีลึกลับคนนั้น ก็คือพ่อฉัน” หลี่ฝางได้เปิดเผยฐานะที่แท้จริงของเขาให้กับถังหยู่ซวน
“แม่งเอ๊ย จริงป่าวเนี่ย?” ถังหยู่ซวนตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“ร้านเหล้าสองพันล้าน รถสปอตยี่สิบกว่าล้าน ยังไม่สามารถที่จะยืนยันฐานะของฉันได้อีกเหรอ?” หลี่ฝางมองถังหยู่ซวนแล้วหัวเราะเจื่อนๆ รู้สึกว่าเขาช่างโง่เหลือเกิน
“นายเรียกฉันมา เพื่อที่จะมาหารือเรื่องนี้กับฉันเหรอ”
หลี่ฝางมองถังหยู่ซวนอย่างจริงจัง แล้วกล่าว: “ฉันไม่อยากให้คนรู้ฐานะที่แท้จริงของฉัน หากว่าฉันไม่ปรากฏตัวเลย ช้าหรือเร็วก็จะถูกคนอื่นตรวจสอบจนรู้”
“ดังนั้น ฉันอยากที่จะหาใครสักคนมาแทนฉัน ปลอมเป็นฉัน คนคนนั้นก็คือนาย”
หลี่ฝางมองถังหยู่ซวน แล้วถาม: “นายเต็มใจหรือเปล่า?”
“หลี่ฝาง นายอย่าล้อเล่นกับฉันหน่อยเลย นายให้ฉันปลอมเป็นนาย? แล้วนายจะทำไง?” ถังหยู่ซวนมองหลี่ฝางด้วยใบหน้าที่สับสน
“อีกไม่กี่วันฉันก็จะเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองแล้ว และนาย ก็อยู่ที่ตงไห่ เป็นลูกมหาเศรษฐีผู้ร่ำรวย แน่นอน รายจ่ายของนายทั้งหมด ฉันจะให้นายเบิกหมดเลย ยังมีอีก หากในมีโครงการดีๆ ที่อยากจะลงทุน ฉันก็สามารถออกทุนให้นายได้”
หลี่ฝางกล่าว: “นอกจากพวกนี้แล้ว ฉันยังจะจ้างบอดี้การ์ดมาคุ้มครองนาย รับประกันความปลอดภัยของนาย”
“หลี่ฝาง ฉันทำไมรู้สึกว่าเหมือนกำลังฝันอยู่เลย” สีหน้าของถังหยู่ซวนเปลี่ยนไปอีก: “นายดีกับฉันเกินไปแล้วมั้ง”
หลี่ฝางส่ายหัว แล้วกล่าว: “นายคิดว่าเป็นลูกมหาเศรษฐีมันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่แน่เป็นเพียงไม่กี่วันนายก็เบื่อแล้ว”
“วางใจเถอะ ฉันไม่เบื่อหรอก เรื่องนี้ก็ตามนี้ละกัน” ถังหยู่ซวนตอบตกลงอย่างมีความสุข
