บทที่ 273 จะกำจัดหญ้า ต้องถอนรากถอนโคน
ตอนที่หลี่ฝางพูดประโยคนี้ ไม่ต้องพูดถึงชุนเซิงและพรรคพวก แม้แต่เสี่ยวจางยังช็อก
สำหรับชุนเซิงและพรรคพวกแล้ว สามล้าน เป็นตัวเลขมูลค่าไม่อาจเอื้อม ทั้งชีวิตนี้ของเขายากที่จะหาเงินได้สามล้าน
ดังนั้น พวกเขาโดนตัวเลขของเงินทำให้ช็อกเลย
ส่วนเสี่ยวจาง เขาก็ตกใจกับการตัดสินใจของหลี่ฝาง
ถึงยังไง คือนักฆ่าที่ต้องการฆ่าหลี่ฝาง แต่วันนี้ หลี่ฝางกับซื้อตัวนักฆ่าที่จะมาฆ่าเขา แล้วให้กลับไปลอบฆ่าคนบงการ！
นี่……นี่มันไร้สาระไปหน่อยมั้ยเหนี่ย?
เสี่ยวจางเดินไปข้างหน้าหลี่ฝางทันที แล้วพูด： “คุณชาย แบบนี้ไม่ได้เด็ดขาดเลยครับ คุณจะเชื่อใจคนที่ต้องการฆ่าคุณได้ยังไง?”
“ทำไมจะเชื่อไม่ได้ล่ะ?”
หลี่ฝางหัวเราะเหอๆ แล้วพูด： “เรียกหมอมา แล้วรักษาเขา”
“ถ้าหากไม่รักษาเขา เขาก็ใกล้จะตายแล้วนะ” หลี่ฝางตบไปที่บ่าของเสี่ยวจาง แล้วพูด： “รีบไปเร็ว”
“คือ……” เสี่ยวจางดูไม่ค่อยเต็มใจ
“ทำไม ทำตามที่ฉันพูดไม่ได้หรือไง?” น้ำเสียงของหลี่ฝางเย็นชาลง
“ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ คุณชาย” เสี่ยวจางพยักหน้าทันที แล้วเตรียมตัวออกไป
“นายรอเดี๋ยว”
หลังจากที่หลี่ฝางเรียกเสี่ยวจางไว้ ก็หันไปหาชุนเซิง： “คุณย่านายพักอยู่ที่ไหน?”
ชุนเซิงไม่ได้ตอบ แล้วทำสีหน้าซับซ้อน
“ถึงนายไม่พูด ไม่ช้าก็เร็วฉันก็หาเจอ……” หลี่ฝางหัวเราะ แล้วพูด
ชุนเซิงจึงยอมพูด： “อยู่ที่บ้านป้าฉัน บ้านป้าฉันอยู่ที่……”
ชุนเซิงพูดที่อยู่ออกมา
หลี่ฝางหันไปพูดกับเสี่ยวจาง： “นายเข้าใจความหมายของฉันใช่มั้ย?”
“เข้าใจครับ คุณชาย” เสี่ยวจางพยักหน้า แล้วเข้าใจในทันที
ชุนเซิงตื่นตระหนกสุดขีด เขาใช้แรงเฮือกสุดท้าย คลานขึ้นมา： “อย่าทำอะไรคุณย่าฉัน อย่าทำอะไรท่าน”
“นายไม่ต้องตกใจ ขอแค่นายเชื่อฟัง แล้วทำงานให้ฉัน ฉันรับประกันชีวิตย่านายเอง” หลี่ฝางหัวเราะ แล้วพูด： “ฉันจะส่งย่านายไปโรงพยาบาลที่ดีที่สุด แล้วไปรักษา กับหมอที่ดีที่สุด”
“จริงเหรอ?” ชุนเซิงมองหลี่ฝางอย่างไม่กล้าไว้ใจ
“จริง”
หลี่ฝางพยักหน้า： “ขอแค่นายไม่หักหลังฉัน คุณย่าของนาย ก็จะไม่เป็นอะไร”
ไม่นาน หมอก็มาถึงห้องใต้ดิน
แล้วทำแผลให้ชุนเซิง แถมยังให้เลือดเขาอีก……
แต่ว่าคุณหมอพูดขึ้น： “บาดแผลของเขาร้ายแรงมาก ผมแนะนำให้พาเขาไปโรงพยาบาล……ไม่งั้น เขาจะไม่ดีขึ้น”
“ถ้าพาไปโรงพยาบาล นานมั้ยกว่าเขาจะหาย” หลี่ฝางถามขึ้น
“หนึ่งสัปดาห์ก็สามารถลุกจากเตียงเดินได้แล้ว แต่ถ้าจะให้หายสนิท เกรงว่าจะต้องใช้เวลามากกว่าสองสัปดาห์ หรืออาจจะเป็นเดือน เวลาที่ใช้รักษา ก็ต้องดูจากการฟื้นตัวของร่างกายผู้ป่วยด้วย” คุณหมอพูดขึ้น
หลี่ฝางพยักหน้า
เมื่อเสี่ยวจางกลับมา หลี่ฝางก็เอ่ยถาม：“ตรวจสอบหรือยัง? ที่เขาพูดเป็นความจริงมั้ย?”
“เป็นความจริงทั้งหมดครับ คุณย่าเขาเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้จริงๆ ครับ เป็นเนื้อหงอก แต่ว่ายังไม่ร้ายแรง แค่ผ่าออก ก็น่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรครับ……นอกจากนี้ คนของพวกเราไปรับคุณย่าเขาออกมาแล้วครับ”
“คุณชาย ต่อจากนี้ให้ทำไงครับ?” เสี่ยวจางถามขึ้น
“พาคุณย่าของชุนเซิงไปส่งโรงพยาบาล แล้วให้การรักษาอย่างดีที่สุด……แล้วเอาชุนเซิงไปส่งโรงพยาบาลด้วย”
หลี่ฝางมองคนที่เหลืออยู่ครู่ แล้วพูด： “ส่วนคนที่เหลือ ก็ขังไว้ที่นี่ก่อน”
จะกำจัดหญ้า มันต้องถอนรากถอนโคน
ฆ่าสวีเถิงเฟย นั้นเป็นเรื่องง่าย
แต่การฆ่าสวีเถิงเฟย ก็จะเป็นการนำมาซึ่งความแค้นของตระกูลสวี
ถึงยังไง สวีเถิงเฟยก็เป็นผู้สืบทอดบริษัทสวีซื่อ ฆ่าเขา คนทั้งตระกูลสวีคงเป็นบ้า
ครั้งนี้ หลี่ฝางต้องใช้ประโยชน์จากสิ่งที่ตระกูลตนมี ทำให้ตระกูลสวี ถูกลบหายไปจากเมืองเอก……
หลี่ฝางจะทำให้สวีเถิงเฟยสิ้นหวังทีละนิดละนิด……สิ้นหวังจนอยากตาย
ออกมาจากห้องใต้ดิน หลี่ฝางก็กลับมาอยู่ข้างกายฉินวี่เฟย
“ยังเจ็บอยู่มั้ย?” หลี่ฝางมองฉินวี่เฟยอย่างเป็นห่วง
ฉินวี่เฟยส่ายหน้า:”ไม่เจ็บแล้ว”
“พอแล้ว ไม่ต้องมาโกหกเลย……แผลใหญ่ขนาดนี้ แถมไม่ได้ฉีดยาชา เธอบอกว่าไม่เจ็บ ใครจะเชื่อ?” หลี่ฝางพูดพลางส่ายหน้า
“รู้ว่าฉันเจ็บนายยังจะถาม” ฉินวี่เฟยมองบนใส่หลี่ฝาง
“ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอจะพูดความจริงมั้ย แต่เธอก็ยังอดกลั้นไว้อยู่ ตั้งแต่ตอนถูกแทง มาจนถึงตอนพันแผล ไม่ใช่แค่น้ำตาไม่ไหลสักหยด แม้แต่ร้องยังไม่ร้องสักแอ๊ะ เธอนี่จริงๆ เลย” หลี่ฝางนึกขึ้น ก็รู้สึกน่ากลัว
โดยเฉพาะตอนที่หมอพันแผลให้ฉินวี่เฟย หลี่ฝางรู้สึกว่า ถ้าหากเป็นตน ตนคงเจ็บจนร้องไห้ไปแล้ว อีกอย่างคงจะร้องโอดโอยเสียงดังไปแล้ว
“ฉันต้องทนไว้ไง ไม่งั้น นายคงล้อฉันแน่” ฉินวี่เฟยพูดพลางทำจากจู๋
“งั้นเธอก็อดทนได้ดีจริงๆ”
หลี่ฝางพูดจบ ฉินวี่เฟยก็อดกลั้นความเจ็บแล้วลุกขึ้นนั่ง
“ไม่ได้ ฉันต้องรีบไปใส่เสื้อผ้าแล้ว ไม่งั้น เสี่ยวน่าจะเห็นเอา” ฉินวี่เฟยพูด
“เห็นแล้วยังไง?”
“ถ้ามาเห็นแล้วฉันจะอธิบายยังไงล่ะ?” ฉินวี่เฟยพูด：“หรือจะให้ฉันพูดความจริง ว่ามีคนจะฆ่านาย แล้วฉันก็เอาตัวเข้าไปบังเหรอ? พวกเขาคงตกใจแย่”
“งั้นโอเค”
ตอนที่ฉินวี่เฟยไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หลี่ฝางก็กลับไปสวมเสื้อของเขา
ฉินวี่เฟยมีแผลที่ไหล่ด้านหลัง คงแช่น้ำพุร้อนไม่ได้แล้ว
ดังนั้น หลี่ฝางกับฉินวี่เฟยจึงออกมาจากบ่อน้ำพุร้อน
“ใช่แล้ว หลี่ฝาง ใครกันที่ต้องการฆ่านาย?” ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝาง แล้วถามขึ้นอย่างสงสัย：“คงไม่ใช่มู่เสี่ยวไป๋ใช่มั้ย?”
“ตอนแรก ฉันก็คิดว่าเป็นมู่เสี่ยวไป๋” หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วพูด：“จากนั้นเค้นถามไปถึงได้รู้ว่า เป็นสวีเถิงเฟย”
พูดจบ บนหน้าของหลี่ฝาง ก็มีร่องรอยของความเย็นชา
“สวีเถิงเฟย?” เมื่อได้ยินคำตอบ ฉินวี่เฟยก็ถามขึ้นอย่างแปลกใจ：“ทำไมสวีเถิงเฟยต้องฆ่านายด้วย พวกนายสองคนมีความแค้นที่ลึกซึ้งอะไรขนาดนั้น?”
“ไม่ได้มีความแค้นที่ลึกซึ้งหรอก แต่ก็มีปัญหากันนิดหน่อย ฉันก็คิดไม่ถึง ว่าเขาจะส่งคนมาฆ่าฉัน……”
พอหลี่ฝางนึกถึงก็อยากจะขำ สวีเถิงเฟยต้องการซื้อชีวิตตนด้วยเงินแค่ สามแสน
สามแสนมันถูกไปมั้ง?
ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝาง แล้วถามต่อ：“นายจะแก้แค้นมั้ย?”
“เธอคิดว่าไงล่ะ?” หลี่ฝางหึ แล้วถามกลับ
“ความสามารถของตระกูลสวีก็ไม่ได้อ่อนนะ……คุณปู่ของเขาสวีส้าวชิวเป็นคนที่มีความสามารถมากคนนึง และก็เป็นคนที่มีชื่อเสียงมากในเมืองเอก”
“สวีส้าวชิวโอ๋สวีเถิงเฟยมาก ไม่กี่วันก่อนฉันได้ยินมาว่าสวีเถิงเฟยไปเล่นพนันที่เขาหมาป่า เสียเงินไปเป็นสิบๆ ล้าน แต่คุณท่านสวีแค่ด่าสวีเถิงเฟยไม่กี่คำ”
“ส่วนหยูเถิงตระกูลหยู ก็สร้างความสูญเสียให้ตระกูลเป็นสิบๆ ล้านเหมือนกัน แต่ท่านปู่หยู ก็เด็ดขาดกักบริเวณหยูเถิงทันที จนถึงตอนนี้ยังไม่ปล่อยเขาออกมาเลย”
“เมื่อเอามาเทียบกัน สวีเถิงเฟยก็คือลูกรักของตระกูลสวี ถ้าหากนายทำอะไรเขา นายต้องระวังจิ้งจอกเฒ่าสวีส้าวชิวตัวนั้นด้วยนะ”
หลี่ฝางพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร
จะถอนรากถอนโคนตระกูลสวี แค่หลี่ฝางคงทำไม่ได้
หลี่ฝางกำลังรอพ่อของตนอยู่……
……
เมื่อเห็นฉินวี่เฟยกับหลี่ฝางสองคนนั้นเดินออกมาจากบ่อน้ำพุร้อน
สวีเถิงเฟยกับหวางเฉินสองคน ก็ถึงกับงง
สวีเถิงเฟยทำหน้าเข้มอยู่ครู่ แล้วพูดกับหวางเฉิน： “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกมันยังมีชีวิตอยู่?”
“นายบอกว่าลูกน้องที่เชื่อถือได้ของนาย ลงมือเอง หลี่ฝางต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยไม่ใช่ไง?”
หวางเฉินพูดอย่างหดหู่เล็กน้อย： “พี่เฟย พี่ต้องระงับอารมณ์หน่อย ฆ่าคนนะ ไม่ใช่ฆ่าไก่……”
“ครั้งนี้พลาดแล้ว ก็ยังมีครั้งต่อไปไม่ใช่เหรอ?”
“พี่วางใจเถอะ ชุนเซิงต้องฆ่าไอ้หมอนั่นได้แน่ ยังไง ชุนเซิงรีบที่จะใช้เงินสามแสนนั่นรักษาย่าของเขานะ” หวางเฉินพูดขึ้น
“หึ สามแสน รอให้ชุนเซิงฆ่าหลี่ฝางจริงๆ ก่อน ฉันจะให้พี่เขยฉันจับมันทันที แล้วหาโอกาสลากมันเข้าคุก จัดการเขาซะ”
“สามแสน ให้มันให้โง่สิ！” สวีเถิงเฟยยิ้มร้าย
หวางเฉินขมวดคิ้ว แล้วโมโหเล็กน้อย： “พี่เฟย ไม่ใช่มั้ง? นี่เป็นเงินชี้ชะตาของชุนเซิงเลยนะ ถ้าพี่ไม่ให้เงินก้อนนี้ ไม่เหมาะมั้ง?”
“ให้ได้ไงล่ะ? ถ้าให้มัน งั้นฉันก็เป็นคนมีความผิดว่าจ้างคนไปฆ่าคนน่ะสิ? เงินสามแสนเรื่องเล็กๆ แต่ถ้ามีเรื่องเข้าตัวขึ้นมา งั้นก็วุ่นวายสิ”
สวีเถิงเฟยพูดขึ้น： “ชุนเซิงฆ่าคน ก็รนหาที่ตาย ไปพูดเรื่องความเป็นธรรมอะไร กับคนตายกันเล่า！”
พอฟังจบ หวางเฉินก็ถอนหายใจ และพูดด้วยความเสียใจ： “เห้อ น่าเสียดายชุนเซิง”
“ยังไงเขาก็ติดตามผมมาหลายปี……”
“เอาน่า ไม่ต้องร่ำไรแล้ว ถ้างั้นสามแสนของชุนเซิงนั่น ให้นายพอใจยัง” สวีเถิงเฟยพูดขึ้น
ในตอนนี้ หลี่ฝางกับฉินวี่เฟย ก็เดินมายังเบื้องหน้าของสวีเถิงเฟย
