บทที่ 321 ลู่หลุ่ยจากไปอย่างลึกลับ
ไม่เพียงแค่หวางเสี่ยวโก๋ แต่ฉินวี่เฟย และเหยนเสี่ยวน่าก็อยู่ด้วยเช่นกัน
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆ ถึงได้รีบไป?” หลี่ฝางรู้สึกงงงวย
ในเวลานี้ หวางเสี่ยวโก๋และเหยนเสี่ยวน่ามองไปทางฉินวี่เฟยพร้อมกัน เห็นได้ชัดว่าปัญหาอยู่ที่ฉินวี่เฟย
“ฉันก็ไม่อยากไป แต่พี่สาวฉันกับฉินวี่เฟยจะไปแล้ว ฉันต้องไปเอากระเป๋าให้พวกเขา” หวางเสี่ยวโก๋พูดพร้อมกับยักไหล่
เหยนเสี่ยวน่าเบ้ปาก จากนั้นจึงใช้คางพเยิดไปทางฉินวี่เฟยที่อยู่ที่ประตู
หลี่ฝางเดินไปตรงหน้าฉินวี่เฟย เขามองฉินวี่เฟยและเอ่ยถาม “ทำไมถึงไป?”
ในใจของหลี่ฝางรู้สึกไม่ดีอยู่บ้าง สองคืนติดต่อกันที่เขามีความสัมพันธ์เกิดขึ้นกับฉินวี่เฟย แต่ทันทีที่ลู่หลุ่ยมา ตนเองก็ทิ้งขว้างฉินวี่เฟยไว้กลางอากาศทันที
แม้ว่าความสัมพันธ์นี้จะเป็นแค่การแลกเปลี่ยนอย่างหนึ่ง แต่จะบอกว่าฉินวี่เฟยไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อหลี่ฝางก็คงจะเป็นเรื่องโกหก
ไม่ว่าจะเป็นอาหารเช้าที่ส่งมาให้ หรือว่าเป็นตอนที่เจอกันในร้านโจ๊กเย็น ฉินวี่เฟยล้วนกำลังฝืนยิ้มออกมา
จุดนี้ หลี่ฝางดูออก
“ฉันขอโทษ”
เขาดึงฉินวี่เฟยออกไปด้านนอกรีสอร์ตและหาสถานที่ที่ไม่มีใครอยู่ หลี่ฝางกอดฉินวี่เฟย
“ฉันเองก็ไม่อยากทำร้ายเธอ แต่ฉันไม่คิดว่าแฟนของฉันจะมา” หลี่ฝางกล่าวด้วยใบหน้ารู้สึกผิด
ไม่รู้ว่าทำไมเช่นกัน
ฉินวี่เฟยคุณหนูใหญ่ของตระกูลฉิน ตั้งแต่เล็กจนโตล้วนได้รับความรักความเอ็นดูอย่างท่วมท้น
แต่หลี่ฝางกลับรู้สึกสงสารเธออยู่หน่อย
เบื้องหลังของความสดใสนั้น ในใจของฉินวี่เฟย ดูเหมือนจะได้รับบาดแผลจนเป็นหลุมเป็นบ่อมากมาย
หลี่ฝางไม่สามารถให้อะไรฉินวี่เฟยได้มากนัก และสิ่งที่สามารถมอบให้กับเธอได้ในตอนนี้ ก็คืออ้อมกอดหนึ่ง
ประมาณหนึ่งนาทีต่อมา ฉินวี่เฟยผลักหลี่ฝางออก เธอยิ้มและพูดว่า “ไม่ใช่เพราะนายกับลู่หลุ่ย”
“แล้วเป็นเพราะอะไร?” หลี่ฝางถามอย่างสงสัย
“มู่เสี่ยวไป๋มาแล้ว…. ที่นี่เพราะฉัน”
ฉินวี่เฟยมีสีหน้าร้อนรน เธอเงยหน้าขึ้นมองหลี่ฝาง “นายเองก็ควรระวัง เรื่องระหว่างเรา เขาก็อาจจะรู้แล้ว”
“รู้แล้ว?”
หลี่ฝางตกตะลึง “เขารู้ได้อย่างไร?”
“เมื่อคืนพวกเรากลับไปที่วิลล่าด้วยกัน ถูกปาปารัสซี่เห็นเข้าให้แล้ว ปาปารัสซี่นั่นไปหาพี่สาวของฉันก่อน และแบล็กเมล์เงินจากพี่สาวฉันไปล้านนึง”
“หลังจากปาปารัสซี่ขู่เอาเงินจากพี่สาวฉันไป มันก็ไปที่บ้านตระกูลมู่”
“และก็ได้เงินจากตระกูลมู่ไปด้วยเช่นกัน”
ฉินวี่เฟยขมวดคิ้ว “ดูเหมือนว่าเรื่องการหมั้นระหว่างฉันกับมู่เสี่ยวไป๋ จะถูกแพร่กระจายออกไปอย่างช้าๆ แล้ว แม้กระทั่งปาปารัสซี่ก็รู้”
“จุดนี้ไม่น่าแปลก ความสามารถที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของปาปารัสซี่ ก็คือเรื่องพวกนี้ วงการบันเทิง วงการไฮโซ มีเรื่องอะไรนิดหน่อยก็ล้วนปิดพวกเขาไม่ได้”
“เพียงแต่ เธอแน่ใจนะว่ามู่เสี่ยวไป๋รู้เรื่องนี้?”
หลี่ฝางหัวเราะและเอ่ยกับฉินวี่เฟย “เมื่อกี้บนถนน ฉันเจอกับมู่เสี่ยวไป๋แล้ว”
“เขาไม่ได้เอาคืนนาย?” ใบหน้าของฉินวี่เฟยลุกลี้ลุกลนมากขึ้น เธอถามอย่างกังวล
หลี่ฝางส่ายหัวและพูดว่า “เปล่า เขาแค่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเดินผ่านฉันไป”
“หึหึ!”
ฉินวี่เฟยหัวเราะเยาะ “พี่สาวของฉันยืนยันว่าปาปารัสซี่ขายข้อมูลให้กับมู่เสี่ยวไป๋แล้ว พี่สาวฉันส่งคนไปสืบมาแล้ว ในบัญชีธนาคารของปาปารัสซี่นั่น วันนี้ได้รับเงินไป 500000 เมื่อเช้า”
“นี่น่าจะเป็นเงินจากตระกูลมู่ที่ให้ไป”
“เมื่อมู่เสี่ยวไป๋ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนี้กับนาย ก็สามารถอธิบายได้เพียงอย่างเดียว นั่นคือในใจของมู่เสี่ยวไป๋ไม่มีฉัน”
เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นี้ จู่ๆ ฉินวี่เฟยก็หัวเราะขึ้นมา “ถ้าสามารถยกเลิกการหมั้นได้ สำหรับตระกูลฉินของเราแล้ว ถือเป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่ง”
“แต่เดินฉันคิดจะแก้แค้นตระกูลฉินสักหน่อยและถือโอกาสทำให้ตระกูลมู่ต้องอับอายขายหน้า แต่มาตอนนี้เห็นทีงานเลี้ยงงานหมั้นคงจะถูกยกเลิกล่วงหน้าแล้ว”
ฉินวี่เฟยเอ่ยด้วยสีหน้าราบเรียบ และมองไปที่หลี่ฝางที่กำลังเม้มริมฝีปาก
ปากของฉินวี่เฟยขยับและคิดจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับเปิดปากไม่ออกอยู่บ้าง หลี่ฝางยิ้ม เข้าใจจิตใจของฉินวี่เฟยได้ทันที
“สองวันนี้ ฉันจะไปบ้านตระกูลฉินกับเธอ…ต้องให้พาพ่อฉันไปด้วยไหม?” หลี่ฝางหัวเราะ
ได้ยินดังนั้น แม้ว่าฉินวี่เฟยจะมีรอยยิ้มตื้น ๆ ผุดขึ้นเท่านั้น แต่หลี่ฝางรู้ว่า ในใจของฉินวี่เฟยกำลังรู้สึกตื่นเต้นอย่างแน่นอน
ฉินวี่เฟยไม่คาดคิดว่าหลี่ฝางจะให้ความร่วมมือขนาดนี้ เธอรีบเอ่ย “อย่าเพิ่ง นายไปเองก็พอแล้ว”
“ยังไงเสีย พี่ชายพี่สาวฉันก็รู้ตัวตนของนายหมดแล้ว ถึงเวลานั้น พวกเขาเองก็จะช่วยเป็นพยานให้เช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น ใครจะไปกล้าแกล้วคุณชายใหญ่ตระกูลหลี่อย่างนายกัน?” ฉินวี่เฟยเอ่ยอย่างมีความสุข
“งั้นก็ไปสิ กลับไปกันไหม?” หลี่ฝางชี้ไปที่รีสอร์ต
“ถ้าเจอมู่เสี่ยวไป๋เข้าจะทำยังไง? ฉันกลัวว่าจะทำตัวไม่ถูก ยังไงเสียพวกเราสองคนก็มีการหมั้นกันอยู่…”
ฉินวี่เฟยลังเลอยู่บ้าง แต่กลับถูกหลี่ฝางจับแขนเอาไว้และดึงกลับไปที่รีสอร์ตโดยตรง
คนเฝ้าประตูรีสอร์ตเองก็ไม่ได้ขัดขวาง อีกทั้งยังโค้งคำนับให้หลี่ฝางทั้งไปและกลับ
เห็นชัดว่า ครั้งนี้ที่มา คนส่วนใหญ่ในรีสอร์ตล้วนรู้แล้วว่าหลี่ฝางเป็นคุณชายใหญ่
หลี่ฝางเองก็เข้าใจเช่นกัน
ในใจของมู่เสี่ยวไป๋ ไม่ได้มีที่สำหรับฉินวี่เฟยเลยสักนิด
อีกทั้งยังจำได้ว่าครั้งที่แล้วที่รีสอร์ท มู่เสี่ยวไป๋ได้เจอฉินวี่เฟยเป็นครั้งแรก คุณชายร่ำรวยมากมายล้วนพุ่งเข้ามาตรงหน้าของเธอ เหลือเพียงมู่เสี่ยวไป๋ที่อยู่คนเดียวไกลๆ อีกทั้งยังมีท่าทีเยาะเย้ยใส่
มู่เสี่ยวไป๋ไม่ชอบฉินวี่เฟย เขาชอบแค่หลินชิงชิงเท่านั้น
แม้ว่าฉินวี่เฟยจะไม่ได้ก่อนเรื่องอะไรขึ้นมา แต่หลี่ฝางก็เดาได้ว่า มู่เสี่ยวไป๋เองก็จะต้องไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานแน่
“ฉินวี่เฟย เธอไม่ไปแล้วหรือ?” เหยนเสี่ยวน่าจับมือฉินวี่เฟยและรีบเอ่ยถาม
ฉินวี่เฟยมองไปที่หลี่ฝางและพูดว่า “ไปพรุ่งนี้ …”
“เยี่ยมมาก คืนนี้มีงานเลี้ยงใหญ่ มีดาราจากต่างประเทศมาร่วมงานด้วย”
หลี่ฝางไม่กลัวมู่เสี่ยวไป๋ ตรงกันข้าม เขายังคิดจะยั่วยุต่อไปอีกด้วย
แม้ว่ามู่เสี่ยวไป๋จะไม่ชอบฉินวี่เฟย แต่ในนาม เธอก็ยังคงเป็นคู่หมั้นของมู่เสี่ยวไป๋อยู่
ถ้าในงานเลี้ยงคืนนี้ ตนเองและฉินวี่เฟย เป็นคู่กันแล้ว อย่างนั้นมู่เสี่ยวไป๋ ไม่ต้องโมโหตายหรอกหรือ?
เดี๋ยวก่อน แล้วลู่หลุ่ยล่ะ?
หลี่ฝางขมวดคิ้ว ในใจคิด ลู่หลุ่ยมาแล้ว อย่างนั้นแผนของตนเองก็เท่ากับล้มเหลวแล้ว
ใครจะรู้ว่าไม่นานนัก ลู่หลุ่ยก็โทรมาหาหลี่ฝาง และบอกว่าตนเองกำลังจะออกจากรีสอร์ต
หลี่ฝางถามไปว่าทำไม แต่ลู่หลุ่ยกลับงึมงำไม่พูดอย่างชัดเจน แต่ลู่หลุ่ยรับปากกับเขาว่าตนเองไม่มีทางทำผิดกับหลี่ฝางแน่ ให้หลี่ฝางวางใจ
พอพูดจบ ลู่หลุ่ยก็วางสายไปอย่างรีบร้อน
เมื่อหลี่ฝางโทรไปอีกครั้ง ทางฝั่งลู่หลุ่ยก็โชว์ว่ากำลังติดสายอยู่
หลี่ฝางขมวดคิ้ว มีความรู้สึกลางไม่ค่อยดีอยู่บ้าง
อะไรคือการรับปากว่าจะไม่มีทางทำผิดต่อตน?
ไปไหนกัน?
แม้กระทั่งบอกยังบอกไม่ได้?
หลี่ฝางรีบโทรหาเหมิงเหมิง เหมิงเหมิงตอบกลับมา “อะไรนะ ลู่หลุ่ยไปแล้ว? ฉันว่านะหลี่ฝาง นี่นายไปรังแกอะไรหลุ่ยหลุ่ยของพวกเราอีกแล้วใช่ไหม?”
“ลู่หลุ่ยไม่ได้บอกเธอเหรอ?” หลี่ฝางตกตะลึงไปและงงราวกับไก่ตาแตก
ครั้งนี้ลู่หลุ่ยทำตัวลึกลับเกินไป เธอจากไปครั้งนี้ แม้แต่เหมิงเหมิงก็ยังไม่ได้บอกอะไรสักคำ
พวกเธอเป็นเพื่อนซี้กันและก็มาด้วยกันด้วย
ทั้งเพื่อนสนิทตนเองไปเนี่ยนะ?
“ไม่มีนี่ ลู่หลุ่ยไปแล้วจริงๆ หรือ?” เหมิงเหมิงเองก็ไม่เชื่ออยู่บ้างเช่นกัน “เป็นไปได้ยังไงกัน เธอจู่ๆ จะไปโดยไม่บอกไม่กล่าวฉันสักคำเนี่ยนะ? นายแน่ใจนะว่าพวกนายไม่ได้ทะเลาะกัน”
“ไม่มี เมื่อกี้เธอโทรมาหาฉัน บอกว่าจะไม่ทำเรื่องที่ผิดต่อฉัน ฉันไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร เหมิงเหมิง เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความรัก ช่วยอธิบายให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม?” “หลี่ฝางพูดในโทรศัพท์
ทางฝั่งเหมิงเหมิงตะลึงไปชั่วครู่ประมาณ 30 วินาที
ทันใดนั้น เหมิงเหมิงก็หัวเราะหึหึขึ้นมาและเอ่ยขึ้น “จะมีอะไรให้อธิบายอีก ดูเหมือนว่าคณะเราจะมีกิจกรรมต้องให้ลู่หลุ่ยไปเป็นพิธีกร นายดูความจำฉันสิ ลืมไปเสียสนิท”
“อ้อใช่ ฉันหิวแล้ว ช่วยสั่งของกินมาให้สักหน่อยได้ไหม?” เหมิงเหมิงรับเปลี่ยนหัวข้อทันที
หลี่ฝางยังคงสงสัย เขาเอ่ย “ในโรงแรมมีเบอร์ฝ่ายบริการลูกค้า อยากกินก็ไปบอกเขา ส่งถึงห้อง ไม่คิดตังค์ อยากกินอะไรสั่งเลย”
“เธอยังคงอยู่กับหลี่ซ่วยซ่วย?”
“ใช่ ฉันอยู่เป็นเพื่อนเขา เขาออกจะน่าสงสารอยู่บ้าง หัวอกเดียวกันกับฉัน ดูเหมือนฉันจะหาคู่หูเจอแล้ว” เหมิงเหมิงหัวเราะ
“ฉันคิดว่าพวกเธอก็ดูเหมาะกันดี รอให้ซ่วยซ่วยฟื้นแล้ว พวกเธอสองคนลองคบหากันดู?”
“ไสหัวไปเลย!” หลังจากด่าหลี่ฝาง เหมิงเหมิงก็วางสายโทรศัพท์ไป
หลังจากวางสาย ยิ่งคิดหลี่ฝางก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ เขารู้สึกว่าเหมิงเหมิงกำลังโกหก
จู่ๆ หลี่ฝางก็นึกถึงคนๆ หนึ่งขึ้นมา ลู่เชา คนที่รู้จักในวันรายงานตัว
หลี่ฝางรีบโทรหาลู่เชา “พี่เชา แผนกกระจายเสียงของพวกคุณมีจัดกิจกรรมอะไรหรือเปล่า?”
