บทที่359 ค่าใช้จ่ายคืนนี้ คุณชายหลี่จ่ายเอง
“พี่ อย่าพูดไม่น่าฟังขนาดนี้สิ คำว่าไม่มีใครคู่ควรกับใคร พูดจริงๆแล้ว ผมไม่คู่ควรกับเธอมากกว่า”
“ผมน่าเกลียด แต่เธอสวยมากขนาดนี้ เหอะเหอะ”
“ผมเองที่เห่าเครื่องบิน”
หลี่ฝางพูดจบอย่างไร้เรี่ยวแรง หยิบโทรศัพท์ออกมา เตรียมที่จะโทรเรียกเหตุฉุกเฉิน
เวลานี้ส้าวส้วยกลับห้ามหลี่ฝาง หลี่ฝางจ้องส้าวส้วยอย่างโหดๆ：“คุณทำอะไร？ผมจะโทรหา120 คุณไม่เห็นลู่หลุ่ยถูกยิงเหรอ？”
ในใจของหลี่ฝาง ก็เดือดดาลขึ้นมา
“ขอโทษ ส้าวส้วย ผมไม่ได้ตั้งใจ”ไม่กี่วินาที หลี่ฝางก็ขอโทษส้าวส้วย
หลี่ฝางในตอนนี้ เหมือนกับวัตถุไวไฟ ที่สามารถระเบิดได้ตลอดเวลาเมื่อสัมผัส
“เจ้านาย คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษผม”ส้าวส้วยพูดอย่างไม่แคร์นัก
“เจ้านาย แผลที่ยิงนี้ คุณโทรเรียกฉุกเฉินมา อย่างแรกโรงพยาบาลต้องโทรแจ้งตำรวจแน่นอน ถ้าเป็นแบบนั้น จะยิ่งมีปัญหา”ส้าวส้วยพูดเตือน
“ช่างมัน อย่างมากก็เข้าคุก”หลี่ฝางพูดนิ่งๆ
หลี่ฝางในตอนนี้ ความคิดพังทลายลง จิตใจไร้ความรู้สึกไปนานแล้ว
“เจ้านาย คุณลืมแล้วเหรอ พวกเรามีโรงพยาบาลของตัวเอง และเครื่องมือรักษา ก็เป็นอันดับต้นๆของโลก”ส้าวส้วยยิ้มให้หลี่ฝาง แล้วโทรหาเบอร์หนึ่ง
หลี่ฝางมองแผลถูกยิงที่ไหล่ลู่หลุ่ย เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
ตัดของรักสุดหวงของเฉียนเฟิงไปแล้ว และก็หักขาของเขาไปด้วย ความโกรธในใจของหลี่ฝาง ถือว่าน้อยลงไปครึ่งหนึ่ง
หลายนาทีผ่านไป หลี่ฝางก็ค่อยๆมีสติขึ้นมา
เรื่องที่ตัวเองทำผิด ที่จริงไม่น้อยไปกว่าลู่หลุ่ย
อย่างน้อยลู่หลุ่ยไม่ได้นอกใจโดยร่างกาย และทางจิตใจ ……จากคำพูดเฉียนเฟิงเมื่อกี๊ หลี่ฝางฟังออกว่า ในใจของลู่หลุ่ยยังรักตัวเองอยู่
ส่วนตัวเอง กลับมีอะไรกับหลินชิงชิง แล้วก็ฉินวี่เฟย ถึงแม้กับฉินวี่เฟย หลี่ฝางจะไม่ยินยอมในตอนแรก……
แต่มีจุดหนึ่งที่หลี่ฝางรับไม่ได้ ทำไมลู่หลุ่ยต้องลับหลังตัวเองมาเที่ยวกับเฉียนเฟิง
เวลาสองวัน ไม่รับโทรศัพท์ตัวเอง ไม่ตอบวีแชทตัวเอง แต่ไปอยู่ลับๆกับชายอีกคน？
หลี่ฝางไม่อยากจะคิด หลายวันนี้ลู่หลุ่ยไปสนุกอะไรกับเฉียนเฟิงบ้าง กินข้าว เดินเล่น หรือว่าดูหนัง？
พอคิดดู หนังหัวของหลี่ฝางก็รู้สึกจะระเบิดขึ้นมา
ความโมโห ก็พุ่งเข้าสู่หัวหลี่ฝาง
เวลานี้เอง นอกประตูก็มีเสียงต่อสู้
พอได้ยินเสียงดังปัง เฉินฝูเซิงชนไปที่ประตู ล้มลงในห้องส่วนตัวนั่น
นอกห้อง มีคนยืนอยู่ไม่น้อย
พวกเขาต่างเป็นคนของสโมสรเจียงหนาน
สโมสรเจียงหนานนี้ คือผับที่หรูหราของเมืองเอก
คนสนับสนุนอยู่เบื้องหลังนั้น ไม่ต้องพูดถึงเลย
“ใครก่อเรื่อง？”คนด้านนอกตะโกนมา
เฉินฝูเซิงคลานขึ้นมา ด่าไปว่า：“แม่เอ๊ย คนเยอะมารังแกคนน้อยกว่า นี่มันฮีโร่ตรงไหน！”
“เก่งนักก็มาตัวต่อตัว！”
“พี่แท้ๆ รับไม่ไหวแล้ว ขอโทษนะ พวกเขาเยอะมาก”เฉินฝูเซิงพูดกับส้าวส้วย ด้วยน้ำเสียงขอโทษ
ส้าวส้วยหัวเราะ：“สุดกำลังก็พอแล้ว ที่เหลือ ส่งให้ผมเอง”
ส้าวส้วยก้าวเดินออกไป กลุ่มคนที่หน้าประตู ล้อมเข้ามา
ส้าวส้วยคนๆเดียว สู้กับศัตรูทั้งหมด ไม่กี่นาทีถัดมา ด้านนอกก็มียามสิบกว่าคน
ไม่นานนัก ก็มาอีกกลุ่ม
คนกลุ่มนี้ ล้อมรอบชั้นเต็มไปหมด
ในมือพวกเขาแต่ละคนถืออาวุธโจมตี จ้องมาที่ส้าวส้วยอย่างถมึงทึง
หลี่ฝางมองลู่หลุ่ย ถอดเสื้อนอกของตัวเอง ห่มให้เธอ：“คุณนั่งก่อน เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว”
ประคองลู่หลุ่ยไปนั่งที่โซฟาดีๆแล้ว หลี่ฝางก็เดินออกไปข้างนอก
“หลี่ฝาง คุณฟังฉันอธิบายโอเคไหม？”ลู่หลุ่ยกล่าวด้วยเสียงร้องไห้ แต่หลี่ฝางทำเหมือนไม่ได้ยิน เดินมาที่นอกห้อง
“ส้าวส้วย ไม่ต้องตีแล้ว”
เห็นกลุ่มคนเต็มไปหมด หลี่ฝางก็ส่ายหน้า
“เจ้านาย คุณต้องเชื่อความสามารถผม”ส้าวส้วยจุดบุหรี่ให้ตัวเอง มองคนกลุ่มนี้อย่างสบายๆ
“คุณเจ๋งแค่ไหน ก็ไม่ใช่เทพร่างกายคุณมีดแทงไม่เข้า กระสุนยิงไม่เข้าเหรอไง？พวกเขาแต่ละคนต่างถือมีด”หลี่ฝางส่ายหน้า ตบไหล่ของส้าวส้วย พูดว่า：“ผมจำคนผิดเอง”
“ไอ้หนู คุณอยากตายใช่ไหม กล้าก่อเรื่องที่สโมสรเจียงหนานของพวกเรา！”
เมื่อกี๊หลี่ฝางบุกเข้าไปทีละห้องๆ ทำให้ลูกค้าไม่พอใจอย่างมาก
เข้ามาสนุกในห้องส่วนตัวแบบนี้ ส่วนมากเป็นคนมีฐานะและตัวตนในเมืองเอก
ถ้าสโมสรเจียงหนานไม่อธิบายให้พวกเขาพอใจ คลับนี้ ได้ถูกปิดลงแน่
“เรียกคนที่ดูแลของพวกคุณมา”
มุมปากหลี่ฝางยกขึ้น พูดดูถูก：“ผมจะให้คำตอบที่น่าพอใจแก่พวกคุณแน่”
“ทำไม หรือว่าผมต้องคุยกับคนธรรมดาๆอย่างพวกคุณ？”
หลี่ฝางยิ้มนิดๆ：“ถ้าพวกคุณในนี้มีใครเป็นเจ้านาย ยืนขึ้นมาก็พอ”
“จะเจอเจ้านายเรา คุณมีคุณสมบัติพอเหรอ？”
หลี่ฝางไม่พูดเหลวไหล เปิดเผยตัวตนของตัวเองไปตรงๆ：“ผมชื่อหลี่ฝาง เป็นหลานชายคุณท่านหลี่ หลี่เจียเฉิน สถานตากอากาศหลงเหมิง เป็นของพวกเราตระกูลหลี่ก่อตั้ง”
“สถานะ เพียงพอที่จะคุยกับเจ้านายพวกคุณไหม？”
“ถ้าพวกคุณคิดว่าไม่พอ ก็มาหั่นผมสิ ยังไงซะผมก็ไม่อยากอยู่แล้ว”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ เดินก้าวเข้าไป
เพื่อแสดงความจริงใจ หลี่ฝางก็ยังยื่นศีรษะไปข้างหน้า
“มา ตัดลงมาสิ ถ้ามีดนั้นคม แรงของคุณมากพอ ผมว่าผมคงได้ไปเจอพญายม”หลี่ฝางพูดอย่างไม่เกรงกลัว
“บ้า！”
“คุณเป็นคุณชายตระกูลหลี่ที่ไหนกัน แม่เอ๊ยคนบ้าชัดๆ！”
กลุ่มคนดูนี้ ต่างพูดไม่ออกเพราะหลี่ฝาง
ตอนนี้เอง จู่ๆกลุ่มคนก็ปรากฏขึ้นมา
ผู้ชายคนหนึ่ง ค่อยๆเดินเข้ามา
“คุณชาย！”
“คุณชาย！”
ทุกก้าวที่เขาก้าวไปข้างหน้า จะมีคนเปิดทางให้เอง ก้มลงอย่างคำนับ ตะโกนออกมาด้วยความเคารพ
มองคนที่เหมือนเคยรู้จักนี้ หลี่ฝางคิดอยู่นาน จึงคิดถึงเขาขึ้นมา
“คิดไม่ถึงว่าเป็นคุณ บังเอิญจริงๆ”หลี่ฝางมองซือถูเฟย ส่ายหน้าพร้อมหัวเราะ
ซือถูเฟย ก็คือผู้ชายคนนั้นที่วันนั้นอยู่ในร้านน้ำแข็งไส ถูกหลิวจินหยางรังแก
“ผมก็คิดไม่ถึง คืนนี้คนที่ก่อเรื่อง จะเป็นคน”
ซือถูเฟยหัวเราะเหอะเหอะ：“เมื่อกี๊ผมยังคิดว่า ใครกล้าขนาดนี้ กล้าก่อเรื่องที่สโมสรเจียงหนานของพวกเรา”
“ก่อเรื่องทั้งวัน ที่แท้ก็เป็นคุณชายแห่งตระกูลหลี่”
ซือถูเฟยเลิกคิ้วขึ้น：“ทำไม พวกเราสโมสรเจียงหนานทำขัดใจคุณชายหลี่เหรอ？”
ใบหน้าของซือถูเฟย ไม่มีความเป็นศัตรูสักนิด
แป๊บเดียว ซือถูเฟยก็ตบไหล่ของหลี่ฝาง พูดว่า：“ล้อเล่น ผมรู้ว่าคุณกำลังหาคน แต่คุณก็ไม่ค่อยให้เกียรติพวกเราสโมสรเจียงหนานเลยนะ？”
“บุกเข้าไปทีละห้องๆ ที่สโมสรเจียงหนานของพวกเราเคารพที่สุดก็คือ ความเป็นส่วนตัวของแขก”
“ให้คุณทำแบบนี้ สโมสรเจียงหนานของพวกเรา ก็เสียชื่อเสียงสิ”
ซือถูเฟยหัวเราะไปพูดไป
ถึงแม้ที่ปากซือถูเฟยจะตำหนิและบ่น แต่จากน้ำเสียงเขา หลี่ฝางฟังออกว่า ซือถูเฟยไม่แคร์เลย
“ไม่งั้น ชดใช้ด้วยเงินไหม？”หลี่ฝางถาม
“ได้สิ”ซือถูเฟยพยักหน้า：“ก็ชดเชยด้วยน้ำแข็งไสที่หนึ่งละกันช”
“ครั้งที่แล้วที่ถิ่นคุณ สั่งน้ำแข็งไสไป ไม่ได้กินอย่างเอร็ดอร่อยเลย คุณต้องชดใช้ผม”ซือถูเฟยหัวเราะไปพูดไป
หลี่ฝางหัวเราะตาม รู้ว่าครั้งนี้ตัวเองสร้างความเสียหายให้สโมสรเจียงหนานอย่างมาก
ตัวเองก่อเรื่องครั้งนี้ กลัวว่าจะทำให้สโมสรเจียงหนานขัดใจลูกค้าคนสำคัญจำนวนมาก
เมื่อกี๊หลี่ฝางเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นจำนวนมาก มีบางคนรวมตัวกันในห้องเพื่อมีเซ็กส์ มีบางคนเล่นยา ……
“ครั้งที่แล้วเจอกัน ทุกคนต่างปิดบังตัวตน ครั้งนี้พวกเราจะต้องปฏิบัติต่อกันด้วยความจริงใจซะแล้ว”
ซือถูเฟยหัวเราะ พูดว่า：“ไม่งั้น ไปดื่มสักหน่อยไหม？”
หลี่ฝางพยักหน้า：“ในใจผมร็สึกไม่ดีพอดี ต้องการคนดื่มเป็นเพื่อนสักสองแก้ว”
หลี่ฝางมองส้าวส้วย ที่พาเฉินฝูเซิง หลินชิงชิงเดินลงไป
“ถ้าจะดื่ม ก็ต้องหาที่คึกคักหน่อยสิ ดื่มในห้องนี้ หดหู่ไป”หลี่ฝางพูด
“ก็ดีนะ ไม่งั้นเราไปหาร้านแผงลอยกันสักที่ไหม？”ซือถูเฟยแสดงออกอย่างเห็นด้วย
ลงไปจากตึก หลี่ฝางก็พูดเบาๆที่ข้างหูเฉินฝูเซิง เฉินฝูเซิงตาโตมองหลี่ฝาง：“คุณชายหลี่ คุณล้อผมเล่นเหรอ？”
“ทำตามที่ผมสั่ง”หลี่ฝางพูด
เฉินฝูเซิงหัวเราะเหอะเหอะ：“ครับ ผมจะไปบอก”
เฉินฝูเซิงขึ้นไปบนเวทีDJ แย่งไมค์ของDJ พูดเสียงดังว่า：“ค่าใช้จ่ายคืนนี้ คุณชายหลี่จ่ายเอง ทุกคนสนุกให้เต็มที่！”
