บทที่376 ปอร์เช่918อีกแล้ว？
คืนนี้ หลี่ฝางตัดสินใจไม่แตะต้องหลินชิงชิง
จู่ๆหลี่ฝางก็รู้สึกว่าตัวเองแย่มาก ลู่หลุ่ยไปผับกับเฉียนเฟิง ตัวเองก็ขอเลิก ตัวเองล่ะ กลับมีอะไรกับหลินชิงชิงลับหลังลู่หลุ่ย แล้วยังไม่ชัดเจนกับฉินวี่เฟยอีก
กลางดึก หลินชิงชิงก็ไม่หยุดเอาตัวไปถูหลี่ฝาง พยายามแหย่หลี่ฝาง แต่ก็ล้มเหลว
“ทำไม โกรธเหรอ？”
หลินชิงชิงทำเสียงฮึดฮัด：“ดูสิคุณเป็นผู้ชายนะ ต้องคิดเล็กคิดน้อยขนาดนี้เลยเหรอ？ฉันปฏิเสธที่จะคบกับคุณ หนึ่งเพราะเวลายังไม่เหมาะสม คุณเพิ่งเลิกกับลู่หลุ่ย ทำไมต้องรีบร้อนไปคบกับอีกคนไวขนาดนี้ ตอนนี้คุณควรใจเย็นๆ แบบนี้ถึงจะเข้าใจว่า คนที่ตัวเองรัก คือใครจริงๆ”
“สองเพราะฉันอายุมากกว่าคุณตั้งเยอะ เบื้องหลังครอบครัวคุณก็ซับซ้อนสุดๆ พูดตรงๆนะ ฉันต้องการแค่ชีวิตเรียบง่าย ไม่อยากยุ่งเหยิงเกินไป ครึ่งชีวิตที่ผ่านมาของฉัน ก็ยุ่งเหยิงมากพอแล้ว”
สายตาหลินชิงชิงพูดอย่างซับซ้อน
ยังไงหลินชิงชิงก็เกิดมาในสังคมมืด ตั้งแต่เล็กจนโต รู้เห็นมามากมาย และก็ประสบการณ์เยอะ เธอไม่อยากเป็นแบบนี้ตลอดไป
อยู่กับหลี่ฝาง ต้องยุ่งเหยิงต่อไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
นี่ก็เป็นสิ่งที่หลินชิงชิงไม่อยากเห็น
“ความหมายของคุณคือ เราสองคนไม่เหมาะใช่ไหม？”หลี่ฝางตอบอย่างไม่พอใจ
“ไม่ใช่เหรอไง？คุณชายอย่างคุณ ก็ควรจะหาสาวสวยรวยขาว คู่ควรกับตัวตนคุณ การงานก็จะได้ช่วยคุณดูแลธุรกิจ เข้าร่วมงานเลี้ยงต่างๆ เป็นที่สนับสนุนคุณได้ คนอย่างพี่ หนึ่งไม่รู้อะไรเกี่ยวกับธุรกิจ สองไปงานเลี้ยงหรูหราพวกนั้นไม่ได้หรอก พี่แค่ลูกสาวนักเลง ชินกับการต่อว่ามาแต่เด็ก เข้ากับสังคมอย่างคุณไม่ได้หรอก”หลินชิงชิงพูด
หลินชิงชิงพูดคำนี้จบ ก็เท่ากับพูดว่า ตัวเองไม่คู่ควรกับหลี่ฝาง ทำให้หลี่ฝางฟังแล้วในใจรู้สึกอึดอัดอย่างมาก
“พี่ นี่พี่พูดอะไรเนี่ย แค่เราสองคนรักกันอย่างแท้จริง พี่จะสนพวกนั้นไปทำไมกัน พ่อแม่ของผมไม่ได้มีอำนาจขนาดนั้น และก็ไม่ได้ขออะไรจากผม”
“ส่วนธุรกิจ อยากทำก็ทำ ไม่อยากทำ พวกเราก็ล้มเลิก ปู่ผมมีเหมืองปิโตรเลียมหลายแห่ง ทรัพย์สมบัติแบ่งมาให้นิดหน่อย ชาตินี้ก็ยังใช้ไม่หมด ทำไมต้องไปหาเงินด้วย？”
หลินชิงชิงฟังจบ ก็ถามหลี่ฝาง：“ได้ยินว่าปู่คุณคือเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งดูไบ？”
“ก่อนหน้านี้พ่อผมบอกใช่ แต่พอผมหาในเน็ต ก็หาข่าวที่เกี่ยวข้องกับพ่อผมไม่เจอเลย”หลี่ฝางไม่กล้าพูดยืนยัน ยังไงดูไบก็เป็นเมืองคนรวยอยู่แล้ว มีแต่คนรวยๆทั้งนั้น
“หาไม่เจอน่ะปกติ บนโลกนี้มีตระกูลซ่อนไว้มากมาย”
คุยกับหลินชิงชิงไปสักพัก ทั้งสองก็ง่วง
คืนนี้ หลี่ฝางแค่กอดหลินชิงชิงจนหลับ ไม่ได้มีอะไรกัน
เวลานี้ ในใจหลี่ฝางรู้สึกถึงธรรมชาติมากขึ้น
เช้าวันถัดมา ส้าวส้วยขับรถไปส่งหลินชิงชิงที่คฤหาสน์บ้านซาน หลังจากนั้นก็กลับไปที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่กับหลี่ฝาง
ฝึกทหารเสร็จสิ้นแล้ว เป็นช่วงที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่เปิดเรียนอย่างเป็นทางการ
รถหรูๆในลานจอดรถ ก็ค่อยๆมากขึ้น เบนซ์ BMW ปอร์เช่รถหรูๆอื่นๆ ก็มีทั้งนั้น
แน่นอนว่า รถหรูก็ยังเป็นจำนวนน้อย ห่างกับรถธรรมดาๆเยอะเลย
หลี่ฝางเห็นออดี้a4ของเหยนเสี่ยวน่า ก็รู้ว่าเธอขับมาจากสถานตากอากาศ
พอลงจากรถ หลี่ฝางก็มองเห็นคนสองคน ตู้เฟยกับหยูเถิง
“โลกช่างกลมจริงๆ มาเจอคุณที่นี่”
ตู้เฟยกับหยูเถิงทั้งสองลงจากรถ พอเห็นหลี่ฝาง สีหน้าตู้เฟย ก็ปรากฏความดูถูก：“G-Classนี่ยังขับอยู่อีกเหรอ？”
“เงินน้อยๆที่ขายที่ของคุณ น่าจะใช้หมดแล้วสินะ？เอางี้ เอาG-Classของคุณมาให้ผม ผมให้คุณล้านหนึ่ง ให้คุณไปฟุ่มเฟือยอีกสองเดือนเป็นไง？”
“ไม่สิ จากระดับความสุรุ่ยสุร่ายของคุณแล้ว ไม่ถึงหนึ่งเดือน ล้านหนึ่งนี้ก็น่าจะใช้หมดแล้วสินะ？”
ตู้เฟยหัวเราะหึหึ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูถูกกับยั่วยุ
หลี่ฝางกับส้าวส้วยแค่สบตากันจากนั้นก็ส่ายหน้า
ตอนนี้ คนส่วนมากต่างรู้ตัวตนที่แท้จริงของหลี่ฝาง มีแค่คนจำนวนน้อยที่ถูกปกปิดไว้
เช่นหยูเถิง หลายปีนี้เขาถูกที่บ้านกักขัง ข่าวโลกภายนอก ไม่รู้เลย ดังนั้นเขาไม่รู้ตัวตนหลี่ฝาง กลับเป็นเรื่องปกติ
ส่วนตู้เฟย เขาไม่ได้อยู่ในแวดวงลูกเศรษฐีของเมืองเอก
หลังจากหยูเถิงถูกกักขัง เขาก็ไปสนุกกับสวีเถิงเฟยแต่หลังจากเรื่องที่เขาหมาป่า ตู้เฟยกับสวีเถิงเฟยแตกหักกัน จากนั้น ก็ไม่มีใครไปเที่ยวกับตู้เฟย
ตู้เฟยก็ไม่รู้จักใคร ได้แต่รอเปิดเทอม ให้หยูเถิงออกมา
เขาคิดว่า แค่พี่ชายฝั่งแม่ตัวเองออกมา ตัวเองก็จะติดตามพี่ชายฝั่งแม่ เสแสร้งสูงส่งต่อไป
ตอนนี้เอง หยูเถิงเดินเข้ามา ตบไหล่ของตู้เฟย พูดว่า：“หนึ่งเดือนอะไรกัน เมื่อคืนได้ว่าเมืองเอกมีคนหนึ่งปรากฏตัว คืนเดียวจ่ายไปถึงสิบสามล้านกว่า”
“บังเอิญจัง คนๆนั้นก็นามสกุลหลี่ คงไม่ใช่คุณหรอกนะ หลี่ฝาง”หยูเถิงมองหลี่ฝาง มุมปากยิ้มเบาๆ สายตากลับเต็มไปด้วยความอาฆาต
ตีหยูเถิงให้ตาย หยูเถิงก็ไม่เชื่อว่าคนนี้จะเป็นหลี่ฝาง
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“ไม่ใช่เหรอไง นอกจากผม จะมีใครได้？”
หยูเถิงสบถแล้วขำออกมา：“ทำไม บ้านคุณขายที่ได้อีกแล้วเหรอ”
“หน้าด้านจริงๆเลยนะ”
“ถ้าคุณเป็นคุณชายหลี่ ผมจะคุกเข่าลงเรียกคุณว่าพ่อเลย”
“คุณรู้ไหมสิบสามล้านหมายถึงอะไรไหม？คุณเคยเห็นสิบสามล้านเหรอ？”หยูเถิงยกมุมปากขึ้น มองหลี่ฝางด้วยใบหน้าดูถูก
หลี่ฝางก็ไม่พูดอะไร คนเลวอาละวาดไปทั่วแบบนี้ ไม่เตะตาหลี่ฝางเลยสักนิด
ถ้าหลี่ฝางอยากเอาตู้เฟยให้ตาย ก็ง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก
ส่วนหยูเถิง ถึงเขาอยู่ต่อหน้าหลี่ฝาง ก็ไม่อ่อนแอเหมือนมดตัวหนึ่ง แต่รู้ตัวตนของหลี่ฝาง เกรงว่าหยูเถิงก็แค่โค้งคำนับให้
อย่างสวีเถิงเฟย พอรู้ตัวตนของหลี่ฝาง เขาคุกเข่าต่อหน้าหลี่ฝาง แล้วก็ก้มหัวดังปักๆ
นี่ก็คือความต่างของสถานะ
ตัวตนของสวีเถิงเฟยกับหยูเถิงพอๆกัน เป็นได้แค่ลูกคนรวยทั่วๆไป แต่หลี่ฝาง กลับเป็นลูกคนรวยสุดๆ
“เหอะๆ กลัวจนหนีไปแล้ว！”
ตู้เฟยกอดอกไว้ หัวเราะเหอะเหอะออกมา：“พี่ชายฝั่งแม่ พวกเราคิดหาวิธี จัดการเขาดีกว่า”
“ได้สิ คุณมีวิธียังไง？”หยูเถิงเห็นด้วยทันที
ยังไงที่หยูเถิงถูกกักขัง ต่างเป็นเพราะหลี่ฝางทำร้าย
ดังนั้นหยูเถิงเห็นหลี่ฝาง ก็เหมือนกับมองเห็นศัตรูพ่อตัวเอง
ตอนที่หลี่ฝางออกมาจากโรงรถ มองเห็นปอร์เช่918คันหนึ่ง ด้านหน้ารถนี้ ล้อมรอบไปด้วยชายหญิงเต็มไปหมด
“ห่า นั่นรถใครน่ะ ปอร์เช่918เห้อ ได้ยินว่าตอนนี้ต้องยี่สิบล้านถึงจะซื้อได้”
“คุณชายบ้านไหนรวยขนาดนั้นกัน ถึงได้ซื้อรถถึงยี่สิบล้าน？”
“หนึ่งในสามของรถหรู ปรากฏที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ได้ รีบไปถ่ายรูป อัพลงโมเม้นท์”
ทุกคนต่างล้อมปอร์เช่918 ไม่หยุดเข้ามาถ่ายรูป แต่กลับไม่กล้าเอาตัวเข้าไปแนบ
เพราะรถนี้แพงมาก ถ้าสึกหรอขึ้นมา ชดใช้บานเลย
หลี่ฝางขมวดคิ้ว：“นี่รถผมเหรอ？”
ส้าวส้วยส่ายหน้า พูดอย่างไม่มั่นใจ：“น่าจะใช่มั้ง？หรือว่าที่เมืองเอกยังมีคนซื้อปอร์เช่918ด้วย”
ก่อนหน้านี้ปอร์เช่918คันนั้นของหลี่ฝาง เป็นสีขาว แต่ตอนนี้ เปลี่ยนเป็นสีแดง
ถ้าไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้ลุงเฉียนบอกกับตัวเองว่า ปอร์เช่918นี้ซ่อมเสร็จแล้ว และยังมาไว้ที่ลานจอดรถมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่แล้วด้วย หลี่ฝางก็คงสงสัยจริงๆว่ารถคันนี้ของคนอื่น
แม้แต่ป้ายทะเบียนรถ ก็ไม่ใช่ตงไห่
“ดูป้ายทะเบียนสิ 9 ห้าตัว เห้อ แค่ป้ายทะเบียนรถนี้ เกรงว่าน่าจะหลายแสนแล้ว？”
“หลายแสน คุณล้อเล่นหรือไง ป้ายทะเบียนรถนี้ มีไม่ถึงล้าน ก็ซื้อมาไม่ได้หรอก”
“9ห้าตัว เห้อ ทั้งเมืองเอก เลขตองแบบนี้จะมีมากแค่ไหนเชียว และ 9 ก็เป็นเลขที่ใหญ่ที่สุดอีก 9ห้าตัว คว่ำลงก็จะเป็นพระเจ้าอยู่หัว เห้อ”
“ป้ายทะเบียนรถนี้ มีมูลค่า”
ไม่ใช่แค่รถดึงดูดสายตาคนจำนวนมาก แม้แต่ทะเบียนรถแบบนี้ ก็ทำให้คนตะลึงไม่น้อย
ส้าวส้วยมองหลี่ฝางแล้วพูดว่า：“เจ้านาย ลุงเฉียนให้กุญแจคุณแล้วนี่？ไม่ใช่ว่าแค่คุณเอากุญแจออกมา กดลงไป ก็รู้แล้วเหรอ？”
หลี่ฝางส่ายหน้า：“คนตั้งมากมายมองอยู่ ถ้าหากถูกจับได้ ตัวตนของผม คงไม่ใช่ว่าทุกคนรู้หมดเหรอ”
หลี่ฝางรู้สึกสูงส่งขึ้นมา
เวลานี้เอง ก็มีใบหน้าที่คุ้นเคยเข้ามา ลู่เชา
ลู่เชามองเห็นหลี่ฝาง ก็เข้ามาที่นี่ทันที ทักทายอย่างสนิทสนม：“พี่รวย คุณนี่เอง”
