บทที่377 เจ้าของรถคือเขา？
“พี่รวย？”หลี่ฝางได้ยินลู่เชาตั้งชื่อเล่นให้ตัวเอง ก็หัวเราะเหอะเหอะ
“ใช่ ตั้งแต่เด็กจนโต คุณคือผู้ชายที่รวยแต่ใช้เงินฟุ่มเฟือยที่สุดที่ผมเคยเจอ แค่โทรศัพท์ คุณก็ให้ผมหนึ่งพัน เงินค่าใช้จ่ายเดือนหนึ่งของผม แค่หนึ่งพันกว่าเอง หึหึ”
มองหลี่ฝาง ลู่เชาก็หัวเราะหึหึออกมา：“พี่รวย ต่อไปไม่ว่าต้องการอะไร แค่พูดออกมา ไม่ว่าต้องลำบากแค่ไหน ผมยอมทำให้คุณทุกอย่าง”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“ทำไม แค่ผมให้เงินคุณ ชีวิตคุณก็ให้ผมได้แล้วเหรอ หมายความว่างี้หรือเปล่า？”
ลู่เชาหัวเราะอย่างอึดอัด：“ผมแค่ล้อเล่น ที่จริงใจป๊อดมาก แต่ต้องไปสืบเรื่องอะไรก็ตาม ผมทำได้”
“ข่าวของลู่หลุ่ย ผมหามาให้คุณได้เสมอ ……”
ลู่เชายังไม่ทันพูดจบ สีหน้าหลี่ฝาง ก็หม่นลงไป：“ไม่ต้องแล้ว ผมกับลู่หลุ่ยเลิกกันแล้ว ต่อไป ผมไม่ต้องการซื้อข่าวกับคุณแล้ว”
“อ่า！”ใบหน้าของลู่เชา ปรากฏความผิดหวัง ไม่รู้ว่าเสียใจที่หลี่ฝางกับลู่หลุ่ยคู่นี้เลิกกัน หรือว่าเสียใจที่ต่อไปไม่ได้เงินจากหลี่ฝางแล้ว
น่จะเป็นอย่างหลังมากกว่า
หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดวีแชทของลู่เชา โอนให้หนึ่งพันหยวน
ลู่เชาตะลึง มองหลี่ฝาง：“พี่รวย หมายความว่าไง？ถึงผมจะจน แต่ไม่ใช่ขอทานนะ ไม่ได้ทำอะไรคุณก็ให้เงินผมแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกดูถูกตัวเอง”
ลู่เชาพูดจบ มุมปากก็ยิ้มออกมา แล้วก็กดรับเงินไป
“ทำอะไรให้ผมหน่อย”หลี่ฝางมองลู่เชา ตั้งใจพูด
“เรื่องอะไร พี่รวย พูดมาได้เลย แค่อยู่ในความสามารถของน้องชาย ไม่คลุมเครือแน่นอน”ลู่เชาตบหน้าอกตัวเอง พูดอย่างพร้อมดูแลทุกอย่าง
หลี่ฝางชี้ไปที่ปอร์เช่918คันนั้น พูดว่า：“เห็นรถคันนั้นไหม？”
“เห็นสิ พูดตรงๆนะ ผมมาเพราะมันเลย ปอร์เช่918เห้อ นี่มันรถหรูลิมิเต็ดเลย หนึ่งในสามของรถหรู ทั้งประเทศมีไม่กี่คัน ได้ยินว่าโรงจอดรถของมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ มีรถเจ๋งๆแบบนี้ ก็รีบวิ่งมาทันที อยากจะชื่นชมรถหรูแบบนี้สักหน่อย”ลู่เชาพูดอย่างตื่นเต้น อาการแบบนั้น เหมือนกับปอร์เช่918คือของเขา
หลี่ฝางไม่พูดเหลวไหลอะไรมาก ก็เอากุญแจยัดใส่มือลู่เชา：“คุณลองไปใช้กุญแจนี้ดู ลองว่าขับได้ไหม？”
มือของลู่เชา สั่นอย่างเห็นได้ชัด：“พี่รวย นี่รถคุณเหรอ？”
ลู่เชาหอบใส่：“ผมได้ยินว่ารถนี้ยี่สิบกว่าล้าน ……อีกอย่างทะเบียน9ถึงห้าตัว ก็ยิ่งแสดงว่าตัวตนนั้นสูงส่งมาก”
“ทะเบียนรถนี้ เมื่อก่อนเป็นตี้เชี่ยหวงของเมืองเอก”ลู่เชาพูดพลางถอนหายใจ
“ตี้เชี่ยหวง？”หลี่ฝางพูดตาม：“ตี้เชี่ยหวงนี่คือใคร？รู้ไหมเขาชื่ออะไร？”
“ใช่ เขาชื่ออะไรผมไม่รู้จัก แต่ชื่อเล่นเขา ชื่อจวน ความหมายก็คือผู้ลงทุน”
“ตอนแรกผู้ลงทุนนี้ เป็นคนที่เจ๋งมากๆในเมืองเอก เรียกได้ว่าปิดท้องฟ้าได้ด้วยมือเดียว แต่สามปีก่อน ไม่รู้เพราะอะไร จู่ๆจวนก็หายไป แม้แต่พลังอำนาจที่เหมือนกับของเขา ก็หายไปด้วย”
“ตอนนั้นข้างกายของจวน มีคนหนึ่งชื่อหลอซ่า คนๆนี้สุดยอดมากๆ แต่หลอซ่าตายไปกับเรื่องครั้งนั้นเมื่อสามปีก่อนแล้ว น่าเสียดายจริงๆ”
“เรื่องเมื่อสามปีก่อน？เรื่องอะไร？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว ถามอย่างกังวลมาก
พ่อของตัวเอง ไม่ใช่คนที่หายไปสามปีก่อนเหรอ？
ดังนั้น เรื่องที่ลู่เชาพูดถึงนี้ เป็นไปได้มากที่จะเกี่ยวข้องกับพ่อตัวเอง
“รายละเอียดผมไม่แน่ใจนัก แต่ครั้งนั้นเรื่องราวใหญ่โตมาก ดูเหมือนหลอซ่าจะไปทำให้คนบางกลุ่มโมโห ทำให้ต้องตามฆ่า สามปีก่อน แค่สามทุ่ม บนถนนที่เมืองเอก ก็ไม่มีใครสักคนเดิน”
“ได้ยินว่าตอนนั้นมีการสู้กันที่ยุทธภพ สู้กันดุเดือดมาก ตอนนั้นหลอซ่าเป็นคนในตำนานที่กล่าวถึงกัน ก็ตกลงไป”
“กลางดึกเมื่อสามปีก่อน เมืองเอกมีการฆ่าไปทุกที่ บนถนนไม่มีคนเดิน ตำรวจเลิกงานก็กลับบ้าน ไม่กล้าไปยุ่ง”
“รายละเอียดเกิดอะไรขึ้นนั้น ใครก็ไม่รู้แน่ชัด ไม่มีใครกล้าไปถกเถียง ตอนนั้นก็มีพวกมีอิทธิพลกลุ่มหนึ่ง เหมือนว่าจะอยู่ไปซะทุกที่ ถ้าใครกล้าพูดถึง วันถัดมาที่บ้านก็จะเกิดเรื่อง”
“ผมจำได้ว่ามีโต๊ะพวกวัยรุ่นกำลังกินบาร์บีคิวกันอยู่ ก็คุยเรื่องนี้ขึ้นมา จากนั้นก็มีรถคันโตชนเข้ามา จากสี่คนก็ตายไปสอง ส่วนอีกสองก็พิการ”
“ต่อมา หลอซ่ากับท่านจวน ก็กลายเป็นสิ่งที่ต้องห้ามพูดถึง พี่ใหญ่ ที่นี่ไม่มีใครผมถึงบอกคุณ อย่าไปพูดมั่วซั่วล่ะ”ลู่เชาพูดเตือนอย่างหวาดกลัว
หลี่ฝางพยักหน้า โอนให้ลู่เชาอีกห้าพัน
“ขอบคุณที่คุณเล่าเรื่องที่ยอดเยี่ยมให้ผมฟัง”หลี่ฝางหัวเราะ เมื่อกี๊ที่ลู่เชาพูดเรื่องนี้ สีหน้าของส้าวส้วย ดูเหมือนจะผิดปกติเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าจะหดหู่หน่อยๆ ดูเหมือน เรื่องสามปีก่อน ส้าวส้วยจะรู้แน่นอน และอาจจะอยู่ในเหตุการณ์ด้วย
“คุณลองไปใช้กุญแจไป”
หลี่ฝางตบไหล่ลู่เชา พูดว่า：“จำไว้ว่า ถึงจะคู่ควรจริงๆ คุณก็อย่าพูดว่ารถเป็นของผม”
“อ๋า？”ลู่เชาตะลึง
“คุณบอกไปว่าของคุณ”หลี่ฝางหัวเราะหึหึ
ตอนนี้เอง เสียงถกเถียงของปอร์เช่918 ก็ยิ่งรุกฮือขึ้นมา
“ผมได้ยินว่าเมื่อคืนสโมสรเจียงหนานมีคุณชายคนหนึ่งปรากฏตัว รวยแต่ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายมากๆ จู่ๆก็เลี้ยงทั้งงาน ห่า ทำแบบนั้น ใกว้างไปแล้ว ทั้งสโมสรเจียงหนานก็บ้าคลั่งขึ้นมาทันที”
“พวกคุณรู้ไหมว่าคุณชายคนนี้จ่ายไปเท่าไหร่？สิบสามล้าน ผมนี่ยอมจริงๆเลย คุณชายคนนี้ ต้องมีเงินเท่าไหร่กัน？ถึงจะเป็นลูกชายคนรวยอันดับหนึ่ง ก็ไม่น่าจะใจกว้างขนาดนี้ไหม？”
“คุณชายคนนั้นเหมือนจะนามสกุลหลี่ พวกคุณว่า ปอร์เช่918นี้ จะเป็นของคุณชายหลี่ไหม？”
“ผมว่าเป็นไปได้สูง”
หลังจากคนหนึ่งเดาไป ทุกคนก็ค่อยๆเห็นด้วย
“ห่า งั้นคงไม่ใช่ว่า คุณชายหลี่นี้ อยู่ที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ของพวกเราหรอกนะ？”
คำนี้พูดออกไป ทุกคนต่างยิ่งตะลึง
ตอนนี้เอง ลู่เชาก็มาถึงตรงหน้าปอร์เช่918 ในมือเขาถือกุญแจรถปอร์เช่ รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
“ห่า นี่ไม่ใช่ลู่เชาเหรอ？”
“ลู่เชา กุญแจรถปอร์เช่ในมือคุณ ซื้อมาจากเถาเป่าเหรอ？”
พอดีเลย ในคนที่ล้อมรอบนั้น มีพวกเพื่อนในห้องของลู่เชา อีกอย่างปกติพวกเขาก็ไม่ค่อยชอบใจลู่เชาสักเท่าไหร่นัก
เห็นในมือลู่เชาถือกุญแจรถปอร์เช่ พวกเขากูเหยียดหยามกันขึ้นมา
“ทำไม ลู่เชา ปอร์เช่918นี้ของคุณ？”
“ดูท่าทางคุณแล้ว เตรียมจะใช้กุญแจขับรถสินะ？”
“ทุกคนรีบมาดูเร็ว พวกคุณไม่ใช่กำลังเดาเหรอ ปอร์เช่นี้ของใคร？เจ้าของรถปรากฏตัวแล้ว”
หลังจากเสียงดังโวยวาย ทุกคนต่างหันหน้าไป มองไปที่ลู่เชา
ลู่เชาก็เริ่มกังวล ที่ใบหน้าเขา เต็มไปด้วยความอึดอัด
“ในมือเขา มีกุญแจรถปอร์เช่จริงๆเห้อ”
“คงไม่ใช่ของเขาจริงๆหรอกนะ？”
เวลานี้ ผู้หญิงจำนวนมาก ก็ส่งสายตาคลุมเครือ เห็นลู่เชาเป็นคุณชาย
“ฮ่าฮ่า เขาไม่ใช่พิธีกรสาขากระจายเสียงเหรอ？ปีสาม ผมรู้จักเขา ที่บ้านจนมาก ถ้าไม่มีทุนการศึกษาช่วย เกรงว่าค่าเรียนก็คงจ่ายไม่ไหว ปกติวันหยุดหรือตอนดึก เขาจะไปทำงานที่เคเอฟซี หนึ่งชั่วโมงได้มายี่สิบหยวน เขาเนี่ยนะ เจ้าของรถปอร์เช่918 อย่าล้อเล่นน่า！”
“แต่เขามีรถคันหนึ่ง แต่เป็นมอเตอร์ไซค์ แล้วก็มือสองด้วย！”
ผู้ชายที่เคยทำงานกับลู่เชา ยืนขึ้นพูดเยาะเย้ย
“ลู่เชา ดูสิจะเสแสร้งอะไรเนี่ย หยิบไฟแช็ก มาหลอกว่าเป็นเจ้าของรถปอร์เช่ หลอกตัวเองสินะ？”เพื่อนนักเรียนของลู่เชา หัวเราะหึหึ ใบหน้ามีความสุขบนความทุกข์คนอื่น
“ที่แท้ก็แค่คนจน”
“ตลกจริงๆ！”
หลังจากถูกเปิดเผยตัวตน คนนับไม่ถ้วนต่างปรากฏสายตาดูถูกและรอยยิ้มเหยียดหยาม
ตอนที่พวกเขาหันหน้า เตรียมจะถ่ายรูปคู่กับปอร์เช่918 ลู่เชาก็กดกุญแจรถ ด้วยความคิดที่ลองดู
ตอนนี้เอง ไฟรถปอร์เช่ ก็ส่องออกมา
จากนั้น ปอร์เช่ก็ส่งเสียงติ๊ดๆ
ตอนนี้เอง ทั้งโรงจอดรถ ต่างเงียบขึ้นมา จากนั้น ก็ต่างตกใจและพูดถกเถียงขึ้นมา
“กดเปิดรถ？”
“ห่า เขาเป็นเจ้าของรถปอร์เช่918จริงๆเหรอ？”
“แม่เอ๊ย เขานี่เอง”
