บทที่390 ได้รับความไว้วางใจจากทุกคน
ห้าวหนานใช้คอนเนคชั่นให้ถังจิ้นเข้ามหาวิทยาลัยสุ่ยมู่เรื่องนี้ กลับไม่ใช่ความลับอะไร
แค่สอบถามมาหน่อย ก็รู้แล้ว
แต่เรื่องที่ถังจิ้นเป็นลูกชายแท้ๆของห้าวหนาน ถือว่าเป็นความลับ
ทั้งเมืองเอก มีไม่กี่คนที่รู้
ห้าวหนานรู้ว่าตัวเองโชคไม่ค่อยดีนั้น ก็คิดได้ว่าวันหนึ่งตัวเองจะต้องถูกกรรมตามทัน
พวกนักเลง มีใครบ้างที่มีจุดจบดีๆ？
พอไต่เต้าเป็นตำแหน่งลูกพี่ ห้าวหนาน ก็ทำเรื่องที่ไม่ดีมากมาย และขัดใจคนไม่น้อย
ตอนภรรยาของห้าวหนานคลอดถังจิ้น เขาก็เอาเขาให้น้องชายตัวเอง ……ให้น้องชายตัวเองเลี้ยงดูจนโต
ห้าวหนานกลัวว่าวันหนึ่งตัวเองจะโชคชะตาไม่เข้าข้าง จบสิ้น แล้วศัตรูของตัวเอง จะลงมือกับลูกชายตัวเอง
ที่จริงแล้ว ถ้าห้าวหนานมีลูกชาย เป็นไปได้มากที่จะถูกทำลาย
ดังนั้น เรื่องที่ถังจิ้นเป็นลูกชายห้าวหนาน ถ้าถูกแฉไป งั้นหมายความว่า ถังจิ้นก็จะมีอันตราย
ถังจิ้นเข้าใจเหตุผลนี้ทันที ที่ใบหน้าเขา ก็มีเหงื่อไหล
“คุณรู้ได้ไง？”
ถังจิ้นขมวดคิ้ว จ้องหลี่ฝางแล้วถาม
“อย่าพูด！”ถังจิ้นจ้องหลี่ฝางอย่างหวาดกลัว
หลี่ฝางมองถังจิ้น พูดนิ่งๆ：“ดูอารมณ์ผมละกัน”
“ผมถามคุณ คุณตาบอดหรือไม่？”หลี่ฝางถามไป
“ผมตาบอด”ถังจิ้นกลัวหลี่ฝางแทบตาย ดังนั้นหลี่ฝางพูดอะไร เขาก็ยอมรับ
“เหอะๆ เด็กดีมาก ดูเหมือนคุณจะฉลาดดี”หลี่ฝางตบไหล่ถังจิ้น
“หลี่ฝาง ขอร้องล่ะ อย่าเอาความลับผมพูดออกไป”สีหน้าถังจิ้นหวาดกลัว ความลับนี้ เขาเก็บมาตั้งสิบกว่าปี
ถ้าถูกแฉ หลายปีนี้ คงไม่ใช่ว่าเก็บไว้โดยเสียเปล่าเหรอ？
ถ้าห้าวหนานมีลูกชาย งั้นศัตรูของห้าวหนาน ต้องมาหาถึงที่แน่
ห้าวหนานพิการแล้ว ศัตรูพวกนั้นไม่เกรงใจคนพิการคนๆหนึ่งแน่
ดังนั้นในระดับที่มากขึ้นนั้น ก็จะเอาความแค้นไปไว้ที่ถังจิ้น
แก้แค้นแทนพ่อ！
อีกอย่าง ถ้าความลับนี้ถูกเปิดเผย งั้นในระดับที่มากกว่านั้น ถังจิ้นก็ต้องขึ้นตำแหน่งแทนห้าวหนาน แก้แค้นแทนห้าวหนาน
ที่คือกฎของเส้นทางนี้
แต่ถังจิ้นแข็งแกร่งมีความสามารถแค่ไหน ในใจเขารู้เป็นอย่างดี
จุดนี้ ห้าวหนานรู้ดี
เขาห้าวหนานใช่คู่ต่อสู้ของจางกงหมิงไหม？แน่นอนว่าไม่ใช่
เวลานี้หลี่ฝางก็หัวเราะเหอะๆ：“ถ้าผมอารมณ์ดี ก็จะเก็บความลับไว้ในใจ ถ้าอารมณ์ไม่ดี ก็ไม่รับประกัน ไม่แน่ผมอาจจะป่าวประกาศไปทั่วโรงเรียน”
“หลี่ฝาง คุณจะเอาผมให้ตายเหรอ”ถังจิ้นพูดเสียงเบา กัดฟันพูด
หลี่ฝางพยักหน้า：“เอาคุณตายแล้วไง？”
“คุณกับหยูเถิงร่วมมือกันใส่ร้ายผมอย่างแรง ทำไม หรือว่าผมแก้แค้นไม่ได้？”
“ผมบอกคุณให้ ถังจิ้น ตอนนี้อารมณ์ผมไม่ดี ……”หลี่ฝางด้วยสีหน้าร้ายกาจ
“งั้นคุณจะเอาไง อารมณ์ถึงดีขึ้นมา？”ถังจิ้นพูดอย่างทำอะไรไม่ได้
“ง่ายมาก คุณจัดการตู้เฟยสักทีสิ ต่อหน้าอาจารย์”หลี่ฝางพูด
“คุณก็ยังจะเล่นงานผมให้ตาย คุณจะให้ผมไปทำร้ายคนต่อหน้าอาจารย์？”ถังจิ้นขมวดคิ้วแน่น
“ถ้าไม่อยากถูกลงโทษ คุณก็หาเหตุผลสิ คุณฉลาดขนาดนี้ ทำไม แค่เหตุผลก็หาไม่ได้？”หลี่ฝางตบไหล่ถังจิ้นแล้วพูด
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“คุณมีเวลาไม่มากนัก อาจารย์จะรีบไปแล้ว”
“ในเมื่อไม่มีอะไร ทุกคนก็เลิกเรียนละกัน”อาจารย์พูดขึ้นมาในตอนนี้
พูดจบ อาจารย์ก็หันเตรียมตัวออกไป
อาจารย์เห็นหลี่ฝางยิ้ม และก็เห็นถังจิ้นขอโทษหลี่ฝาง ก็คิดในใจ หลี่ฝางคงแจ้งความนะ？
ไม่แจ้งความ งั้นเรื่องนี้ ก็กลายเป็นเรื่องเล็ก
ยังไง อาจารย์ก็รู้ การใส่ร้ายครั้งนี้ คนที่ชักใยอยู่เบื้องหลังคือหยูเถิง
สืบหาความจริงต่อไป ก็ไม่มีประโยชน์ต่อตัวเอง
หลี่ฝางหันหน้าไป ตอนที่กลับไปที่นั่งตัวเอง อาจารย์เดินไปที่หน้าประตูพอดี
จู่ๆ ถังจิ้นก็เคลื่อนไหว ไปตรงหน้าตู้เฟยทันที แล้วเตะตู้เฟยล้มลงที่พื้น
“ถังจิ้น คุณบ้าหรือเปล่า？”
หยูเถิงผลักถังจิ้น ถามอย่างเย็นชา：“คุณทำน้องชายผมทำไม？”
“เขาให้ผมปรักปรำหลี่ฝาง ทำจนผมเกือบเข้าคุก หรือว่าไม่ควรจัดการเขา？”
“ถ้าไม่ใช่หลี่ฝางใจกว้าง ผมก็ถูกเข้าสถานกักกันแล้ว”
ถังจิ้นพูดไป ก็เตะไปที่ท้องของตู้เฟยสองสามที
หยูเถิงอยากจะช่วย แต่ช่วยอะไรไม่ได้
หยูเถิงกับตู้เฟยรวมกันแล้ว ก็เกรงว่าจะยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังจิ้น
หยูเถิงตั้งแต่เด็กจนโต ไม่เคยทะเลาะวิวาทกับใคร
หยูเถิงไม่กล้าห้าม ปล่อยให้ถังจิ้นทำร้ายตู้เฟยจนทั่ว
ตอนนี้เอง คนในห้องต่างเข้าใจทันที ที่แท้ทั้งหมดนี่ ต่างเป็นตู้เฟยที่สั่งการ
ส่วนอาจารย์ก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นทันที แต่ เขาก็ไม่สนใจ
เขาทำเป็นไม่เห็น หันหน้าเดินออกไปจากห้อง
หวางเสี่ยวโก๋มองหลี่ฝางอย่างตกใจ พูดว่า：“ห่า คุณทำได้ไง？ถังจิ้นทำร้ายตู้เฟย คุณทำบ้าเหรอไง！”
หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“ใช่”
“ไม่ต้องทำแล้ว ทำไปก็ไม่จบ คุณก็แค่ให้หลี่ฝางตบสักฉาดไหม？”สุดท้ายหยูเถิงก็พูดกับถังจิ้น：“ต่อไปผมจะหาโอกาสชดเชยให้คุณ โอเคไหม”
ถังจิ้นมองหลี่ฝาง หลังจากที่หลี่ฝางพยักหน้าให้เขา เขาจึงพูด：“อย่ามีครั้งต่อไปอีก”
หยูเถิงประคองตู้เฟยขึ้นมา
ถึงแม้ทั้งหน้าตู้เฟยจะโมโห แต่ไม่กล้าพูดบ่นอะไรสักคำ
ยังไง ถังจิ้นก็คือคนมีอำนาจ หยูเถิงไม่ทำอะไรเขา แล้วตัวเองจะทำอะไรได้
ได้แต่ทนไง
ตู้เฟยมองหลี่ฝางอย่างโกรธแค้น ชัดเจนว่า ตู้เฟยได้คิดบัญชีนี้ ไว้ที่หลี่ฝาง
ใครว่าหลี่ฝางรังแกง่าย
อย่างน้อย ตู้เฟยก็คิดว่าหลี่ฝางรังแกง่าย
“ใช่สิ หัวหน้าห้อง จะเลี้ยงอยู่ไหม ถ้าเลี้ยง พวกเราจะได้ล้างท้อง ถ้าไม่เลี้ยง พวกเราก็จะไปหาไรกินที่โรงอาหาร”
ทุกคนต่างได้มาสองหมื่น เวลานี้ ทุกคนไม่สนใจแล้วที่หยูเถิงจะเลี้ยง
เงินสองหมื่น พวกเขาจะกินไรไม่ได้？
หยูเถิงพยักหน้า พูด：“เลี้ยง ไม่เลี้ยงได้ไงล่ะ ห้องผมก็จองไว้แล้ว โรงแรมว่างโก๋ ทุกคนไปได้เลย บอกชื่อผมก็พอ”
“ทกุคนเรียกรถไปเองนะ แล้วผมจะจ่ายคืนให้ทุกคนทีหลัง”หยูเถิงพูดอย่างร่าเริง
หยูเถิงอยากซื้อใจคน การเลี้ยงจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด
“เรียกรถจะแค่เท่าไหร่เชียว คุณคงไม่ได้ดูถูกพวกเราหรอกนะ？”
“ใช่ เงินแค่สิบหยวนแปดหยวนเอง พวกเราออกเองได้”
คนในห้องพูดอย่างไม่พอใจ จะไปโรงแรมว่างโก๋ด้วยตัวเอง
พูดตรงๆแล้ว ตอนนี้ คนในห้อง รำคาญหยูเถิงมาก
เพราะว่าหลี่ฝางกระจายความมั่งคั่งให้ ดังนั้นพวกเขาเอาหลี่ฝางเป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภ เห็นว่าเขาคือผู้มีบุญคุณ หยูเถิงและคนอื่นใส่ร้ายหลี่ฝางแบบนี้ ในใจพวกก็รู้สึกไม่ยุติธรรมต่อหลี่ฝาง
“พี่เสี่ยวฝาง พวกเราไปด้วยกันเถอะ”
มีหลายคน ที่เข้ามาทักทายหลี่ฝางเองก่อน
หลี่ฝางหัวเราะ พูดว่า：“ช่างเถอะ ผมไม่ไปแล้ว หัวหน้าห้องก็ไม่ได้เชิญพวกเรา”
หวางเสี่ยวโก๋พูดว่า：“ไม่ชวนได้ไง หัวหน้าห้องเชิญพวกเราไม่ใช่เหรอ？เขาให้พวกเราเสิร์ฟน้ำให้เพื่อนในห้อง ให้พวกเราเป็นบ๋อย”
“ห่า หมายความว่าไง โรงแรมว่างโก๋ไม่มีแม้แต่บ๋อยเหรอไง？”
“ในเมื่อพี่เสี่ยวฝางไม่ไป งั้นพวกเราก็ไม่ไป”
หลายๆคนพูดออกมา คนไม่น้อยรีบเห็นด้วยทันที：“งั้นพวกเราหาสถานที่ ทุกคนมาหารกันดีไหม？”
ที่เรียกว่าหาร เงินก็ยังไม่ใช่หลี่ฝางจ่าย
หลี่ฝางพยักหน้า พูด：“งั้นพวกคุณคงไม่ได้ทำลายความหวังดีของหัวหน้าห้องหรอกเหรอ？”
“เมื่อกี๊หัวหน้าห้องก็พูดแล้ว จองห้องไปแล้ว”
สีหน้าของหยูเถิง ดูบูดเบี้ยว เขาเพิ่งเข้าใจว่า ตอนนี้ใจของทุกคน ต่างอยู่ข้างหลี่ฝาง
หยูเถิงจองห้องไว้แล้ว ถ้าไม่มีคนไป คงไม่ใช่ว่าสิ้นเปลืองเหรอ？
“หลี่ฝาง เมื่อกี๊ผมล้อคุณเล่น เราเพื่อนห้องเดียวกันทั้งนั้น ผมจะให้คุณเสิร์ฟน้ำได้ไง โรงแรมว่างโก๋ก็มีบ๋อย คุณว่าไหม？”หยูเถิงตบไหล่หลี่ฝาง พูดไป
มุมปากหลี่ฝางดูถูก ไม่พูดอะไร
ตอนนี้เอง ด้านนอกโรงเรียน ก็มีรถสีดำรวมตัวกันถึงห้าคัน กลุ่มคนที่ร่างกายดูล่ำๆ หน้าตาดูน่ากลัว จ้องอยู่หน้าประตูโรงเรียน
