บทที่ 422 นายท่านฉินฆ่าตัวตาย
นายท่านฉินในเวลานี้ ไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป เขาต้องการใช้ความตายของตัวเอง เพื่อระบายความโกรธของหลอซ่า และคนอื่นๆ
ความหมายคือ นายท่านฉินต้องการใช้ความตายของตัวเอง เพื่อแลกกับอนาคตของตระกูลฉินทั้งหมด
น่าเสียดาย ที่เขาคำนวณผิด
ตามการวิเคราะห์ที่หลิงหลงพูดเมื่อกี้ แม้ว่านายท่านฉินจะเสียชีวิตไปแล้ว บัญชีแค้นนี้ ก็ยังคงอยู่
นายท่านฉินถอนหายใจ และมองไปที่หลิงหลง “ต้องการจะทำลายล้างให้มันสิ้นซากจริงๆหรือ?”
น้ำเสียงของนายท่านฉิน ทำให้หลี่ฝางรู้สึกถึงคำอ้อนวอนเล็กน้อย
นี่คือนายท่านฉิน ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในเมืองเอก
และเป็นคนใหญ่คนโตระดับนี้ ถึงขนาดขอความเมตตาด้วยเหรอ?
โดยเฉพาะกับหลิงหลง!
หากหลี่ฝางจำไม่ผิด หลิงหลงคนนี้ เป็นเพียงพนักงานประจำในบาร์เท่านั้น
ทุกคืนวันอาทิตย์ของหลิงหลง จะไปร้องเพลงในบาร์ แต่เธอได้รับความนิยมสูงมาก ขณะเดียวกันเธอเป็นคนเย่อหยิ่งเย็นชา และไม่เคยสนใจลูกค้ารายใดเลย
หลี่ฝางเคยได้ยินถังหยู่ซวนพูด มีลูกค้ายินดีจ่ายเงินหนึ่งล้าน เพื่อให้หลิงหลงไปทานอาหารกับเขาหนึ่งมื้อ
แต่เมื่อถังหยู่ซวนมาบอกกับหลิงหลง หลิงหลงตอบถังหยู่ซวนคำเดียว คุณคิดว่ามันแค่ทานข้าวมื้อหนึ่งจริงๆหรือ?
ฉันขายงานศิลปะเท่านั้น ไม่ขายตัว
ในเวลานั้นถังหยู่ซวนก็รู้สึกว่า หลิงหลงคนนี้ เป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกพิเศษ
คุณบอกว่าเธอไม่ขาดแคลนเงินใช่ไหม? แล้วมาทำงานที่บาร์ทำไม?
คุณบอกว่าเธอขาดแคลนเงินใช่ไหม? แล้วทำไมไม่รับทิปจากลูกค้า แม้ว่าจะเป็นทิปที่ไม่มีจุดประสงค์ใดๆก็ตาม หลิงหลงก็ไม่ต้องการ เธอบอกว่าเธอไม่ต้องการรับทานจากคนอื่น
หลิงหลงยิ้มให้นายท่านฉิน “ทำลายล้างให้สิ้นซากเหรอ? ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลฉิน อย่างน้อยก็น่าจะมีสามถึงห้าพันล้าน แม้ว่าจะเป็น1%ก็ตาม มันจะไม่ทำให้ลูกหลานของตระกูลฉินต้องอดตายบนท้องถนนใช่ไหม?”
“อีกอย่าง ยังมีอีก5%”
หลิงหลงมองไปที่คราบเลือดที่ไหลไม่หยุดบนร่างของนายท่านฉิน และส่ายหัว “นายท่านฉิน คุณไม่อยากมีชีวิตอยู่จริงๆหรือ?”
ร่างกายของนายท่านฉิน ถูกแทงเป็นรูสี่จุด และทั้งสี่รูนี้ ยังคงมีเลือดไหลออกตลอด
ฉินวี่เฟยร้องไห้ เธอจับแขนของนายท่านฉิน และลากออกไปข้างนอก
ฉินวี่เฟยต้องการพานายท่านฉินไปโรงพยาบาล แต่ร่างกายของนายท่านฉินเหมือนถูกมัดอยู่กับที่
“ชีวิตของฉัน บวกกับทรัพย์สินของตระกูลฉิน 40% ฉันคิดว่า มันเพียงพอที่จะชำระหนี้”
(“ฉันแค่วาดรูปของตัวเองไว้!”)
นายท่านฉินพูดอย่างไม่เต็มใจ “หนึ่งชีวิตบวกกับทรัพย์สินเกือบสองพันล้าน มันเทียบไม่ได้กับภาพวาดหนึ่งภาพเลยหรือ?”
หลิงหลงส่ายหัว “มันเทียบไม่ได้แน่นอน”
คำพูดของหลิงหลง แทบจะทำให้นายท่านฉินหายใจไม่ออกจนแทบจะเป็นลม
“ถ้ารู้จะมีวันนี้ แล้วทำไมตอนนั้นต้องทำเช่นนั้น?”
หลิงหลงยิ้มอย่างดูถูก โบกมือและพูดว่า “นายท่านฉิน แม้คุณอยากจะตาย ก็อย่าทำให้ร้านกาแฟของฉันเลอะ”
“ถ้าคุณตายอยู่ที่นี่ ร้านกาแฟของฉันยังเปิดได้หรือเปล่า?”
“อย่าทำให้ฉันเดือดร้อน มิเช่นนั้น คุณจะตายตาไม่หลับ”
ในขณะที่หลิงหลงพูด ใบหน้าของเธอเย็นชา “รถของคุณอยู่ข้างนอก ไปตายในรถของคุณ”
“คุณเสียเลือดมากเกินไป แม้ว่าจะไปโรงพยาบาลแล้ว คุณก็คงจะตายบนถนนเท่านั้น” คำพูดของหลิงหลง ดูเหมือนจะประกาศการตายของนายท่านฉิน
นายท่านฉินดูสบายๆ “ในชีวิตนี้ ความสุขที่ควรมี ก็มีแล้ว ถึงตายก็ไม่เสียดาย”
ในขณะที่พูดเช่นนี้ นายท่านฉินก็ลูบผมของฉินวี่เฟย
“ฉันเป็นคนที่ไม่มีความรักมาโดยตลอด ในใจของฉัน ผลประโยชน์และคุณค่านั้น ยิ่งใหญ่กว่าความรักในครอบครัว… …ฉันคิดผิด วี่เฟย ช่วยฉันขอโทษพี่สาวของเธอด้วย ถ้าไม่ใช่ฉัน เธอคงจะมีชีวิตที่มีความสุขใช่ไหม” นายท่านฉินยิ้มอย่างขมขื่น และพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจ
ประโยคนี้ เหมือนคำสั่งเสียมากกว่า
ในขณะนี้ฉินวี่เฟยยิ่งร้องไห้เสียใจมากขึ้น
“คุณปู่… …” ฉินวี่เฟยร้องไห้หนักและจับแขนของนายท่านฉิน “คุณตายไม่ได้ ฉันจะเรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้”
ฉินวี่เฟยกำลังจะกดหมายเลข แต่ถูกนายท่านฉินห้ามไว้
“เด็กโง่ ฉันไม่มีทางรอดแล้ว… …ถ้ารถฉุกเฉินมาถึง ฉันคิดว่าฉันอาจหมดลมหายใจแล้ว”
“อย่าเสียเวลาเลย”
นายท่านฉินรู้ดีว่า คนที่เป็นศัตรูกับหลอซ่า คือตัวเอง
ขอเพียงตัวเองตายไป ความโกรธในใจของหลอซ่า จะถูกลบล้างไปครึ่งหนึ่ง
และอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือ นายท่านฉินก็คิดวิธีแก้ไขได้
ขณะนี้ นายท่านฉินจับมือของหลี่ฝาง และจับไว้แน่น “เสี่ยวฝาง เธอเป็นคนดี ต่อจากนี้ไป ขอฝากวี่เฟยไว้กับเธอ เธอต้องช่วยฉันดูแลเธอให้ดี อย่าปล่อยให้เธอเธอถูกใครรังแก”
หลี่ฝางพยักหน้า “ผมสัญญากับคุณ คุณปู่ฉิน”
หลี่ฝางไม่ใช่คนดีมาก แต่ก็ไม่ใช่คนชั่ว
เขาจะไม่ยืนกรานที่จะให้หลิงหลงปล่อยนายท่านฉิน เพราะเมื่อสามปีก่อน นายท่านฉินเคยทำร้ายพ่อของเขา เขาก็สมควรได้รับโทษของการกระทำนั้น คำเดียวที่หลี่ฝางขอก็คือ ต่อหน้าฉินวี่เฟย อย่าลงโทษนายท่านฉิน
เพราะเช่นนั้นฉินวี่เฟยจะเสียใจมาก และอาจจะเกลียดตัวเอง
“ด้วยการพยักหน้าของเธอ ฉันก็ตายตาหลับแล้ว” นายท่านฉินยิ้มอย่างพึงพอใจ หันหลังกลับและเริ่มเดินออกไปข้างนอกร้านกาแฟ
นายท่านฉิน คงทนได้ไม่นาน
“คุณเฉียน ขอโทษด้วย”
“ในชาติหน้า ฉันขอเป็นทาสรับใช้ของนาย จะไม่ทำให้นายผิดหวัง” เมื่อนายท่านฉินเดินไปถึงประตู เขาก็หันกลับไปมองลุงเฉียน
ลุงเฉียนเคยช่วยนายท่านฉิน แต่นายท่านฉินกลับย้อนกลับมาหักหลังหลอซ่า นี่เป็นการให้ร้ายลุงเฉียนอย่างไร้คุณธรรม
สายตาของลุงเฉียน มีความซับซ้อน และจากนั้นเขาก็ยิ้ม “คนตายแล้วหนี้ก็หมด ไม่จำเป็นต้องมาเป็นทาสรับใช้ในชาติหน้า ฉันแค่หวังว่าชาติหน้าไม่ต้องเกิดมาเป็นเพื่อนรัก โดนนายโกงมาครั้งหนึ่งก็เพียงพอแล้ว ทำไม ชาติหน้ายังจะมาโกงฉันอีกเหรอ?”
นายท่านฉินไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้
คำพูดของลุงเฉียนคลุมเครือ ไม่ได้พูดว่าให้อภัย หรือไม่ให้อภัย
เมื่อฉินวี่เฟยต้องการตามออกไป ก็ถูกหลิงหลงใช้มีดตีที่หลังคอ ทำให้เธอสลบไป
“นี่เธอกำลังทำอะไร?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว และจ้องไปที่หลิงหลง
“คุณชาย นายท่านฉินต้องการที่จะตายอย่างเงียบๆ ดังนั้นทำไมต้องไปรบกวน” หลิงหลงพูดเบาๆ
เมื่อก้าวออกจากร้านกาแฟ คนขับรถก็วิ่งออกมาจากรถ “นายท่านฉิน ท่านเป็นอะไร… …”
“สิ่งที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม จงเป็นคนขับรถที่เป็นใบ้”
น้ำเสียงของนายท่านฉินเข้มงวด พูดกับคนขับรถของตัวเอง “ขับรถพาฉันไปที่สะพานชิงอิน เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี”
“ไม่ต้องกังวลเรื่องสัญญาณไฟจราจร ไม่ต้องกังวลว่าจะขับเร็วเกินกำหนด… …”
“ช่วยส่งฉันครั้งสุดท้าย”
หลังจากที่นายท่านฉินขึ้นรถแล้ว เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และบันทึกคำสั่งเสียของเขา
คำสั่งเสียถูกบันทึกเรียบร้อย คนขับรถก็ขับรถไปถึงสะพานชิงอิน
ในเวลานี้ใบหน้าของนายท่านฉินซีดเซียว เพราะเขาเสียเลือดมากเกินไป สติของนายท่านฉิน ค่อยๆเลือนราง
“ช่วยพยุงฉันลงจากรถ” นายท่านฉินพูดอย่างอ่อนแรง
หลังจากคนขับรถพยุงนายท่านฉินออกจากรถแล้ว นายท่านฉินก็สั่งคนขับอีกครั้ง “เปิดฟังก์ชั่นกล้องของโทรศัพท์ และบันทึกวิดีโอให้ฉัน”
“บอกให้โลกรู้ว่า ฉันฆ่าตัวตาย” นายท่านฉินเหลือบมองคนขับรถของเขา และหัวเราะ
“หลังจากฉันตายแล้ว ให้โพสต์วิดีโอทางออนไลน์”
สีหน้านายท่านฉินดูนิ่งสงบ คนที่กำลังจะตาย ก็หัวเราะโดยไม่รู้ตัว
“มาเริ่มถ่ายได้แล้ว ใช่สิ เหล่าอู๋ นายเป็นคนขับรถให้ฉันมากว่าสิบปี ฉันไม่มีอะไรจะให้นาย รถคันนี้ มอบให้นาย”
“เมื่อกี้ฉันได้บันทึกไว้ในคำสั่งเสียแล้ว”
เมื่อคนขับรถเล็งกล้องไปที่นายท่านฉิน นายท่านฉินก็เริ่มปล่อยวาง และกระโดดลงไปในแม่น้ำ
มือคนขับรถ ค่อยๆสั่น
ขอบตาของเขา มีน้ำตาหลายหยด
“โอ้”
คนขับรถส่ายหัว หมุนตัวกลับเข้าไปในรถ จากนั้นนำวิดีโอ และเทปบันทึกการสั่งเสีย ส่งไปที่บ้านของตระกูลฉิน
นายท่านฉิน ชายที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองเอก ต้องมาตายแบบนี้
และใช้วิธีการฆ่าตัวตาย… …
ในไม่ช้า วิดีโอนี้ถูกแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนรู้ข่าวการฆ่าตัวตายของนายท่านฉิน ราคาหุ้นของตระกูลฉิน ก็ตกฮวบทันที
บนชั้นสองของร้านกาแฟ ในห้องนอนเล็กๆ มีเตียงเล็ก
เมื่อฉินวี่เฟยตื่นขึ้นมาจาก ก็เห็นหลี่ฝางนั่งอยู่ข้างเตียงของเธอ
ฉินวี่เฟยจับมือของหลี่ฝางไว้ และถามด้วยสีหน้ากังวลและเป็นห่วง “หลี่ฝาง คุณปู่ของฉันล่ะ คุณปู่ของฉันเป็นอย่างไงบ้าง? เมื่อกี้ฉันฝันร้าย ดูเหมือนว่าคุณปู่ของฉันเสียชีวิตไปแล้ว นี่ไม่เป็นความจริงใช่ไหม ใช่ไหม?”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว เขาไม่ต้องการบอกความจริงกับฉินวี่เฟย เพราะกลัวว่าเธอจะไม่สามารถยอมรับได้ รับไม่ได้กับความสะเทือนใจเช่นนี้
แต่ความลับนี้ก็คงปกปิดได้ไม่นาน? กระดาษจะห่อไฟได้อย่างไร?
