บทที่433 ผมไม่อยากให้พ่อผมเสียหน้า
สีหน้ามู่หรงฉางเฟิงเปลี่ยนไป เบนซ์G-Classคันนี้ ขวางทางหลบหนีของเขาอย่างแน่นหนา
บนเบนซ์G-Classสีแดง ส้าวส้วยกับหลี่ฝางนั่งอยู่ในรถ
สิบนาทีก่อนหน้านี้ หลี่ฝางกับส้าวส้วยอยู่ที่หน้าโรงพยาบาล
ลุงเฉียนเดาว่า ถ้าฉินวี่เฟยขึ้นตำแหน่ง คนของตระกูลฉินต้องเริ่มปฏิบัติการแน่
ดังนั้นจึงทราบว่าตระกูลฉินวิ่งไปมาที่โรงพยาบาล ลุงเฉียนก็เอาสัญญาส่งให้หลี่ฝาง ให้หลี่ฝาตัดสินใจ
ถึงแม้ตระกูลฉินกับตระกูลหลี่จะมีความแค้นกัน แค่ความแค้นนี้ ยังไงก็เกิดมาจากฉินเฟิงที่เป็นคนสร้างขึ้นมา
ฉินเฟิงตายแล้ว หลี่ต๋าคางกับลุงเฉียน ก็ไม่อยากไล่ตามต่อไป
แน่นอนว่า หลี่ต๋าคางก็ยังไม่อยากให้ลูกชายตัวเองลำบากใจ
เขารู้ความสัมพันธ์ของลูกชายตัวเองกับฉินวี่เฟย ถ้าฆ่าหมดจริงๆ หลี่ฝางจะต้องเสียใจแน่ ที่ต้องสูญเสียฉินวี่เฟยไปโดยสมบูรณ์
ลุงเฉียนเอาสัญญาให้หลี่ฝาง ก็เท่ากับว่าให้โอกาสหลี่ฝางชดเชยความรู้สึก
หลี่ฝางถือสัญญา พร้อมถันอีหมิง แล้วก็ส้าวส้วย มาที่โรงพยาบาล
ตอนที่มองเห็นฉินเสี่ยวหู่ค่อยๆชิดเข้ามา หลี่ฝางก็ขมวดคิ้ว ใบหน้ามีความโมโห
ส้าวส้วยพูดเบาๆอยู่ข้างๆ“เจ้านาย ผู้ชายคนนี้ หยิ่งผยองได้อีกไม่นานหรอก”
พูดคำนี้จบ ส้าวส้วยก็เอาโทรศัพท์ออกมา โทรหาหูเฟยก่อน จากนั้นก็เอาโทรศัพท์ตัวเองยื่นให้ถันอีหมิง พูดว่า“จัดการฉินเสี่ยวหู่ให้สิ้นซากเลย”
ถันอีหมิงพยักหน้า ทราบทุกอย่างเป็นอย่างดี
ฉินเสี่ยวหู่นี้ เป็นสิ่งที่อยู่ในเงื้อมมือของหลี่ต๋าคางโดยไม่ต้องลงแรงอะไรมากมายตั้งนานแล้ว
หน่วยมืดเก็บหลักฐานกระทำความผิดของฉินเสี่ยวหู่ไว้นานแล้ว และหลักฐานกระทำความผิดพวกนี้ ก็สามารถทำให้ฉินเสี่ยวหู่พูดยิงได้โดยสิ้นเชิง
ดังนั้น แค่ฉินเสี่ยวหู่เปิดเผยความลับที่จะต่อต้านตัวเอง ทางด้านตระกูลหลี่ ก็จะปล่อยตัวฆาตกร ให้เขาตกอยู่ในทางตัน
เดิมที ส้าวส้วยคิดจะขวางฉินเสี่ยวหู่ไว้จากประตูหลัง แต่คิดไม่ถึงว่า จะมีคนช่วยฉินเสี่ยวหู่หนี
มุมปากส้าวส้วยยิ้ม คิดไม่ถึงว่าเบื้องหลังของฉินเสี่ยวหู่ จะมีคนชักนำอีก
……
มุมปากมู่หรงฉางเฟิงยิ้มนิดๆ มองเบนซ์G-Class ก็ยิ้ม
“คุณนั่งอยู่ในรถสักพักนะ”
มู่หรงฉางเฟิงหยิบปืนกระบอกหนึ่งออกมาจากรถ แอบยื่นให้ฉินเสี่ยวหู่“ถือไว้ดีๆ แล้วก็มองปฏิกิริยาของผมไว้นะ ถ้าผมหันหน้าไปมองคุณ คุณก็เหนี่ยวไก ฆ่าพวกเขาให้ตาย เข้าใจไหม？”
ได้ยินคำนี้ สีหน้าของฉินเสี่ยวหู่ ก็ซีดขาวทันที
ล้อเล่นอะไรกัน！
นี่มันหน้าสถานีตำรวจชัดๆ！
ยิงปืนฆ่าคน ที่หน้าสถานีตำรวจ นี่ไม่ได้หาเรื่องตายเหรอ？
ฉินเสี่ยวหู่กลืนน้ำลาย พูดอย่างกลัวๆ“คุณชายมู่หรง ด้านหลังคือสถานีตำรวจนะ……คุณจะให้ผมฆ่าคนที่หน้าสถานีตำรวจ？”
“กลัวอะไร？คุณโดนหมายเรียกจับอยู่แล้ว อีกอย่างถูกจับไปก็จะไปโดนยิงเป้า ชีวิตของคุณตอนนี้ ถูกเก็บขึ้นมาแล้ว”
มู่หรงฉางเฟิงกลอกตาใส่ฉินเสี่ยวหู่“ทำตามที่ผมบอก ผมรับประกันว่าคุณจะไม่เป็นไร”
ฉินเสี่ยวหู่เบะปาก ในใจก็ยังไม่สบายใจ
ตอนนี้ฉินเสี่ยวหู่หดหู่มากๆ เดิมที ชีวิตของเขาเท่สุดๆ ……
มีผู้หญิงให้เที่ยว มียาให้ดูด แล้วยังมีเงินที่ใช้ไม่หมด แทบจะอยากทำอะไรก็ทำ……
แค่ใครจะไปรู้ จากการมาของมู่หรงฉางเฟิง วันเวลาที่เท่และมีความสุข ก็ถูกทำลายทันที
ในใจของฉินเสี่ยวหู่ตอนนี้ แอบด่ามู่หรงฉางเฟิงว่าตัวซวย จากนั้นมุมปากก็พูดอย่างโกรธๆ“โอเค งั้นผมก็จะทุ่มสุดตัว”
“คุณชายมู่หรง คุณอย่าหลอกผมเด็ดขาด”
ฉินเสี่ยวหู่กัดฟัน พูดด้วยใบหน้าเด็ดเดี่ยว
ลูกคนรวยของตระกูลฉิน ถูกบีบบังคับจนไร้หนทางเช่นนี้
ถ้าบอกว่าไม่น้อยใจ งั้นคงโกหกแล้ว
ดังนั้นฉินเสี่ยวหู่ในตอนนี้ ตัดสินใจเดินหน้า ทำการฆาตกรรม
เขาถือปืน มองเบนซ์ส้าวส้วยลงจากG-Classด้วยสายตาเย็นชา
หลี่ฝางก็ลงออกไปจากรถ อย่างช้าๆ
“เจ้านาย ทำไมคุณลงไปด้วยล่ะ？ไม่ใช่ให้คุณรอผมที่รถเหรอ？”ส้าวส้วยขมวดคิ้วเล็กน้อย
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ ใช้คางชี้ไปที่สถานีตำรวจ พูดอย่างไม่แคร์“กลัวอะไร ที่นี่คือสถานีตำรวจ จะมีคนกล้าทำร้ายผม ที่หน้าสถานีตำรวจเหรอ？”
หลี่ฝางคิดในใจ นั่นเป็นไปไม่ได้แน่นอน
“ใช่สิ ส้าวส้วย คนนี้คือใคร คู่ควรให้คุณตามเขาแบบนี้เหรอ？”หลี่ฝางถามอย่างแปลกใจ
“มู่หรงฉางเฟิง……”ตาของส้าวส้วย จ้องผู้ชายที่นั่งที่นั่งคนขับ
“มู่หรงฉางเฟิง”
ได้ยินชื่อที่คุ้นเคยนี้ หลี่ฝางก็พูดพึมพำ จากนั้น เขาก็คิดได้“คู่หมั้นของฉินหยีหรัน？”
จากนั้น สายตาหลี่ฝางก็เป็นประกาย เอาสายตาไปจ้องที่มู่หรงฉางเฟิง“เขาคือคนของสี่ตระกูลใหญ่？”
“ถูกต้อง”
ส้าวส้วยพยักหน้า“เจ้านาย คุณไปที่รถดีกว่า”
“ไม่ต้อง ถ้าผมกลับไปที่รถ เขาคงคิดว่าผมกลัวเขา ในเมื่อออกมาแล้ว ไม่มีเหตุผลที่ต้องถอยกลับไป”
หลี่ฝางหัวเราะเบาๆ พูดว่า“ที่สำคัญก็คือ ผมไม่อยากให้พ่อผมเสียหน้า”
คำนี้พูดออกไป สีหน้าของส้าวส้วย ก็ตะลึงหน่อยๆ จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมา
“ลูกพี่ได้ยินคำนี้ จะต้องดีใจมากแน่”ส้าวส้วยหัวเราะออกมา
หลี่ฝางเดินหน้าเข้าไป มาที่หน้ารถของมู่หรงฉางเฟิง ใช้มือโบกรถ“ออกมาคุยหน่อย”
มู่หรงฉางเฟิงมองฉินเสี่ยวหู่อีกครั้ง“จำไว้ว่า ผมส่งสายตาให้คุณ คุณก็ยิงเลย”
“ถ้าคุณไม่ทำตาม กลับมาตำรวจไม่เอาคุณตาย ผมจะเอาคุณตายเอง”มู่หรงฉางเฟิงมีสายตาเย็นชา ดูมีเจตนาพร้อมฆ่า
พูดจบ มู่หรงฉางเฟิงก็เปิดประตูรถ เดินออกมา
มองหลี่ฝางกับส้าวส้วย มู่หรงฉางเฟิงก็ถามด้วยสีหน้างุนงง “ขอโทษนะ คนไหนคือคุณชายหลี่？”
“ข่าวใช้งานไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ？”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว คิดในใจ ตัวตนของตัวเอง แม้แต่ฉินหยีหรันก็รู้ มู่หรงฉางเฟิงดันไม่รู้
ดูเหมือนความสัมพันธ์สามีภรรยาของฉินหยีหรันกับมู่หรงฉางเฟิง จะมีปัญหาขนาดใหญ่อยู่
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า“ผมเอง”
“คุณชายหลี่เป็นคนมีความสามารถจริงๆ ผมได้ยินว่าหลายปีมานี้คุณชายหลี่ลำบากมาไม่น้อย ……ถูกผู้ชายที่ชื่อว่าตู้เฟยรังแกมาสามปี จริงหรือเปล่า？”มู่หรงฉางเฟิงหัวเราะออกมา
หลี่ฝางขมวดคิ้ว“คุณรู้ดีอยู่แล้วยังจะเสแสร้งทำเป็นไม่รู้ทำไม！”
“ผมว่ามู่หรงฉางเฟิง คุณนี่กล้ามากนะ ฉินเสี่ยวหู่อยู่ในรถคุณ แต่ตำรวจจะจับนักโทษหนีคดีที่สำคัญ……คุณรู้ไหมว่าปกป้องนักโทษหนีคดี จะมีโทษอย่างไร？”หลี่ฝางถามอย่างเย็นชา
“นักโทษหนีคดี？คุณชายหลี่ คุณอย่าทำผมตกใจสิ ฉินเสี่ยวหู่ไปเป็นนักโทษหนีคดีตั้งแต่เมื่อไหร่？ทำไมผมไม่รู้”
มู่หรงฉางเฟิงยิ้ม“ผมไม่รู้อะไรเลย”
หลักฐานกระทำผิดของฉินเสี่ยวหู่ เพิ่งส่งถึงมือของสถานีตำรวจ
เวลาสั้นๆนี้ จะต้องประกาศว่าฉินเสี่ยวหู่เป็นนักโทษไม่ทันแน่ ดังนั้น มู่หรงฉางเฟิงจึงทำเป็นไม่รู้เรื่องได้
“คุณว่าถ้าผมรู้ จะกล้าเอาฉินเสี่ยวหู่มาที่หน้าสถานีตำรวจเหรอ？”
“นี่ไม่ใช่ว่าพาคนมาส่งถึงที่หรอกเหรอ？”ฉินเสี่ยวหู่พูดเบาๆ
หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาหูเฟย“ผู้บัญชาการตำรวจหู คุณอยู่ที่สถานีตำรวจไหม？”
“เกิดเรื่องเหรอครับ？”หูเฟยถามตาม
“ก็อยากแจ้งคุณหน่อย ฉินเสี่ยวหู่ที่คุณจะจับ ตอนนี้อยู่หน้าสถานีตำรวจของพวกคุณ ถ้าคุณอยู่ ก็รีบออกมาเถอะครับ”หลี่ฝางหัวเราะ
“จะไปทันทีครับ ช่วยดูเขาให้ผมหน่อย อีกห้านาทีถึงครับ”หูเฟยพูดจบ ก็รีบวางสาย
ฉินเสี่ยวหู่ในรถได้ยินคำนี้ ก็ค่อยๆยกปืนขึ้น สายตาปรากฏความเย็นชา อยากจะยิงไปที่หลี่ฝาง
แต่ตอนนี้เอง มู่หรงฉางเฟิงกลับแอบโบกมือให้ฉินเสี่ยวหู่ ความหมายก็คือไม่ให้เขายิง
มู่หรงฉางเฟิงก็หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรศัพท์ออกไป
โทรติด มู่หรงฉางเฟิงก็หัวเราะขึ้นมา“คุณอาหนิงเหรอ ใช่ครับ มู่หรงฉางเฟิง……สองสามวันนี้ผู้บัญชาการตำรวจหูคอยบ่นอยู่ข้างหูผมตลอดว่า บอกว่าอยากไปดื่มชาที่ห้องทำงานคุณ”
“คุณอาหนิงไว้หน้าผมหน่อยได้ไหม โทรหาผู้บัญชาการตำรวจหูตอนนี้ ช่วยทำให้ความปรารถนาเล็กๆน้อยๆของเขาเป็นจริง”
“ครับ ตอนนี้……”
มู่หรงฉางเฟิงหัวเราะ แล้วก็วางสาย จากนั้น เขาก็เลิกคิ้ว มองหลี่ฝาง“ผมว่า ผู้บัญชาการตำรวจหูน่าจะมีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการ คงไม่มาหรอก”
สีหน้าของหลี่ฝาง เปลี่ยนทันที“เหอะเหอะ มู่หรงฉางเฟิง อิทธิพลคุณนี่ยิ่งใหญ่จริงๆเลยนะ แม้แต่ตำรวจก็ขัดขวางได้”
“คุณชายหลี่ คุณกำลังพูดอะไร ทำไมผมไม่เข้าใจ？”
มู่หรงฉางเฟิงพูดไป ก็เดินไปที่หลี่ฝาง ก้าวไปข้างหน้า เวลานี้ มู่หรงฉางเฟิงกำมือแน่น แน่นจนกลายเป็นหมัด
