บทที่ 468 ซ้อมตู้เฟยอย่างรุนแรง
หากซินปาตรวจสอบ แน่นอนว่าต้องตรวจไปถึงหัวของตู้เฟย
และเบื้องหลังตู้เฟย เป็นถึงสี่ตระกูลใหญ่
นั่นเป็นอำนาจที่ใหญ่ที่สุด ลึกลับที่สุดในเมืองเอก
อาศัยกำลังของซินปาแค่นี้ ไม่มีทางไปสู้ได้เลย
ถ้าหากซินปาหาเรื่องตู้เฟย สี่ตระกูลใหญ่คงต้องยื่นมือช่วยแน่
ได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าของซินปา ก็เผยแววหนักอึ้งทันที “เห็นทีพวกคุณคงรู้แล้วว่าใครคือคนร้าย”
“พอจะบอกผมได้ไหมว่าเป็นใคร ”ซินปาใช้น้ำเสียงขอร้อง
แววตาของเขามุ่งมั่น
ซินปาเป็นคนเก่าแก่ในวงการ ไม่มีทางที่เขาจะฟังไม่ออกถึงความหมายในคำพูดของส้าวส้วย แต่เขายังคงมีความคิดที่จะแก้แค้นให้ถังจิ้น เพราะเขาเคยให้สัญญากับพี่ใหญ่เอาไว้ พี่ห้าวหนาน
หลี่ฝางมองส้าวส้วย ราวกับกำลังตั้งคำถาม
“บอกเขาเถอะ ถึงเราจะไม่พูด เขาก็คงตรวจสอบเอง”
ส้าวส้วยพยักหน้า พูดกับซินปา“คนคนนั้นชื่อตู้เฟย ”
“เป็นนักศึกษาของมหาลัยสุ่ยมู่ ห้องเดียวกับถังจิ้น ตามที่พวกเราเข้าใจ น่าจะเป็นเขาที่หาคนมาลงมือกับถังจิ้น ”
หลังจากส้าวส้วยพูดจบ ซินปาก็ขมวดคิ้ว “ตู้เฟย ทำไมชื่อคุ้นๆ”
คิดอยู่สักพัก ซินปาก็หวนนึกขึ้นได้ ก็คือไอ้เด็กที่เจอกันไม่กี่วันก่อนนี่นา
“ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับหยูเถิงใช่ไหม”
“เขาเป็นคนหาคนมาควักลูกตาถังจิ้นเหรอ”
ซินปาพูดอย่างดูถูก น้ำเสียงเผยแววดูถูก
“หึ อย่าว่าแต่ตระกูลหยูที่ตอนนี้ไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ถึงแม้จะยังเป็นตระกูลหยูเหมือนเมื่อก่อน ซินปาก็ไม่เคยมองอยู่ในสายตา ”ซินปาพูดเสียงเย็น
ตระกูลหยูทำธุรกิจ ซินปาอยู่ในวงการสีเทา
หากซินปาไม่ต้องการหาเงินจากตระกูลหยูแล้วละก็ ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวตระกูลหยู บวกกับตระกูลหยู่ไม่ได้เหมือนแต่ก่อนแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตู้เฟยคนนี้ก็ไม่ใช่คนของตระกูลหยู่อย่างสิ้นเชิง
ซินปาไม่เข้าใจ คนคนนี้ ทำไมจะไปยุ่งด้วยไม่ได้
“ตู้เฟยในตอนนี้ ถูกตระกูลหยู่ไล่ออกมาแล้ว”หลี่ฝางพูด
“อย่างนั้นก็ยิ่งไม่ต้องกลัวแล้ว”ซินปาพูด
“แต่ตู้เฟยมีหลักยึดใหม่”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองซินปา “นายเคยได้ยินเรื่องสี่ตระกูลใหญ่ไหม”
“สี่ตระกูลใหญ่ เมื่อก่อนตอนที่ผมอยู่กับพี่ห้าวหนาน เคยได้ยินพี่ห้าวหนานพูดถึงสี่ตระกูลใหญ่ เหมือนเงินที่พี่ห้าวหนายหาได้ทุกปี จะต้องแบ่งให้กับสี่ตระกูลใหญ่ส่วนหนึ่ง”
“เหมือนพี่ห้าวหนานจะกลัวพวกเขาอยู่เหมือนกัน ”
ซินปาพูดด้วยสีหน้าหนักอึ้ง “คุณชายหลี่ ความหมายของคุณคือ คงไม่ใช่อยากจะบอกผมว่า เบื้องหลังของตู้เฟย ก็คือ……”
“ไม่ผิด เป็นพวกเขา”
หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า “ก็คือคนที่แม้แต่พี่ใหญ่นายตอนที่อยู่Recalling the past ก็ยังไม่กล้ายุ่งด้วย”
“นายแน่ใจนะว่าจะไปหาเรื่องพวกเขา”
“ถ้าอย่างนั้น นายไม่เพียงแต่จะช่วยถังจิ้นแก้แค้น ยังจะพาตัวเองเข้าไปพัวพันเรื่องนี้ด้วย ถึงตอนนั้น ใครจะดูแลถังจิ้น ”
หลี่ฝางมองซินปา พูดว่า “ถ้าหากว่านายเชื่อฉัน แค้นนี้ ฉันจะชำระให้เอง”
“คุณชายหลี่ ……”ซินปามองหลี่ฝาง สายตามีแววซาบซึ้ง
“เอาเถอะ ที่จริงถังจิ้นก็ทำเพื่อฉัน จึงได้ทำให้ตู้เฟยมาแก้แค้น”
พูดได้ถูก เรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับตัวเองเหมือนกัน ฉะนั้นหลี่ฝางจึงได้รับผิดชอบทั้งหมด
อีกอย่าง ตนกับตู้เฟย เดิมก็เป็นคู่แค้นกัน
“เอาล่ะ นายอยู่เฝ้าที่โรงพยาบาลเถอะ เดาว่าถังจิ้นคงยอมรับเรื่องนี้ได้ยากหน่อยในช่วงนี้ นายดูแลเขาดีๆ เห้อ”หลี่ฝางพูด พลางถอนหายใจ
พอคิดว่าถังจิ้นไม่มีดวงตาแล้ว หลี่ฝางก็รู้สึกว่าเขาน่าสงสารมาก
แต่พอหลี่ฝางเกินไปได้ไม่กี่ก้าว ซินปาก็คุกเข่าคง
ซินปารู้ คนที่ทำร้ายถังจิ้น ที่จริงก็คือตัวเขาเอง
เป็นเขาที่ให้ถังจิ้นจงใจเข้าใกล้หลี่ฝาง
หากไม่ใช่เขา ถังจิ้นคงไม่ออกหน้าแทนหลี่ฝาง
ถ้าเป็นอย่างนั้น วันนี้ถังจิ้นก็คงไม่มีจุดจบอย่างนี้
หลี่ฝางเดินออกจากโรงพยาบาล ก็เห็นตู้เฟยพอดี
ในมือตู้เฟยถือตะกร้าผลไม้เอาไว้ เดินไปยังโรงพยาบาล
“บังเอิญขนาดนี้เชียว หลี่ฝาง นายก็มาดูถังจิ้นเหรอ”ตู้เฟยมองหลี่ฝาง หัวเราะหึหึขึ้นมา
“เขาอยู่ห้องไหน ฉันจะไปดูเขาหน่อย”
ตู้เฟยพูดจบ ก็ถอนหายใจ “นายว่าถังจิ้นอายุยังน้อย น่าจะมีอนาคตไกล แต่ตอนนี้ เห้อ กลับกลายเป็นคนตาบอดซะแล้ว”
“ช่างน่าเสียดายจริงๆเลย”
ตู้เฟยมองหลี่ฝาง ถามขึ้นว่า “นายว่าหรือเปล่า หลี่ฝาง”
หลี่ฝางมองตู้เฟยที่กำลังทำไม่รู้ไม่ชี้ ก็รู้สึกรังเกียจขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ตู้เฟยเมื่อก่อน เป็นคนเลวที่แท้จริง แผนร้ายทั้งหมดของเขา จะแสดงอยู่บนใบหน้าของเขา
แต่ตอนนี้ ตู้เฟยกลายเป็นสุภาพชนจอมปลอม
เป็นเขาที่ทำร้ายถังจิ้นแท้ๆ แต่ตอนนี้ยังจะพูดได้อย่างไม่อายปากและมาเยี่ยมถังจิ้นถึงโรงพยาบาล
นี่หนังหน้าต้องหนาถึงขั้นไหนกันนะ
“ตู้เฟย ฉันรู้ว่านายเป็นคนทำ”หลี่ฝางพูดด้วยสีหน้าเย็นชา
“หลักฐานล่ะ”
“หลี่ฝาง ถ้าไม่มีหลักฐาน นายจะมาปรักปรำคนอื่นไม่ได้นะ”
“ใช่แล้ว ฉันควรจะเปลี่ยนคำพูดได้แล้ว เอาแต่เรียกหลี่ฝางอยู่นั่น ฉันก็เรียกจนจะชินซะแล้ว ฉันเกือบลืมไป ว่านายเป็นคุณชายหลี่”
ตู้เฟยส่ายหน้า “คุณชายหลี่ นายปิดบังฐานะตัวเองมาตั้งนาน เหนื่อยหรือเปล่า ”
“ถ้านายบอกแต่แรกว่านายเป็นคุณชายหลี่ ผู้หญิงที่เห็นแก่เงินอย่างเซี่ยลู่ ยังจะอยู่กับฉันอีกเหรอ คงจะเดินตามตูดนายไปขึ้นเตียงตั้งแต่แรกแล้ว ”
“คุณชายหลี่ นายปิดบังฐานะของตัวเอง เพื่ออะไร เพื่อแกล้งพวกเรางั้นเหรอ”
ตู้เฟยหัวเราะหึหึ
ตู้เฟยไม่รู้ว่าต้องพูดยังไงดี
ตู้เฟยพูดไม่ผิด ตนปิดบังฐานะ มีเพียงเหตุผลเดียว นั่นเพราะความสนุก
และยังมีอีกเหตุผล ถ้าเปิดเผยตัวตน จะมีอันตรายต่อตัวเอง
หลี่ฝางส่ายหน้า มองตู้เฟย “ถ้าฉันบอกนายตั้งแต่แรก ว่าฉันคือคุณชายหลี่ บ้านฉันเป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศ นายจะเชื่อไหม”
“เกรงว่านอกจากพวกนายจะไม่เชื่อแล้ว ยังหัวเราะเยาะฉันอีก”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองตู้เฟย “แน่นอน ฉันก็มีความสุขกับการแสดงละครมาก”
“หลายครั้ง ที่เผชิญกับความหยิ่งยโสของนาย ที่ท้าทายครั้งแล้วครั้งเล่า เหมือนฉันกำลังดูลิงในสวนสัตว์เลย รู้สึกน่าขำมาก ฉันรอนายแสดงจนจบ จากนั้นค่อยตบหน้าตาย ความรู้สึกนั้นสะใจฉันมาก”
“ ก็เหมือนตอนงานเลี้ยงจบการศึกษา นายยังคงยโสโอหัง แต่ตอนนั้นนายยังไม่รู้ว่า บ้านนายล้มละลายแล้ว นายยังจำได้ไหมตอนที่นายไปเช็กบิล แล้วต้องอายเพราะบัตรรูดไม่ผ่านหรือเปล่า ยังจำตอนที่พ่อนายถูกไล่ทวงหนี้ จนต้องวิ่งหนี แต่นายกลับได้แต่ยืนดูตาปริบๆ แต่กลับช่วยอะไรไม่ได้ ”
“ตอนนั้นนาย น่าสงสารขนาดไหน พูดตามจริง นอกจากความเห็นใจที่มีต่อนายแล้ว ที่มากกว่านั้นคือ มีความสุขที่เห็นนายเป็นทุกข์”
“ในสายตาฉัน นายมันเป็นคนน่าสมเพช เมื่อก่อนใช่ ตอนนี้ยิ่งใช่ ”
“ไม่ถูก นายในตอนนี้ แม้แต่คนน่าสมเพชยังเป็นไม่ได้ แต่เหมือนหมาข้างถนนมากกว่า”
หลี่ฝางยิ้มอ่อนๆ “หนีจากตงไห่มาบ้านตระกูลหยู ตอนนี้ก็ถูกตระกูลหยูไล่ออกมา เหอะๆ ตู้เฟย ฉันเห็นใจนายจริงๆ”
“เพื่อให้สี่ตระกูลใหญ่เห็นค่าของนาย ถึงกับต้องลงมือฆ่าพ่อตัวเองอย่างไม่เสียดาย”
“นายนี่มันเสียสติไปแล้วจริงๆ”
ได้ยินคำพูดทั้งหมดของหลี่ฝาง สีหน้าของตู้เฟย เปลี่ยนเป็นดุร้ายมากขึ้น
“มีแต่คนบอกว่ากล้ำกลืนความอัปยศก็จะประสบความสำเร็จได้ ตู้เฟย นายฆ่าพ่อตัวเอง แล้วประสบความสำเร็จอะไร นอกจากจะเป็นแค่สุนัขรับใช้ของตทั้งสี่ตระกูลใหญ่เท่านั้น พวกเขาเลี้ยงนาย ก็เพื่อให้นายกัดฉันเท่านั้นเอง”
“คุณค่าของนาย ก็มีแค่นี้”หลี่ฝางมองตู้เฟยอย่างเหยียดหยาม พูดอย่างเย้าแหย่
หลี่ฝางยังคงยั่วโทสะตู้เฟย และตู้เฟยก็ดูออกว่าจะทนไม่ไหวแล้ว
“หุบปากนะ ไอ้ระยำ ”
ตู้เฟยเสียงดังขึ้น โยนตระกล้าผลไม้ลงไปที่พื้น
เขาแยกเขี้ยวยิงฟันพุ่งตัวเข้าไปหาหลี่ฝาง แต่ถูกส้าวส้วยเตะทีเดียวไปกองอยู่กับพื้น
“กัดฉันสิ”
“นายคิดว่าคนรับใช้อย่างนาย จะกัดฉันได้จริงเหรอ”หลี่ฝางมองตู้เฟยจากมุมที่สูงกว่า หัวเราะเยาะขึ้น
“มาสิ ถ้านายมีปัญญา ก็ลุกขึ้นมาค่อยกันสักตั้ง”หลี่ฝางกวักมือให้ตู้เฟย
“หลี่ฝาง นายอย่าได้ใจไปเลย”
“พ่อนายก็คือหลอซ่าไม่ใช่เหรอ หึ นายหัวเราะเยาะว่าฉันเป็นหมาข้างถนน แล้วเขาล่ะ เขาก็เหมือนกับฉัน สามปีก่อนก็ถูกสี่ตระกูลใหญ่ไล่ออกจากเมืองเอกไปว เขาก็เป็นหมาข้างถนนตัวหนึ่งเหมือนกัน ”
ตู้เฟยมุมปากยกขึ้น ยิ้มเสียงเย็น “ตอนนี้เขากลับมาแล้ว แต่สุดท้ายก็ต้องละอายใจตัวเอง”
หลี่ฝางอึ้งไปสักพัก ไม่คิดว่าตู้เฟยจะรู้เยอะขนาดนี้
เกรงว่าตอนที่สี่ตระกูลใหญ่ดึงตัวตู้เฟยนั้น ได้บอกทุกอย่างกับตู้เฟยแล้ว
ตู้เฟยค่อยๆตบก้นลุกขึ้นมา “หลี่ฝาง ไม่คิดเลยว่าข่าวของนายจะไวขนาดนี้ ฉันเพิ่งจะเข้ากับสี่ตระกูลใหญ่ นายก็รู้ซะแล้ว”
“แม้แต่เรื่องที่ฉันฆ่าพ่อฉันเอง นายก็รู้”
“นายรู้หรือเปล่าตอนที่ฉันเผชิญหน้าพ่อของฉัน มันสับสนแค่ไหน”
“นายคิดว่า ฉันอยากฆ่าเขาเหรอ”
มองหลี่ฝาง สีหน้าของตู้เฟย ก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
ภายใต้สีหน้าโหดเหี้ยมของเขา แฝงแววโศกเศร้า
“พ่อฉันร้องไห้รอร้องให้ฉันทำ ถ้าฉันไม่ทำ เขาจะฆ่าตัวตาย นายรู้ไหมว่าความรู้สึกที่ต้องครุ่นคิดตัดสินใจต่อหน้าพ่อตัวเองมันเป็นยังไง”
“เกรงว่าทั้งชาตินี้นายก็ไม่มีวันรู้”
“นายรู้หรือเปล่าว่าพ่อฉันพูดอะไรเป็นครั้งสุดท้าย เขาบอกขอโทษฉัน ฉันกำลังคิดว่า เขารักฉันขนาดนี้ ยังมีอะไรต้องขอโทษอีก”
“เลี้ยงดูฟูมฟักฉันอย่างดีตั้งแต่เล็ก กลับเป็นการทำร้ายฉัน”
“หึหึ ที่จริงฉันก็เข้าใจ พ่อฉันไม่อยากอยู่แล้ว จากประธานบริษัท กลายเป็นคนที่ไม่มีอะไรเหลือเลย แม่ฉันก็ไม่สนใจเขา เขาอยู่ไป ก็คงต้องพึ่งสาวคาราโอเกะคนนั้นเลี้ยงดู เขาอยู่ไป เกรงว่าจะลำบากกว่าตายไปซะอีก”
“ในเมื่อเขาก็จะตายแล้ว เขาคิดว่า ไม่สู้ทำให้ฉันสมหวัง”
ตู้เฟยพูดไป น้ำตาเกือบจะไหลออกมาแล้ว
“หลี่ฝาง นายรู้หรือเปล่า ที่จริงฉันควรจะมีชีวิตที่มีความสุข ไม่เพียงแต่เรื่องความเป็นอยู่ ไม่ว่าฉันอยากได้อะไรก็ได้หมด แต่เพราะนาย นายทำลายทุกสิ่งของฉัน รวมถึงอนาคตของฉันด้วย ชีวิตของฉัน ครอบครัวของฉัน ”
ตู้เฟยพูด พลางกัดฟันกรอด“ฉันเกลียดนาย เกลียดจนอยากจะดื่มเลือดแกให้หมดตัว กินเนื้อของแกจนหมด แทะกระดูกแกจนไม่เหลือ”
“หลี่ฝาง ฉันจะบอกแกให้นะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะคอยรังควานนายตลอด”
ตู้เฟยหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม “จะพูดความจริงกับนายก็ได้ ฉันเป็นคนหาคนมาควักลูกตาถังจิ้นเอง แล้วยังไง”
“แต่ว่า แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันเล่า ฉันก็แค่บอกความเป็นมาของถังจิ้นออกไปเท่านั้น ส่วนพ่อแม่แท้จริงของถังจิ้น พี่ห้าวหนานแห่งRecalling the past มีศัตรูมากมายในเมืองเอก พอห้าวหนานพิการ ข้างกายยังมีคนปกป้อง แต่ถังจิ้นไม่เหมือนกัน ศัตรูคู่แค้นของห้าวหนานพวกนั้น หากรู้ว่าถังจิ้นเป็นลูกแท้ๆของห้าวหนาน ต้องคิดบัญชีกับเขาแน่ๆ”
“ที่จริง ถ้าจะโทษ ก็ต้องโทษนาย หลี่ฝาง ใครให้ถังจิ้นปกป้องนาย ช่วยนาย ถ้าเขาไม่ช่วยออกหน้าให้นาย ฉันจะแก้แค้นเขาไหม”
ตู้เฟยหรี่ตาลง หัวเราะชั่วร้าย “หลี่ฝาง นายทำร้ายถังจิ้น ”
“ไม่ใช่ฉัน”
ขณะที่ตู้เฟยพูด ซินปาก็เดินออกมาพอดี
ซินปาจิตใจหดหู่อย่างมาก และไม่ว่าจะเป็นในห้องคนไข้ หรือระเบียงทางเดิน หมอก็ไม่อนุญาตให้สูบบุหรี่
ตอนที่ซินปาเห็นตู้เฟย บนใบหน้าของเขา ก็มีแต่ความโกรธแค้นอย่างที่สุดผุดขึ้น
“ไอ้ลูกหมา ยังกล้ามาโรงพยาบาลอีก”
เดิมที่ซินปายังลังเล ว่าตัวเองจะไปหาตู้เฟยเพื่อแก้แค้นดีหรือไม่
แต่ใครจะคิด ตู้เฟยหลับเดินมาหาตัวเองถึงโรงพยาบาล
ตอนนี้ซินปา กำลังหัวร้อน มองตู้เฟย เขาพุ่งตัว เข้าไปหาทันที
หมัดของซินปา ชกไปที่ใบหน้าของตู้เฟย
หัวของตู้เฟย ไม่ทนต่อแรงต่อย
ซินปาเคยเป็นมือหนึ่งของห้าวหนานมาก่อน
แม้จะเทียบกับส้าวส้วยไม่ได้ แต่การต่อกรกับนักศึกษาธรรมดา ซินปาก็เหมือนบีบมดตัวเล็กๆให้ตาย
หมัดนี้ เตะตู้เฟยจนไปนอนกองกับพื้น
“นายมันไอ้ลูกหมา ดูสิว่าวันนี้จะจัดการแกยังไง”ซินปาพูดเสียงเย็น
โน้มตัวลงไป ชกเข้าที่ใบหน้าตู้เฟยอีกครั้ง ทุบลงไป
หลี่ฝางคิดอยากจะห้ามในทีแรก เพราะนี่เป็นประตูโรงพยาบาล มีกล้องติดอยู่ทั่ว
ถ้าต่อยตีกันตรงนี้ เหมือนรนหาที่ตาย
แต่ส้าวส้วยกลับดึงหลี่ฝางเอาไว้ ส่ายหัวให้เขา
“ทำไม”หลี่ฝางถามส้าวส้วย
ส้าวส้วยพูด “ให้ซินปาต่อย”
“แล้วถ้าเกิดเรื่องล่ะ ที่นี่มีกล้องเต็มไปหมด ถ้าตู้เฟยแจ้งความขึ้นมา ซินปา……”หลี่ฝางยังไม่ทันพูดจบซินปาก็ตัดบททันที
“กลัวอะไร ที่นี่เป็นหน้าประตูโรงพยาบาล จะมีเรื่องอะไรได้ อีกอย่างถ้ามีเรื่องแล้วยังไง”
ส้าวส้วยหัวเราะอย่างรู้สึกสนุก พูดกับซินปาว่า “ซินปา ลงมือหนักหน่อย”
