บทที่515 มู่เสี่ยวไป๋อยากฆ่าหลินชิงชิง
“ถ้าเขาวางมือไปแบบนี้ ผู้ชายที่อยู่เบื้องหลัง ไม่ปล่อยลูกพี่หลินแน่”
“ในมือของลูกพี่หลิน ถือหลักฐานที่เขาทำผิดเยอะมาก”
ส้าวส้วยพูด：“เกรงว่าลูกพี่หลินจะยากแล้วที่จะเดินออกมา”
“ความหมายของคุณคือ นอกจากจะกำจัดคนนั้นที่อยู่เบื้องหลังของลูกพี่หลิน ไม่อย่างนั้น……”หลี่ฝางมองส้าวส้วย แล้วถาม
ส้าวส้วยพยักหน้า พูด：“ใช่ แต่ผู้ชายคนนั้น ไม่ได้จำกัดง่ายขนาดนั้น อิทธิพลของพวกเขายิ่งใหญ่มากๆ นอกจากในประเทศแล้ว ยังมีอิทธิพลจากต่างประเทศเข้ามาพัวพันด้วย”
“ผู้ชายคนนั้นอยู่ต่างประเทศ มีทีมทหารของตัวเอง อาวุธ แม้แต่ประเทศเจ้าถิ่นนั้นก็หมดหนทางกับพวกเขา”ส้าวส้วยพูด
สีหน้าของหลี่ฝาง ก็ดูแย่ขึ้นมาทันที
ที่มุมนี้ หลี่ฝางรออยู่นานหนึ่งชั่วโมงกว่า จนกระทั่งหลังจากที่ไม่มีคนหนุ่มเข้าไปแล้ว หลี่ฝางจึงยืนขึ้น
ส้าวส้วยตามหลี่ฝางอย่างชิดใกล้ มาที่ในห้องใต้ดินที่หนึ่ง
“ส้าวส้วย คุณไปรอข้างนอกไป”หลี่ฝางมองส้าวส้วยแวบหนึ่ง แล้วพูด
“ถ้าด้านในไม่ใช่จางกงหมิงล่ะ？และเป็นคนอื่นล่ะ？”ส้าวส้วยถามย้อน
หลี่ฝางตะลึงหน่อยๆ ก็ถูก ถึงแม้ตามข่าวที่พูดต่อกันมานี้ของหวางเห้า ด้านในห้องใต้ดินจะมีแค่จางกงหมิงคนเดียว
แต่ข่าวที่ว่าต่อๆกันมานี้ บางครั้งก็ไม่แม่นยำ
ส้าวส้วยกับหลี่ฝาง มาที่ประตูเหล็กของห้องใต้ดินด้วยกัน หลี่ฝางใช้มือตบเบาๆ จากนั้นประตูเหล็กก็เปิดออก
ส้าวส้วยเดินเข้าไปก่อน และตอนนี้เอง ปืนกระบอกหนึ่ง ก็ชี้ไปที่หัวของส้าวส้วย
“อย่าขยับ！”
จางกงหมิงมองส้าวส้วย พูดอย่างเย็นชา
ถึงแม้ในห้องใต้ดินจะมืด แต่หลี่ฝางฟังเสียก็รู้ว่าเขาคือจางกงหมิง
มุมปากส้าวส้วยยิ้มอย่างดูถูก ปล่อยหมัดออกไป หมัดเดียวทำเอาจางกงหมิงล้มลงพื้น ขณะเดียวกัน ปืนในมือของจางกงหมิง ก็ถูกส้าวส้วยแย่งมาไว้ในมือ และหักเป็นชั้นๆ
ในปากของจางกงหมิง ส่งเสียงร้องเจ็บปวดออกมา
หลี่ฝางมองส้าวส้วยแวบหนึ่ง แล้วตำหนิไปว่า：“คุณทำอะไรเนี่ย เขาคือพี่ชายผม！”
“เขาสมควรแล้ว！”
ส้าวส้วยชำเลืองมองจางกงหมิงที่พื้นอย่างอาฆาตแค้น：“เขาค้ายา ควรถูกผมจัดการให้ตายด้วยซ้ำ”
หลี่ฝางประคองจางกงหมิงขึ้นมา จางกงหมิงจุดตะเกียงน้ำมัน จากนั้นก็อธิบายกับส้าวส้วย：“ผมก็ไม่อยากทำ แต่มีบางเรื่อง อยู่เหนือการควบคุมของผม”
คนในยุทธภพ ไม่อาจทำตามใจตัวเองได้
หลี่ฝางโบกมือให้ส้าวส้วย แล้วพูด：“คุณออกไปก่อนไป ผมกับพี่จะคุยกันหน่อย”
หลี่ฝางรู้ว่า ส้าวส้วยอยู่นี่ บางคำ จางกงหมิงไม่สะดวกพูด
จางกงหมิงนั่งบนโซฟาเก่าๆตัวหนึ่ง มองหลี่ฝาง แล้วหัวเราะ：“ผมรู้ว่าคุณจะมาหาถึงที่”
“คุณจงใจเหรอ？”หลี่ฝางถาม
“ใช่ ร้านเล็กๆที่ขายยาพวกนี้ ล้วนแต่เป็นมือใหม่ ในเมื่อไม่ถูกหวางเห้าจับถึงที่ ก็ต้องถูกสะกดรอยตามมาแน่”จางกงหมิงพูด：ว่า“ที่จริงผมไม่แน่ใจว่า ที่มาหาผมจะเป็นคุณ หรือว่าหวางเห้า”
หลี่ฝางจุดบุหรี่ ยื่นให้จางกงหมิง：“ทำไมคุณยังทำงานให้มู่เสี่ยวไป๋？”
“ไม่ได้บอกคุณแล้วเหรอว่า？เพื่อเพื่อนรักผม อู๋เฟย ผมไม่สามารถให้เขาตายเพื่อผมฟรีๆได้”จางกงหมิงยิ้มอย่างขมขื่น แล้วพยักหน้า
“คุณเชื่อว่ามู่เสี่ยวไป๋จะช่วยอู๋เฟย？”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว พูดอย่างสงสัย：“ถ้ามู่เสี่ยวไป๋หลอกใช้คุณอยู่ล่ะ？ถึงเขาช่วยอู๋เฟยไม่ได้ แล้วคุณจะทำยังไงกับเขา？”
“หลายวันก่อนอู๋เฟยถูกฆ่าแล้ว”จางกงหมิงพูด
“อะไรนะ？”หลี่ฝางอ้าปากกว้างด้วยความ
“ตายปลอมๆ มู่เจิ้งถังคิดค้นยาชนิดหนึ่ง สามารถทำให้คนเข้าสู่สภาวะแกล้งตายได้ มู่เสี่ยวไป๋ส่งคนไปวางยานี้ ในข้าวของอู๋เฟย จากนั้นอู๋เฟยก็ตายในคุก，มู่เสี่ยวไป๋ซื้อตัวหมอที่ชันสูตรข้างใน หมอจึงวินิจฉัยว่าอู๋เฟยตายแล้ว จากนั้นศพก็ถูกขนออกมา”
จางกงหมิงหัวเราะ พูดอย่างดีใจ：“ตอนนี้อู๋เฟยกำลังทำศัลยกรรมหน้า”
ใบหน้าของหลี่ฝาง กลับไม่ดีใจเท่าไหร่นัก
หลี่ฝางรู้ดีว่า ถึงอู๋เฟยศัลยกรรมเสร็จ มู่เสี่ยวไป๋ก็จะควบคุมเขา จากนั้นก็หลอกใช้เขามาควบคุมจางกงหมิงอีกที
มู่เสี่ยวไป๋คือคนที่ต่ำช้ามาก
หลี่ฝางดับบุหรี่ลง จากนั้นก็มองจางกงหมิง：“ต่อไปผมยังเรียกคุณว่าพี่ต่อไปได้ไหม？”
“เสี่ยวฝาง นี่คุณหมายความว่าไง？”จางกงหมิงมองหลี่ฝางอย่างไม่เข้าใจ
“จากที่เห็นอยู่ตอนนี้ ชีวิตนี้คุณน่าจะสลัดออกจากมู่เสี่ยวไป๋ไม่ได้ ส่วนระหว่างผมกับมู่เสี่ยวไป๋นั้น รอดได้เพียงคนเดียว”
หลี่ฝางมองจางกงหมิง ถามอย่างจริงจัง：“ถ้ามีวันหนึ่ง ในมือของคุณถือปืนกระบอกหนึ่งไว้ คุณจะยิงผม หรือว่ายิงมู่เสี่ยวไป๋？”
“ยังต้องถามด้วยเหรอ？ผมต้องยิงมู่เสี่ยวไป๋ตายสิ ความสัมพันธ์ของผมกับมู่เสี่ยวไป๋ คือความสัมพันธ์ที่หลอกใช้กันและกัน แต่เราสองคน ผทเห็นคุณเป็นน้องชายมาตลอด”จางกงหมิงจับไหล่ของหลี่ฝาง แล้วพูด
“ถ้าในมือของมู่เสี่ยวไป๋ ถือชีวิตของอู๋เฟยและคนอื่นๆไว้ล่ะ？”
“ถ้าชีวิตของอู๋เฟยและคนอื่นๆ มัดไว้รวมกับมู่เสี่ยวไป๋ คุณจะยิงไปที่ใคร？”หลี่ฝางถามอีกครั้ง
จางกงหมิงสำลักเล็กน้อย พูดว่า：“ผมไม่รู้ ทั้งสองฝ่ายเป็นคนสำคัญทั้งนั้น หรือบางทีผมอาจจะยิงตัวเองตาย”
“ช่างเถอะ ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว”
“ยินดีด้วย เสี่ยวฝาง ถิ่นของเหยสง ตอนนี้เป็นของคุณแล้ว บวกกับก่อนหน้านี้หวางเห้าเอาถิ่นของเสือไป ตอนนี้พื้นที่ทั้งเมืองเอก ถิ่นของคุณนั้นเยอะที่สุดแล้ว”จางกงหมิงฝืนฉีกยิ้มไป
“คุณดึงดูดให้ผมมานี่ เพื่อมายินดีผมเนี่ยนะ？”
หลี่ฝางพูดด้วยใบหน้าราบเรียบ：“คุณรู้นี่ ผมไม่สนใจพวกนี้เท่าไหร่นัก”
“ที่ผมเดินทางนี้ ล้วนแต่ถูกมู่เสี่ยวไป๋บีบให้ทำทั้งที่ไม่ถนัด บีบบังคับมาจนถึงวันนี้”
“ถ้ามู่เสี่ยวไป๋ยอมล่ะก็ ผมสามารถเอาถิ่นทั้งหมดให้เขาได้ แค่เขาเอาคุณคืนมาให้ผมก็พอ”หลี่ฝางมองจางกงหมิง แล้วพูด
ใบหน้าของจางกงหมิง ดูตะลึงอย่างชัดเจน น่าจะเพราะถูกคำพูดนี้ของหลี่ฝางทำให้ประทับใจ
“ผมให้คุณมา เพราะมีเรื่องอื่น”
“คุณก็รู้ ตอนนี้ผมขายสิ่งนั้นอยู่ ที่จริงผมไม่ได้ช่วยมู่เสี่ยวไป๋ขาย แต่ช่วยลูกพี่หลินอาของผมขาย แต่เรื่องนี้มู่เสี่ยวไป๋รู้ เงินที่ผมหาได้ ส่วนมากก็แบ่งให้มู่เสี่ยวไป๋”
จางกงหมิงหัวเราะอย่างขมขื่น：“เมื่อกี๊ส้าวส้วยพูดไม่ผิด ทำธุรกิจแบบนี้ สมควรถูกฆ่าตาย”
“ผมก็รู้ว่าตอนนี้ผมทำล้วนแต่เป็นเรื่องที่ไร้มโนธรรม แต่ผมไม่มีทางเลือกอื่น ผมในตอนนี้ พูดตรงๆนะ ไม่มีอิสระเลยสักนิด ได้แต่ถูกมู่เสี่ยวไป๋กับอาผมจูงจมูก”
“ถ้าผมไม่ทำ ผมก็ไม่มีค่าให้หลอกใช้ มู่เสี่ยวไป๋เลี้ยงผมมาตั้งนาน เสียเลือดเนื้อไปที่ตัวผมตั้งมากมาย ถ้าผมทำงานไม่เรียบร้อย เขาจะต้องไม่ปล่อยผมไปง่ายๆแน่”
“แล้วก็เพื่อนรักผมด้วย”
จางกงหมิงพูดอย่างทำอะไรไม่ได้
“แล้วไง？”หลี่ฝางถามต่อ
“ผมหวังว่าพวกเราจะร่วมมือกำจัดมู่เสี่ยวไป๋ได้”จางกงหมิงพูด
“เพื่อนรักคุณทำไง？เพื่อนรักทั้งหมดของคุณ ต่างทำงานให้และอยู่ในเงื้อมมือของมู่เสี่ยวไป๋ กำจัดมู่เสี่ยวไป๋น่ะง่ายมาก แต่ความเป็นความตายของพวกเขา คุณไม่สนแล้วเหรอ？”
“ยังมีอู๋เฟยอีก”หลี่ฝางพูด：“ถึงอู๋เฟยศัลยกรรมสำเร็จ จากตัวตนของมู่เสี่ยวไป๋แล้ว เขาก็ไม่มีทางเอาอู๋เฟยมาไว้ข้างกายคุณแน่”
จางกงหมิงพูด：“ใช่ ล้วนแต่เป็นปัญหาที่ต้องสะสาง”
“ยังมีอีกเรื่อง หลี่ฝาง มู่เสี่ยวไป๋ไปเจออะไรมาหรือเปล่า？ครั้งนี้ ท่าทีมู่เสี่ยวไป๋ที่มีต่อชิงชิง ไม่ค่อยเหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว เมื่อก่อน มู่เสี่ยวไป๋จะทำอะไร ก็ไม่ทำร้ายชิงชิงแน่”
“แต่ผมรู้สึกว่าช่วงนี้ เหมือนมู่เสี่ยวไป๋จะกลายเป็นคนไร้จิตใจไปแล้ว”
“โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับชิงชิง มู่เสี่ยวไป๋ให้ผมติดต่อชิงชิงมาตลอด ก่อนหน้านี้ มู่เสี่ยวไป๋อยากหาชิงชิงเจอ อยากขับเธอกลับมา เอามาเป็นภรรยาของตัวเอง แต่ตอนนี้ ตอนที่มู่เสี่ยวไป๋พูดถึงชิงชิง ในสายตาเต็มไปด้วยความพร้อมฆ่าฟัน”
“เหมือนว่ามู่เสี่ยวไป๋จะยอมแพ้ต่อชิงชิงแล้ว”
หลี่ฝางพยักหน้า พูด：“เรื่องนี้ต้องโทษผม วันนั้นผมทำเรื่องโง่เขลาเรื่องหนึ่ง ไปจูบพี่ชิงชิงทั้งที่ไม่เต็มใจ ต่อหน้ากล้องของมู่เสี่ยวไป๋”
“และยังทำที่เตียงในโรงแรมด้วย”หลี่ฝางก้มหน้าลงพูด
“ไม่น่าล่ะ……”
จางกงหมิงถอนหายใจ：“ไม่น่าล่ะมู่เสี่ยวไป๋ถึงได้ยอมแพ้ชิงชิงในทันที”
“ใช่สิ สองวันนี้ มู่เสี่ยวไป๋กับซือถูเฟย และมู่หรงฉางเฟิงเจอกันแล้ว เหมือนว่าพวกกำลังปรึกษาว่าจะจัดการคุณอย่างไร”จางกงหมิงเหมือนคิดอะไรได้ จู่ๆก็พูด
