หลี่ฝางถามคำนี้จบ สีหน้าของฉางเหมา ก็หม่นลงทันที
ฉางเหมาก็พูดไปตรงๆว่า：“คุณชายหลี่ อยากจะพูดอะไรพูดตรงๆดีกว่า ทำไมต้องอ้อมค้อมล่ะ？”
“ผมแค่คิดว่ามันบังเอิญเกินไป พวกเขาไม่นอนกันเหรอ？”หลี่ฝางเลิกคิ้วขึ้นถาม
“ฤดูร้อนอากาศร้อน ยุงที่บ้านนอกก็มากขึ้น เพื่อนรักสองคนของผมนอนไม่หลับพอดี คำอธิบายนี้ พูดโน้มน้าวคุณได้ไหม？ช่างเถอะ นี่คือเรื่องจริง คุณจะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่”
ฉางเหมาพูดอย่างไม่แคร์ เขาทำเอาหลี่ฝางตะลึงงันโดยสมบูรณ์
ถึงแม้หลี่ฝางจะยังหนุ่ม ประสบการณ์ทางสังคมยังน้อย แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ไปซะหมด
หลี่ฝางเข้าใจทนที ทุกอย่างในวันนี้ คือกับดักอย่างหนึ่ง ส่วนตัวเอง ก็คือคนที่พวกเขาวางกับดักไว้
หลี่ฝางสูบบุหรี่หมด หลินชิงชิงก็ออกมาจากในรถ
ดวงตาทั้งคู่ของหลินชิงชิงมีน้ำตา ไหลรินออกมาไม่หยุด และก็ไม่รู้ว่าลูกพี่หลินไปพูดอะไรกับลูกสาวของตัวเอง คิดแล้วน่าจะไม่ใช่เรื่องครอบครัวธรรมดาๆ บอกลาก่อนตาย ไม่อย่างนั้น ทำไมต้องจงใจเลี่ยงตัวเองล่ะ？
ตอนที่ฉางเหมาขึ้นรถไป หลี่ฝางเอื้อมไปที่ข้างหูเขา แล้วพูดเบาๆ：“ถึงแม้ความจริงผมจะยังไม่เข้าใจ แต่ผมอยากบอกพวกคุณหน่อย อย่าเห็นว่าผมเป็นคนที่หลอกง่ายๆ ถึงผมจะโง่หน่อย แต่เบื้องหลังผม แต่ละคนล้วนแต่เป็นคนโหดๆทั้งนั้น”
“ครั้งนี้ช่างมันไป แต่ถ้าครั้งหน้า ป๋ายหม่าถูกใครฆ่าตาย ผมก็จะให้คนนั้นไปเยี่ยมพวกคุณ”
ถึงหลี่ฝางจะพูดเบาสุดๆ ลูกพี่หลินก็ได้ยิน เขาหัวเราะให้หลี่ฝาง พูดว่า：“เสี่ยวฝาง นี่คุณเป็นอะไรไป？ทำไมพูดอะไรไม่เข้าใจ ผมกับฉางเหมา ทำไมไม่เข้าใจเลยล่ะ？”
“แล้วก็นะ คืนนี้พวกเราจะไปแล้ว”ลูกพี่หลินพูด
หลี่ฝางเบะปากใส่ ไม่พูดอะไร โบกมือให้ ถือว่าเป็นการส่ง
รถออกไปได้ไม่ไกล สีหน้าของลูกพี่หลิน ก็หม่นลงทันที：“เขาสงสัยพวกเราแล้วเหรอ？”
“อือ จะต้องมีคนเตือนเขาแน่”ฉางเหมาตอบเบาๆ
“เห้อ เล่นไปฟรีๆซะแล้วละครที่ขมขื่นเรื่องนี้ แต่ก็ถือว่าคุ้ม ยังไงป๋ายหม่าก็ตายแล้ว”ทันใดนั้นมุมปากของลูกพี่หลินก็ยิ้ม：“แล้วยังตายในมือคนของหลอซ่าด้วย ตอนนี้ ทางองค์กร น่าจะเริ่มทำอะไรกับหลอซ่าแล้วสินะ？”
“ใช้สองเท้า แลกกับอิสระและอนาคตของผม ไม่ขาดทุน”ลูกพี่หลินพูด
ฉางเหมาเบะปาก พูดว่า：“ลูกพี่ คุณว่าคุณชายหลี่จะกลายเป็นศัตรูของพวกเราไหม？”
“จะเป็นหรือไม่ อยู่ที่ตัวลูกสาวของผมแล้ว”
ลูกพี่หลินหัวเราะหึหึ พูดว่า：“ถ้าคุณชายหลี่กับคุณหนูคู่กันแล้วจริงๆ ผมไม่เชื่อว่าหลอซ่าจะลงมือกับพวกเรา”
“ก็ใช่ ถึงตอนนั้นพวกคุณก็จะเกี่ยวดองกันแล้ว ครอบครัวเดียวกัน จะมีใครกล้าลงมือกับคนในครอบครัว”ฉางเหมาพูดพร้อมหัวเราะเหอะเหอะ
ทั้งสองคิดวางแผนอย่างดี
กลับไปที่คฤหาสน์ด้วยกัน จู่ๆโจวหยางก็รีบเข้ามาต้อนรับ รีบถาม：“เสี่ยวฝาง เกิดอะไรขึ้นกันแน่？เมื่อกี๊พวกพิธีกรมาหาทีละคนๆ บอกว่าจะกลับบ้านสองวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ชื่อหงหง เมื่อกี๊ริมฝีปากก็กัดจนแตก ร้องไห้ไปพูดว่าอยากยกเลิกสัญญากับพวกเรา นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？อยู่ดีๆอยู่แล้ว ทำไมคุณมา……”
“ดูคุณพูดสิ อย่างกับผมเป็นตัวซวย”หลี่ฝางเหลือบมองโจวหยาง
โจวหยางรีบโบกมืออธิบาย：“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
“ผมรู้ พวกเราเข้าไปค่อยว่ากัน”
หลี่ฝางเดินเข้าไปในคฤหาสน์ มองเห็นสาวสวยยืนเรียงรายเป็นแถวในห้องโถง พวกเธอยืนอยู่ตรงนั้น กำลังรอหลี่ฝางกลับมา แก้ปัญหาให้พวกเธอ
พิธีกรคนสวยที่ชื่อหงหง เก็บกระเป๋าเรียบร้อยดีแล้ว เธอเข็นกระเป๋าเดินทาง พูดว่า：“คุณชายหลี่ คุณสามารถ ……”
“ไม่ได้”ไม่ทันรอให้หงหงพูดจบ หลี่ฝางก็ส่ายหน้าปฏิเสธ：“เรามีสัญญากันแล้ว ถ้าคุณไป ผมจะใช้กฎหมายฟ้องคุณตามสัญญา”
“อย่ามาหงายไพ่เรื่องความรู้สึกกับผม อย่ามาใช้ความสนิทใกล้ชิดกับผม พวกเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ผมกับคุณ คือความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายและลูกน้อง”
“แต่ผมรับประกันกับคุณได้เลย คนเมื่อกี๊ที่ชื่อหวางต้อง ผมจะไปหาเขา เขาข่มขู่พวกคุณ ผมก็จะยกเลิกสัญญาให้พวกคุณ ในเมื่อพวกคุณทำงานให้ผม ผมก็จะไม่ให้พวกคุณใช้ชีวิตด้วยความกังวล”หลี่ฝางพูดเสียงดัง เขาไม่ใช่แค่ให้หงหงฟัง แต่ยังพูดให้ทุกคนฟังด้วย
“โจวหยาง ติดต่อหวางเหยาหน่อย ถ้าเธอเปลี่ยนสังกัดจริงๆ ฟ้องเธอทันที”หลี่ฝางพูดด้วยใบหนาเย็นชา
หลี่ฝางแสดงออกอย่างไร้ความรู้สึกสุดๆ เต็มไปด้วยใบหน้าของนักลงทุน
หมดหนทางแล้ว หลี่ฝางก็ไม่กล้าที่จะเปิดประตูปล่อยคนไปง่ายๆ หวางเหยาไปแล้ว ถ้าหงหงไปอีก งั้นก็จะเป็นไปตามความต้องการของหวางต้อง
ต่อไป ก็จะมีคนไปอีกมากขึ้น
พิธีกรสาวในคฤหาสน์ ต่างเป็นคนที่แพลตฟอร์มสนับสนุน ใช้เงินจำนวนมากในการส่งเสริมการโฆษณา แล้วถูกแย่งไปแบบนี้ หลี่ฝางจะเสียหายอย่างหนัก
“แน่นอนว่า ถ้าเธอไม่ได้ย้ายสังกัด ค่ารักษาขอพ่อเธอ พวกเราสามารถทำการเบิกเงินให้เธอได้”หลี่ฝางพูดอย่างใจกว้าง
หงหงกัดปาก ลังเลที่จะพูด：“คุณชายหลี่ ฉันไม่มีทางที่จะทำงานที่นี่ได้อีกแล้ว”
หงหงมาตรงหน้าของหลี่ฝาง พูดเบาๆ：“พวกเขาขู่ฉัน……”
“ขู่อะไรคุณ？”หลี่ฝางถามตาม
เสียงของหงหงเบามาก หลี่ฝางมองออก จึงพาหงหงมาที่ลานเล็กๆในคฤหาสน์：“บอกผมมา คุณได้รับการข่มขู่อะไรกันแน่？ทำไมจะต้องไปให้ได้”
หงหงขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดว่า：“คุณชายหลี่ ที่จริงฉันมีแฟนแล้ว ถึงแม้เขาจะจนหน่อย แต่ดีต่อฉันมาก ฉันรักเขามาก เขาก็รักฉันมากค่ะ”
“พูดเนื้อๆหน่อย เรื่องวันนี้ผมเยอะมาก ไม่อยากฟังคุณเล่าเรื่องความรัก”หลี่ฝางพูด
“แต่เมื่อคืนแฟนฉันส่งข้อความมา บอกว่าเขาถูกทำร้าย แล้วยังถามฉันว่าอยู่ไหน？พวกที่ทำเขา ก็มาหาฉัน”
หงหงพูดว่า：“ถ้าฉันไม่ไปจากที่นี่ แฟนฉันจะยังเผชิญหน้ากับภัยคุกคามชีวิตต่อไป เมื่อคืนน่าจะแค่ทุบตี แต่ครั้งต่อไป พวกเขาก็น่าจะไม่ธรรมดาอย่างนั้นแล้ว บางทีอาจจะใช้มีดหรืออะไรก็ได้”
“แฟนฉันบอกว่า แก๊งคนพวกนั้นโหดเหี้ยมในสังคมมาก”
“แฟนฉันเรียนที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ ตอนนั้นเขาเป็นถึงนักเรียนสิบอันดับของทั้งเมืองเรา อนาคตของเขานั้นไกล ฉันไม่อยากทำร้ายเขา”หงหงเม้มปาก พูดว่า：“ถึงความเป็นจริงของสังคมนี้ หลายๆคนจะเห็นเงินสำคัญกว่าความรัก แต่ฉัน……”
“เหอะเหอะ เชื่อในความรัก เป็นเรื่องดี”
หลี่ฝางมองหงหง แล้วพูด：“ถ้าคุณกลัวจริงๆ ลาชั่วคราวก่อนได้ ไปอยู่กับแฟนคุณ แต่ ผมไม่ให้คุณไปบริษัทของพวกเรา”
“คุณคือคนที่พวกเราจ่ายเงินเพื่อสนับสนุนไป ไม่ง่ายเลยที่คุณจะมีชื่อเสียง จากนั้นคุณก็จะไปบริษัทอื่น เพื่อสร้างมูลค่าให้บริษัทพวกเขา คุณว่ามันจะเป็นไปได้เหรอ？”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“ผมคือนักธุรกิจ ทำเรื่องจะไม่พิจารณาถึงเรืององส่วนตัว อนุญาตให้คุณลาได้ ก็เป็นการยอมที่ผมทำได้มากที่สุดแล้ว”
สีหน้าของหงหง ยังคงหดหู่
“ทำไม แบบนี้ก็ไม่ได้？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว
หงหงบีบปกเสื้อของตัวเอง สีหน้าค่อยๆหม่นหมองลง：“คุณชายหลี่ ถ้าฉันไม่ไป”
“เห้อ ฉันบอกคุณแล้วใช่ไหม ในมือของพวกเขา มีจุดอ่อนของฉันอยู่ ……หลายวันนี้ที่ฉันถ่ายทอดสดเจอคนรวยใช้เงินฟุ่มเฟือยคนหนึ่ง เขาดูแลฉันดีมาก แทบจะรูดของขวัญให้ตอนที่ฉันpkกับพิธีกรคนอื่นทุกครั้ง เขามักจะช่วยให้ฉันชนะ พวกเราเพิ่มเป็นเพื่อนเป็นการส่วนตัว เพื่อที่จะติดต่อกันต่อไปได้ดียิ่งขึ้น พวกเราคุยกันส่วนตัวอย่างคลุมเครือ กระทั่งว่า ฉันยังเรียกเขาว่าสามีอะไรด้วย”
พูดไป สีหน้าของหงหงก็แดง：“เขาบอกว่าเขาชอบพวกคำพูดเรื่องรักๆ ดังนั้นดึกๆพวกเรามักจะคุยเรื่องพวกนั้น ระหว่างนั้นเขายังโอนเงินมาให้ฉันอีก แล้วให้ฉันส่งรูปถ่ายไปสองสามใบ แล้วก็ส่งพวกเสียงไปให้”
“ที่คิดไม่ถึงก็คือ ผู้ชายที่พูดถึงนั้น ที่แท้ก็เป็นหวางต้อง ถ้าฉันไม่ไปถ่ายทอดสดที่แพลตฟอร์มเขา เขาก็จะเอาของพวกนี้ส่งให้แฟนฉันดู แฟนฉันคนนี้ใจแคบมาก ถ้าเขาเห็นของพวกนี้ จะต้องขอฉันเลิกแน่นอน”
“คุณชายหลี่ ฉันเลิกกับแฟนฉันไม่ได้จริงๆ”หงหงมองหลี่ฝางอย่างขอร้อง พูดว่า：“คุณปล่อยฉันสักครั้งไม่ได้เหรอ อย่างมากต่อไปเงินที่ฉันหาได้จากแพลตฟอร์มพวกเขา ก็จะโอนเข้าบัตรของคุณทั้งหมด”
หลี่ฝางถามย้อน：“คุณคิดว่าผมไม่มีเงินนั่นเหรอ？หวางเหยาไปแล้ว ถ้าคุณไปอีก งั้นหัวใจของคน ก็จะแตกสลายเช่นกัน”
หลี่ฝางพูดด้วยเสียงหม่น：“ผมปล่อยคุณไปไม่ได้ แต่ช่วยคุณแก้ไขปัญหาได้”
เงยหน้าขึ้น หลี่ฝางก็มองเห็นคนหนึ่ง：“แล้วนี่ คนที่จะแก้ปัญหาให้คุณ ก็มาแล้ว”
