หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองอู๋เฟย ใบหน้ามีความหม่นหมอง
“เรื่องอะไรล่ะ？”หลี่ฝางถามไปว่า：“ผมมาก่อน กุญแจผมก็เป็นคนถือมา เรื่องอะไรคุณต้องเอาแม่แบบไปด้วย？”
“เพราะว่าคุณเอาพวกมาเยอะเหรอ？”หลี่ฝางหัวเราะ รอยยิ้มมีความดูถูกหน่อยๆ
ถึงแม้อู๋เฟยจะพาคนมาเยอะขนาดนั้น แต่หลี่ฝางไม่กังวลเลยสักนิด ยังไงตัวเองก็มีส้าวส้วยอยู่ข้างกาย
ที่จริงถ้าเป็นจางกงหมิงพูดคำนี้ หลี่ฝางอาจจะตอบตกลง แต่อู๋เฟย ซึ่งก็คือชายตุ้มหู ตอนนั้นที่อยู่ตงไห่ หลี่ฝางกับเขา เคยกินข้าวกันไม่กี่ครั้ง พูดกันไม่เท่าไหร่ มิตรภาพไม่ได้ลึกซึ้ง ดังนั้นไม่จำเป็นเลยที่จะไว้หน้าเขา
หลังจากอู๋เฟยได้ยินหลี่ฝางไม่เห็นด้วย ก็ขมวดคิ้ว พูดว่า：“แม่แบบนี้สำคัญต่อผมมาก”
“สำคัญต่อมู่เสี่ยวไป๋มากล่ะสิ？”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะอย่างเย็นชา
อู๋เฟยถอนหายใจ พูดว่า：“หลี่ฝาง ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง แม่แบบนี้ วันนี้คุณเอาไปไม่ได้”
“คุณกับผมต่างรู้มูลค่าของแม่แบบ ถ้าผมเอาให้คุณไป มู่เสี่ยวไป๋จะปล่อยผมไหม？จะปล่อยเพื่อนๆที่อยู่ข้างหลังผมนี้ไหม？ไม่ปล่อยแน่”
อู๋เฟยส่ายหน้า：“ผมไม่อยากทำร้ายคุณ คุณไปเถอะ แม่แบบเอาไว้ให้ผม”
“เหอะเหอะ”หลี่ฝางหัวเราะดูถูกอีกครั้ง
“นี่ถือว่าผมอดทนกับคุณมากแล้ว ถ้าไม่เห็นแก่หน้าของพี่หมิง กลัวว่า คุณก็จะไปไม่ได้”หน้าอู๋เฟยค่อยๆหม่นลง
หน้าของอู๋เฟย ชักสีหน้าหน่อยๆ
แต่เพราะว่าเมื่อก่อนเห็นบ่อยที่ตงไห่ บวกกับเสียงที่ไม่เปลี่ยน ดังนั้นหลี่ฝางก็จำเขาได้ทันที
สำหรับคนนี้ ความประทับใจที่มากที่สุดของหลี่ฝาง ก็คือน้ำใจต่อสหาย
เพื่อจางกงหมิงแล้ว ก็เอาชีวิตของตัวเองไปเอี่ยวด้วยอย่างไม่ลังเล
“ผมว่านะพี่เฟย จะไร้สาระกับไอ้เด็กนี่อีกทำไม จัดการเขาให้ตายไปเลยสิ ยังไงที่นี่ก็ห่างไกลความเจริญ ทำเขาตายก็ไม่มีปัญหาใหญ่หรอก ถ้าผมเดาไม่ผิดล่ะก็ เขาคือคุณชายแห่งตระกูลหลี่ ศัตรูของเจ้านายเราใช่ไหม？”
ด้านหลังของอู๋เฟย มีชายหน้าลิงคนหนึ่งซ่อนอยู่
ชายหน้าลิงค่อยๆเดินเข้ามาข้างหน้า มาตรงหน้าของอู๋เฟย แล้วพูด：“ผมว่า ถ้าจัดการเด็กนี่ได้ ทางเจ้านาย ต้องตบรางวัลใหญ่ให้พวกเราแน่”
ได้ยินคำนี้ สีหน้าของอู๋เฟย ก็หม่นลงทันที
เรื่องที่อู๋เฟยกังวลที่สุด ในที่สุดก็ปรากฏแล้ว
ตัวตนของหลี่ฝางพิเศษมาก เขาเป็นถึงคนที่มู่เสี่ยวไป๋ปวดหัวมากที่สุด
ถ้าฆ่าหลี่ฝางตาย มาตรงหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ได้ นั่นเป็นถึงผลงานชั้นเยี่ยมเชียว
กระทั่งว่า ฆ่าหลี่ฝางตาย ทำให้มู่เสี่ยวไป๋มีความสุขยิ่งกว่าเอาแม่แบบนี้มาได้อีก
ถึงแม้อู๋เฟยจะเป็นลูกพี่ของคนกลุ่มนี้ แต่ในคนกลุ่มนี้ นอกจากไม่กี่คนจะเป็นคนสนิทของอู๋เฟยแล้ว ส่วนมากก็เป็นคนของมู่เสี่ยวไป๋
การอยู่ของพวกเขา นอกจากจะช่วยอู๋เฟยสำเร็จภารกิจบางอย่างแล้ว มากไปกว่านั้น ก็คือตรวจตราดูอู๋เฟย
“ใช่ใช่ เมื่อก่อนผมได้ยินเจ้านายพูดอยู่หลายครั้งว่า อยากฆ่าไอ้เด็กที่ชื่อหลี่ฝางนั่น ในเมื่อเจอพวกเราแล้ว พี่เฟย พวกเราจะปล่อยเขาไปแบบนี้ได้ไง？พี่ว่าไหม？”
“เรื่องนี้ ถ้าให้เจ้านายรู้ล่ะก็ เจ้านายต้องตำหนิพี่แน่”
คนที่มากขึ้นเรื่อยๆ ก็ค่อยๆ ยืนออกมา จ้องที่หลี่ฝาง สายตาเผยให้เห็นความพร้อมฆ่า
“พี่เฟย ผมรู้ว่าพี่กับคุณชายแห่งตระกูลหลี่มาจากตงไห่เหมือนกัน เมื่อก่อนก็รู้จักกันทั้งนั้น ความสัมพันธ์ก็ดีอย่างมาก แต่พี่อย่าลืมล่ะ พวกนั้นก็ผ่านไปหมดแล้ว ตอนนี้พี่ทำงานให้คุณชายมู่ พี่ต้องรู้ว่าใครคือเจ้านายของพี่ แล้วเข้าใจว่าตัวเองต้องทำอะไร ไม่อย่างนั้น……”
ชายหน้าลิงหัวเราะอย่างร้ายกาจ เขาพูดไปได้ครึ่งหนึ่ง แต่การข่มขู่ในนั้น ชัดเจนอยู่แล้วโดยไม่ต้องพูด
สีหน้าของอู๋เฟย ลำบากใจหน่อยๆ ชัดเจนว่าเขาไม่อยากฆ่าหลี่ฝาง
อู๋เฟยรู้ความสัมพันธ์ของหลี่ฝางกับจางกงหมิง และก็รู้ว่าจางกงหมิงติดตามมู่เสี่ยวไป๋ หมดหนทางจริงๆ
“ในเมื่อพวกคุณรู้ตัวตนของเจ้าเด็กนี่ งั้นผมว่าพวกคุณก็รู้ดีนะว่า ฆ่าเขา จะต้องชดเชยด้วยอะไร พ่อของเขาคือหลอซ่า”
พ่อของเขาคือหลอซ่า！
ประโยคของอู๋เฟย ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ มีใบหน้าหวาดกลัว
พูดถึงชื่อของหลอซ่า พวกนักเลงที่เมืองเอก ไม่มีใครสักคนที่ไม่กลัว
ยังไงนี่ก็เป็นบุคคลที่ใครได้ยินแล้วก็รู้สึกกลัวเมื่อสามปีก่อน
แต่ปล่อยหลี่ฝางไปแบบนี้ พวกเราก็ไม่ค่อยยินดีเท่าไหร่นัก
ชายหน้าลิงขมวดคิ้ว มองอู๋เฟยแล้วพูด：“คุณอย่าเอาหลอซ่าขู่พวกเรา หลอซ่าตายไปนานแล้ว เกี่ยวกับที่พูดกันว่าพ่อเขาคือหลอซ่า ก็แค่ข่าวลือเท่านั้น”
“ทุกคนอย่ากลัว”
ชายหน้าลิงพูดไป ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหามู่เสี่ยวไป๋
หลังจากโทรติด มู่เสี่ยวไป๋ก็ถาม：“มีธุระเหรอ？”
คนธรรมดาๆอย่างนี้ เดิมทีก็ไม่มีทางที่จะมีเบอร์ของมู่เสี่ยวไป๋
แต่ การอยู่ของเขา คือตรวจตราดูอู๋เฟย ป้องกันอู๋เฟยหักหลังและหนี ดังนั้นตอนนั้นมู่เสี่ยวไป๋จึงไปหาชายหน้าลิงคนนี้ บอกว่าถ้าอู๋เฟยมีอะไรผิดปกติ โทรหาเขาได้ บอกกับเขา
พูดง่ายๆคือ การอยู่ของชายหน้าลิงนี้ ก็คือสายลับที่มู่เสี่ยวไป๋เอาไปไว้อยู่ข้างกายอู๋เฟย
ชายหน้าลิงพูดกับมู่เสี่ยวไป๋：“เจ้านาย พวกเราเจอหลี่ฝางศัตรูของคุณแล้ว”
“เห็นแล้วไง？คุณถูกเขาจับเหรอ？”มู่เสี่ยวไป๋ถามอย่างเซ็งๆ
มู่เสี่ยวไป๋ในตอนนี้ ไม่สนใจเรื่องของอู๋เฟย และก็ไม่สนใจข่าวของหลี่ฝาง ความคิดที่เขามี อยู่ที่เขาหมาป่าโกดัง แล้วก็ที่แม่แบบสองแผ่น
“เป็นเราต่างหากที่จับเขา”
ชายหน้าลิงหัวเราะ แล้วพูด：“ตอนนี้เราล้อมรอบเขาแล้วครับ”
“อ้อ？มีเรื่องแบบนี้ด้วย？”เสียงของมู่เสี่ยวไป๋ที่ปลายสายก็ดีใจขึ้นมาทันที
“เจ้านาย พวกเราเตรียมจะจัดการศัตรูนี้ของคุณ แต่อู๋เฟยไม่ค่อยเห็นด้วย แล้วยังบอกว่าพ่อของเจ้าเด็กนี่คือหลอซ่า ตอนนี้เพื่อนๆกลัวกันหมดแล้ว คุณว่าให้ทิปหน่อยได้ไหม？”ชายหน้าลิงกลืนน้ำลาย ถามอย่างระมัดระวัง
เขากำลังคุยเรื่องราคากับมู่เสี่ยวไป๋ และลูกน้องคนหนึ่ง คุยเรื่องราคากับเจ้านาย เป็นการกระทำที่เสี่ยงตายมากอย่างหนึ่ง
แต่มู่เสี่ยวไป๋ไม่มีความไม่พอใจสักนิด กลับหัวเราะเหอะเหอะ：“เขาคือลูกชายของหลอซ่าจริงๆ ถ้าพวกคุณกลัว ก็ช่างเถอะ”
“แต่ว่า ใครฆ่าหลี่ฝาง จะได้ค่าทิปห้าร้อยล้าน”
“เงินนี่ผมไม่ได้ให้ เป็นตระกูลจูเก่อที่ให้ ในพวกคุณถ้าใครฆ่าหลี่ฝางได้ จำไว้ว่าหาหลักฐานที่เห็นได้ เช่นถ่ายวิดีโอ หรือว่าเอาหัวเขามาให้ผม ผมจะช่วยพวกคุณไปรับเงินจากตระกูลจูเก่อ”
มู่เสี่ยวไป๋หัวเราะเบาๆ
ถึงแม้มู่เสี่ยวไป๋กับหลี่ฝางเป็นศัตรู แต่ถ้าให้มู่เสี่ยวไป๋ฆ่าหลี่ฝาง มู่เสี่ยวไป๋ไม่กล้าแน่
เพราะว่ามู่เสี่ยวไป๋รู้ดี ถ้าหลี่ฝางฆ่า หลอซ่าจะต้องโมโห คนที่แม้แต่สี่ตระกูลใหญ่จัดการยังต้องระวังตัว ตัวเองจะเอาความกล้าจากไหน？
ตระกูลสวี ตระกูลหยู ตัวอย่างที่อยู่ตรงหน้าของตัวเอง เพราะว่าไปขัดใจตระกูลหลี่ ต่างเจอกับความโชคร้าย
อีกทั้งดูเหมือนว่าตระกูลหลี่ก็ไม่ต้องลงแรงเยอะ
ความแข็งแกร่งแบบนี้ ทำให้มู่เสี่ยวไป๋รู้สึกหวาดกลัวลึกๆ
ดังนั้นมู่เสี่ยวไป๋จึงถ่ายทอดความเกลียดชังไป พูดว่า：“บอกเพื่อนๆว่า ตระกูลจูเก่อให้เงินรางวัลห้าร้อยล้าน ถ้าเอาหัวของหลี่มาได้”
“โอเค โอเค”
ตอนนี้ ริมฝีปากของชายหน้าลิง ก็สั่นขึ้นมา
ห้าร้อยล้านเลยนะ！
ชีวิตของชายหน้าลิงนี้อย่าว่าแต่เคยเห็นห้าร้อยล้านเลย แค่ได้ยิน ก็ยังไม่เคยสักครั้ง
ทันใดนั้น ชายหน้าลิงก็มองสายตาของหลี่ฝาง เหมือนว่ามองต้นเงินต้นทองต้นใหญ่ตันหนึ่ง
“ถ้าไม่มีเรื่องอื่น ก็วางแล้วนะ ผมยุ่งมาก”มู่เสี่ยวไป๋พูดอย่างทนไม่ไหว：“แต่ว่า ผมจะรอข่าวดีจากคุณ”
ห้าร้อยล้านนี้ อย่าว่าแต่ชายหน้าลิงตื่นเต้นเลย แม้แต่มู่เสี่ยวไป๋ ก็ตื่นเต้นสุดๆ
ถ้าหลี่ฝางถูกชายหน้าลิงฆ่าตายจริง งั้นห้าร้อยล้านของตระกูลจูเก่อ ส่วนมากก็จะโดนมู่เสี่ยวไป๋หักไป
“ใช่สิ เจ้านาย ยังมีข่าวดีอีกเรื่องจะบอกคุณแม่แบบนี้ ผมได้มาอันหนึ่งแล้ว”ชายหน้าลิงพูด
“อะไรนะ？”
โทนเสียงของมู่เสี่ยวไป๋ ก็สูงขึ้นทันที เขาถามอย่างตื่นเต้น：“จริงหรือเปล่า？คุณนี่ คิดจะบอกให้ผมดีใจตายใช่ไหม？”
“จริงครับ คุณชายหลี่ พวกเราแย่งมาจาก มือของหม่าจ่ายเพื่อนรักของจูเฟิ่งปิน ไม่ใช่ของปลอมแน่”
