เมื่อออกมาจากบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป สายของลุงเฉียน ก็ต่อติดแล้ว
“เสี่ยวฝาง เจอปัญหาอะไรเหรอ?” เมื่อสายติด ลุงเฉียนก็ถามขึ้น
“ลุงเฉียน ลุงพูดแบบนี้ ถ้าผมไม่มีปัญหา ผมจะโทรมาทักทายไม่ได้เลยเหรอ?” หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ
“พอเถอะ ไอ้เด็กนี่ มีอะไรรีบพูดมา อย่าลีลา คนอย่างลุง ไม่ชอบฟังเรื่องไร้สาระ” ลุงเฉียนพูดพลางขำ
หลี่ฝางตรงเข้าประเด็น： “ลุงเฉียน ลุงรู้เรื่อง การมีอยู่ของชั้นใต้ดินของสโมสรเจียงหนานมั้ย?”
“ทำไมจู่ๆ มาถามถึงเรื่องนี้?”
น้ำเสียงของลุงเฉียน เข้มขึ้นอย่างมาก： “ที่นั่น มีมาหลายปีแล้ว”
“ลุงเฉียนรู้แล้ว งั้นก็พูดง่ายหน่อย” หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูด： “มีผู้หญิงคนนึง ถูกส่งตัวเข้าไปด้านใน ผมอยากจะไปช่วยออกมา”
ฝั่งลุงเฉียนก็เงียบไปสักพัก ถึงถามขึ้น： “จะต้องช่วยให้ได้ใช้มั้ย? เสี่ยวฝาง”
ประโยคเดียว ก็แสดงให้เห็นถึงความยากลำบากในการช่วย
ต่อมา หลี่ฝางก็เกือบจะยอมแพ้
แต่พอคิด ฉินหยีหรันนอกจากจะเป็นลูกสาวคนรองของฉินซ่างเสียน ก็ยังเป็นพี่สาวของฉินวี่เฟยนะ
ฉินซ่างเสียนจะไม่สนใจได้ แต่ฉินวี่เฟย ไม่ได้นะ
หลี่ฝางพูด： “ผู้หญิงคนนั้นสำคัญสำหรับผมมาก ลุงเฉียน เปอร์เซ็นต์ที่จะช่วยได้สำเร็จ มากขนาดไหน? มันจะสร้างผลกระทบอะไร ให้กับตระกูลหลี่ของพวกเรามั้ย”
“เหอะๆ พูดแบบนี้แล้วกัน เมื่อสามปีก่อนที่พวกเราถูกไล่ฆ่า นอกจากสี่ตระกูลใหญ่นั่น เจ้าพวกนั้น ก็อยู่มีส่วนเกี่ยวอยู่เบื้องหลังไม่น้อย” ลุงเฉียนพูดเสียงเย็นชา
หลี่ฝางรู้ว่า เจ้าพวกนั้นที่ลุงเฉียนพูดถึง ต้องเป็นลูกค้าที่ชั้นใต้ดินสโมสรเจียงหนานแน่ๆ
เสียงของหลี่ฝางเข้มลงทันทีเย่อหยิ่ง “ลุงเฉียน ความหมายของลุงคือ ถ้าหากตระกูลหลี่จะช่วยคน เกรงว่าจะทำให้เรื่องเมื่อสามปีก่อน ซ้ำรอยเดิมใช่มั้ย?”
ลุงเฉียนส่ายหน้า แล้วพูด： “ไม่ พวกเราในตอนนี้ ไม่ใช่พวกเราในตอนนั้นแล้ว นอกจากพวกเราอยากไป ไม่อย่างนั้น ก็ไม่มีใครไล่เราได้”
เสียงของลุงเฉียน เต็มไปด้วยความผยอง มันทำให้ในใจของหลี่ฝาง มีกำลังใจขึ้นมาไม่น้อย
“ที่จริงแล้ว ในแผนการที่พวกเรากลับมา มีแผนนึง นั่นก็คือเข้าไปที่นั่น แล้วทำลายล้าง แต่แค่ ยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมเท่านั้น”
“หน้าที่ของลูกพี่ใหญ่กับส้าวส้วยครั้งนี้ ที่จริงแล้ว ก็คือต้องการทำลายล้างที่นั่น แล้วปูทาง ขอแค่ให้มีสิทธิ์ฆ่าคนได้ ไอ้เจ้าพวกนั้น ก็จัดการง่ายนิดเดียว”
หลังจากลุงเฉียนพูดจบ ก็ถามหลี่ฝาง： “ผู้หญิงคนนั้น ชื่ออะไร?”
“พี่ของฉินวี่เฟย ฉินหยีหรัน” หลี่ฝางไม่ได้ปิดบัง
“เมื่อกี้มู่หรงฉางเฟิงโทรมา บอกว่าจะส่งตัวฉินหยีหรันไปที่ชั้นใต้ดินของสโมสรเจียงหนาน เป็นการทำโทษฉินซ่างเสียน”
หลี่ฝางพูด： “ให้พูด ฉินซ่างเสียนทำงานให้เรา ดังนั้นถึงได้เจอเรื่องแบบนี้ ผมคิดว่า พวกเราควรจะรับผิดชอบต่อเรื่องนี้”
“ไอ้เด็กอ่อนนี่ พูดเหตุผลที่ดูดีให้มันน้อยๆ หน่อย ฉันคิดว่าถ้านายไม่ยื่นมือเข้ามาช่วย หลังจากนี้ก็คงไม่มีหน้าไปเจอกับคุณหนูตระกูลฉินที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล ฉินวี่เฟยแล้วตั้งหาก?”
ลุงเฉียนหัวเราะ แล้วพูด： “เอาล่ะ เรื่องนี้ ฉันจะจัดการเอง”
“หวังว่า ฉินหยีหรันกำลังอยู่ระหว่างการส่งตัว”
ลุงเฉียนพูด จู่ๆ น้ำเสียงก็เข้มขึ้นระดับนึง： “ถ้าหากถูกส่งตัวเข้าไปแล้ว แบบนั้น การจะช่วยออกมาให้ได้ ก็ลำบากแล้ว”
“ชั้นใต้ดินของสโมสรเจียงหนาน ไม่ได้มีแค่ชั้นเดียว และในแต่ละชั้น ก็มีบอดี้การ์ดฝีมือดีคอยคุ้มกัน”
หลังจากลุงเฉียนพูดจบ ก็กดวางสายไป
หลี่ฝางหันไปถามฉินเสี่ยวหู่： “มู่หรงฉางเฟิงนัดนาย ที่ห้องเบอร์อะไร?”
“888” ฉินเสี่ยวหู่พูด
หลี่ฝางขมวดคิ้ว： “นายสามารถขวางมู่หรงฉางเฟิง ให้ส่งตัวฉินหยีหรัน ช้าลงหน่อยได้มั้ย?”
ฉินเสี่ยวหู่ส่ายหน้า แล้วพูด： “เป็นไปไม่ได้ ข้อแรก ผมไม่มีความสามารถนั้น ข้อสอง คุณชายมู่หรงกังวลว่าพี่รองผมจะหนีหรือว่าฆ่าตัวตาย ดังนั้นจึงสามารถพาตัวเธอไปได้ทุกเวลา”
“ไม่ว่าเวลาไหน พี่รองของผม ก็ถูกคุณชายมู่หรงใส่ไว้ที่ท้ายกระโปรงรถ ทั้งตัวถูกมัดไว้ ราวกับถูกลักพาตัว”
“ดังนั้น พวกคุณอยากจะขวาง ไม่มีทางเลย เกรงว่าตอนนี้ พี่รองของผมจะอยู่ที่ชั้นใต้ดินของสโมสรเจียงหนานแล้ว”
“แน่นอนว่า ลูกค้าชั้นได้ดิน เลือกมาก ปกติแล้ว ผู้หญิงที่ถูกส่งเข้าไป ก็จะต้องผ่านระบบ นั่นก็คือการทำความสะอาด ก็คือการอาบน้ำอะไรพวกนั้น จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่สะอาด และจะมีหมอเฉพาะทางมา ทำการตรวจร่างกาย เพื่อป้องกันไม่ให้มีโรคแพร่ การขัดกรองระบบนี้ เกรงว่าจะต้องใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง”
“อยากจะช่วยพี่รอง ทางที่ดีที่สุดพวกคุณจะต้องทำให้เสร็จภายในเวลานี้ ถ้าไม่อย่างนั้น พวกคุณก็เลิกคิดได้เลย ถึงแม้พวกคุณจะจะเป็นตระกูลหลี่ ก็ไม่ควรจะไปหาเรื่องแขกด้านในนั้น”
“แขกในนั้น ถึงแม้จะเป็นตระกูลซือถู ก็ยังต้องยกย่องเป็นแขกผู้มีเกียรติ”
“ผมได้ยินมา ถึงแม้ที่นี่จะเป็นที่ของตระกูลซือถู แต่ที่จริงแล้ว เป็นสี่ตระกูลทำธุรกิจร่วมกัน” ฉินเสี่ยวหู่พูด
หลี่ฝางมองถังหยู่ซวน พลางพูด： “เร่งความเร็วหน่อย”
ที่จริงหลี่ฝางอยากจะโทรหาโหจื่อ หลังจากนั้นก็คิดดู แม้แต่ลุงเฉียนยังรู้แล้ว ถ้างั้นลุงเฉียนคงจะจัดการเองทั้งหมดมั้ง
ถ้าหากลุงเฉียนอยากจะช่วยจริงๆ งั้นเขาต้องส่งโหจื่อมา
ส่วนถ้าหากลุงเฉียนไม่อยากช่วย งั้นก็หมายความว่าเรื่องนี้มันหนักหนา ถ้าหลี่ฝางยังดึงดัน อาจจะนำปัญหามาสู่ตระกูลหลี่
ฉินหยีหรันไม่ใช่ฉินวี่เฟยสักหน่อย อย่างน้อยหลี่ฝางก็ไม่ให้ตระกูลหลี่ ต้องมาเจออันตรายเพราะเธอหรอก
ดังนั้น หลี่ฝางแค่พยายามทำเท่าที่ทำได้ก็พอ
หลังจากนั้นสิบนาที รถก็ขับมาถึงหน้าสโมสรเจียงหนาน
ที่หน้าประตูสโมสรเจียงหนาน มีเย่อหยิ่ง.สองคนยืนอยู่ รปภ.เห็นฉินเสี่ยวหู่ ก็ทักทายคุณฉิน จากนั้นก็ปล่อยให้เข้าไปอย่างง่ายดาย
เห็นแบบนี้ หลี่ฝางก็หัวเราะเหอะๆ อย่างไม่รู้ตัว： “เห็นที่ หน้าตาของนายจะมีค่ากว่าของฉันอีกนะ”
“เมื่อกี้ที่หน้าบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป ก็ถูกรปภ.โยนโทรศัพท์ทิ้ง ตอนนี้มาถึงสโมสรเจียงหนาน ก็ใช้หน้านายเป็นบัตรผ่าน ถึงจะเข้าไปได้” หลี่ฝางพูดประชด
ฉินเสี่ยวหู่เหงื่อตกแล้วพูด： “เป็นคุณชายหลี่ที่ถ่อมตัวไปแล้ว ถ้าหากคุณชายหลี่ถือตัวหน่อย ทั้งเมือกเอกนี้ ใครจะกล้าเมินคุณกัน”
ฉินเสี่ยวหู่พูดจบ โทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น เป็นมู่หรงฉางเฟิงที่โทรมา
หลังจากฉินเสี่ยวหู่กดรับสาย ก็ได้ยินเสียงบ่นเย็นชาดังผ่านสายมา
“ไอ้ไร้ประโยชน์ นายพาหลี่ฝางมาทำไมห้ะ” หลังจากมู่หรงฉางเฟิงด่า สีหน้าของฉินเสี่ยวหู่ ก็ซีดเผือดทันที
“ช่างเถอะ พามาก็ดี ฉันอยากจะคุยกับมันอยู่พอดี” มู่หรงฉางเฟิงหัวเราะฮี่ๆ
สีหน้าของมู่หรงฉางเฟิง ดูชั่วร้ายมากจริงๆ
“ฉินเสี่ยวหู่ นายยังจำได้มั้ยฉันพูดอะไรกับนายในโทรศัพท์? หลังจากที่เข้ามาในสโมสรเจียงหนาน ให้คลานเข้ามาหาฉัน”
“ถ้าหากนายไม่ทำตามนั้น งั้นอีกแป๊บ ฉันจะหักขานายทิ้งทั้งสองข้าง แล้วเอาไปโยนทะเลให้ปลากิน”
มู่หรงฉางเฟิงพูดอย่างเย็นชา： “ถ้าไม่ใช่เพราะว่านายยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง ฉันคงฆ่านายไม่นานแล้ว รู้มั้ย?”
ฉินเสี่ยวหู่ตกใจจนขาสั่น แล้วลงไปคุกเข่าที่พื้นทันที
ถึงยังไงที่สโมสรเจียงหนาน กลางวันก็คนไม่ค่อยเยอะ นอกจากพวกพนักงานแล้ว ห้องโถงยาวเป็นพันเมตรนี้ ก็ไม่มีคนอื่นอยู่แล้ว
ดังนั้น ฉินเสี่ยวหู่ก็ขี้เกียจถือหน้าตาแล้ว
“นายจะคลานไปเจอเขาจริงๆ เหรอ?” หลี่ฝางมองฉินเสี่ยวหู่ แล้วส่ายหน้าอย่างไม่รู้ตัว
เห็นที หนึ่งชีวิตตรงหน้านี้ เรื่องศักดิ์ศรี คงไม่มีค่าพอให้พูดถึงจริงๆ
แม้จะเย่อหยิ่งทะนงตน แต่ฉินเสี่ยวหู่ ก็ยังคงอยู่ยงคงกระพัน
ฉินเสี่ยวหู่พยักหน้า แล้วพูด： “ก็ยังดีกว่าตาย ผมทำความผิด ก็ควรจะได้รับการลงโทษ บทลงโทษนี้ ถือได้ว่าดีแล้ว ก็แค่ขายหน้าเท่านั้น ถ้าหากว่าลงโทษอย่างอื่น เห้อ เกรงว่าร่างกายของผม เนื้อจะหลุดไปอีกกี่ชิ้น”
ฉินเสี่ยวหู่ยังราวกับพอใจสุดๆ หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วพูด： “งั้นฉันนำไปก่อนนะ”
ฉินเสี่ยวหู่ไม่ได้พูดอะไร เวลาของหลี่ นั้นเร่งรีบกว่า
เพราะว่าหลี่ฝางเชื่อว่า ถ้าหากตนสามารถพูดให้มู่หรงฉางเฟิงยอมได้ บางทีฝั่งลุงเฉียนอาจจะไม่ต้องลงมือ ฉินหยีหรันนั่น ก็ช่วยได้แล้ว
หลี่ฝางขึ้นไปข้างบน และก็เจอใบหน้าที่คุ้นเคย
“คุณชายหลี่ เชิญทางนี้ คุณชายของพวกเรากับคุณชายมู่หรง รอคุณอยู่ที่ห้องส่วนตัวแล้ว”
คนที่มาต้อนรับ ก็คือคนที่เมื่อก่อนคอยติดตามเป็นเงาของซือถูเฟย
หลี่ฝางพยักหน้า แล้วถามถังหยู่ซวน： “คนนี้เป็นไง? ฝีมือดีมั้ย?”
“มองไม่ออก”
ถังหยู่ซวนพูด： “มองดูแล้วเป็นคนธรรมดา แต่ก็ยังต้องระวังไว้”
หลี่ฝางพยักหน้า แล้วตามคนๆ นั้น มายังหน้าประตูห้องส่วนตัว
เมื่อเปิดประตู ด้านในห้องก็เต็มไปด้วยผู้หญิง และผู้ชายสองคน หนึ่งคือซือถูเฟย อีกคนคือมู่หรงฉางเฟิง
หลังจากหลี่ฝางเข้าไป ก็บอกซือถูเฟย： “คิดไม่ถึงคุณชายซือถู ก็เป็นคนหื่นกามด้วย”
“ผู้ชายไง มีใครไม่ชอบบ้าง?” ซือถูเฟยเม้มปาก
“คุณชายหลี่ชอบมั้ย? ถ้าชอบ ก็เลือกไปสักสองคน อีกครู่ก็พากลับไปได้ อยากคืนกลับมาก็คืน ไม่อยากคืน พวกหล่อนก็จะอยู่กับคุณไปทั้งชีวิต”
“ผู้หญิงพวกนี้ ถูกผมซื้อชีวิตมาหมดแล้ว” ซือถูเฟยหงายมือพูด
หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วพูด： “ฉันไม่สนใจผู้หญิงง่ายๆ แบบนี้หรอก ที่ฉันมา ก็เพื่อจะมาหาผู้หญิงอีกคน”
หลี่ฝางพูด พลางมองไปที่มู่หรงฉางเฟิง
มู่หรงฉางเฟิงหัวเราะหึ： “หลี่ฝาง นายกล้าดีนี่ พาคนมาแค่คนเดียว ก็กล้ามาเจอพวกเรา? ไม่กลัวพวกเราขังนายไว้ที่นี่ ไม่ให้ออกไปหรือไง?”
มู่หรงฉางเฟิงมองถังหยู่ซวน แล้วหัวเราะอย่างดูถูก： “ไอ้เด็กนี่ก็ไม่ใช่ส้าวส้วย ไม่มีเรี่ยวแรงปกป้องนายได้”
“ใช่แล้ว เขาไม่ได้เก่งเท่าส้าวส้วย แต่ว่า ขังฉันไว้ ไม่ให้ออกไป? พวกนายมีความกล้าขนาดนั้นเหรอ?”
หลี่ฝางหัวเราะอย่างดูถูก： “บางทีเมื่อก่อนพวกนายกล้า แต่ตอนนี้……”
“ซือถูเฟย มู่หรงฉางเฟิงฉันอยากจะอยู่ที่นี่ นายยินดีมั้ย?” หลี่ฝางถามซือถูเฟย
ซือถูเฟยทำหน้าเข้มอยู่ครู่： “ตอนนี้ใครไม่รู้บ้างว่าตระกูลหลี่ร้ายกาจ ไม่กี่นาทีก่อน ก็สามารถกวาดล้างกองทัพตระกูลมู่ได้ ทำให้มู่เสี่ยวไป๋ตกใจหนีป่าราบไปเลย”
“แล้วก็ ตอนที่พ่อนายไปก็พูดไว้ว่า ถ้านายผมร่วงแม้เส้นเดียวในพื้นที่ของใคร ถ้างั้น เขาก็จะให้ตระกูลคนนั้นถูกฝังไปพร้อมกัน ถ้าหากคุณชายหลี่ยินดี ก็สามารถอยู่เล่นที่นี่ได้หลายๆ วันเลย แต่ว่าถ้าหากเป็นการบังคับ งั้นผมไม่กล้า ผมยอมรับว่ากลัว”
ซือถูเฟยยิ้มแห้งๆ พลางพูด： “มู่หรงฉางเฟิง ถ้าหากนายจะลงมือ งั้นเชิญออกจากสโมสรเจียงหนานก่อน ค่อยลงมือนะ”
“ทำไม ถ้าฉันลงมือตอนนี้ นายยังจะปกป้องไอ้หมอนี่?” มู่หรงฉางเฟิงพูดน้ำเสียงเย็นชา
“ฉันไม่อยากปกป้องเขา แต่แค่ ฉันไม่อยากลากตระกูลซือถูมาเกี่ยวด้วย หลอซ่ากลับมาครั้งนี้ เหมือนกันเปลี่ยนไปเป็นคนละคน พวกเขา ยากแท้หยั่งถึง ตระกูลจูเก่อก็แย่ไปแล้ว ฉันไม่อยากให้ตระกูลซือถู เดินซ้ำรอยตระกูลจูเก่อ”
ซือถูเฟยพูด
มู่หรงฉางเฟิงพูด： “เหอะๆ ซือถูเฟย ฟังนายพูดแบบนี้ นายอยากจะเป็นเพื่อนกับหลี่ฝางงั้นสิ?”
“ถ้าหากคุณชายหลี่ยินดี ผมซือถูเฟยยินดีที่จะละทิ้งอคติก่อนหน้านี้” ซือถูเฟยพูด
หลี่ฝางหัวเราะอย่างเย็นชา แล้วพูด： “เอาล่ะ พวกนายสองคนไม่ต้องแสดงแล้ว ฉันรู้ว่าพวกนายสี่ตระกูลใหญ่ปรองดองกันเป็นหนึ่ง ร่วมกันต้านคนอื่น”
“พวกนายสองคนมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้น” หลี่ฝางมองบน แล้วพูด： “อย่าคิดว่าฉันโง่”
“จุดประสงค์ที่ฉันมา มีแค่อย่างเดียว”
หลี่ฝางมองมู่หรงฉางเฟิง แล้วพูด： “ส่งตัวฉินหยีหรันมาให้ฉัน”
