NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – บทที่682 ถูกใส่ร้าย

บทที่682 ถูกใส่ร้าย

“ปิดลง?เกิดอะไรขึ้น?”

หลี่ฝางขมวดคิ้วถามว่า:“ที่ผับเกิดอะไรขึ้น?”

“เมื่อกี๊กลุ่มตำรวจบุกเข้ามา ที่ห้องน้ำของผับพวกเรา เจอว่ามีคนกินของสิ่งนั้น ที่สำคัญ ที่ขายสิ่งนี้ ก็คือยามของผับพวกเรา ตอนนี้ยามพวกนั้นถูกตำรวจจับไปแล้ว”

“ไม่ใช่แค่ค้นเจอคนเดียว อีกหลายๆคน แม้แต่พนักงานเสิร์ฟของผับ ก็เกี่ยวข้องด้วย”

หลังจากซินปาพูดจบ จู่ๆน้ำเสียงก็หงุดหงิดหน่อยๆ:“เจ้านาย พวกเราถูกเล่นงานแล้ว”

เห็นได้ชัดว่าเป็นการใส่ความที่ไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าแล้ว และการใส่ความนี้ ไม่ใช่ว่าจะทำได้เลยในชั่วคราว เห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่เบื้องหลัง ได้วางแผนไว้แล้ว

สายของซินปายังไม่วาง โทรศัพท์ของหูเฟย ก็โทรเข้ามา

“พี่หู มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?”หลี่ฝางรู้ว่าหูเฟยเป็นคนที่ไม่มีเรื่องก็ไม่มาอยู่เสมอ

หูเฟยพูดเบาๆ:“คุณชายหลี่ คุณทำบ้าอะไร ในที่ของคุณ ทำไมถึงได้หาเจอของพวกนั้นได้ ตอนนี้เบื้องบนกำลังสืบเรื่องนั้นอย่างเข้มงวด นี่ไม่ใช่ว่าคุณกำลังทำผิดกฎหมายหรอกเหรอ?”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ:“พี่หู คุณดูไม่ออกเหรอไง?นี่มันเป็นการโยนความผิดให้คนอื่นชัดๆ”

“อย่างแรก ผมมีเงิน ไม่มีทางทำธุรกิจผิดกฎหมายอย่างนั้นแน่ อย่างที่สอง คุณน่าจะรู้ว่าผมคือลูกใคร ตระกูลพวกเรา ไม่มีทางทำธุรกิจแบบนั้นได้”

หลี่ฝางพูดอย่างจริงจัง

“แต่ที่สำคัญคือ ของพวกนั้น หาเจอมาจากที่ของคุณจริงๆ และคนพวกนี้ ก็บอกแล้วว่า ล้วนแต่เป็นคนงานในที่ของคุณที่ขาย ที่สำคัญที่สุดก็คือ ที่ขายพวกนี้ ต่างยืนกรานว่า ได้รับคำสั่งจากพวกผู้บริหารของผับ”

“ทุกอย่างต่างเพ่งเล็งไปที่คุณ”

หูเฟยขมวดคิ้วพูดว่า:“ผับพวกนี้ ความเป็นเจ้าของส่วนมาก อยู่ที่ชื่อของคุณ คุณชายหลี่ เรื่องนี้ ถ้ามีคนกัดไม่ปล่อย เกรงว่าในตอนนี้ คุณยากที่จะสลัดออก”

“คนที่นำทีมเมื่อกี๊คือใคร?คุณ?”หลี่ฝางถาม

ถ้าเป็นหูเฟย เขาจะต้องบอกตัวเองแน่

หูเฟยส่ายหน้า พูดว่า:“เป็นคนมาใหม่ มาทางอากาศ ถึงแม้จะเป็นผู้ช่วยผม แต่ไม่เห็นหัวผมเลย เขามีเบื้องบน ……”

“ถ้าผมเดาไม่ผิด น่าจะเป็นคนที่อยู่เบื้องบนเขากำลังเล่นงานคุณ”

“เขาชื่ออะไร เอาเบอร์โทรศัพท์เขา มาให้ผมหน่อย”หลี่ฝางขมวดคิ้วพูด

“เขาชื่อหวางหู่ เดี๋ยวผมจะส่งเบอร์ให้คุณ แต่ว่า คุณระวังเขาหน่อย ตอนที่พูดก็ระวังด้วย อยู่พูดเรื่องให้เงินหรืออะไรเด็ดขาด เขาไม่ได้ถูกซื้อง่ายขนาดนั้น”

พูดจบ หูเฟยก็วางสาย เอาเบอร์ของหวางหู่ส่งมาให้

หลี่ฝางไม่ได้รีบร้อนติดต่อผู้ชายที่ชื่อหวางหู่ แต่ขมวดคิ้วพูดว่า:“ฝูเซิง ช่วยผมทำอะไรหน่อย”

“เจ้านาย คุณว่ามา”เฉินฝูเซิงถามจากคำพูดของหลี่ฝาง

หลี่ฝางหัวเราะอย่างขมขื่น หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาซินปา พอโทรติด หลี่ฝางก็พูดไปตรงๆ:“รายละเอียดพนักงานที่ถูกจับไปทั้งหมดในวันนี้ สืบให้ผมหน่อย จากนั้น ส่งไปที่โทรศัพท์ของเฉินฝูเซิง”

“ตอนที่รับพวกเขาไว้ น่าจะมีข้อมูลไว้สินะ?ภายในครึ่งชั่วโมง ทำได้ไหม?”หลี่ฝางถาม

ซินปาพยักหน้า พูดว่า:“ของมีพร้อมทุกอย่าง เดี๋ยวผมจะถ่ายรูปของพวกเขา ส่งไปที่วีแชทของเฉินฝูเซิง”

“งั้นก็ดี”

“เจ้านาย พวกเขาจะหักหลังคุณไหม?ผมได้ข่าว เหมือนว่าพวกเขา ……”

ซินปายังพูดไม่จบ ก็ถูกหลี่ฝางตัดบท:“เรื่องนี้คุณไม่ต้องสนแล้ว ผมจะหาคนไปทำ”

ซินปาไม่สะดวกที่จะออกหน้า เฉินฝูเซิงออกหน้าจะดีกว่า

หลี่ฝางมองเฉินฝูเซิงแล้วพูด:“อีกครั้งชั่วโมง ซินปาจะเอารายชื่อให้คุณ ก่อนเที่ยงคืนคืนนี้ ผมไม่สนว่าคุณจะใช้วิธีไหน แต่ต้องจัดการคนพวกนี้ให้เรียบร้อย”

“พวกเขาหักหลังผม อยากจัดการผม”หลี่ฝางขมวดคิ้วแล้วพูด

เฉินฝูเซิงเข้าใจความหมายของหลี่ฝาง แล้วพูด:“ใช้วิธีไหน ลูกพี่ก็จะไม่ถามใช่ไหม”

หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูด:“อย่าเอาถึงชีวิตก็พอ”

“ครับ ทราบแล้ว พวกเราทำงาน มีขอบเขต”เฉินฝูเซิงพยักหน้า

หลี่ฝางโทรหาหูเฟย บอกว่าหลังจากเที่ยงคืน จะมอบงานให้เขา

หูเฟยหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า:“งั้นโอเค ก่อนเที่ยงคืน ผมจะกดหวางหู่ไว้ ไม่ให้ไปจับคุณ แต่หลังเที่ยงคืน ผมไม่รับประกันแล้วนะ”

“โอเค”หลี่ฝางพยักหน้า แล้ววางสาย

หลี่ฝางที่วางสายก็หัวเราะอย่างเย็นชา:“อาศัยวิธีเลวๆพวกนี้ ก็อยากจะทำลายผม น่าตลกจริงๆ”

ครั้งนี้ ไม่ว่ายังไง ก็ต้องสืบให้ได้ว่าใครเล่นงานตัวเองอยู่เบื้องหลัง

วิธีการที่ปราดเปรียวแบบนี้ แล้วยังให้คนของตัวเองเล่นงานหลี่ฝาง ทำให้หลี่ฝางคิดว่า ไม่ใช่แค่ตระกูลหยิ่นอย่างเดียวที่ทำ

หรือว่า ตระกูลหยิ่นจะร่วมมือกับอิทธิพลอื่น ก็อาจจะไม่แน่หรอก

“ไปเถอะ”หลี่ฝางมองถังหยู่ซวน แล้วพูด:“ไปหาคนหนึ่งกับผม”

“ใคร?”ถังหยู่ซวนถาม

“หวางหู่”

ถังหยู่ซวนขับรถ หลังจากส่งลู่หลุ่ยไปที่โรงแรมห้าดาวแล้ว ก็ซื้อเหล้ากับของกิน มาดื่มกินกับหลี่ฝางในรถ

จนรอไปถึงห้าทุ่มครึ่ง สายของเฉินฝูเซิงก็โทรเข้ามา:“เจ้านาย จัดการเรียบร้อยแล้ว คนพวกนั้น ไม่มีใครที่จะใส่ร้ายคุณได้”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ พูด:“ทำได้ไม่เลว”

“สองสามวันนี้ จับตาดูถิ่นของคุณให้ดี อย่าก่อเรื่องสร้างปัญหาอะไรอีก”

หลังจากวางสาย หลี่ฝางก็หยิบโทรศัพท์ โทรหาเบอร์ของหวางหู่ โทรติด หลี่ฝางก็รายงานชาติตระกูลตัวเอง ที่ปลายสายหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า:“คุณชายหลี่ มีความสามารถอย่างมหัศจรรย์อย่างที่คิดเลย แป๊บเดียวก็หาผมเจอแล้ว”

“ไม่ใช่ว่าคุณก็กำลังหาผมเหรอ?”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ

หูเฟยไม่ได้กดดันหวางหู่ หวางหู่พาคนสองสามคน คนสองสามคนนี้ คือคนสนิทของเขา หวางหู่และคนไม่กี่คนนี้ ไม่เอาหูเฟยมาใส่ใจนัก

ถึงแม้หูเฟยพยายามบีบแล้ว แต่พวกหวางหู่ ก็ยังแอบออกมาเมื่อชั่วโมงก่อนหน้านี้ หาร่องรอยของหลี่ฝางแล้ว

ส่วนหลี่ฝาง กลับแอบอยู่ที่ข้างป่าเล็กๆ นั่งยองๆอยู่ในรถกว่าหนึ่งชั่วโมง ไม่ขยับ

ตอนนี้ ข้อสงสัยที่ตัวหลี่ฝาง ได้เคลียร์ลงแล้ว ดังนั้นหลี่ฝางก็ไม่จำเป็นต้องหลบแล้ว

“ใช่ ผมได้ยินว่าคุณกำลังหาผม ดังนั้นผมอยากถามพี่หวางหู่ว่า หาผมทำไม?ระหว่างเรา มีอะไรเข้าใจผิดหรือเปล่า?”

หลี่ฝางถามแล้วหัวเราะ:“ถ้ามีอะไรเข้าใจผิด หรือว่าก่อนหน้านี้ไปขัดใจพี่หวางหู่ งั้นผมจะชดเชยให้คุณล่วงหน้า คุณโอเคไหม?”

“มีคุณแล้ว แป๊บเดียวก็จัดการคนพวกนี้ได้หมดเลยนะ ดูเหมือนว่า มีเงินจะสามารถทำได้ทุกอย่างจริงๆ”หวางหู่พูดเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม

“ก็ผมโดนปรักปรำนี่”หลี่ฝางพูด

“ผมว่า จุดนี้คุณน่าจะเข้าใจดีกว่าใคร”

“คนอย่างผมเชื่อแต่หลักฐาน ทุกๆอย่างต่างชี้ไปที่คุณ ดังนั้น ผมจึงต้องจับคุณ แต่ตอนนี้พวกเขาเปลี่ยนคำแล้ว คุณก็ไม่เป็นไรแล้ว”

หวางหู่หัวเราะไปพูดไปอย่างเย็นชา:“เบอร์ของผม หูเฟยให้คุณใช่ไหม?”

“ผมจะคุยกับคุณต่อหน้า”หลี่ฝางเรียกร้อง

“แมวกับหนูมีอะไรพูดเหรอ อีกอย่าง คุณไม่กลัวผมกินคุณเหรอ?”หวางหู่หัวเราะอย่างเย็นชาต่อ

“แมวกับหนู?ผมเป็นนักธุรกิจ ไม่ใช่หนูอะไร หวางหู่ คุณโดนใครปิดบังอำพรางใช่ไหม”หลี่ฝางขมวดคิ้วถาม

หวางหู่นิ่งไปสักพัก แล้วพูด:“อีกครึ่งชั่วโมง ผมเลิกงาน พวกเราเจอกันที่แผงขายอาหารข้างปู๋เย่เฉิน”

วางสาย หลี่ฝางก็ให้ถังหยู่ซวนขับรถทันที ถังหยู่ซวนพูดอย่างไม่วางใจเท่าไหร่:“แค่เราสองคนไป?เอาลูกน้องไปอีกหน่อยไหม?”

“ไม่เป็นไร”หลี่ฝางส่ายหน้า

“เมื่อกี๊ลุงเฉียนส่งข้อความมา เกี่ยวกับข้อมูลของหวางหู่ แทบจะว่างเปล่าหมดเลย คนๆนี้ไม่ธรรมดา”ถังหยู่ซวนพูด:“แต่การตัดสินเบื้องต้นแล้ว น่าจะเป็นศัตรูของพวกเรา”

หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า:“ออกรถเถอะ”

รถขับไปได้ประมาณสิบกว่านาที หลี่ฝางโทรหาลู่หลุ่ยอย่างเป็นกังวล ให้เธอล็อกห้องไว้ จากนั้นก็รอตัวเองกลับมาเงียบๆ

ระหว่างทาง หลี่ฝางรู้สึกว่าตาข่ายขนาดใหญ่ ปกคลุมมาที่ตัวเองอย่างท่วมท้นไปหมด และตาข่ายนี้ ไม่ใช่แค่ตระกูลหยิ่นที่จัดคนเดียวแน่ เบื้องหลังของตาข่ายนี้ จะต้องมีอีกหลายๆคนที่ร่วมด้วยแน่นอน

หลี่ฝางถอนหายใจ แล้วส่ายหัว

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

ยามค่ำคืนดึกๆ ในหอพักแห่งหนึ่งที่ตงไห่

“หลี่ฝาง รีบเอาน้ำล้างเท้ามาให้ฉันเร็วๆ ”

ได้ยินเสียงตะโกนเรียก หลี่ฝางไม่รีรอเลยสักนิด รีบไปยกน้ำล้างเท้าของเจ้าอ้วนมาให้

“รอเดี๋ยว ถุงเท้าก็ช่วยซักด้วยเลย ไม่ซักมาหลายวันแล้ว เหม็นตายห่า” หลี่ฝางยกกะละมังล้างเท้าขึ้นมา เจ้าอ้วนก็พูดขึ้นมาอีกทันที

หยิบถุงเท้าที่เหม็นเน่าของเจ้าอ้วนแล้ว หลี่ฝางก็เดินเข้าไปในห้องน้ำของหอพัก จากนั้นเริ่มยุ่งๆ

เขาไม่เพียงแค่ซักถุงเท้าของเจ้าอ้วน ยังต้องซักเสื้อนักเรียนของเพื่อนร่วมห้องคนอื่นอีกด้วย รองเท้า กางเกงใน……

“เกาเสิ้ง ช่วงนี้นายยิ่งอยู่ยิ่งเกินไปแล้วนะ นายเห็นหลี่ฝางเป็นอะไร เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของนาย ไม่ใช่คนใช้นะ”

หัวหน้าห้องโจวหยางทนดูต่อไปไม่ไหว จึงว่าเจ้าอ้วนสองสามคำ

“หัวหน้า ผมกำลังช่วยเขา เขาขาดเงินไม่ใช่เหรอ? ผมจ่ายเงินให้เขาอยู่” เจ้าอ้วนยิ้มๆ ไม่สนใจ

“ใช่ไหม หลี่ฝาง? ” เจ้าอ้วนตะโกนถามหลี่ฝางไปทางห้องน้ำ

“ใช่ ขอบใจนายที่ช่วยอุดหนุนธุรกิจของผม เกาเสิ้ง” หลี่ฝางหันหน้ามายิ้ม ตอบหนึ่งคำด้วยความทราบซึ้งน้ำใจ

เห็นเป็นเช่นนี้ โจวหยางได้แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ

หลังจากที่พ่อแม่หายตัวไป หลี่ฝางได้แค่พึ่งการซักเสื้อผ้าให้คนอื่น ทำการบ้าน ช่วยวิ่งซื้อของเป็นต้น เพื่อหารายได้มาเป็นค่าใช้จ่ายและจ่ายค่าเทอม

ไม่นาน โจวหยางเดินเข้าไปในห้องน้ำ: “หลี่ฝาง ถ้านายไม่มีเงินจริงๆ ผมยืมให้นายได้”

“ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณนะ” หลี่ฝางไม่อยากใช้ชีวิตด้วยการพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนอื่น อีกอย่าง เงินที่ยืมมา สุดท้ายก็ต้องคืนอยู่ดีไม่ใช่หรือ?

โจวหยางมองความคิดของหลี่ฝางออก: “ไม่เป็นไร ไม่ต้องรียคืนครับ รอให้นายเรียนจบก่อนค่อยคืนก็ได้ครับ”

หลี่ฝางหัวเราะขมขื่น: “หัวหน้า อีกนานกว่าจะเรียนจบเลยนะ”

โจวหยางส่ายหัวอีกครั้ง แล้วกลับไปบนที่นอนของตนเอง

“ผมว่านะ หัวหน้าอย่ากังวลไปเลย ไม่ใช่ไม่รู้ว่าหลี่ฝางตอนนี้มีสถานการณ์อย่างไร นายช่วยไหวเหรอ? ” จางเสี่ยวเฟิงคนที่อายุโตกว่าทุกคนในห้องยิ้มและพูด

“ใช่ ถ้าไม่มีพวกเรา เรื่องกินของเขายังมีปัญหาเลย” เกาเสิ้งพูดด้วยความภูมิใจ

พอหลี่ฝางทำงานเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว กำลังเตรียมจะเข้านอน จางเสี่ยวเฟิงก็พูดขึ้นมา: “หลี่ฝาง อาการอยากสูบบุหรี่กำเริบอีกแล้ว นายไปซื้อให้ฉันซองหนึ่งสิ เหมือนเดิม”

สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกลำบากใจ: “ตอนนี้ก็ห้าทุ่มแล้วนะ ประตูมหาวิทยาลัยก็ปิดแล้ว”

“อย่าพูดมาก กูเพิ่มเงินให้นายสิบหยวน ไปไม่ไป? ” จางเสี่ยวเฟิงโยนเงินลงบนพื้น พูดด้วยความโมโห

“งั้นผมปีนกำแพงออกไปซื้อให้”

หลี่ฝางเก็บเงินบนพื้นขึ้นมา แล้วเดินออกจากหอ

“หลี่ฝางคนนี้นี่ ขอแค่ให้เงินเท่านั้น แม้แต่ขี้ก็ยอมกิน” เพิ่งเดินออกจากห้อง หลี่ฝางก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเกาเสิ้ง

“ก็นั่นสิ? ถ้าผมเป็นเขา ไปตายเสียดีกว่า จะอยู่ให้อายคนอีกทำไม” จางเสี่ยวเฟิงก็พูดเห็นด้วย

หลี่ฝางได้ยินแล้วกำมือแน่นๆ ด้วยความโมโหอย่างมาก

แต่หลังจากนั้นสักพัก หลี่ฝางก็ค่อยๆ ปล่อยวาง คนอื่นเค้าก็พูดไม่ผิดอะไรนี่ ตนเองก็เป็นแค่คนจนๆ ที่ไม่มีศักดิ์ศรีอยู่แล้ว

ปีนกำแพงไปถึงซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่งที่เปิดตลอด24ชั่วโมง หลี่ฝางซื้อบุหรี่เสร็จและเตรียมตัวจะกลับหอ มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ต

หญิงคนนี้เหลือบไปมองหน้าหลี่ฝางหนึ่งครั้ง สายตาเหมือนมีอะไรบางอย่าง ลำคอของเธอขยับ จากนั้นก็หันหน้าไปอีกข้าง แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นหลี่ฝางอย่างนั้น

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเซี่ยลู่ เป็นเพื่อนบ้านของหลี่ฝาง ยังเป็นหนึ่งในดาวในโรงเรียนอีกด้วย

เมื่อก่อนสถานะทางบ้านของหลี่ฝางรวยมาก การเรียนก็ดี ตอนนั้นเซี่ยลู่วันๆ คอยตามหลังของเขาอยู่ทุกวัน ทั้งสองตระกูลเป็นมิตรที่ดีต่อกัน ยังมีการสัญญาหมั้นให้ทั้งสองคนตั้งแต่เด็กอีกด้วย

ส่วนชายที่อยู่ข้างๆ เซี่ยลู่ คือเพื่อนนักเรียนในห้องของหลี่ฝาง ชื่อตู้เฟย เป็นลูกเศรษฐี หน้าประตูซูเปอร์มาร์เก็ตมีรถBMWจอดอยู่ นั่นก็คือรถของเขา

“เถ้าแก่ เอาถุงยางให้ผมหนึ่งกล่อง” ตู้เฟยตะโกนบอก

เซี่ยลู่หน้าแดงขึ้นมาทันที ต่อหน้าหลี่ฝางมีความรู้สึกอาย: “พี่เฟย ท้องของฉันไม่ค่อยสบายหน่อย เราเอาไว้วันหลังละกันนะ”

“วันหลังห่าอะไร เป็นเพราะนายคนนี้ใช่ไหม? ” ตู้เฟยหันหน้าไปชี้หลี่ฝางแล้วถาม

“อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องระหว่างเธอสองคนนะ แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว” ตู้เฟยสีหน้าเข้มขรึม ซักถามเซี่ยลู่ตรงๆ : “ทำไม คุณยังไม่ลืมเขาเหรอ? ”

เซี่ยลู่ส่ายหัวและรีบปฏิเสธ: “หนุ่มจนๆ แบบนี้ ฉันจะลืมเขาไม่ลงได้ไง? ”

“ฉันไม่สบายท้องจริงๆ ”

“พูดแล้วก็น่าแปลกใจ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่ คงจะเป็นเพราะเจอใครบางคน ท้องถึงได้สะอิดสะเอียน” เพื่อที่จะเอาใจตู้เฟย เซี่ยลู่พูดอย่างโหดร้าย

“ฮาฮา ผมเห็นเขาแล้วก็รู้สึกอยากอ้วกเหมือนกัน”

ตู้เฟยหัวเราะดังๆ ยื่นมือไปตบหน้าหลี่ฝางหนึ่งที: “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก ไม่ได้ยินเหรอ? ว่าแฟนฉันเห็นแกแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน? ”

หลี่ฝางกัดฟันแน่นๆ จ้องหน้าตู้เฟยอย่างเย็นชา

สีหน้าของตู้เฟยตะลึงสักพัก จากนั้นก็ถีบที่ท้องของหลี่ฝางอีกครั้ง: “ยังกล้าจ้องฉันอีกเหรอ? แกไม่พอใจอะไร? ”

“พี่เฟย อย่าตีอีกเลย” เซี่ยลู่เข้าไปห้าม

“ทำไม? เห็นอกเห็นใจมัน? ”

“ไม่หรอก? ฉันแค่รู้สึกว่าเราไม่ควรไปถือสาและยุ่งเกี่ยวกับคนจนๆ แบบนี้หรอก” เซี่ยลู่รีบส่ายหัว

ตู้เฟยทำเสียงฮึ่ม แล้วยื่นมือไปรับกล่องถุงยางจากเถ้าแก่ร้าน และพูดว่า: “เซี่ยลู่ คืนนี้ฉันไม่สนว่าเธอจะประจำเดือนมาหรือว่าปวดท้อง แต่ว่าเธอปลุกไฟราคะของฉัน อย่าคิดหนีนะ? ”

“หลี่ฝาง แกจำไว้ หลังจากวันนี้อยู่ห่างๆ เซี่ยลู่ไว้ ไม่อย่างนั้นเห็นนายครั้งหนึ่ง เตะครั้งหนึ่ง” ก่อนจะไป ตู้เฟยเตือนหลี่ฝางด้วยถ้อยคำที่โหดเหี้ยม

เช็ดๆ รอยเท้าบนเสื้อ หลี่ฝางปีนกำแพงกลับไปถึงหอพัก

หลี่ฝางกลับมาดึกเกิน ยังถูกจางเสี่ยวเฟิงด่าอีกชุดใหญ่

หลี่ฝางทนไม่ไหว กัดฟันและแอบร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืน

เช้าวันถัดมาตื่นมา หมอนของหลี่ฝางยังเปียกชื้นอยู่เลย ขณะนั้น เขาสังเกตเห็นในมือถือมีสายที่ไม่ได้รับสามสิบกว่าสาย

“ทำไมเป็นสายจากต่างประเทศทั้งหมดเลย? ”

หลี่ฝางเปิดดูสักพัก สงสัยว่าเป็นพวกนักต้มตุ๋นมืออาชีพโทรมา

“ยังมีข้อความ เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 1,000,000.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,325.00 หยวน” หลี่ฝางอ่านหนึ่งรอบ คิดว่าต้องเจอพวกนักต้มตุ๋นแน่ๆ

ในตอนนี้ หลี่ฝางรีบถอนเงินในวีแชทที่ได้ออกมา

มือถือดังขึ้นตึ้ดหนึ่งเสียง หลี่ฝางรู้สึกมึนงง

“ธนาคารABC วันที่ 12 เดือน 11 ปี x เวลา 07:14 น. เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 300.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,625.00 หยวน”

ข้อความที่มีเงินโอนเข้าหนึ่งล้าน กับข้อความที่มีเงินโอนเข้าสามร้อย เลขเหมือนกัน?

ถ้าเป็นนักต้มตุ๋น เขาจะรู้ยอดเงินคงเหลือของหลี่ฝางได้ไง

นั่นก็คือ เงินหนึ่งล้านที่โอนเข้ามานี้เป็นเรื่องจริง

นึกถึงตรงนี้แล้ว หลี่ฝางรีบลุกขึ้นมาเหมือนคนบ้าและวิ่งออกจากโรงเรียน

ไปถึงตู้เอทีเอ็มของธนาคารแห่งหนึ่ง หลี่ฝางใส่บัตรเอทีเอ็มของตนเองเข้าไป นิ้วมือกดรหัสเอทีเอ็ม

“ผมกำลังฝันไปแน่ๆ ” เห็นมียอดเงินในบัญชีหนึ่งล้านกว่า หลี่ฝางส่ายหัว เขาไม่กล้าเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

เบอร์โทรแปลกๆ นั่นโทรมาอีกครั้ง ครั้งนี้หลี่ฝางไม่ลังเลเลยสักนิด รีบรับสายโทรศัพท์นั้น

“เสี่ยวฝาง……” ในสายโทรศัพท์ทางโน้นเป็นเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมา

“พ่อ? ใช่พ่อ…..ใช่พ่อไหม? ” สองมือของหลี่ฝางสั่นแรงขึ้น

“ใช่ พ่อเอง ฉันกับแม่แกไม่อยู่ หลายปีมานี้แกสบายดีไหม? ต้องลำบากมากแน่ๆ ใช่ไหม? เมื่อกี้พ่อโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีให้แล้ว ใช้ไปก่อนนะ ถ้าไม่พอพ่อจะโอนให้อีก ใช่สิ ไม่ได้เจอกันมาหลายปี แกคงคิดถึงพวกเรามากใช่ไหม? ” พ่อของหลี่ฝางถามไถ่ติดกันหลายประโยค

หลี่ฝางแน่ใจว่าเขาคือพ่อตนเองแล้ว น้ำตาก็ไหลและนั่งร้องไห้ลงกับพื้นทันที เขาพิงตู้เอทีเอ็มไว้ มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ มืออีกข้างก็เช็ดน้ำตาไปด้วย

“ผม……คิดถึง…..พวกท่านจะตายอยู่แล้ว”

“ดี ดีแล้วลูก หลายปีมานี้ลำบากแกมากพอแล้ว แต่ว่าอย่าเกลียดพ่อนะ ถ้าจะเกลียด ก็ไปเกลียดปู่ของแกโน่น เขาเป็นคนวางแผน……”

หลี่ฝางพูดแทรกขึ้นมา: “เดี๋ยว ปู่ของผมตายไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ”

“ตายที่ไหน ตาเฒ่านั่น พ่อก็อยากให้ตายตั้งนานแล้ว พ่อแค่หลอกแกมาสามปี ตาเฒ่านั่นหลอกพ่อมานานสิบกว่าปี……สามปีก่อนตาเฒ่ามารับพ่อกลับบ้าน แล้วมาบอกพ่อว่าเขายังไม่ตาย ยังบอกกับพ่อว่าเขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด แกว่าตาเฒ่าบ้านี่ยังมีคุณธรรมอยู่รึเปล่า หลอกว่าตัวเองตายแบบนี้ยังทำออกมาได้”

“มหาเศรษฐีที่รวยที่สุด? ”

“ไอ้ลูกอกตัญญู ว่าใครตาเฒ่า เดี๋ยวตีให้ตายเลย” ในโทรศัพท์ทางนั้นมีเสียงสั่นตะโกนมา แต่เสียงในนั้น หลี่ฝางได้ยินพ่อตนเองพูดคุยอยู่: หลี่เจียเฉิน ถ้าท่านยังกล้าตีผมอีก ผมจะตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับท่าน

หลี่เจียเฉิน? เขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในภูมิภาคเอเชียไม่ใช่เหรอ?

เดี๋ยว! ปู่ของผมเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท
Close Ads ufanance
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตออนไลน์
Click to Hide Advanced Floating Content สมัคร ufabet
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตฟรีสปิน