“ก่อนหน้านี้คุณชายหยิ่นเข้าโรงพยาบาล พอผมได้รับข่าว ก็ไปเยี่ยมเขา ตอนนั้นผมแค่พูดไปงั้นๆว่า ใครที่ทำขา ผมจะไปแก้แค้นให้เขาเอง สุดท้ายคิดไม่ถึงว่าเขาจะเก็บคำพูดของผม ไม่ปล่อยไป แล้วให้ผมมาหนึ่งล้านจริงๆ ให้ผมไปแก้แค้น”
“เขาเอาข้อมูลของคุณให้ผม ให้ผมหาคุณ ถ้าผมทำคุณพิการได้ เขาบอกว่าจะให้ผมอีกสองล้าน ตอนนั้นผมตะลึงไป คิดว่าเขาล้อเล่น แค่นักศึกษาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ？ถึงทำถึงตาย ก็ไม่จำเป็นต้องให้เงินตั้งมากมายขนาดนี้？แต่ใครจะไปรู้ว่าหยิ่นเหล่ยให้ผมมาหนึ่งล้านเลย ให้เงินมาก่อน ……”
“ผมก็แค่นักเลงธรรมดา เคยเห็นเงินเยอะแบบนี้ที่ไหนกัน จึงนัดเพื่อนๆ มาหาคุณที่เมืองเอก……ใครจะไปรู้ว่า คุณไม่โผล่หัวมาเลย ยังคิดว่าคุณทราบข่าวเลยกลัว จึงซ่อนตัว ตอนนี้ คุณชายหยิ่นก็ออกไอเดียให้ผม บอกว่าคุณชอบผู้หญิงที่ชื่อลู่หลุ่ย ให้ผมสารภาพกับลู่หลุ่ย แบบนี้ คุณก็จะปรากฏตัว”
หลี่ฝางแค่ถาม หวางซีกาง กลับพูดออกมาทั้งหมด
หวางซีกางมองหลี่ฝางแล้วพูด：“คุณชายหลี่ คุณให้อภัยผมเถอะ ผมไม่รู้ตัวตนของคุณจริงๆว่าจะสุดยอดขนาดนี้ ถ้ารู้แบบนี้แต่แรก ถึงจะให้ผมมีความกล้าเต็มร้อย ผมก็ไม่กล้ากระตุกหางเสือ คุณว่า ผมหาเรื่องตายไหมแบบนี้？”
“หยิ่นเหล่ยให้เงินคุณตั้งเยอะขนาดนี้ในทันทีเลย？หรือว่าคุณไม่สงสัยเลยเหรอว่ามีอะไรแปลกๆ？ไม่รู้จักไปสอบถามตัวตนของผมเลย？”หลี่ฝางมองหวางซีกาง แล้วถาม
“ผมให้เพื่อนผมไปถามมาแล้ว แต่ว่า ข่าวที่พวกเขาได้รับ ก็แค่นักศึกษาธรรมดาๆ”
หลี่ฝางถามต่อ：“เพื่อนคุณคนไหน？”
หวางซีกางชี้ไปที่กรงหมาที่อยู่ข้างๆ จากนั้นจึงพูด：“เขาไง เสี่ยวชุน”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ เดินไปตรงหน้าของเสี่ยวชุน：“น้องชาย ข้อมูลของคุณมั่วแล้ว”
“ไม่มีทาง เสี่ยวชุนเป็นนักสืบที่ขึ้นชื่อ รายละเอียดของใคร ต่างขุดออกมาได้หมดชัดเจน รวมทั้งซือถูเฟยอะไรนั่น ตัวตนของพวกเขา เสี่ยวชุนขุดออกมาได้หมด”หวางซีกางพูด
หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองเสี่ยวชุน：“งั้นทำไมตัวตนของผม คุณถึงไปสอบถามมาไม่ได้？หรือว่า……”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ พยักหน้าให้เฉินฝูเซิง เฉินฝูเซิงเข้าใจความหมายของหลี่ฝางทันที ถือกระบองไฟฟ้าอันหนึ่ง เดินเข้าไป
กระบองไฟฟ้าจ่อไปที่กรงเหล็ก มีเสียงไฟฟ้าขึ้นมาแวบหนึ่ง ส่วนเสี่ยวชุน ก็สั่นไปทั้งตัวทันที
เสี่ยวชุนพูดทันที：“คุณชายหลี่ ผมผิดไปแล้ว พี่กาง ผมผิดเอง ผมรับเงินของคุณชายหยิ่น คุณชายหยิ่นบอกผมว่า ไม่ว่าถามอะไรมาได้ อย่าบอกความจริงกับคุณ คุณชายหยิ่นยังบอกอีกว่า ถ้าคุณเกิดเรื่องอะไร ไม่ต้องกลัว เขาจะเป็นคนแรกที่แจ้งพี่แมงป่อง ให้พี่แมงป่องมาช่วยคุณ”
“แม่เอ๊ย คุณกินข้าวเหลือเดนหรือไง”
ได้ยินคำนี้ หวางซีกางร้อนใจทันที เขาคิดไม่ถึงว่า เพื่อนของตัวเอง จะถูกหยิ่นเหล่ยซื้อได้
ทันใดนั้น หวางซีกางก็วิ่งเข้ามา แย่งกระบองไฟฟ้าในมือเฉินฝูเซิง ปล่อยไฟฟ้าไปที่เสี่ยวชุน ที่อยู่ในกรงเหล็ก
เรื่องราว ได้ปรากฏออกมาแล้ว แล้วก็เป็นหยิ่นเหล่ยที่ทำจริงๆ
ถังหยู่ซวนยืนอยู่ข้างหลังของหลี่ฝาง พูดว่า：“กลัวว่าเรื่องจะไม่ง่ายอย่างนั้น”
หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“หยิ่นเหล่ยน่าจะไม่มีเงินเยอะขนาดนั้น ตอนนี้เขาเป็นคุณชายในตระกูล ยังไม่ได้เข้าบริษัท ถืออำนาจที่แท้จริงของบริษัทไว้ ดังนั้น ยากที่เขาจะเอาเงินทุนมาหลายล้านได้”
“อีกอย่าง แมงป่องก็ชัดเจนว่าเตรียมมาพร้อม อย่างมากหยิ่นเหล่ยก็หลอกหวางซีกางได้ แต่ถ้าจะระดมพลแมงป่องจริงๆ กลัวว่าต้องให้พ่อของหยิ่นเหล่ยแล้วล่ะถึงจะทำได้”
หลี่ฝางยิ้ม แล้วพูดว่า：“อย่างที่คิดไว้ ท่านเฉียนยังเคยเตือนผม ว่าจิ้งจอกเฒ่าตระกูลหยิ่นนั้น อดทนเก่งมาก เป็นงูพิษตัวหนึ่ง ที่ไม่รู้ว่าจะฉกคุณเมื่อไหร่”
“ช่างเถอะ ปล่อยคนพวกนี้ไปให้หมดเถอะ”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“รอแมงป่องมาถึง ก็เรียกเขามา ดูว่าเขาหมายความว่าไงกันแน่”
เฉินฝูเซิงพยักหน้า แล้วออกไป
ส่วนถงถงก็มองหลี่ฝางอย่างนับถือ：“หลี่ฝาง ตอนนี้คุณต่างไปมาก เมื่อก่อน คุณขี้ขลาด และก็เป็นแค่เด็กน้อยสุดๆคนหนึ่ง แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ตอนนี้ความโก้ที่ตัวของคุณ เหมือนกับลูกพี่คนหนึ่งเลย！”
“คนเมื่อกี๊ที่ถูกคุณเรียกใช้ไปมา ชื่อเฉินฝูเซิงใช่ไหม？เขาคือลูกพี่ของหรุ่ยเหวินเจ๋ และเขตอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ย่านนี้ หรุ่ยเหวินเจ๋ดูแลอยู่ ส่วนเฉินฝูเซิง คือคนที่พูดคำไหนคำนั้นในพื้นที่ของเรา พวกเรานี้ ไม่มีใครแตะต้องเขาได้”
“คิดไม่ถึงว่า คนที่ยโสโอหังขนาดนี้ มาอยู่ตรงหน้าหลี่ฝาง ก็มีแต่นอบน้อมใส่เท่านั้น”ถงถงหัวเราะหึหึ เหมือนกับเก็บของมีค่าได้
หลี่ฝางกลอกตาใส่เธอ：“คุณอยู่ห่างจากผมหน่อย ภรรยาผมอยู่นี่ เธอขี้หึงมาก”
ถ้าเป็นเมื่อก่อน หลี่ฝางเห็นถงถง ต้องโอบคอเธอแน่ แล้วดื่มกับเธอสักแก้ว แต่ตอนนี้ หลี่ฝางดันกลัวถงถงหน่อยๆ ผู้ชายร่างใหญ่คนหนึ่ง จู่ๆดันกลายเป็นผู้หญิง
คิดดูแล้วหลี่ฝางก็รู้สึกว่าน่ากลัว
“ได้ได้ได้ ฉันรู้ว่าคุณไม่ถูกปากสิ่งนี้ แต่คุณดูฉันสิ ตอนนี้กลับประเทศมา ไม่มีที่อยู่ ไม่มีเงินติดตัว แม้แต่เสื้อผ้าที่ตัว ก็ยังเป็นสินค้า A คุณช่วย ……”
ไม่รอให้ถงถงพูดจบ หลี่ฝางก็โทรหาจูเปิ่น：“เอาเงินมาหน่อย”
“อย่า……หลี่ฝาง คุณเห็นฉันเป็นอะไร เห็นฉันเป็นขอทานเหรอ？ฉันไม่ได้จะเอาเงินกับคุณ ฉันแค่อยากถามคุณว่า หางานให้ฉันหน่อยได้ไหม ……ฉันมีมือมีเท้า ทำไมต้องยื่นมือขอเงินด้วย”ถงถงพูดอย่างไม่พอใจหน่อย
“งั้น……รอเดี๋ยว ผมยังมีธุระนิดหน่อย”
หลี่ฝางพูดจบ ก็เห็นเฉินฝูเซิงกับชายวัยกลางคนคนหนึ่งเข้ามา ใบหน้าชายวัยกลางคนนี้ สักแมงป่องตัวหนึ่ง ผิวของเขา ดำไปหมด และท่าทางก็ดูน่ากลัวมาก
“พี่ใหญ่！”
หวางซีกางเห็นการมาถึงของแมงป่อง วิ่งมาตรงหน้าของแมงป่อง จนเกือบจะกอดขาของแมงป่องร้องไห้แล้ว ความน้อยเนื้อต่ำใจนี้ เหมือนกับเป็นภรรยาน้อยคนหนึ่ง
“พอแล้ว”
แมงป่องขมวดคิ้ว มองหวางซีกางที่มีใบหน้าน้อยใจ ก็ตบหน้าอกพูดรับประกัน：“ในเมื่อผมมาแล้ว ก็ไม่มีใครรังแกคุณได้แล้ว”
แมงป่องพูดไป ก็มองไปรอบห้อง
“ใครทำ？”แมงป่องถาม
แมงป่องมองไปรอบๆ ก็ไม่พบว่าใครเป็นคนทำ หลี่ฝางได้แต่เดินออกมาเอง มาตรงหน้าของแมงป่อง พูดว่า：“ผมเอง！”
“คุณเอง？”แมงป่องมองหลี่ฝาง หัวเราะเหอะเหอะ สายตาดูไม่ค่อยอยากจะเชื่อ จากนั้น จู่ๆเขาก็ยกเท้าขึ้นมา เล็งไปที่หลี่ฝาง แล้วเตะไป ดีที่เฉินฝูเซิงมือเท้าไว มารับแทนหลี่ฝางไว้
“ผมว่านะหลานชาย ทางที่ดีคุณหลบไปข้างๆเถอะ ก่อนมาผมคุยโทรศัพท์กับพ่อคุณแล้ว เรื่องนี้ ไม่เกี่ยวกับคุณ ผมไม่หาเรื่องคุณ แต่ว่าน้องชายของผมถูกทำร้าย ผมต้องหาคนมาระบายความโกรธนี้ ในเมื่อผมไม่อาจเอาความโกรธไปใส่ที่ตัวคุณได้ งั้นก็ได้แต่ระบายไปที่ตัวของเด็กนี่”
แมงป่องจ้องหลี่ฝาง พูดอย่างตรงไปตรงมา
“ไม่มีทางนี่ ลุงแมงป่อง นี่คือเจ้านายผม ถ้าคุณทำเจ้านายผใ คุณว่าผมจะเห็นด้วยเหรอ？”เฉินฝูเซิงส่ายหน้า：“ผมว่านะ คุณเอามิตรภาพนั้นกับพ่อผม วางลงก่อนดีกว่า”
“โอเค”
“ผมกลับอยากเห็น เด็กอย่างคุณกลับพ่อคุณ เรียนกังฟูได้ถึงไหนเชียว”
แมงป่องพยักหน้าอย่างเยือกเย็น เตะไปที่เฉินฝูเซิง เฉินฝูเซิงรีบหลบอย่างรวดเร็ว เท้าจึงเตะไปชนโต๊ะอาหาร โต๊ะอาหารนั้น ถูกเท้าของแมงป่อง เตะออกเป็นสองส่วนทันที
หลี่ฝางกลืนน้ำลาย แมงป่องไม่ใช่แค่ดูโหดร้ายสุดๆ แต่พอลงมือแล้ว ยิ่งเหมือนกับพญาเสือที่ลงมาจากเขา ทรงพลังสุดๆ
หลี่ฝางส่งสายตาให้ถังหยู่ซวน พูดว่า：“ช่วยด้วย！”
หลี่ฝางรู้ว่า เฉินฝูเซิงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแมงป่องแน่ แต่ดีที่ ที่นี่คือถิ่นของตัวเอง และในห้อง ล้วนแต่เป็นคนของเฉินฝูเซิง ดังนั้นในแง่ของตัวเลข หลี่ฝางได้เปรียบอย่างมาก
ถังหยู่ซวนจะลงมือ ร่างๆหนึ่ง ก็ปรากฏตัวมา เป็นคนที่อยู่ข้างหลังแมงป่อง เขาหัวเราะหึหึ：“ทำไมเหรอ ไอ้น้อง คนอย่างคุณนี้ ไม่เจ๋งพอที่ลูกพี่ผมจะต่อยสักหมัดหรอก ผมว่านะ คุณซื่อสัตย์หน่อยเถอะ ไปดูความครึกครื้นข้างๆไป”
“คุณชายหลี่ คุณนี่จริงๆเลย ไม่มีคนอยู่ข้างกายหรือไง？ถึงได้หาพวกเด็กๆมาเป็นลูกสมุนน่ะ”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“ใช่ ไม่มีคนแล้ว คุณมาไหมล่ะ มาเป็นลูกสมุนเช็ดรองเท้าให้ผม？”
“อยากตายใช่ไหม！”
ผู้ชายคนนี้ด่าออกไป แล้วพุ่งเข้ามาที่หลี่ฝาง ส่วนถังหยู่ซวนนั้นก็หยิบมีดออกมา เดินเข้าไป พวกจูเปิ่นก็ไม่อยู่เฉย ต่างพุ่งเข้าไปทั้งหมดในเวลานี้ ปะทะกัน กับพวกแมงป่อง
แต่คนอย่างแมงป่อง แข็งแกร่งมาก ทรงพลังเหมือนกับเสือ ถึงจูเปิ่น เฉินฝูเซิงจะมีคนเยอะ แต่ยังคงได้เปรียบไม่เท่าไหร่
ส่วนถังหยู่ซวนนั้น ก็ล้มลง
ไม่รู้ว่าตอนไหน ที่ประตูก็ปรากฏตัวคนๆหนึ่ง ที่ไหล่ของเขา วางปืนยาวไว้กระบอกหนึ่ง จ้องมองทั้งหมดนี้อย่างถมึงทึง
หลี่ฝางรู้ว่า นี่ไม่ใช่คนของตัวเอง เป็นไปได้ที่จะเป็นคนของแมงป่อง
หลี่ฝางหายใจเข้าลึกๆ รู้ว่าสถานการณ์ไม่ดีเท่าไหร่แล้ว และคนที่ยืนอยู่หน้าประตูนี้ เตรียมจะถือปืนขึ้นมา ตอนที่เดินเข้ามา หรุ่ยเหวินเจ๋ก็มาที่ตัวเขาอย่างเงียบๆ มีดเล็กๆ กรีดไปที่เส้นเลือดใหญ่ของเขาโดยตรง แล้วแย่งปืนที่อยู่ในมือเขา
“แม่เอ๊ยอย่าขยับ ขยับอีกที ผมเอาไอ้ระยำนี่ตายแน่”หรุ่ยเหวินเจ๋เอาปืนจ่อที่หัวของหวางซีกาง แล้วพูด
หลังจากเสียงคำรามของหรุ่ยเหวินเจ๋ แมงป่องก็หยุดลงทันที
“น้องชาย อย่าทำอะไรมั่วๆ ถ้าปืนนี้ดัง จะสร้างปัญหาตามมามากมาย”แมงป่องพูดอย่างกังวล
“ปัญหา？คุณคิดว่าผมกลัวปัญหาเหรอ？พี่แมงป่อง”
หรุ่ยเหวินเจ๋หัวเราะเหอะเหอะ：“เรื่องวันนี้ เป็นการเข้าใจผิด ในเมื่อเข้าใจผิด ทุกคนเข้าใจแล้วก็จบเถอะ ทำไมต้องทำให้เรื่องเข้าใจผิดใหญ่โตขนาดนี้ คุณว่าไหม？”
“พวกคุณคือคนของอำเภอหลิน พวกเราคือคนของเมืองเอก ทุกคนต่างคนต่างอยู่ ไม่ดีเหรอ？ทำไมต้องตีกันด้วย พวกเรามาเป็นนักเลง ไม่ใช่ว่าควรขอเงินเหรอไง？”
หรุ่ยเหวินเจ๋หัวเราะไปพูดไป
แมงป่องพยักหน้าเสริมไป：“น้องชายพูดก็ถูก ในเมื่อเข้าใจผิด งั้นพวกเราพูดความเข้าใจผิดนี้เคลียร์แล้วก็พอแล้ว”
“ไม่งั้น……พวกเราก็เสมอกัน คุณดูคนของผมสิ ยังเลือดไหลอยู่เลย”
แมงป่องชี้ไปที่มือปืนของตัวเองแล้วพูด：“ต้องรีบส่งไปโรงพยาบาล ไม่อย่างนั้น จะต้องเสียเลือดเยอะจนตายแน่”
“ไม่ต้อง ผมเป็นหมอ”
หรุ่ยเหวินเจ๋โบกมือ เอาปืนในมือ ยื่นให้จูเปิ่น จากนั้นตัวเองก็หากล่องยาสามัญประจำบ้านมา พันแผล ให้มือปืนคนนั้นของแมงป่อง：“โอเค ตอนนี้ผมทำได้แค่ง่ายๆ ได้แค่ห้ามเลือด ในอีกครึ่งชั่วโมงถัดไป แค่ส่งไปโรงพยาบาล ก็ไม่มีปัญหาแล้ว”
“เจ้านาย คุณดู……”หรุ่ยเหวินเจ๋มองหลี่ฝาง แล้วพูด
ถึงแม้หรุ่ยเหวินเจ๋อยากเป็นมิตร แต่ยังไงในห้องนี้ หลี่ฝางก็เป็นคนตัดสินใจเอง หลี่ฝางมองแมงป่องแวบหนึ่ง โบกมือพูดว่า：“หวังว่าคุณจะเชื่อถือได้ เรื่องวันนี้ ก็ให้หยุดแค่นี้พอ”
“นั่นแน่อยู่แล้ว”แมงป่องพยักหน้า พาคนของตัวเองออกไปทันที
แมงป่องออกไปไม่ถึงห้านาที ขณะเดียวกันทางซินปากับหวางเสี่ยวหยวนก็โทรมา หลี่ฝางรับสายของซินปาเสร็จ ซินปาก็พูดอย่างร้อนใจ：“เจ้านาย แย่แล้ว ผับของพวกเรา ถูกคนทุบไปหลายร้าน แล้วก็ ……ช่างเถอะ คุณมาดูเองสิ มีผับสองสามแห่ง น่าจะต้องปิดลง”
