“ไปหมูบ้านพวกคุณก่อน ทักทายลุงกับป้า จากนั้นค่อยหาที่พัก”หลี่ฝางพูด：“ถังหยู่ซวน ขับรถเถอะ”
หลี่ฝางในตอนนี้ ร้อนใจหน่อยๆ ยังไง เสี่ยวโจวสำหรับหลี่ฝางแล้ว ก็ยังมีความรู้สึกที่พิเศษ
ยังไงตอนแรกหลี่ฝาง ก็ได้เสี่ยวโจวช่วยไว้ไม่น้อย
เวลานี้ ได้ยินว่าตอนนี้มู่เสี่ยวไป๋จะฆ่าเสี่ยวโจว หลี่ฝางก็กังวลหน่อยๆ
ใบหน้าของหลี่ฝาง ปรากฏความอาฆาต มู่เสี่ยวไป๋ไอ้ระยำนี่ คิดไม่ถึงว่าจะใจดำอำมหิตเช่นนี้ เสี่ยวโจวจริงใจขนาดนี้ ทำงานให้ตระกูลมู่ตั้งมากมาย ตอนนี้ เมื่อใช้งานเสร็จก็จะถีบหัวส่ง
เนื่องจากเป็นเวลากลางวัน บนถนน จึงไม่มีอุปสรรคใดๆ ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงกว่าหน่อยๆ ทุกคนก็มาถึงที่หมู่บ้านตระกูลหลี่
หมู่บ้านตระกูลหลี่เป็นหมู่บ้านที่อยู่ติดเขา ตั้งอยู่ที่เขื่อนขนาดใหญ่ พอลงจากเขา หลี่ฝางก็ได้ยินเสียงแตรสั่วน่า
หลี่ซ่วยซ่วยเข้าใจทันที รีบอธิบายกับทุกคน：“ในหมู่บ้านต้องมีคนตายแน่ ปกติแล้วมีคนตายก็จะจ้างคนเป่าแตรสั่วน่า”
หลี่ซ่วยซ่วยพูดไป ก็ลงจากรถ แล้วเรียกคนชราคนหนึ่ง：“คุณปู่สาม ในหมู่บ้านมีใครตายอีกล่ะ？”
“เหอะๆ เสี่ยวซ่วย ทำไมคุณถึงกลับมาล่ะ？”
ชายชราหันหน้าไป หัวเราะเหอะเหอะ：“ไม่ใช่คนสำคัญอะไรหรอก แค่คนที่ไปจากบ้านมานานหลายปี ลูกสาวของบ้านหลี่ต้าซาน”
“ช่างเถอะ พูดว่าหลี่ต้าซานคุณก็ไม่รู้ว่าใคร อยู่ที่ปากทางหมู่บ้าน”ชายชราพูด
หลี่ซ่วยซ่วยพยักหน้า เป็นการทักทาย แสดงออกว่ารับรู้
และตอนนี้ ชายชราก็มองรถของหลี่ฝาง แล้วก็มองออดี้ของเหยนเสี่ยวน่า ทันใดนั้นก็ส่งสายตานับถือมา：“ผมว่านะเสี่ยวซ่วย นี่เพื่อนคุณสินะ？”
“ใช่ คุณปู่สาม”
“พวกเขามาเที่ยวหมู่บ้านพวกเราสินะ？”ชายชรานี้มองพวกหลี่ฝาง ทันใดนั้นก็หัวเราะหึหึ：“หนุ่มๆสาวๆ มีที่พักยังล่ะ？”
“ไม่มีครับ”หลี่ฝางส่ายหน้า
“หึหึ งั้นก็พักบ้านผม บ้านผมนะ เปิดโรงแรมเล็กๆที่หน้าหมู่บ้าน ปรับปรุงมาจากบ้านเก่าของตัวเอง พักสบายสุดๆ”ชายชรารับแขกอย่างเป็นมิตร
ไม่รอให้หลี่ซ่วยซ่วยพูดว่าไม่ หลี่ฝางก็พยักหน้าตกลง
เวลานี้หลี่ซ่วยซ่วยพูดเบาๆ：“หลี่ฝาง ทำไมคุณไม่ถามผมก็รับปากเลยล่ะ คนอย่างคุณปู่สามของผมนี้ ขึ้นชื่อเรื่องขี้โกง”
“ไม่เป็นไร”หลี่ฝางพูดอย่างไม่แคร์：“เขาพักที่ปากทางหมู่บ้านใช่ไหม？หมายความว่า บ้านเขาอยู่ติดกับบ้านหลี่ต้าซานนั่นมากสินะ？”
หลี่ฝางถาม：“ถ้าใช่ล่ะก็ ก็พักบ้านพวกเขา”
หลี่ซ่วยซ่วยพูด：“พวกเขาคือเพื่อนบ้าน”
หลี่ซ่วยซ่วยพูดจบ สีหน้าของหลี่ฝาง ก็ปรากฏรอยยิ้ม แล้วก็พักบ้านพวกเขา
ทันใดนั้น หลี่ฝางเรียกชายชราคนนี้ขึ้นรถอย่างเป็นมิตร จากนั้นให้เขานำทาง ชายชรานั่งในรถเบนซ์ ด้วยท่าทางร่าเริง：“รถคันนี้สบายมาก เมื่อไหร่ที่ลูกชายผมหาได้สักคัน นั่นก็คงดี”
“ผมว่านะพ่อหนุ่ม รถนี้ก็น่าจะสามถึงห้าแสนสินะ？”ชายชราคนนี้มองหลี่ฝาง ถามอย่างจริงจัง
ได้ยินตรงนี้ หวางเสี่ยวโก๋ก็หัวเราะคิกคักทันที ตอนที่จะพูดราคาจริง หลี่ฝางรีบพยักหน้าพูด：“สามแสนกว่าครับ”
“เหอะเหอะ งั้นก็ไม่แพง ถ้าบ้านผมธุรกิจไปได้ดี ปีหนึ่งก็หาได้สักคัน”ชายชราพูดแล้วหัวเราะเหอะเหอะ
หลายนาทีถัดมา หลี่ฝางมาถึงโรงแรมชนบท
ที่แท้หมู่บ้านตระกูลหลี่นี้ ข้างๆมีบ่อน้ำอันหนึ่ง เป็นมังกรตัวใหญ่นั่งขัดสมาธิยาวไปถึงด้านใน และหมู่บ้านตระกูลหลี่ ก็ใช้บ่อน้ำมังกรนี้ พัฒนากลายเป็นหมู่บ้านท่องเที่ยวเล็กๆ
คนที่พึ่งพาบ่อมังกรนี้ ต่างทำธุรกิจเล็กๆกัน บางคนเปิดร้านขายของเล็กๆ บางคนเปิดร้านข้าว อย่างคุณปู่สามที่หลี่ซ่วยซ่วยพูด ก็อาศัยที่บ้านของตัวเองค่อนข้างใหญ่ เปลี่ยนเป็นโรงแรมขนาดเล็ก
หลี่ฝางมองไปไกลสิบกว่าเมตร มีครอบครัวหนึ่งกำลังเคลื่อนศพ
หน้าประตูบ้านพวกเขายืนอยู่กันเยอะมาก แล้วยังสร้างเพิงขนาดใหญ่ หลี่ฝางมองอยู่นาน ก็มองไม่เห็นคนรู้จักอะไร เวลานี้ ชายชรานั่นเดินเข้ามา：“หึหึ พ่อหนุ่มไม่ต้องกลัว แค่เคลื่อนศพเท่านั้น อย่างมากวันหนึ่งก็จบแล้ว ยังไงก็เป็นผู้หญิง ไม่จัดยิ่งใหญ่”
หลี่ฝางตอบอือไป ถามว่า：”ผมเข้าไปดูได้ไหม？“
“ไปไหน ดูเคลื่อนย้ายศพ？”ชายชรามองหลี่ฝางอย่างแปลกใจ พูดว่า：“ได้น่ะได้ แต่เป็นลางไม่ดี ถ้าคุณไม่กลัวโชคร้าย ก็ไปดูสิ”
ชายชราพูดจบ หลี่ฝางก็เดินเข้ามา
และข้างในนี้ หลี่ฝางก็มองเห็นเสี่ยวโจวทันที เสี่ยวโจวสวมชุดสีขาว กำลังคุกเข่าที่พื้น จมูกมีน้ำมูกไหล ดูแล้วเลอะเทอะมาก
หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองไปทั่วๆ ก็ไม่เห็นร่างของชางสู่
ตอนนี้เอง ตอนที่หลี่ฝางอยากเข้าไปเรียกเสี่ยวโจว หลี่ฝางก็ถูกคนขวางไว้
เป็นถังหยู่ซวน
ถังหยู่ซวนขมวดคิ้ว พูดว่า：“หลี่ฝาง พวกเราเปลี่ยนที่พักไหม？”
“ทำไมล่ะ？”หลี่ฝางถามไป：“บ้านของชายชรานั่น ไม่สะอาดเหรอ？”
“ไม่ใช่ โรงแรมนั่นนอกจากพวกเราแล้ว ยังมีกลุ่มคนอีกกลุ่ม และคนพวกนี้ ก็มาจากเมืองเอก เหมือนว่ามาไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“งั้นทำไม？”
“ก็พักที่นั่นเถอะ”หลี่ฝางเดาตัวตนของคนพวกนั้นออกทันที น่าจะเป็นพวกชางสู่
หลี่ฝางกลับไปยืนยัน จากโรงจอดรถ หลี่ฝางมองรถที่จางกงหมิงพูด
เห็นได้ชัดว่า ชางสู่พักโรงแรมที่เดียวกับตัวเอง
ถ้าเป็นเมื่อก่อน หลี่ฝางอาจจะยังกลัวชางสู่ กลัวว่าเขาจะจัดการตัวเอง แต่ก่อนที่ส้าวส้วยไป ก็ทำชางสู่ตกใจกลัวไปหมด นอกจากชางสู่อยากจะเอาพิมเสนไปแลกเกลือกับตัวเอง ไม่อย่างนั้น ก็ไม่กล้าลงมือกับตัวเองแน่
หลี่ฝางพูดเบาๆ：“ผมรู้จักพวกเขา พวกเขาคือคนของมู่เสี่ยวไป๋”
“งั้นพวกเราควรจะยิ่งเปลี่ยนที่พัก งั้นมู่เสี่ยวไป๋จะไม่ ……”
ถังหยู่ซวนยังไม่ทันพูดจบ ก็พูดหลี่ฝางตัดบท หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“ไม่ต้องห่วง พวกเขาไม่กล้าทำอะไรพวกเรา”
พูดไป หลี่ฝางก็หยิบโทรศัพท์ โทรหาเฉินฝูเซิง：“ฝูเซิง คุณอยู่ไหนแล้ว？”
“จะถึงอำเภอหลินแล้ว เจ้านาย คุณหาเบาะแสของชางสู่เจอยัง？”เฉินฝูเซิงถาม
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“ผมจะส่งตำแหน่งให้คุณ”
พูดไป หลี่ฝางบอกที่อยู่หมู่บ้านตระกูลหลี่กับเฉินฝูเซิง และจากนั้น หลี่ฝางก็เห็นชางสู่ออกมาจากโรงแรม
อยู่กับชางสู่ ก็ยังมีหวางเห้า
ตอนที่เห็นหลี่ฝาง ชางสู่กับหวางเห้า ต่างตะลึงหน่อยๆ
สายตาของชางสู่นั้นหลบหน่อยๆ ส่วนหวางเห้าหลังจากตะลึงไป ก็รีบเดินเข้ามา
“บังเอิญจัง คิดไม่ถึงว่าจะเจอเจ้านายที่นี่”หวางเห้ามองหลี่ฝาง หัวเราะเหอะเหอะ
หลี่ฝางเงยหน้ามองหวางเห้า：“ยังเกรงใจกับผมขนาดนี้อีก？ผมไม่ใช่เจ้านายคุณแล้ว”
“คุณมาได้ไง？”หลี่ฝางมองหวางเห้า แล้วถาม
ส่วนหวางเห้าก็ถามเหมือนกัน：“คำนี้ผมน่าจะถามคุณนะ เจ้านาย ทำไมคุณถึงมาที่นี่ล่ะ？”
“เพื่อนผมคือคนที่นี่ พวกเรามาเที่ยว”หลี่ฝางพูด
“แม่ของเสี่ยวโจวตายแล้ว เลยมาไว้อาลัย”หวางเห้าพูด
“แค่มาไว้อาลัย？”หลี่ฝางมองหวางเห้าอย่างมีความหมาย
สายตาของหวางเห้าวูบวาบหน่อยๆ：“ไม่งั้นล่ะ？”
เห็นได้ชัดว่า หวางเห้าพอจะรู้อะไร และตอนนี้คุณปู่สามของหลี่ซ่วยซ่วยก็เดินเข้ามา ชี้ไปที่พวกหลี่ฝาง บอกว่าบ่อมังกรอยู่ข้างหน้า แล้วยังแนะนำร้านอาหารให้พวกหลี่ฝาง บอกว่าร้านอาหารร้านไหนทำอร่อย
หลี่ฝางมองหวางเห้าแล้วพูด：“เปลี่ยนที่คุยดีกว่า”
ชางสู่ที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้ยิน หลี่ฝางเดินออกไปก่อน หวางเห้าพูดกับชางสู่ จากนั้นก็ตามไป
หลงัจากเดินออกไปไกลสี่ห้าสิบก้าว หลี่ฝางก็พูดตรงๆ：“หวางเห้า คุณรู้ไหมชางสู่จะทำอะไร？”
หวางเห้าพยักหน้า พูดว่า：“เขาจะฆ่าเสี่ยวโจว”
หลี่ฝางมองหวางเห้าอย่างแปลกใจ：“คุณรู้เหรอ？”
“เขาบอกคุณ？”
“ผมเดาน่ะ ยืนยันกับเขาแล้ว”หวางเห้ามองหลี่ฝาง หัวเราะเหอะเหอะ：“ถ้าผมเดาไม่ผิด จุดประสงค์ที่คุณมา ก็เพื่อหยุดโศกนาฏกรรมนี้สินะ？”
“แต่ว่าไม่มีประโยชน์ เสี่ยวโจวไม่อยากอยู่แล้ว หลังจากที่แม่ของเขาตาย ตัวเสี่ยวโจว ก็หมดศรัทธาในการใช้ชีวิตไปแล้ว ระหว่างทางที่มา ผมบอกเสี่ยวโจวแล้ว แต่เสี่ยวโจวเหมือนกับฟังไม่เข้าหู”
“ผมให้โอกาสเสี่ยวโจวหนีแล้ว แต่เขาไม่เอา ที่จริง ระหว่างทางที่มานี้ ชางสู่กำลังจะลงมือ จัดการเสี่ยวโจว แต่ถูกผมห้ามไว้”
หวางเห้ามองหลี่ฝางแล้วพูด：“ชางสู่ให้เสี่ยวโจวส่งแม่ของตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย”
“ความหมายของคุณคือ พรุ่งนี้？”หลี่ฝางเงยหน้าถาม
“ใช่ มู่เสี่ยวไป๋ให้ระยะเวลากำหนดต่อชางสู่ เป็นก่อนฟ้ามืดคืนนี้ แต่ภายใต้การขอร้องของผม ชางสู่ตัดสินใจลงมือพรุ่งนี้”หวางเห้าพูด
ทันใดนั้น หวางเห้าก็มองหลี่ฝางแล้วพูดเสริม：“แต่พวกคุณมาแล้ว เกรงว่าชางสู่จะเปลี่ยนความคิด”
“ผมเข้าใจชางสู่ที่สุด เมื่อกี๊สายตาเขาว่อกแว่ก ผมก็รู้ว่า เขาเปลี่ยนความคิด”หวางเห้าพูด：“ผมเดานะ ชางสู่จะลงมือคืนนี้”
“ตามธรรมเนียมที่นี่ ตอนดึก เสี่ยวโจวจะเฝ้าศพ เวลานี้ คนน้อยที่สุด และก็เป็นโอกาสที่ดีที่ชางสู่จะลงมือ”
“ถ้าคุณคิดจะห้าม งั้นก่อนคืนนี้ ก็พาเสี่ยวโจวไปจากที่นี่ ครั้งนี้ ชางสู่พาคนมาเยอะ”
หวางเห้าพูด：“และลงมือแล้ว พวกคุณก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชางสู่แน่นอน”
“อย่าว่าแต่เสี่ยวโจวไม่อยากมีชีวิตอยู่เลย ถึงเขาต่อต้าน ก็ไม่มีผลใดๆ เมื่อก่อนเสี่ยวโจวกับชางสู่ มีระยะห่างหน่อยๆ”หวางเห้าพูดไป ก็เดินไปที่บ่อน้ำ
บ่อมังกรนี้ ลึกมาก ถึงแม้ด้านล่างมีน้ำไม่เท่าไหร่ แต่มังกรนี้ กลับทรงพลังอย่างผิดปกติ
“ถ้าสู้ขึ้นมาจริงๆ คุณจะช่วยฝั่งไหน？”หลี่ฝางถามไป
หวางเห้าหยุดฝีเท้าลง ส่ายหน้า：“ทั้งสองฝ่ายต่างเป็นคนสำคัญ ผมไม่ช่วยใครทั้งนั้น ก่อนฟ้ามืดคืนนี้ ผมจะไปจากที่นี่”
“เสี่ยวโจวคือคนที่ผมชื่นชม เขาเคยปล่อยผมไปครั้งหนึ่ง ส่วนชางสู่ก็เป็นเพื่อนของผม ถ้ามู่เสี่ยวไป๋ส่งคนอื่นมา ผมยืนข้างเสี่ยวโจว ช่วยเสี่ยวโจวแน่ แต่ว่า……เจ้านาย คุณน่าจะรู้ดี ผมไม่อาจเป็นศัตรูกับเพื่อนได้”หวางเห้าพูด
“อือ ผมรู้”
หลี่ฝางพูดไป ก็หมุนตัวออกไปจากที่นี่
แต่ชางสู่กลับเอามือกอดอกมองหลี่ฝาง ตอนที่หลี่ฝางเดินใกล้เข้ามา จู่ๆชางสู่ก็พูด：“คุณชายหลี่”
“มีธุระเหรอ？”หลี่ฝางเลิกคิ้วขึ้น
“ไม่มีอะไร แค่อยากพูดกับคุณแทนเจ้านายของพวกเรา เมื่อกี๊ผมโทรศัพท์กับเจ้านายพวกเราแล้ว ความหมายของคุณชายมู่ก็คือ ต่อไปพวกเราต่างคนต่างอยู่ ความแค้นก่อนหน้านี้ ก็ปล่อยมันไป”
“คุณว่าไง？”ชางสู่มองหลี่ฝาง แล้วถาม
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“ยอมแพ้เหรอ？”
“ใช่ ตระกูลหลี่แข็งแกร่งขนาดนั้น พวกเราไม่ยอมแพ้ จะมีทางไหนอีกล่ะ？”ชางสู่พยักหน้าพูด
“ไม่รู้ว่าคุณชายหลี่จะยอมปล่อยพวกเราไหม？”
หลี่ฝางมองชางสู่ ในสายตามีความไม่พอใจ：“ผมปล่อยพวกคุณแน่ แล้วพวกคุณยอมปล่อยเสี่ยวโจวไหม？
หลี่ฝางถามว่า：“ได้ไหม？”
ได้ยินคำนี้ จู่ๆสีหน้าของชางสู่ก็เปลี่ยนไปทันที ส่ายหน้าพูดว่า：“คุณชายหลี่ นี่คือเรื่องของพวกเรา การลงโทษคนที่ฝ่าฝืนของพวกเรา คุณก็จะห้ามเหรอไง？
“ลงโทษคนที่ฝ่าฝืน？เสี่ยวโจวทำผิดอะไร？”หลี่ฝางมองชางสู่ แล้วถาม
