หมัดนี้ หลี่ฝางต่อยไปแรงมาก ที่จริงหมัดนี้ปล่อยไป ความโกรธที่หลี่ฝางมีต่อเฉินเสี้ยว หายไปครึ่งหนึ่งแล้ว แต่ลู่หลุ่ยรีบเข้ามาห้ามแบบนี้ เรียกความโกรธที่เดิมทีดับไปแล้วของหลี่ฝางมาอีกครั้ง ทันใดนั้น หลี่ฝางก็เดินไปไม่กี่ก้าว มาตรงหน้าของเฉินเสี้ยว ย่อตัวลง ต่อยไปสองหมัดหนักๆ ที่หน้าของเขา
สองมือสองขาของเฉินเสี้ยว ต่างถูกมัดไว้แน่น ไม่มีแม้แต่โอกาสสู้กลับ
ปากของเขาผิดไว้ด้วยเทปกาว
พูดได้ว่า เวลานี้เฉินเสี้ยวโดนทุบตีก็สู้ไม่ได้ โดนด่าก็ด่ากลับไม่ได้
“หลี่ฝาง ถ้าคุณไม่หยุดมือ ชาตินี้ฉันก็ไม่อยากเจอคุณอีก”ลู่หลุ่ยอยู่ในรถ สบถคำไม่ดีใส่หลี่ฝาง ถือว่าเป็นท่าไม้ตาย
ส่วนหลี่ฝางได้ยินคำขู่นี้ เส้นเลือดที่ใบหน้าก็ปูดออกมาทันที
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ สีหน้าน่ากลัวหน่อยๆ:“เหอะเหอะ เมื่อก่อนผมยังคิดว่าคุณสองคนไม่มีอะไรกัน คนที่คุณชอบคือผม ตอนนี้ดูเหมือน ความคิดของผมช่างตลกจริงๆ เพื่อเฉินเสี้ยวแล้ว คุณดันแตกแยกกับผม ไม่เจอกับผมอีก”
“โอเค แตกแยกก็แตก”
หลี่ฝางหัวเราะด้วยสีหน้าดูถูก แต่ในใจของเขาตอนนี้ เหมือนใจจะขาดไปนานแล้ว
หลี่ฝางปล่อยหมัดไปที่หน้าของเฉินเสี้ยว อย่างไม่ออมมือ ไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา
ลู่หลุ่ยที่ถูกมัดแขนขาอยู่นั้น คลานออกมาจากรถ ทั้งตัวเธอ แนบลงไปที่พื้น ใช้การเคลื่อนที่ของร่างกาย เข้ามาทางด้านเฉินเสี้ยว
ตอนที่หลี่ฝางมองเห็นฉากนี้ ตาก็แดงขึ้นมา ในใจยิ่งแตกสลายมากขึ้น
“คุณรักเขาขนาดนี้เลยเหรอ？”หลี่ฝางมองลู่หลุ่ย ถามด้วยใบหน้าหมดหวัง
ลู่หลุ่ยเงยหน้ามองหลี่ฝาง:“เขาคือคนที่ฉันเรียกมา ถ้าในใจคุณโมโห ก็มาลงที่ฉัน คุณอยากทุบตีคนใช่ไหม？ฉันจะให้คุณตี”
“เฉินเสี้ยวเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ด้วย”
หลี่ฝางได้ยินก็หัวเราะอย่างเย็นชา:“ผู้บริสุทธิ์？เขารู้อยู่แล้วว่าพวกเราคบกัน กลับมาพัวพันกับคุณหลายครั้ง คนแบบนี้ไม่สมควรโดนตีหน่อยเหรอ？”
“คุณเดทกับเฉียนเฟิงลับๆ คุณให้เฉินเสี้ยวรู้ได้ ให้เขาตามไป ให้เขาแอบปกป้องคุณ แต่คุณกลับหลีกเลี่ยงผม”
“คุณรู้อยู่แล้วว่าเฉินเสี้ยวชอบคุณ กลับยอมไปติดต่อเขา เหอะเหอะ มีตัวสำรองในสต๊อกไว้เยอะเหรอ？หรือบอกว่า คุณไม่ได้มีความหวังกับผม ดังนั้นคบกับผมเลยหาตัวสำรอง พร้อมที่จะทิ้งผมได้ตลอดเวลา？”
“โอเค ผมว่าตอนนี้โอกาสน่าจะถึงแล้ว ตัวสำรองเป็นตัวจริงได้แล้ว ผมก็น่าจะถูกคุณทิ้งแล้ว ผมยังจะพูดอะไรได้อีก ขอให้พวกคุณมีความสุข？เหอะเหอะ？”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย:“ช่างเถอะ จริงใจหน่อยละกันนะ ผมหวังว่าคุณสองคนจะประสบอุบัติเหตุ”
พูดไป หลี่ฝางก็หันหน้า เดินไปทางเฮียขายหมูหรง
น้ำตาคลออยู่ในดวงตาของหลี่ฝาง สุดท้ายกลับไม่ได้ไหลลงมา
“คุณจะเอาเงินห้าหมื่นใช่ไหม？เอาเลขบัญชีของคุณมา ผมจะโอนให้คุณตอนนี้”หลี่ฝางพูดด้วยใบหน้าเย็นชา
พูดไป หลี่ฝางก็เปิดบัญชีออนไลน์ของตัวเอง จากนั้นก็มองเฮียขายหมูหรง เฮียขายหมูหรงกลับหัวเราะหึหึ พูดด้วยใบหน้าเป็นมิตร:“น้องชาย นี่เป็นความเข้าใจผิด เราคนกันเองต้องมาปะทะกันเอง ผมเพิ่งโทรไปคอนเฟิร์ม พี่เจ๋พวกเราบอกแล้ว คุณคือลูกค้าวีไอพีของเขา”
“ลูกค้าวีไอพีของพี่เจ๋ ก็เป็นลูกค้าวีไอพีของผมเฮียขายหมูหรง ทำไมถึงกล้าเอาเงินกับคุณ”
หลี่ฝางมองเฮียขายหมูหรง แล้วพูด:”งั้นเมื่อแบบนี้ พวกเขาสองคน ก็ไปได้แล้ว？”
หลี่ฝางชี้ไปที่ลู่หลุ่ยกับเฉินเสี้ยว
เฮียขายหมูหรงพยักหน้าพูดทันที:“งั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ผมจะไปปล่อยพวกเขา ใช่สิ น้องชาย ถึงแม้ผมไม่ฉลาดนัก แต่ก็มองออกว่า เด็กคนนั้น เป็นศัตรูหัวใจจองคุณสินะ？เหมือนว่าเขาจะแย่งของคุณไป”
“ไม่งั้น พวกพี่ระบายใส่เขาให้คุณไหม”ใบหน้าของเฮียขายหมูหรง ปรากฏความเย็นชาทันที หลี่ฝางขมวดคิ้วปฏิเสธ:“ไม่ต้อง ผมระบายไปแล้ว”
“แล้วไงล่ะ อย่างมากก็ต่อยเขาไปหน่อย ให้เขาได้รับความเจ็บปวดไปบ้างเท่านั้น แบบนี้ก็ปล่อยเขาเกินไป ไม่งั้น พวกพี่จะช่วยคุณระบายความโกรธเอง คุณวางใจได้ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมรับเองหมด”
เฮียขายหมูหรงหึหึ ส่งสายตาให้ลูกน้องของตัวเอง:“เข้าไปสั่งสอนเด็กนั่นหน่อยสิ”
หลี่ฝางไม่พูด แค่เหลือบมองไปที่เฉินเสี้ยว
ถึงแม้ในใจหลี่ฝางอยากจะฆ่าเฉินเสี้ยว แต่ยังไงเรื่องนี้ ก็เป็นลู่หลุ่ยที่ทำ
ตบมือข้างเดียวไม่ดัง ลู่หลุ่ยถูกเฉินเสี้ยวแย่งไป หลี่ฝางได้แต่ยอมรับ แต่ไม่อาจแก้แค้นเฉินเสี้ยวมากไปได้นัก
ที่ต่อยเขาไปเมื่อกี๊ ก็ถือว่ามากพอแล้ว
แล้วเฮียขายหมูหรงเป็นตัวละครแบบไหน？คนแบบนี้ เป็นหนึ่งในยุทธภพ วิธีการของเขา แน่นอนว่าโหดกว่าหลี่ฝางเยอะเลย พอได้ยินว่าทำให้มีเลือดออกหน่อย หลี่ฝางจะพูดห้าม แต่ตอนที่เห็นลู่หลุ่ยมาถึงตรงหน้าของเฉินเสี้ยว จู่ๆในใจของหลี่ฝางก็โหดขึ้นมา ตัดสินใจไม่สนอีกแล้ว
อย่างแรก เฉินเสี้ยวแย่งแฟนของตัวเองไป เอาของของตัวเองไป หลี่ฝางไม่ชอบเขาอยู่แล้ว
อย่างที่สอง เรื่องที่สั่งสอนเฉินเสี้ยวทำให้เจ็บบาดนี้ หลี่ฝางไม่ตอบ และก็ไม่ปฏิเสธ หลี่ฝางไม่พูดอะไร ให้เฮียขายหมูหรงนี้ตัดสินใจหมดคนเดียว
อย่างที่สาม หลี่ฝางกับเฉินเสี้ยวไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอยู่แล้ว แล้วทำไมต้องใส่ใจเขาขนาดนี้
หลี่ฝางเหมือนกับไม่ได้ยิน แค่พูดกับเฮียขายหมูหรง:“คุณอยากทำอะไรก็ทำ แต่ว่า ผู้หญิงคนนั้น ห้ามใครทำร้ายเธอ เข้าใจไหม？”
“เข้าใจ เธอคือผู้หญิงของคุณ”เฮียขายหมูหรงพยักหน้าพูด:“วางใจเถอะ พี่ชาย ผมรู้ว่าควรทำไง”
จากนั้น เฮียขายหมูหรงก็ส่งสายตาให้ลูกน้องของตัวเอง สีหน้าเย็นชา
ที่บอกว่าสั่งสอนนี้ หลี่ฝางรู้ว่าเฮียขายหมูหรงจะทำอะไร
การทำโทษแบบนี้ เป็นไปได้ว่าจะอันตรายถึงชีวิตของเฉินเสี้ยว แต่ แล้วเกี่ยวอะไรกับตัวเองล่ะ
แต่ ก็ได้แต่เพิกเฉย หลี่ฝางตัดสินใจไปให้พ้นจากความถูกผิดของที่นี่ ต่อไปลู่หลุ่ยจะได้ไม่ต้องเอาเรื่องนี้ มาโทษที่ตัวเอง
ที่จริง โทษแล้วจะทำไมล่ะ
หลี่ฝางหมุนตัวพูด:“ผมอารมณ์ไม่ดี ไม่เลี้ยงเหล้าพี่หรงแล้ว รอผมอารมณ์ดีหน่อย จะมาเยี่ยมถึงที่”
หลี่ฝางพูดจบ ก็เตรียมออกไป แต่เวลานี้เฮียขายหมูหรงกลับดึงแขนของหลี่ฝางแล้วพูด:“ทำไมไปเร็วขนาดนี้ล่ะ”
“ทำไม ผมไปไม่ได้เหรอ？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว แล้วถาม
เฮียขายหมูหรงหัวเราะเหอะเหอะ รีบอธิบาย:“ผมไม่ได้หมายความอย่างนี้ ตอนที่โทรศัพท์ พี่เจ๋บอกแล้วว่า เขาอยากเป็นเพื่อนคุณ ให้ผมไม่ว่ายังไงต้องรั้งคุณไว้ เหอะเหอะ พี่เจ๋อยู่ระหว่างทางแล้ว ถ้าคุณไปตอนนี้ แล้วพี่เจ๋มาถึงแล้ว ไม่เจอคุณ ต้องว่าผมแน่”
“คุณไม่รู้จักนิสัยของพี่เจ๋ เข้าขี้โมโหมาก เขาโมโหขึ้นมา ผมลำบากแน่”
เฮียขายหมูหรงมองหลี่ฝางด้วยใบหน้าขอร้อง พูดว่า:“เอางี้ไหม น้องชายไปนั่งในห้องสะกพัก ผมเพิ่งซื้อแตงกวามา เดี๋ยวหั่นให้คุณ”
หลี่ฝางลังเลหน่อยๆ จึงพยักหน้าตอบรับไป:“ได้ งั้นผมจะอยู่สักพัก”
พูดจบ หลี่ฝางก็เดินเข้าไปในห้อง และตอนนี้ หลี่ฝางตัดสินใจแล้วว่าจะไม่สนใจเฉินเสี้ยว ส่วนลู่หลุ่ยก็ตะโกนเสียงดังมาทางหลี่ฝาง แต่หลี่ฝางกลับทำเหมือนไม่ได้ยิน เดินเข้าไปในห้องเลย
“ปิดประตู”หลี่ฝางพูดกับถังหยู่ซวนที่อยู่ข้างหลัง
ถังหยู่ซวนมองไปที่หลี่ฝาง ใบหน้าดูซับซ้อนหน่อยๆ:“พวกเราจะอยู่นี่จริงเหรอ？อย่าลืมล่ะ เฮียขายหมูหรง เป็นคนของแมงป่อง แล้วพวกเรากับแมงป่อง……”
คำพูดของถังหยู่ซวนยังไม่ทันพูดจบ หลี่ฝางตัดบทเขา:“เฮียขายหมูหรงก็แค่มดตัวหนึ่ง เขาไม่อาจสัมผัสไปถึงแมงป่องได้เลย ส่วนสวีเจ๋ เมื่อคืนพวกเราเจรจาด้วยกันแล้ว”
“ในเมื่อเขาอยากเจอผม งั้นก็ไปเจอเขา แค่ไม่เจอแมงป่อง พวกเราก็ไม่เป็นไร”หลี่ฝางพูดอย่างไม่แคร์
เมื่อคืนการแสดงออกของหลี่ฝาง ดูเป็นลูกคนรวย ในใจของสวีเจ๋จึงเกิดความคิดในเรื่องมิตรภาพ และก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลมาก ดังนั้นหลี่ฝางจึงไม่สงสัยว่ามีเล่ห์กลอะไรในนั้น
หลี่ซ่วยซ่วยมองหลี่ฝาง แล้วถาม:“หลี่ฝาง คุณไม่สนใจเรื่องข้างนอกแล้วจริงๆเหรอ？เฮียขายหมูหรงมองดูแล้ว จะลงมือโหดกับเจ้าเด็กนั่น ไม่งั้นพวกเรา ……”
ไม่รอให้หลี่ซ่วยซ่วยพูดจบ หลี่ฝางก็จ้องเขาเขม็ง ……
