“ละอายใจเป็นอย่างมาก？”หลี่ฝางยิ้มเยาะออกมาอย่างอดไม่ได้“ถ้าเขาออกจากศีลช้ากว่านี้สัก2ปี ก็คงทำได้แค่ละอายใจที่หลุมฝังศพของชิวทิงหยุนแล้ว！”
“ปรมาจารย์อย่าเพิ่งโกรธ นายท่านโดน……ปกปิดความจริงจริงๆ”พ่อบ้านชราพูดด้วยความประหม่า“ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกภายนอกเลย！”
หลี่ฝางไม่พูดอะไร แค่อืมมาคำหนึ่งอย่างเรียบเฉย
“ปรมาจารย์หลี่ นายท่านของเราเตรียมของขวัญมูลค่าสูงไว้ให้ท่านด้วย”พ่อบ้านชรามองหลี่ฝาง พลางพูดลองเชิง“ถือว่าเป็นการชดใช้ความผิดสำหรับคนทรยศในครั้งนี้ หวังว่าปรมาจารย์จะลดความโกรธลงได้”
ตระกูลชิวคิดจะเอาชิวเฉิงหลี่ที่ตายไปแล้วเป็นโล่กำบังผลักออกไป แล้วให้เขาแบกรับความผิดพลาดทั้งหมด เพื่อตระกูลชิวจะได้ไม่มีศัตรูไปทุกที่
“ของขวัญอะไร ได้ทุกคนงั้นเหรอ？”จู่ๆไท่ซางถามขึ้น“ของผมล่ะ？”
“มีครับ มีทุกคน”พ่อบ้านชราพยักหน้าหงึกๆ“แน่นอนว่าไม่ลืมปรมาจารย์ไท่ซางครับ”
“ก็ยังดี”ไท่ซางพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ“ลูกพี่ มีคำขอโทษไม่รับไม่ได้ พวกเราไปดูหน่อยเถอะ”
หลี่ฝางครุ่นคิด แล้วพยักหน้าเห็นด้วย
พวกเขาเดินตามพ่อบ้านชราเข้ามาในห้องโถงใหญ่ แต่กลับพบว่าที่นี่มีคนนั่งอยู่เต็มไปหมด
มีเจ้าสำนักของสำนักต่างๆ ปรมาจารย์ กู่ยี่เทียนและพวกอีกสี่คน ข่งจิ่งยู่ ส้งหมิงและคนอื่นๆล้วนอยู่ที่นี่หมด
ทันทีที่หลี่ฝางมาถึง ทุกคนก็รีบลุกขึ้น นอกจากกู่ยี่เทียน ทุกคนล้วนโค้งคำนับให้แก่หลี่ฝาง
เพราะการบำเพ็ญตบะแดนเต๋าของหลี่ฝาง คนเหล่านี้ต้องแสดงความเคารพนับถืออย่างเหมาะสม
ส่วนกู่ยี่เทียนหันไปพยักหน้าให้หลี่ฝาง
เหมือนหลี่ฝางจะเข้าใจสิ่งที่ชิวจงเทียนสื่อแล้ว จึงมองไปที่ชิวจงเทียนอยู่หลายรอบ
ตอนนี้ตระกูลชิวเจอกับแรงกดดันอันใหญ่หลวง เมื่อก่อนทำให้คนไม่พอใจจำนวนมาก ตอนนี้คนกลุ่มนี้ก็ล้อมไว้เหมือนหมาป่า อยากตะคุบตระกูลชิวให้รู้แล้วรู้รอด รวมทั้งต้าเซี่ยหลงเช่วก็เช่นกัน
ชิวจงเทียนรู้ว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เกรงว่าตระกูลชิวของเขาคงเหลือแต่ชื่อแน่ ดังนั้นจึงนึกถึงหลี่ฝาง คิดจะใช้ความสัมพันธ์ของหลี่ฝางกับชิวทิงหยุนมาเป็นโล่กำบังตระกูลชิว
ตาจิ้งจอกเฒ่าผู้นี้วางแผนไว้อย่างดีเลยนะ！
หลี่ฝางรู้สึกได้ถึงสายตาหวาดกลัวของผู้คนรอบๆ จึงจ้องชิวจงเทียนเขม็ง
จะใช้หลี่ฝางเป็นโล่ง่ายๆแบบนี้เลย？
“ปรมาจารย์ชิว ได้ยินมาว่าตระกูลชิวของคุณ เชิญพวกเรามาเพื่อรับของขวัญจากเรื่องนี้？”หลี่ฝางพูดอย่างไม่เกรงใจ“ให้ของขวัญอะไรเหรอ ถ้าไม่มากพอพวกเราไม่ไปง่ายๆหรอกนะ！”
ชิวจงเทียนเงียบไปทันที แล้วยิ้มเจื่อนๆออกมา รู้แล้วว่าหลี่ฝางไม่ค่อยพอใจที่จู่ๆก็ถูกเขาลากมา
“เป็นของขวัญที่มีราคาแพงล่ะ ผู้นำตระกูลชิวคงไม่ได้โกหกหรอกนะ？”หลี่ฝางปล่อยไอพิฆาตออกมาบางๆ
“จะกล้าโกหกปรมาจารย์ได้ไงกัน！”ชิวจงเทียนรีบตะโกนขึ้น จากนั้นเหมือนตัดสินใจอะไรได้ ลุกขึ้นแล้วโค้งคำนับหลี่ฝาง
“ข้าจำศีลเป็นเวลาหลายปี ได้รับการสั่งสอนเกี่ยวกับเรื่องในตระกูล สำหรับเรื่องใหญ่ที่ทิงหยุนคารวะปรมาจารย์หลี่เป็นอาจารย์ก็เพิ่งรู้เช่นกัน คารวะเป็นอาจารย์แต่ไม่เคยทำพิธี ผิดประเพณี ข้ากลัวว่า……”
พูดถึงตรงนี้ เขาก็กัดฟันไปมา แล้วพูดขึ้นเสียงดัง：“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตำแหน่งผู้นำตระกูลชิวนี้ส่งต่อให้กับทิงหยุน ทุกคนในตระกูลชิว จะฟังแต่คำสั่งของปรมาจารย์หลี่ผู้เดียว！”
คำพูดของชิวจงเทียน ทำเอาทุกคนตกตะลึงทันใด
ทุกคนค่อยๆมีสีหน้าที่เหลือเชื่อออกมา มองชิวจงเทียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ ไม่คิดว่าเขาจะตัดสินใจแบบนี้
กู่ยี่เทียนหน้าขรึม แขนเก้าอี้ที่อยู่ในมือแตกอย่างเงียบๆ ข่งจิ่งยู่กับส้งหมิงอ้าปากเล็กน้อยเหมือนจะพูดอะไร แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา
เจ้าสำนักและปรมาจารย์คนอื่นๆที่อยู่ตรงนี้ต่างตกตะลึง เกือบคิดว่าตัวเองหูฝาดไป
ขณะนี้ทุกคนต่างมองไปที่หลี่ฝาง รอคำตอบที่เขาจะพูดออกมา
เกรงว่าคงมีไม่กี่คนบนโลกนี้ที่ไม่ตื่นเต้นกับทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลชิว
“ทำไมมีแต่คนแย่งกันพึ่งพาผม”หลี่ฝางยิ้มบางๆพลางพูด“ไท่ซาง คุณว่านี้มันเกิดอะไรขึ้น？”
ไท่ซางพูดในใจว่าถ้าไม่ใช่เพราะข้าพลังไม่เพียงพอ คงฆ่าแกไปนานแล้ว จะทนให้แกกำเริบเสิบสานแบบนี้เหรอ？
“ไท่ซาง คุณว่าไง？”หลี่ฝางหรี่ตาถาม
“ผมว่าเพราะลูกพี่เก่งกาจด้านศิลปะการต่อสู้ คุณสมบัติประจำตัวไม่ธรรมดา มีชะตาเป็นผู้นำคนมาตั้งแต่เกิด”ไท่ซางถูกหลี่ฝางจ้องเขม็งมา จึงเปลี่ยนเป็นพูดประจบสอพลอทันที
“การพึ่งพาลูกพี่ เป็นเรื่องที่ตัดสินใจถูกต้องที่สุดในชีวิตของผมไท่ซาง ได้ติดตามลูกพี่ผมโชคดีไปสามชาติ”
เห็นหลี่ฝางเป็นปรมาจารย์กำลังภายในคนหนึ่ง ไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้ ในใจทุกคนเหมือนมีอะไรแตกออก
“งั้นก็ได้”หลี่ฝางหันไปมองชิวจงเทียน“คุณพูดขนาดนี้แล้ว ถ้าผมปฏิเสธคงดูไม่มีเหตุผลเกินไป”
เขาพูดเช่นนี้ แล้วก็หันไปมองชิวทิงหยุนที่ค่อนข้างประหม่า แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม：“แต่ว่าสิ่งที่ตระกูลชิวเคยพูดก็ต้องทำให้ได้นะอย่าให้ลูกศิษย์คนนี้ของผมได้รับความไม่เป็นธรรมอีก ไม่งั้นผมจะไม่เกรงใจแล้ว”
“มิกล้าฝ่าฝืน！”ชิวจงเทียนดีใจขึ้นมาเปราะนึง รีบตอบเขาเสียงดังฟังชัด
เห็นภาพนี้เกิดขึ้น คนอื่นๆก็รู้สึกโล่งอก
ตระกูลชิวได้เข้าพึ่งพาหลี่ฝางทุกด้านแล้ว จากอำนาจของแดนเต๋า ถึงแม้ครั้งนี้ตระกูลชิวทำให้ผู้คนมากมายไม่พอใจ แต่อย่างมากก็แค่นองเลือดกัน เสียผลประโยชน์นิดๆหน่อยๆก็ไม่เป็นไร ผลสุดท้ายตระกูลชิวไม่ถึงกับโดนฮุบ หรือแม้แต่ถูกโค่นล้มทั้งตระกูลก็พอ
มีหลี่ฝาง ตระกูลชิวก็นับได้ว่าปลอดภัยแล้ว！
อีกทั้งการพึ่งพาหลี่ฝางนั้นดีกว่าพึ่งพาต้าเซี่ยหลงเช่วตั้งเยอะ อย่างน้อยหลี่ฝางก็ไม่เหมือนต้าเซี่ยหลงเช่ว ที่ควบคุมตระกูลชิวทั้งหมดถึงขนาดยึดไว้เป็นของตน
จากนิสัยของหลี่ฝาง คงไม่มายุ่งอะไรกับตระกูลชิวนัก ตระกูลชิวยังคงรักษาความเป็นตัวเองไว้ได้อีกเยอะ
