คาร์เตอร์ที่เพิ่งไม่กลัวเพราะถือว่ามีคนหนุนหลังตอนนี้อยู่ดีๆก็หายไป เขาพูดสั่นๆว่า：“ผู้กล้าท่านนี้ พวกเราไปแตะต้องอะไรคุณตรงไหน？ถึงจะตายก็ขอให้ผมตายไปอย่างเข้าใจหน่อยได้ไหม？”
เขาไม่พูดถึงก็ดี พอพูดถึงแล้ว ความโกรธในร่างกายหลี่ฝางลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง แรงที่เท้าก็มากขึ้นทันที พูดอย่างเย็นชา：“ได้ ผมก็จะให้พวกคุณตายไปอย่างเข้าใจ！จางจิ้งชื่อนี้ คุณเคยพูดแล้วสินะ！”
“ผม ผมเปล่า”พลังที่ขาของหลี่ฝางมากขึ้นเรื่อยๆ เหยียบจนคาร์เตอร์ใกล้จะหายใจไม่ออก เขาอยากรู้มากว่าจางจิ้งคือใคร แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีความทรงจำอยู่เลย
“เปล่า？”ความโกรธในใจหลี่ฝางพุ่งขึ้น ความอาฆาตแทบจะก่อตัวเป็นสสาร
“พวกคุณไอ้ระยำ คนเพิ่งตายไป คุณกล้าบอกว่าคุณไม่รู้จัก？”
คาร์เตอร์เข้าใจทันที พูดด้วยสีหน้าซีดขาว：“ไม่ รอเดี๋ยว ผมไม่ใช่คนที่คุณจะตามหา พวกเขาต่างหากล่ะ ผมแค่มาดื่มเหล้า”
“อะไรนะ？”หลี่ฝางตะลึง“คุณจะบอกว่าคุณไม่ใช่คนที่ผมจะตามหา”
“ใช่！”คาร์เตอร์พยักหน้าอย่างบ้าระห่ำ
“ผมเป็นนักธุรกิจ ทำธุรกิจการค้าต่างประเทศที่นี่ เพราะว่าเป็นคนบ้านเดียวกัน เลยเรียกพวกเขาออกมาดื่มด้วยกัน ผมไม่รู้จักจางจิ้งอะไรจริงๆ！”
หลี่ฝางสำรวจคาร์เตอร์ดีๆ จึงพบว่าอายุของเขาค่อนข้างเยอะ บุคลิกดูใจเย็น เขาปล่อยขาที่เหยียบคาร์เตอร์ ต่อว่าไปว่า：“ห่า หรือว่าผมตีผิดคน？”
หลี่ฝางเสียใจเล็กน้อย
“ไม่ได้ละ ผมต้องรีบไป มหาวิทยาลัยjแห่งเมืองตง ดูว่าที่นั่นยังมีคนอื่นที่อยู่กับพวกเขาอีกไหม”
หลี่ฝางพึมพำกับตัวเอง แล้วยกเท้าก้าวออกไป
คาร์เตอร์แผ่ตัวไปที่โซฟา ในสายตามีความโชคดีแฝงไว้
เขาไม่รู้ว่าคนบ้าที่สุดยอดอย่างนี้โผล่มาจากไหน แป๊บเดียวก็กำจัดคนในนี้ได้หมด
ยังดีที่ เขาเอาชีวิตคืนมาจากเงื้อมมือของไอ้บ้านี่ได้
ตอนนี้เอง ชายหนุ่มที่ดูสะอาดสะอ้านเพิ่งถือเหล้ามาก็แทรกเข้ามา
“เดี๋ยวก่อน คนๆนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะบริสุทธิ์เลย เขาเป็นลูกพี่ของคนพวกนั้น！”
คำนี้พูดออกไป หน้าคาร์เตอร์ที่ดำเหมือนหมึกก็ซีดขาวด้วยความตกใจ
“คุณเป็นใครอีก？”หลี่ฝางหันหน้าไปมองคนนั้นอย่างเย็นชา
คนๆนั้นกลืนน้ำลาย พูดอย่างนิ่งๆ：“ผมชื่อเฉินหราน เขาเป็นคนผิวดำที่มีอิทธิพลคนหนึ่งของที่นี่ พวกเขาทำเรื่องผิดกฎหมายมากมาย ธุรกิจผิดกฎหมายที่คุณพอจะนึกถึงได้ พวกเขาทำหมด！”
หน้าของหลี่ฝางค่อยๆมองไปที่คาร์เตอร์ ดวงตาคู่นั้นค่อยๆแดงขึ้นมาเหมือนไฟ เขาพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย：“เหรอ？ดูเหมือนผมเกือบจะถูกคุณหลอกแล้ว”
ความอาฆาตอย่างแรงดูเหมือนว่าแม้แต่อากาศก็ยังนิ่งไป คาร์เตอร์รู้สึกว่าตัวเองหายใจไม่ออก ทั้งตัวก็ขยับไม่ได้
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาพูดเรื่องนี้ ผู้หญิงพวกนั้นเมื่อกี๊ออกไปตะโกนเสียงดัง คนในผับแจ้งความแล้ว ยามก็ล้อมรอบแล้ว！คุณรีบไปกับผม ด้านนอกผมมีเพื่อนๆมาช่วยแล้ว ให้พวกเราหนีออกไปได้”เฉินหรานพูดอย่างกังวล
“ไม่ต้องแล้ว！”หลี่ฝางยื่นมือออกไป มือข้างหนึ่งจับคนหนึ่ง จับเฉินหรานกับคาร์เตอร์ทั้งสองคนมาไว้ในมือ
“พวกคุณทั้งสองคนผมมีอะไรจะถาม ไปด้วยกันเถอะ หาที่เงียบๆแล้วบอกผมทุกอย่างที่ผมอยากรู้！”
พูดจบ หลี่ฝางจึงยืนขึ้น คนสองคนที่ถูกเขาจับรู้สึกแค่ว่าเร็วปานลมกรด ทิวทัศน์รอบๆไม่หยุดเปลี่ยนแปลง แม้แต่เสียงกรีดร้องก็ยังส่งเสียงไม่ออก
บาร์ราตรี
เสียงแสบแก้วหูดังไปทั่วถนน หน้าประตูผับติดเส้นกั้นเขต ไม่อนุญาตให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามา
ในกลุ่มคนที่อยู่นอกเส้นกั้นเขต คนสองสามคนนั้นที่ก่อนหน้านี้อยู่กับเฉินหรานรวมตัวกัน สีหน้าดูแย่เล็กน้อย
“ลูกพี่หายไปแล้ว”
“หรือว่าเรื่องนี้เป็นลูกพี่ที่ทำ？ทำอย่างไรดี？”
“และก็ไม่รู้ว่าลูกพี่ตายหรือรอด”
ชายสวมแว่นไม่พูดอะไร จู่ๆก็หันตัวออกไป
คนอื่นๆพูดอย่างประหลาดใจ：“ไอ้แมว คุณไปไหน？”
“ผมไปถามข่าวคราว ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ดีกว่ายืนอย่างร้อนใจอยู่ตรงนี้！”
คนอื่นๆสบตากัน รีบตามไปดู
ในโกดังที่ถูกทิ้งร้างแห่งหนึ่ง เฉินหรานเดินออกมากับหลี่ฝางด้วยใบหน้าซีดขาว
อย่าโทษเขา ใครก็ตามเห็น อีกคนถูกบดขยี้จนเป็นลูกชิ้นต่อหน้าตัวเอง สีหน้าก็น่าจะดูไม่ดีทั้งนั้น
“ผู้ชายคนนี้ กล้าหาญมาก”ใบหน้าหลี่ฝางมีรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนี้ช่างเย็นชา ไม่เห็นความอบอุ่น
เพิ่งผ่านการบีบบังคับเขาให้รับสารภาพอย่างโหดร้าย จึงได้รับข้อมูลอย่างมากจากปากของคาร์เตอร์ ก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนอย่างไร
นี่คือคนแก๊งคนผิวดำจำนวนมากที่อยู่ในประเทศจีน และยังดึงดูดผู้คนไม่น้อยจากประเทศอื่นๆ
ตามที่คาร์เตอร์บอก เบื้องหลังพวกเขายังมีอิทธิพลต่างชาติแก๊งHappy Brotherที่ใหญ่มากหนุนหลังอยู่ แก๊งHappy Brotherมี ยอดฝีมือที่มีความสามารถเป็นพิเศษหลายคน มีชื่อเสียงในต่างประเทศไม่ใช่น้อยๆเลย ทำอะไรก็โหดมาตลอด
“ทำเรื่องเสียสติออกมาตั้งมากมายขนาดนี้ ไม่ว่าพวกเขามีใครหนุนหลังผมก็จะกำจัดพวกเขาให้เรียบ！”
หลี่ฝางรู้สึกแค่ว่าในใจรู้สึกโมโหอย่างมาก ถ้าหากไม่ระบายออกมา ความคิดของเขาก็ไม่อาจแล่นได้
“คุณชื่อเฉินหรานสินะ คุณกับแก๊งเพื่อนๆของคุณตามสืบผู้ชายคนนี้ สรุปเพื่ออะไรกันแน่？”หลี่ฝางมองไปที่ชายคนนั้นที่พูดเขาจับมาแล้วถาม
เผชิญหน้ากับผู้ชายตรงหน้าที่น่ากลัวเหมือนปีศาจ เฉินหรานเงียบลง จากนั้นจึงพูด：“แก้แค้น！”
เขาเล่าเรื่องของตัวเองให้หลี่ฝาง
ที่แท้เขากับเพื่อนๆสองสามคนนั้นล้วนแต่เป็นสมาชิกบริษัทที่ชื่อว่า“ไห่หลง”เพราะว่ากล้าสู้กล้าตี เลยได้รับการใช้งานในตำแหน่งที่สำคัญอย่างมากจากเบื้องบน
เดิมทีขอบเขตของพวกเขามีขนาดไม่ใหญ่ การกระทำก็ถือว่ามีกฎเกณฑ์ รายได้ที่รับมาก็มาจากค่าคุ้มครองเท่านั้น ดูแลสถานที่พวกนั้น
ผู้ชายที่เพิ่งถูกหลี่ฝางตีเข้าไป ทำความชั่วตามต้องการในถิ่นของพวกเขา และทำเรื่องผิดกฎหมายมากมาย
ไห่หลงผู้ชายคนนี้แน่นอนว่าไม่ยอมวางมือยุติเรื่องราวแน่ เลยท้าทายกับผู้ชายคนนั้น
สุดท้ายยังไม่ทันรอสองฝ่ายสู้กัน หยูไห่หลงลูกพี่ของบริษัท ไห่หลง กรุ๊ปก็ถูกพาออกไป ถูกตั้งข้อหาจงใจฆ่า แป๊บเดียวก็ถูกทิ้งเข้าไปในโรงพัก
และก็ไม่รู้ว่าประสบอะไรบ้างด้านใน ไม่ถึงหนึ่งเดือนก็ไม่รอดและตายไปในที่สุด
หยูไห่หลงตาย คนทั้งบริษัท ไห่หลง กรุ๊ปก็ตื่นตระหนก และถูกฝ่ายตรงข้ามตีจนแยกย้ายไป
ส่วนเฉินหรานพวกเขาห้าคนกลับอยากแก้แค้นให้ลูกพี่มาเสมอ รอโอกาสที่จะแก้แค้น
น่าเสียดายที่ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว ข้อมูลพวกเขาก็สอบถามได้มาไม่น้อย กลับไม่มีโอกาสในการลงมือมาตลอด
