สองสามนาทีต่อมา ก็เป็นเกาจื่อซินที่พูดคำขอบคุณอะไรพวกนั้นอีกรอบ
“ทำไมยังไม่จบอีก？คนกลุ่มนี้ก็ไม่เหนื่อยเลยเหรอ？”
ท่ามกลางฝูงชนด้านล่าง หลี่ฝางที่แต่งตัวธรรมดาไม่เป็นที่สะดุดตาก็มองเกาจื่อซินที่อยู่ด้านบนด้วยใบหน้าทำอะไรไม่ถูก
ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นว่าสาวน้อยนั้นหน้าตาสละสลวย หลี่ฝางก็หนีไปกินของด้านข้างนานแล้ว มาถึงระดับเช่นเขาในตอนนี้แล้ว กลับไม่ได้สนใจต่อสิ่งที่เรียกว่าพิธีรีตองเลยสักนิด
แน่นอนว่า ที่จริงเขาก็ไม่ได้ให้ความสำคัญขนาดนั้นอยู่แล้ว ก็แค่ความแข็งแรงที่แข็งแกร่งในตอนนี้ ให้ความมั่นใจเขาจนไม่สนใจสายตาคนอื่นก็เท่านั้น
รอจนตอนที่มองไปเห็นเค้กก้อนโตสุดหรูถูกเข็นออกมา สายตาหลี่ฝางเป็นประกายเล็กน้อย
“ตระกูลเกานี่เล่นเป็นเชียวนะ รอตอนวี่เฟยฉลองวันเกิดก่อน จะจัดให้เธอสักงาน！”
แป๊บเดียว เกาจื่อซินก็ตัดตามสัญลักษณ์เสร็จ เค้กทั้งหมดก็ตัดออกอย่างประณีตโดยเชฟขนมที่เตรียมไว้นาน ส่งไปยังมือของแขกเรื่อยๆ
ในที่สุดก็เห็นเกาจื่อซินหยุดคำพูดไร้สาระ หลี่ฝางจึงหาสถานที่ กินเค้กโดยรอบๆด้านไม่มีคนอยู่
งานเลี้ยงวันเกิดเช่นนี้ เหล่าลูกคนรวยที่ไปๆมาๆ แต่ละคนต่างเต๊ะท่าและสำเนียง ถือไวน์แดงแก้วหนึ่งพูดคุยกันอยู่นาน อาหารบนโต๊ะก็มองนานไม่ได้ ไม่งั้นจะถูกมองอย่างว่ามารยาท
และท่ามกลางคนพวกนี้ กลับมีหลี่ฝางที่นั่งกินของอยู่ตรงนั้นคนเดียวไม่พูดอะไร ความแตกต่างนี้เห็นได้ชัดทีเดียว
หลี่ฝางที่นั่งกินของอยู่ตรงที่ไม่มีผู้คนสนใจตรงนั้น เป็นการมีอยู่ที่ช่างสะดุดตาอย่างที่สุด
ณ ที่หนึ่งไม่ไกลจากหลี่ฝาง ชายหนุ่มที่ดูทรงพลังน้อยกว่าผู้คนรอบๆ สวมชุดดูไม่ดีนัก กำลังชี้ไปที่หลี่ฝางและคุยกับผู้หญิงข้างๆ
“คุณดูคนๆนั้นสิ ไม่รู้ว่าเข้ามาได้อย่างไร ไม่มีมารยาทเลยสักนิด น่าเสียดายกับงานที่สูงส่งเช่นนี้จริงๆ”
ถึงแม้ผู้ชายคนนี้อยากเลียนแบบท่าทางพูดไปหัวเราะไปอย่างคนรอบข้าง แต่กลับรู้สึกยิ่งเลียนแบบก็ยิ่งอัปลักษณ์ และยังมีความตลกอยู่หน่อยๆ
ยืนอยู่ข้างกายเขา คือสาวสวยหน้าตาอ่อนหวาน แค่ดูจากท่าทางที่เธอดูอึดอัดเล็กน้อยแล้วนั้น เธอก็น่าจะไม่ได้มางานเลี้ยงแบบนี้บ่อยๆแน่
ตอนนี้หญิงสาวที่ถูกกลายเป็นเจิงเจิง กำลังมองสำรวจร่างนั้นที่กินของอยู่อย่างสงสัย เธอมักรู้สึกว่าคนๆนี้มีความคุ้นเคยแปลกๆ
“เจิงเจิง คุณรออยู่ตรงนี้ก่อน ผมจะไปทักทายเพื่อนเก่าหน่อย”ตอนนี้ จู่ๆชายคนนั้นก็มีตาเป็นประกาย พูดเสร็จก็เดินไป
มองชิวหรูแฟนหนุ่มออกไปแบบนี้ ฝางเจิงเจิงจึงยืนอยู่ที่เดิมสักพักอย่างไม่มีทางเลือก ก็รู้สึกว่าไม่รู้จะทำอย่างไรดี พอคิดๆดูแล้ว จึงเดินไปที่ร่างอันคุ้นเคยนั้นก่อนหน้านี้
ตอนนี้หลี่ฝางที่กำลังกินอย่างมีความสุข จู่ๆก็มีร่างหนึ่งโผล่มาตรงหน้า ส่ายมือตรงหน้าเขา พูดอย่างไม่คาดคิดนักว่า：“หลี่ฝาง ใช่คุณไหม？”
คิดไม่ถึงว่าจะเจอคนที่รู้จักเขาที่นี่ หลี่ฝางตะลึง สำรวจผู้หญิงตรงหน้าอย่างละเอียด
“คุณคือ……ฝางเจิงเจิง？”
เขานึกออกแล้ว ฝางเจิงเจิงนี้คือเป็นเพื่อนที่โรงเรียนของเขา แค่ต่อมาเธอย้ายบ้าน เธอเลยต้องย้ายโรงเรียน ทั้งสองคนเลยไม่เคยเจอกันอีก
หลี่ฝางจำได้ลางๆว่าฝางเจิงเจิงจากไปหลังจากพ่อแม่เขาหายไปได้หนึ่งปี นับๆดูแล้ว ดูเหมือนว่าทั้งสองจะไม่ได้เจอกันนานหลายปีแล้ว
ฝางเจิงเจิงมองหลี่ฝาง ถามอย่างสงสัยว่า：“หลี่ฝาง คุณก็มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดด้วยเหรอ？”
“ใช่ มีปัญหาอะไรไหม？”
หลี่ฝางตอบไปงั้นๆ แล้วก็หยิบของหวานตามมือไปขึ้นมาอีกชิ้นหนึ่ง
“เอ่อ……ไม่มี”ฝางเจิงเจิงสำลักกับคำพูดหลี่ฝาง แต่มองสภาพของหลี่ฝางแล้ว ยังไงก็ไม่เข้ากับงานปาร์ตี้ ทำให่ในใจเธอรู้สึกแปลกประหลาดอย่างมาก
อีกด้าน ชิวหรูได้มาถึงตรงหน้าคนที่เรียกว่า“เพื่อนเก่า”แล้ว จึงพูดด้วยน้ำเสียงเคารพว่า：“คุณชายเกา ไม่เจอกันนาน”
ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าคุณชายเกา มองชิวหรูแวบหนึ่ง พูดอย่างสงสัยว่า：“คุณคือ？”
ผู้คนที่อยู่รอบๆคุณชายเกาต่างมองไปที่ชิวหรู มองระดับฐานะทางเศรษฐกิจของเขาออกจากการแต่งตัว จึงอดไม่ได้ที่จะส่งสายตาเยาะเย้ยใส่กันและกัน
“คุณชายเกา ผมคือชิวหรูไง ที่ทำความสะอาดนอกหน้าต่างให้บริษัทของคุณเมื่อสองเดือนที่แล้ว ไม่ใช่ว่าบริษัทของผมรับเหมาหรอกเหรอ”
ชิวหรูรีบตอบกลับ ใบหน้าไม่มีความโกรธเคืองไม่พอใจเลยสักนิด
“คุณเองเหรอ！”
ในที่สุดคุณชายเกานึกขึ้นได้จากที่ชิวหรูเตือน แล้วจึงเลิกสนใจชิวหรูทันที
แต่ถือว่าเขาไม่ได้ไม่สนใจชิวหรูไปโดยตรง แต่พูดแนะนำว่า：“ท่านนี้คือประธานชิวแห่งบริษัททำความสะอาดกุยเจิง สร้างตัวด้วยสองมือเปล่า สร้างธุรกิจด้วยตัวเอง ยอดเยี่ยมสุดๆ”
คำพูดของคุณชายเกาดูเหมือนกำลังชมชิวหรู ที่จริงแล้วกลับพูดถึงพื้นหลังของชิวหรูซะหมดเปลือก
บริษัททำความสะอาดกุยเจิงเป็นบริษัทเล็กๆ ไม่มีเบื้องหลังใดๆ ในที่นั้นไม่มีใครสนใจอยากสร้างสัมพันธ์กับเขาเท่าไหร่นัก
แต่ด้วยมารยาท คุณชายเกาจึงยังแนะนำให้พวกเขารอบหนึ่ง
“ท่านนี้คือคุณชายหลี่ ลูกเจ้าของบริษัท Tobu Engineering จำกัด ท่านนี้คือคุณชายหยาง ลูกเจ้าของบริษัท Southern Technology จำกัด สุดท้ายท่านนี้คือคุณชายเจิ้ง”
ทุกๆคน ล้วนแต่เป็นลูกคนรวยที่มีมูลค่าสูงกว่าชิวหรูมากๆ ทำให้ชิวหรูรีบพยักหน้าและโค้งคำนับใส่ ประจบสุดๆ
ไม่ว่าจะเป็นบริษัท Phaeton จำกัดของคุณชายเกา หรือว่าบริษัท Tobu Engineering จำกัด หรือบริษัท Southern Technology จำกัด ล้วนแต่เป็นบริษัทที่มีชื่อเสียง ไม่ใช่ที่บริษัทเล็กๆอย่างเขาจะเทียบได้เลย
ส่วนคุณชายเจิ้งคนนั้นก็ยืนอยู่ท่ามกลางคนพวกนั้น ถึงแม้คุณชายเกาไม่แนะนำเขา แต่ชิวหรูยังคงมองออกว่าตัวตนเขาไม่ธรรมดา
