ทันทีที่ก้าวแรกของทั้งสองคนเหยียบลงไปในอากาศ ก็ได้ทำให้สิบสองคนทองเกิดปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นแล้ว และตามที่ทั้งสองได้ขยับเข้าใกล้ สองในสิบสองคนทองก็ได้ก้าวเท้าใหญ่ ๆ มาทางพวกเขา
พลังอันแปลกประหลาดที่อยู่โดยรอบได้รวมตัวกันอีกครั้ง กลายเป็นเหมือนกับชุดนักรบที่งดงามและลึกลับครอบคลุมอยู่บนร่างกายของพวกมัน
“เห็นที่พวกมันทำหรือยัง?” จู่ ๆ กู่ยี่เทียนก็ได้เอ่ยขึ้น: “เรียนแบบพวกมัน เรียนรู้ที่จะใช้ประโยชน์จากพลังงานอันแปลกประหลาดของที่นี่ ในสภาพแวดล้อมที่อำนวยแห่งนี้ นายจะสามารถแสดงพลังที่แข็งแกร่งกว่าโลกภายนอกออกมาได้ร้อยเท่าพันเท่า”
กล่าวไป รัศมีบนร่างกายของกู่ยี่เทียนก็ได้เริ่มเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว รัศมีอันทรงพลังนั่นช่างน่าเกรงขามอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ราวกับได้กลายเป็นลมพายุที่มีตัวตนขึ้นมาจริง ๆ พัดจนแสงอรุโณทัยที่อยู่โดยรอบลอยกระจัดกระจาย
“พูดเช่นนี้……” หลี่ฝางดีใจขึ้นมา เขาเข้าใจความหมายของกู่ยี่เทียนในทันที
“อยู่ที่นี่ หลังจากที่พลังได้เพิ่มสูงขึ้นร้อยเท่าพันเท่าแล้ว ล้วนเป็นพลังของแดนเต๋า ความได้เปรียบทางสภาพร่างกายของสิบสองคนทองนั้นได้ลดลงไปอย่างมา!” ถึงแม้อีกฝ่ายจะเป็นคนร่างยักษ์ที่สูง ร้อยเมตรสองตัว แต่ถึงยังไงพวกมันก็เป็นแดนเต๋าเหมือนกัน พลังที่เพิ่มขึ้นของทั้งสองฝ่ายนั้นไม่ได้แตกต่างกันนัก
เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ใช่ว่าพวกหลี่ฝางจะไม่มีแรงต่อต้านเลยอีกต่อไป
“ลงมือเถอะ แยกกันไปคนละทิศ อย่ายืดเยื้อ ทะลวงให้ได้อย่างเร็วที่สุด!”
“วางใจเถอะ!”
หลี่ฝางหัวเราะเสียงดัง แล้วยื่นมือออกไปคว้า วินาทีนั้นเอง พลังอันแปลกประหลาดที่อยู่โดยรอบก็ได้แย่งกันเข้ามารวมตัวกันในมือของหลี่ฝาง เพียงไม่นาน ก็ได้จับตัวเป็นดาบขนาดใหญ่ที่ยามวสี่สิบเมตร!
หลี่ฝางได้โบกขยับแขนทั้งสองข้างของเขา ดาบเล่มใหญ่ก็ได้ฟันเข้าไปหาคนยักษ์ตัวนั้น!
เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ในโลกภายนอก อยู่ที่นี่กลับสามารถทำได้ง่าย ๆ
และที่มือขวาของคนยักษ์สีทองเองในเวลานี้ ก็ได้จับตัวเป็นง้าวยักษ์ขนาดสองร้อยกว่าเมตรขึ้นมา และฟันลงมาที่หลี่ฝางอย่างเต็มแรง!
แต่ทว่า ผลลัพธ์กลับเกินความคาดหมายของหลี่ฝาง
ง้าวยักษ์ที่มีขนาดสองร้อยกว่าเมตรนั่น คาดไม่ถึงว่าจะถูกดาบเล่มใหญ่ของหลี่ฝางตัดขาดไปอย่างง่ายดาย ราวกับตัดขาดของเล่นเด็กที่ทำมาจากพลาสติกอย่างไรอย่างนั้น
และส่วนที่ถูกตัดขาดไปนั้น ก็ได้สลายตัวออกไปอีกครั้ง กลายเป็นแสงอรุโณทัยที่ล่องลอยอยู่ทั่วท้องฟ้า
อีกส่วนหนึ่งยังคงอยู่ในมือของคนยักษ์ สั่นเพียงเล็กน้อยก็ได้กลับคืนสู่สภาพเดิม
ทันใดนั้นหลี่ฝางก็ได้หัวเราะขึ้นมาอย่างเสียงดัง เขาฟันลงไปที่คนยักษ์อีกครั้ง และเป็นอีกครั้งที่เขาได้ตัดง้าวยาวนั่นขาดไปได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็ตัดง้าวนั่นออกเป็นหลาย ๆ ท่อน
เผชิญหน้ากับคนยักษ์สีทองที่ไม่มีอาวุธในมือ หลี่ฝางก็ได้ฟันลงไปอย่างไม่รีรอ
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว!
หลี่ฝางถูกกระแทกจนกระเด็นถอยหลังกลับอย่างคาดไม่ถึง!
ร่างกายที่แข็งทื่อของคนยักษ์สีทองนั่น อยู่เหนือจินตนาการของหลี่ฝาง!
อีกด้านหนึ่ง ทันทีที่กู่ยี่เทียนเห็นหลี่ฝางใช้ดาบฟันอาวุธของคนยักษ์จนขาด เขาก็พลันตื่นเต้นขึ้นมาและบุกเข้าไปมือเปล่า
เขาที่ไม่ชอบใช้อาวุธ จึงเลือกที่จะต่อสู้กับคนยักษ์โดยมือเปล่า คนยักษ์เองก็เผชิญหน้ากับเขาด้วยมือเปล่าเช่นกัน เขาถูกต่อยจนลอยกระเด็นออกไปในหมัดเดียว
ในกลางอากาศ กู่ยี่เทียนก็ได้ก็กระอักเลือดสด ๆ ออกมาคำหนึ่ง
“สัตว์ประหลาดพวกนี้ทำมาจากอะไรกันแน่?”
ทั้งสองคนต่างก็ตกใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าจุดที่หลี่ฝางฟันลงไปนั้น ปรากฏเป็นเพียงรอยสีขาวบาง ๆ ยังไม่ทันที่ดีฟังจะยืนได้อย่างมั่นคง รอยสีขาวนั่นก็ได้อันตรธานหายไปแล้ว
นี่จะสู้ต่อไปได้ยังไง?
“ก่อนหน้านี้นายผ่านไปได้ยังไง?” หลี่ฝางถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
“ผ่านไปไม่ได้สักหน่อย” กู่ยี่เทียนกระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง และได้เช็ดปากของตัวเอง แล้วยิ้มกล่าวอย่างขมขื่น: “ครั้งที่แล้วฉันพึ่งจะทะลวงเข้าขั้นแดนเต๋า พึ่งจะเผชิญหน้าก็ถูกอัดออกมาแล้ว”
“……” หลี่ฝางพูดไม่ออก
ใช้กำลังภายในสร้างดาบเล่มใหญ่ยาวสี่สิบเมตรออกมา ในเมื่อก่อนหลี่ฝางไม่กล้าแม้แต่จะคิด เขากล้าพูดได้ว่า ถ้าหากอยู่ที่โลกภายนอกเขามีความสามารถแบบนี้ เพียงแค่ฟันลงไปหนึ่งครั้ง ก็สามารถฟันภูเขาเล็ก ๆ ลูกหนึ่งออกจากกันได้จริง ๆ
“ตอนนี้จะสู้ยังไง?” ทั้งสองคนหมดหนทาง จึงทำได้เพียงจ้องมองตากัน
“สู้ไม่ได้ ต้องหาโอกาสผ่านไปถึงจะได้” หลี่ฝางกล่าว
“อีกเดี๋ยวจะต้องเทียบความเร็วในการเคลื่อนที่กับพวกมันสักหน่อย คนยักษ์สองตัวนี้มีรูปร่างใหญ่แบบนี้ ปฏิกิริยาตอบสนองจะต้องช้าแน่ วนไปวนมาก็ทำให้มันพวกมันตายได้แล้ว”
“ลองดูแล้วกัน”
คนยักษ์ที่สูงขนาดร้อยเมตรสองตัวนี้ แค่ก้าวเดียวของมันก็เทียบได้กับร้อยก้าวของคนธรรมดาแล้ว การเคลื่อนไหวของพวกมันช้างั้นเหรอ? กู่ยี่เทียนรู้สึกสงสัยเล็กน้อย
“ในตอนที่พวกเราสองคนมุ่งหน้าไปที่เกาะหยกขาวนั่น จะต้องใช้วิธีวิ่งเป็นเกลียวสลับกันไปมา ไอ้สองตัวนั่นตัวใหญ่แบบนั้น พอถึงตอนนั้นจะต้องชนเข้าด้วยกันแน่!” หลี่ฝางกล่าวด้วยท่าทางดุร้าย
วินาทีนั้นเอง เงาร่างสองสายก็ได้พุ่งออกไป กลายเป็นเงาร่างสองสายที่วิ่งสลับกันเป็นเกลียว
และคนยักษ์ทั้งสองตัวที่อยู่ด้านหลังนั้นก็ได้ชนเข้าด้วยกันอย่างที่พวกเขาคาดการณ์ไว้
“ไอ้โง่สองตัว!” หลี่ฝางหัวเราะชอบใจ
แต่ทว่าในวินาทีต่อมา เสียงหัวเราะของเขาก็ได้หยุดลงอย่างกะทันหัน เพราะว่าคนยักษ์ทั้งสองตัวนั้นต่างก็ได้ยื่นมือข้างหนึ่งของตัวเองออกมา สองมือขยับเข้าใกล้ ฝ่ามือประสานกัน ทันใดนั้น ก็ได้ดูดซับเอาพลังอันแปลกประหลาดที่อยู่โดยรอบเข้าไปราวกับกระแสน้ำวน เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว ก็ได้รวมตัวกันกลายเป็นก้อนพลังที่น่าสะพรึงกลัวก้อนหนึ่งขึ้นมา
“หลบเร็ว!”
เมื่อทั้งสองคนได้เห็นภาพเช่นนี้ ก็หวาดผวาจนวิญญาณแทบออกจากร่าง ต่างก็รีบเคลื่อนตัวลอยออกไปในทิศทางตรงกันข้ามทันที วินาทีต่อมา ก้อนพลังงานก้อนนั้นก็ได้ถูกฟาดลงมาตรงที่ทั้งสองคนยืนอยู่เมื่อสักครู่
ทันใดนั้น แสงและความร้อนก็ได้แพร่กระจายออกเป็นวงกว้างอย่างไม่หยุดหย่อน ราวกับการระเบิดครั้งใหญ่ของอวกาศอย่างไรอย่างนั้น
ม้วนเอาทุกสิ่ง ทำลายล้างทุกอย่าง
ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะอยู่ภายใต้การผลักดันจากสภาพแวดล้อมที่พิเศษแห่งนี้ ความเร็วที่สุดในการพุ่งตัวออกไปได้เร็วกว่าความเร็วของเสียง ในระหว่างที่ทั้งสองคนหายใจนั้นก็ได้ถูกคลื่นแห่งการทำลายล้างกลืนกินเข้าไปเหมือนกัน โชคดีที่รัศมีพลังของทั้งสองได้ปกป้องพวกเขาอยู่ตลอดเวลา ให้พวกเขาไม่ถูกกลืนหายไปในทันที และในตอนที่รัศมีพลังจะถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิงนั่นเอง พวกเขาก็หลบหนีออกมาจากบริเวณคลื่นแห่งการทำลายล้างนั้นได้
