ภายในถ้ำลึกลับแห่งหนึ่ง
ส้าวส้วยนั่งขัดสมาธิอย่างเงียบๆอยู่บนแผ่นหินสีเขียวก้อนหนึ่ง ร่างกายทั้งตัวไม่มีแม้แต่กลิ่นอายอะไรออกมาเลย หนำซ้ำยังไม่มีทั้งลมหายใจ เสียงหัวใจเต้นเลยแม้แต่นิดเดียว ถ้าหากไม่สังเกตให้ดีแล้ว ก็จะทำให้คิดว่าร่างกายท่อนล่างของเขาหลอมเป็นหนึ่งเดียวกับก้อนหินนั้นไปแล้ว
มีนกน้อยตัวหนึ่งบินอยู่บนท้องฟ้ารู้สึกเหนื่อยล้าแล้ว จึงโผลบินเข้ามายืนเกาะอยู่บนตัวของส้าวส้วย คงคิดว่าเขาเป็นหินก้อนหนึ่ง เตรียมที่จะพักผ่อนสักประเดี๋ยว
ในขณะนี้เอง ส้าวส้วยก็ลืมตาขึ้นมาทันที
“มาแล้ว!”
ส้าวส้วยหัวเราะเสียงดัง ดีดตัวกระโดดขึ้นมา
“รอคุณมานานแล้วล่ะ คุณตงฟาง!”
ในขณะที่สถานการณ์คลื่นใต้น้ำกำลังโหมกระหน่ำซัดสาดอยู่นั้น หลี่ฝางตอนนี้กลับไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเกี่ยวกับพวกนี้เลยแม้แต่นิดเดียว
บริษัทของหยางฉงมีแผนกรักษาความปลอดภัยที่แยกออกมาโดยเฉพาะ อยู่ชั้นใต้ดินภายในตึกอาคาร กว้างขวางใหญ่โตมากแล้ว และยังซื้อเครื่องออกกำลังกายมากมายหลายชนิดไว้ที่นั่นสำหรับให้บริการพนักงานพวกนั้นอีกด้วย
ยามรักษาความปลอดภัยที่นี่ไม่เพียงแต่เฝ้ายามอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังเป็นคนที่มีความสามารถอย่างแท้จริง เป็นคนที่มีทักษะในการต่อสู้ มิหนำซ้ำยังมีพวกที่เป็นทหารปลดประจำการร่วมอยู่แล้ว
วันนี้แผนกรักษาความปลอดภัยรู้สึกผิดปกติไปบ้าง ทุกคนต่างมารวมตัวอยู่ที่ห้องพักผ่อนกันหมด ดูเหมือนว่ากำลังเปิดประชุมอะไรกันอยู่ แต่กลับดูเหมือนมีแต่ความเงียบสงบและแรงกดดัน
“ฉันไม่ยอม!” ในที่สุด ก็มีชายรูปร่างสูงใหญ่บึกบึนยืนขึ้นมาตะโกนด้วยความโกรธว่า “นอกจากพี่หลงแล้ว ยังมีใครเหมาะที่จะเป็นหัวหน้าพวกเราได้อีกวะ?”
“ถูกต้อง! คนอื่นฉันไม่ยอมรับหรอก!” ชายร่างกำยำอีกคนหนึ่งก็พูดตะโกนตามออกมาว่า “ใช้วิธีเล่นเส้นสายอะไรกันแล้วยัดเข้ามาในแผนกรักษาความปลอดภัยของพวกเรา ใครมาก็อยู่ไม่ได้ทั้งนั้น!”
“ใช่ พี่หลง ตำแหน่งของพี่ถูกคนอื่นแยกไปแล้ว พวกเราจะต้องประท้วงหยุดงานเลย!”
ทุกคนต่างทยอยกันปลุกระดมโห่ร้อง
ผู้ชายเงียบขรึมที่ยืนอยู่ตรงกลางคนนั้น มีชื่อว่าส้งหลง เป็นหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยของบริษัท แต่ว่าวันนี้เบื้องบนสั่งปลดเขาออกจากตำแหน่งหัวหน้าอย่างไม่รู้สาเหตุ แล้วให้ไอ้เบื๊อกที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเลยมาเป็นหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยแทน
ส้งหลงที่ได้ทำงานให้กับบริษัทอย่างขยันขันแข็งมาเป็นเวลาสามปีกว่าแล้ว ก็ย่อมไม่พอใจเป็นธรรมดา
ด้วยความสามารถของเขาแล้ว ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าเมื่อก่อนมีภัยตระกูลหยางเคยช่วยเหลือเขาไว้ เขาก็คงไม่มาเป็นหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยอะไรอยู่ที่นี่ให้เสื่อมเสียเกียรติเช่นนี้
แล้วตอนนี้เบื้องบนก็ยังสั่งปลดแม้แต่ตำแหน่งหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยของเขาไปอีกเหรอ?
“อีกประเดี๋ยวถ้าไอ้หมอนั่นแล้ว พวกเราก็ไม่ต้องไว้หน้าเขาเลย!” มีคนตะโกนพูดขึ้น
“ถูกต้อง! เดี๋ยวพวกเราจะให้ไอ้หมอนั่นลองลิ้มรสความร้ายกาจของพวกเราบ้าง ถ้าเขาไม่สามารถสู้กับพวกเราได้แล้วละก็ ให้เขาไสหัวออกไปได้เลย!”
อีกคนหนึ่งก็เสนอความเห็นขึ้นมา ก็ได้รับการเห็นด้วยจากทุกคนทันที
แผนกรักษาความปลอดภัยทางนี้ไม่สนใจเล่นตุกติกอย่างอื่น ยึดหลักที่ว่าใครมีความเก่งกาจสามารถก็ยอมรับนับถือคนนั้น ส่วนส้งหลงนั้นก็เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาพวกเขา ดังนั้นทุกคนต่างก็เลื่อมใสศรัทธาในตัวส้งหลง
ดังนั้นเมื่อได้ยินว่ามีคนที่ใช้เส้นสายเข้ามาแย่งชิงตำแหน่งของหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัย คนกลุ่มนี้ก็ย่อมต้องไม่พอใจเป็นธรรมดา
“ดี” ส้งหลงครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วนสักครู่ พยักหน้าแล้วพูดด้วยเสียงต่ำว่า “ฉันก็อยากดูเหมือนกันว่าไอ้หมอนั่นมันเก่งกาจมาจากไหนกัน!”
……
หลังจากเมื่อวานไปเดินช็อปปิ้งเป็นเพื่อนหวางซีเหยาแล้ว วันนี้หลี่ฝางก็มาทำงานที่บริษัทตามปกติ
เมื่อมาถึงชั้นบน โจวเสว่เลขาสาวที่เคยเห็นหน้าคนนั้นก็เดินเข้ามาหา
“หลี่ฝาง คุณมาแล้ว” โจวเสว่ก็เดินเข้ามาหาเขาอย่างเป็นกันเอง
“สวัสดีค่ะ”
หลี่ฝางยิ้มให้แล้วพยักหน้า ถือเป็นการทักทายเธอ
“หลี่ฝาง เอกสารการลงทะเบียนเข้าทำงานของคุณฉันทำให้เสร็จแล้วนะ คุณลองตรวจดูแฟ้มประวัติข้อมูลของคุณ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรละก็ ฉันก็จะบันทึกเก็บไว้แล้ว”
หลังจากที่โจวเสว่พูดกับหลี่ฝางแล้ว ก็ยื่นซองเอกสารใบหนึ่งให้กับหลี่ฝาง
“ไม่ต้องดูหรอก” หลี่ฝางยิ้มแล้วโบกมือให้
เขาก็แค่ขับรถให้กับหยางฉงเท่านั้น อีกอย่างก็ยังไม่รู้ว่าจะทำถึงเมื่อไหร่ การบันทึกข้อมูลพวกนี้ก็คงไม่มีความหมายอะไร
แต่ว่าเมื่อไตร่ตรองดูแล้วโจวเสว่คนพวกนี้ไม่ได้รู้จักฐานะของหลี่ฝาง การที่เธอบันทึกข้อมูลของหลี่ฝางก็เป็นงานในหน้าที่ของเธออยู่แล้ว หลี่ฝางจึงไม่ได้พูดอะไรมาก
“หลี่ฝางงั้นคุณตามฉันมา ฉันจะพาคุณไปดูที่แผนกรักษาความปลอดภัย” โจวเสว่พูดด้วยรอยยิ้ม
เมื่อคราวที่แล้วหยางฉงพาหลี่ฝางขึ้นมาที่บริษัท โจวเสว่รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ฐานะไม่ธรรมดา หลังจากที่เธอได้แอบสืบมาแล้ว แน่ใจว่าหลี่ฝางไม่ใช่คนขับรถธรรมดาทั่วไปคนหนึ่งเท่านั้นจริงๆ
ดังนั้นในสมองของโจวเสว่ก็จินตนาการเรื่องราวขึ้นมาเอง รู้สึกว่าหลี่ฝางอาจจะเป็นญาติห่างๆของหยางฉงก็ได้ ที่มาขอพักพิงอาศัยหยางฉง เพียงแต่ว่าไม่มีความสามารถในด้านการบริหาร ดังนั้นหยางฉงจึงจัดการให้เป็นคนขับรถแทน
ด้วยเหตุนี้เอง หัวสมองอันน้อยนิดของโจวเสว่ก็บิดเบือนความจริงร้อยแปดพันเก้าตลบ จึงวางตำแหน่งให้หลี่ฝางไปเป็นหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยคนหนึ่ง
อย่างน้อยตำแหน่งหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยนี้ ก็ไม่ต้องทำอะไรมากมายเป็นพิเศษ ก็ได้รับเงินเดือนเพิ่มขึ้นแล้ว ก็ถือว่าเป็นตำแหน่งที่ไม่เลวเลยทีเดียว
แต่ว่าคำพูดนี้กลับทำให้หลี่ฝางตกตะลึง “แผนกรักษาความปลอดภัยเหรอ?”
“ถูกต้อง หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัย คุณไม่ต้องทำอะไรมากมายหรอก เพียงแค่คุณมีเวลาว่างก็มาตรวจดูรอบๆก็ได้แล้ว! เป็นไงล่ะ?” โจวเสว่รู้สึกละอายใจเล็กน้อย
เรื่องเล่นเส้นสายแบบนี้ ถึงกับต้องให้พูดชัดเจนขนาดนั้นเชียวเหรอ?
“ก็ได้!”
หลี่ฝางส่ายหน้า ยังคิดว่าหยางฉงเป็นคนจัดการให้ เขาจึงไม่ไปสักถามอีก
การเข้าใจผิดที่สวยงามเช่นนี้ก็ได้เกิดขึ้นมาด้วยสาเหตุเช่นนี้เอง
ในไม่ช้า โจวเสว่ก็พาหลี่ฝางมาที่แผนกรักษาความปลอดภัย เพียงแต่ยังไม่ทันเข้าไปใกล้เลย ทั้งสองคนก็เห็นพวกยามรักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่งยืนขวางอยู่ตรงหน้าประตูด้วยท่าทางที่ดุดัน
โจวเสว่เห็นคนพวกนี้แล้วก็เข้าใจว่าพวกเขาต้องการทำอะไร จึงรีบตะคอกใส่ว่า “พวกแกคิดจะทำอะไรกันเหรอ? นี่คือหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยคนใหม่ของพวกแก หลี่ฝาง!”
“หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยเหรอ? ฮ่าๆๆ พวกเราที่นี่ก็มีหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยเพียงคนเดียวเท่านั้นก็คือ ส้งหลง!”
ทุกคนต่างจ้องหน้าหลี่ฝางด้วยสีหน้าที่ดุดัน ไม่ยอมลดละให้แม้แต่นิดเดียว
