ท่าทีของคนอื่นๆ ในสถานที่แห่งนี้ก็ไม่ได้ดีกว่าคุณชายโล่เท่าไหร่ ทุกคนต่างคิดว่าตัวเองกำลังอยู่ในจินตนาการ
“ให้ตายเถอะ ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกันนะ！”
ทุกคนต่างซุบซิบกันขึ้นมา
การทำให้เฟ่ยเหวินเย่าตามมาได้ แล้วให้ปรมาจารย์อู๋คุกเข่าลง เกรงว่าการแต่งกายที่ธรรมดาของเขา ท่าทีที่เป็นเหมือนขอทานนั้น ก็ทนไม่ได้ที่จะให้คนเหล่านี้ไม่สนใจได้
ในตอนนั้นเอง มีแขกตาไวคนหนึ่งเปิดตัวตนของหลี่ฝางออกมากะทันหัน “คนคนนี้ เป็นอันดับกำลังภายในหลี่ฝาง！”
“เขานั่นเอง！”
“นั่นสิ ฉันจำได้แล้ว ว่าคืนวันนั้นฉันเองก็ได้เข้าร่วมงานสังสรรค์นั้น！”
“เป็นเขาจริงๆ ด้วย นี่ต้องมีอะไรดีๆ ให้ดูแล้วแน่นอน”
ผู้คนเหล่านั้นต่างคุยกันไปต่างๆ นานา
แต่สิ่งที่คนเหล่านั้นพูดกัน หลี่เหวยเหมือนจะรู้ได้ว่าเมื่อครู่ตัวเองเพิ่งจะหาเรื่องใหญ่ไป แต่เขาไม่รู้ว่าอันดับของอันดับกำลังภายในนั้นเป็นอย่างไร
ถึงแม้จะได้ฟังคนรอบๆ คุยกันมากมาย เมื่อมองแววตาของหลี่ฝางก็ยังมีความเคารพอยู่มาก แต่เขาก็ยังกังวลใจ แต่กลับเห็นหลี่ฝางโบกมือเบาๆ เพื่อให้หลี่เหวยไม่ต้องกลัว
น่าประหลาด ที่ในใจของหลี่เหวยกลับสงบลงทันที
“อู๋เฉินเสียมารยาทต่อปรมาจารย์ ขอให้ปรมาจารย์ลงโทษด้วยเถอะ！”
ปรมาจารย์อู๋พูดเสียงดังด้วยความเคารพ
แต่ท่าทีของเขาแบบนี้นั้น กลับทำให้เฟ่ยเหวินเย่าตกใจ
พวกเขาอยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี เฟ่ยเหวินเย่านั้นไม่เคยเห็นอู๋เฉินเคารพใครมากขนาดนี้มาก่อน
ตอนแรกเขาอยากจะพูดอะไรดีๆ สักหน่อย แต่เรื่องมันก็ผ่านไปทั้งแบบนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าอู๋เฉินจะยอมคุกเข่าลงต่อหน้าหลี่ฝางแบบนี้ แถมยังคุกเข่าอย่างเต็มใจด้วย
ความรู้สึกที่มีให้เฟ่ยเหวินเย่า เหมือนกับว่าการที่อู๋เฉินคุกเข่าให้หลี่ฝางนั้น กลับเป็นเกียรติของอู๋เฉินอย่างไรอย่างนั้นเลย
ถึงแม้ว่าจะนบน้อมกับคนที่มีฐานะแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้เข้าใจมากมายว่าอันดับกำลังภายในมันมีความหมายกับนักรบอย่างไร นักรบที่ไม่มีกำลังภายในคนหนึ่งเมื่อได้เห็นอันดับกำลังภายใน ในใจของเขาก็เกิดความเคารพเป็นอย่างมาก
หลี่ฝางในตอนนี้ ไม่ได้รู้สึกแย่กับท่าทีที่ปรมาจารย์อู๋เคารพ
เขาไม่ได้ทำให้ปรมาจารย์อู๋ลำบากใจ ก่อนจะโบกมือพลางพูดออกไป “เอาล่ะ ลุกขึ้นเถอะ”
ในใจของอู๋เฉินนั้นสงบลง เพราะรู้ว่าหลี่ฝางจะไม่ทำให้เขาลำบากใจ เลยรีบลุกขึ้น ก่อนจะยืนอยู่ด้านข้างอย่างเป็นระเบียบ
หลี่ฝางไม่ได้เสียเวลาไปกับปรมาจารย์อู๋ แต่หันไปถามหลี่เหวย “ทำไมพวกคุณถึงทะเลาะกันแบบนี้？”
เมื่อหลี่เหวยได้ยินหลี่ฝางถามคำนี้ ก็โกรธขึ้นมา ก่อนจะตะโกนพลางชี้ไปที่คุณชายโล่ “นายคนนี้ใส่ร้ายว่าฉันไปทำนาฬิกาเขาพัง ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนมาชนเห็นๆ อีกอย่างนาฬิกาของเขามันชนจนแตกง่ายขนาดนั้นที่ไหนกัน ทำมาจากกระดาษหรือไง？”
หลี่เหวยไม่เข้าใจว่าทำไมคุณชายโล่ถึงตามตัวเองไม่หยุด หลี่ฝางนั้นนึกถึงแววตาที่คุณชายโล่มองนิ่งหรงหรง ก็เหมือนจะเข้าใจอะไรได้
หลี่ฝางหันหัวมามองคุณชายโล่ ก่อนจะตะโกนออกมา “คุณชายโล่ใช่ไหม？”
เมื่อได้ยินหลี่ฝางเรียกเขา คุณชายโล่ก็ใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที
ตอนนี้เขารู้ตัวตนของหลี่ฝางแล้ว เลยไม่กล้าขัดขืนอะไรกับหลี่ฝางอีก
“คุณชายโล่ คุณทำแบบนี้กับเพื่อนฉัน มันไม่ถูกนะ” หลี่ฝางพูดเบาๆ
ถึงแม้น้ำเสียงจะเบาบาง แต่กลับมีความห้ามโต้แย้งอะไรซ่อนอยู่ ราวกับว่าสิ่งที่ตัวเองพูดนั้นเป็นเรื่องมีเหตุผล
“นาฬิกาของฉันถูกเขาทำให้พังแล้ว หรือว่าฉันไม่ควรจะหาเขางั้นเหรอ？”
ถึงคุณชายโล่จะกลัวอยู่ในใจ แต่กลับไม่ยอมให้ในตอนนี้
ถึงอย่างไรเขาก็คิดว่าตัวเองมีเหตุผล หลี่ฝางนั้นเป็นอันดับกำลังภายใน ต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้น ไม่ว่าอย่างไรก็จะงี่เง่ามากไม่ได้？
ถึงแม้เขาจะคิดมาได้อย่างดี แต่ความคิดกับความเป็นจริงนั้นกลับมีความแตกต่างกันมาก
ท่านยังรอตัวเองอยู่ที่บ้านของโจวซู หลี่ฝางเลยมาเสียเวลากับคนตัวเล็กๆ แบบนี้ได้อย่างไร？
หลี่ฝางอึ้งไป ก่อนจะรีบลงโทษคุณชายโล่ด้วยตัวเอง
ในตอนนี้เอง ในที่สุดเฟ่ยเหวินเย่าที่พยายามจะหาโอกาสในการประจบหลี่ฝางนั้นก็ยืนต่อต้าน
เขาจ้องคุณชายโล่เบาๆ พลางพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีเมตตา “คุณชายโล่！ที่นี่ของฉันมีกล้องวงจรปิดนะ！”
เมื่อได้ยินเฟ่ยเหวินเย่าพูดออกมา ทุกคนก็ต่างมองเป็นตาเดียวกัน เพราะอยากรู้ว่าเขาอยากจะพูดอะไร
เมื่อได้ยินเฟ่ยเหวินเย่าพูดคำว่า “กล้องวงจรปิด” ออกมา ในใจของคุณชายโล่ก็หนักอึ้ง
“ฉันว่า ลองดูสักหน่อยก็ดี เมื่อดูกล้องวงจรปิดก็จะรู้แล้ว พวกคุณคิดว่าอย่างไรบ้าง？”
เฟ่ยเหวินเย่าพูดอย่างเย็นชา
แต่สีหน้าของคุณชายโล่นั้นซีดเผือดลงไปแล้ว
แน่นอนว่าเขารู้ว่าเรื่องจริงมันเป็นอย่างไร เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงว่าเฟ่ยเหวินเย่าจะออกมาทำให้เรื่องเสีย แล้วหักหน้าเขาต่อหน้าทุกคนแบบนี้
“พี่ใหญ่เฟ่ย ครอบครัวฉันร่วมงานกับคุณเป็นอย่างดีมาตลอด！”
คุณชายโล่ที่รู้สึกไม่มีทางไปนั้น อยากจะลองใช้วิธีนี้ข่มขู่เฟ่ยเหวินเย่า
ถึงอย่างไร ครอบครัวของพวกเขากับเฟ่ยเหวินเย่า ทุกปีต่างได้กำไรหลายร้อยล้าน เขาไม่เชื่อว่าเฟ่ยเหวินเย่าจะไม่สนใจ
เพียงแต่เฟ่ยเหวินเย่านั้นเป็นภารกิจอะไร มีเหรอว่าจะรับการข่มขู่ของเขาได้？
“เอากล้องวงจรปิดออกมา！” เฟ่ยเหวินเย่าจ้องคุณชายโล่อย่างเย็นชา ก่อนจะกำชับลูกน้อง
เมื่อถูกสายตาของเฟ่ยเหวินเย่าจ้องด้วยความเย็นชา คุณชายโล่นั้นเหมือนตกลงไปในนรก พลางเย็นยะเยือกไปทั้งตัว
เขาไม่เข้าใจว่า ทำไมเฟ่ยเหวินเย่าถึงเลือกที่จะเสียธุรกิจหลายร้อยล้านต่อปี เพื่อหลี่ฝาง
เพียงไม่นาน ลูกน้องก็เอาคลิปกล้องวงจรปิดฉายลงบนจอขนาดใหญ่ที่ห้องโถง
แต่เรื่องที่เกิดขึ้นไม่นานมานี้ เพียงไม่นานก็ปรากฏอยู่บนหน้าจอ ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นมองเห็นอย่างชัดเจน
