“คุณอาซุน เรื่องนี้มัน……”
หลี่ฝางยังไม่ทันพูดจบ คุณชายโล่ก็ขัดออกมาก่อน
“หุบปาก！”
ซุนกั๋วอันได้ฟังดังนั้นก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา ก่อนจะให้คุณชายโล่หุบปากอย่างเชื่อฟัง
เมื่อเทียบกับตระกูลซุน ตระกูลโล่นั้นไม่ใช่อะไรด้วยซ้ำ ตอนที่เขาเพิ่งจะถูกทำร้ายทำไมซุนกั๋วอันไม่ปรากฏตัว？ทำไมถึงมาในตอนนี้？เพียงแค่คิดว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คุณชายโล่คงจะทำให้ตระกูลซุนเสียหน้า เพียงเท่านั้น
แต่ซุนกั๋วอันเองก็โมโห เหมือนกับว่าคนไร้ประโยชน์อย่างคุณชายโล่ ถ้าเกิดไม่ใช่ปัญหาของศักดิ์ศรี เขาคงจะตบเข้าฉาดใหญ่ไปนานแล้ว
“คำพูดเมื่อกี้ ฉันไม่อยากพูดอีกรอบ” หลี่ฝางมองซุนกั๋วอันอย่างเย็นชา โดยที่ไม่ได้สนใจคำพูดของเขาเลยแม้แต่น้อย
“ปรมาจารย์หลี่ บนโลกใบนี้ ไม่ใช่ว่ามีอิทธิพลแล้วจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบนะ” ในตอนนั้น ซุนกั๋วอันเองก็เริ่มมีน้ำโหแล้ว
ในฐานะที่เป็นคนของตระกูลซุน เขาเดินไปที่ไหนจะมีใครไม่ไว้หน้าเขาบ้าง？แม้แต่สองตระกูลที่เหลือของสามตระกูลใหญ่ด้านยุทธภพ ยังไม่เคยไม่ไว้หน้าเขาขนาดนี้เลย
แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหลี่ฝาง เขาที่เป็นคนของตระกูลซุนและมีไพ่เด็ดกลับเปลี่ยนเป็นขยะชิ้นหนึ่งภายในทันที ก่อนจะถูกหลี่ฝางเหยียบเอาไว้ใต้เท้า
หลี่ฝางเพิ่งมาเป็นหนึ่งในอันดับกำลังภายในไม่กี่ปี คนคนนั้นของตระกูลซุนเป็นอันดับกำลังภายในมานานหลายปีแล้ว ทำไมหลี่ฝางถึงจะไม่ไว้หน้าได้！
หลี่ฝางยิ้มอย่างเยือกเย็น “คุณเป็นตัวอะไรเหรอ ถึงได้มีสิทธิ์มาพูดคำนี้？”
เมื่อพูดอะไรไปแบบนี้ คนที่อยู่บริเวณนั้นก็ฮือฮากันขึ้นมา
“เห็นแบบนี้คือคุยไม่จบแล้วล่ะ ถึงหลี่ฝางจะเป็นอันดับกำลังภายใน ฝีมือของซุนกั๋วอันก็ไม่ใช่น้อยๆ พอดีที่วันนี้ให้พวกเราดู อันดับกำลังภายในจะเก่งกาจมากขนาดไหน”
“เชอะ พวกเราถอยออกมาหน่อยเถอะ เพื่อไม่ให้พวกเขาเจ็บตัว”
“คุณว่าปรมาจารย์อู๋จะลงมือไหม？”
“เขางั้นเหรอ？ทั้งสองฝ่ายไม่ใช่คนที่จะมีเรื่องด้วยได้ เขาจะลงมือได้อย่างไร”
บรรยากาศในตอนนี้ มันทำให้น่าหนักใจกว่าเดิม
ซุนกั๋วอันมองหลี่ฝางด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
เมื่อครู่หลี่ฝางพูด ว่าตัวเองเป็นตัวอะไร？
คำพูดแบบนี้ ทำให้ความโกรธของซุนกั๋วอันนั้นกดเอาไว้ไม่อยู่ เกรงว่าถ้ารู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอันดับกำลังภายใน เขาเองก็ไม่อยากยอมอยู่ดี
อันดับกำลังภายในแล้วจะทำไม คนที่เข้าไปในกำลังภายในกลับถูกคนที่ไม่มีกำลังภายในสู้จนแพ้ในประวัติศาสตร์ ก็ไม่ใช่ว่าไม่มี！
สำหรับซุนกั๋วอัน หลี่ฝางนั้นอายุน้อยเกินไป ถึงจะเป็นกำลังภายใน แล้วจะเก่งกาจขนาดไหน？เขาใช้ประสบการณ์ในการฝึกยุทธ์มาหลายสิบปี ไม่แน่ว่าอาจจะได้สั่งสอนชายหนุ่มคนนี้！
ในตอนนั้น พลังในตัวของซุนกั๋วอัน ค่อยๆ ระเบิดออกมา
ขณะนั้นเอง ซุนกั๋วอันก็เริ่มโจมตีหลี่ฝาง
เขานั้นรวดเร็วมาก เพียงไม่นานก็มาคนในบริเวณนั้นก็งงจนตาลาย จากนั้นก็เห็นหมัดของซุนกั๋วอัน ที่ต่อยลงไปบนหน้าของหลี่ฝางอย่างรวดเร็ว
ระยะห่างแบบนั้น มันไม่สามารถหลบได้เลย ซึ่งคนในสถานที่นั้นต่างคิดอยู่
ขณะเดียวกันในใจของทุกคนก็สงสัย ว่าอันดับกำลังภายในนั้น หรือจะเป็นฝีมือนี้？
เป็นไปตามคาดว่าเด็กเกินไป ถึงแม้จะมีฉายาเป็นอันดับกำลังภายใน ก็เท่านั้นไม่ใช่หรือไง！
ในใจของซุนกั๋วอันนั้นมีความพอใจเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็มั่นใจกับสิ่งที่ตัวเองคาดเดาเอาไว้
เป็นไปตามคาด ถึงแม้เขาจะเป็นอันดับกำลังภายใน แต่ก็ยังอายุน้อยเกินไป เทียบกับนักรบที่มีประสบการณ์ด้านการต่อสู้มากมายอย่างเขาไม่ได้เลย！
เมื่อคิดว่าตัวเองสามารถต่อยอันดับกำลังภายในได้ ซุนกั๋วอันก็ยิ่งยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง
แต่เพียงไม่นาน รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็นิ่งไป
เพราะเมื่อเขาต่อยออกไป ก็ได้ผ่านตัวของหลี่ฝางในทันที เหมือนกับต่อยจินตภาพไม่มีผิด
ไม่！นี่มันเป็นภาพลวงตา！
คิดว่าเงาในสายตาของคนเหล่านี้ ตอนนี้มันเหมือนจะค่อยๆ หายไปจากสายตาแล้ว
เพียงไม่นาน ซุนกั๋วอันก็ตัวแข็งทื่อ
ความเร็วระดับนี้ เกรงว่าอันดับกำลังภายในของตัวเอง ก็คงจะทำไม่ได้เช่นเดียวกัน
“ไว้ชีวิต……”
ปฏิกิริยาของเขา คือการเปิดปากพูด หวังว่าจะไว้หน้าตระกูลซุน แล้วให้หลี่ฝางไว้ชีวิตเขาไป
แต่เมื่อเขาเพิ่งจะเปิดปากพูด ก็มีแรงกระทบมหาศาลมาระเบิดที่หลังของเขา ก่อนจะทำให้เขากระเด็นไป
“ผ่าง！”
ซุนกั๋วอันชนกับกำแพง ก่อนจะมีเสียงดังออกมา ทันใดนั้นทุกคนก็เพิ่งจะมีสติกลับมา แต่กลับไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เพราะเมื่อครู่มันเป็นเวลาเพียงแวบเดียว พวกเขาเลยมองไม่ชัดเจน
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”
ทุกคนต่างรู้สึกงุนงง พลางมองหลี่ฝางที่ไม่ขยับเลยอย่างอึ้งไป กับซุนกั๋วอันที่ถูกทำร้ายจนทะลุพื้น จนไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ไอ้งั่ง！” ปรมาจารย์อู๋หัวเราะเสียงเย็นชา
เขาเป็นคนเดียวที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันเกิดอะไรขึ้น และเข้าใจอะไรมากกว่าคนอื่น และสามารถรับรู้ได้ถึงความกลัวของหลี่ฝาง
ในโลกยุทธภพ อันดับกำลังภายในนั้นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเข้าโจมตีได้ การที่จะกล้ามาประลองกับปรมาจารย์นั้น มันเป็นเหมือนการรนหาที่ตาย
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ก็ยิ่งยกย่องการกระทำของตัวเองเมื่อครู่ขึ้นไปอีก ไม่อย่างนั้น คนที่จะกระเด็นออกไปคงจะเป็นเขา
ถึงแม้คนเหล่านั้นจะไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขากลับเข้าใจเรื่องเรื่องหนึ่งแล้ว
ก็คือฝีมือของอันดับกำลังภายใน มันมีความแตกต่างกับคนที่ไม่มีกำลังภายในเป็นอย่างมากเหมือนฟ้ากับเหว
ความคิดแบบนี้ ทำให้คนที่อยู่บนจุดสูงของสังคมนั้นยิ่งรู้ฝีมือของอันดับกำลังภายในมากกว่า ในใจก็เคารพเกรงกลัวอันดับกำลังภายในมากกว่าเดิม
