ในใจของหลี่ฝางหัวเราะหึหึ เขารู้ว่าทั้งสองคนเป็นคนที่หลิวฮุยส่งมาสนับสนุนเขา
“อย่ากังวลไปเลยน้องชาย มีพี่น้องของพวกเราหลายคนที่ล้วนเป็นคนจิตใจดีมีความกระตือรือร้นแบบเดียวกันกับเรา อีกเดี๋ยวพวกเขาก็มาถึงแล้ว!” ถังเทียนเต๋อกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“โอ้? มีคนมาเยอะเหรอ?” ดวงตาของหลี่ฝางเป็นประกาย “แบบนี้จะมีปัญหาอะไรรึเปล่า?”
“มีปัญหาอะไรกัน? พวกเรามาที่นี่ก็เพื่อผดุงความยุติธรรม!” หูเข่อสีหน้าชอบธรรมอย่างยิ่ง
“สารเลว พวกแกอย่ามาเพิกเฉยฉัน!” เสียงตะคอกด้วยความโกรธของเฟอร์กัสดังขึ้นมา
เขาไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป ได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย เกรงว่าอีกสักครู่คงมีคนมามากขึ้นเรื่อยๆแล้ว หากอีกฝ่ายมีผู้สนับสนุนมาแล้ว แบบนั้นแผนของวันนี้ก็จะเปล่าประโยชน์ลง
หลี่ฝางหัวเราะหึหึ เขาไม่สนใจว่าเฟอร์กัสจะโกรธหรือไม่ สำหรับเขาแล้ว ยิ่งเฟอร์กัสโกรธมากเท่าไร โอกาสของเขาก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
หลี่ฝางหันไปหาหูเข่อแล้วพูดว่า “หนึ่งคนหนึ่งปรมาจารย์ เป็นไง มีความมั่นใจไหม?”
“นายออกจะดูถูกพวกเราเกินไปแล้ว” พวกเขาหัวเราะขึ้นมา
“ฉันสองคนก็ยังไม่มีปัญหา”
“ฉันสามคน!”
“ฉันสี่!”
“ฉันห้าคน…”
ฟังการทะเลาะกันระหว่างคนทั้งสอง หลี่ฝางรู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกอยู่บ้าง นี่หลิวฮุยไปหาสมบัติมีชีวิตมาจากที่ไหน?
แต่ในทันใด การทะเลาะวิวาทระหว่างทั้งสองก็จบลง นั่นเพราะกลุ่มคนฝั่งตรงข้ามตอนนี้กำลังเกิดจิตสงครามพุ่งขึ้นมาดุเดือด
“ดีมาก” หลี่ฝางแสยะยิ้ม “แบบนี้ค่อยเหมือนกับการต่อสู้หน่อย…”
สองคำสุดท้ายดูเหมือนจะยังคงก้องไปรอบ ๆ แต่เงาร่างของหลี่ฝางนั้นกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว
ในพริบตา คราบเลือดก็สาดกระเด็นไปทุกทิศทาง
นักรบกำลังภายนอกสี่คนถูกหลี่ฝางสังหารลงภายในพริบตาเดียว
ส่วนเฟอร์กัสที่เป็นปรมาจารย์กำลังภายใน กลับทำได้เพียงมองดูหลี่ฝางลงมือและไม่มีเวลาพอที่จะหยุดยั้งเอาไว้ได้เลยสักนิด
เห็ดได้ชัดว่า ความเร็วของหลี่ฝางนั้นสูงกว่าเขามาก
ใบหน้าของเฟอร์กัสแสดงอาการตื่นตระหนกออกมาหลายส่วน
ความแข็งแกร่งดังกล่าว ทำให้เฟอร์กัสรู้สึกถึงความไร้ซึ่งพลังอย่างลึกซึ้ง ถึงแม้ว่าจะเป็นปรมาจารย์กำลังภายในเหมือนกัน แต่ความแตกต่างระหว่างพวกเขานั้นกลับยิ่งใหญ่มากขนาดนี้
“หรือว่านายหายดีอย่างสมบูรณ์แล้ว?” เฟอร์กัสถามเสียงเข้ม
“นายว่ายังไงล่ะ?” หลี่ฝางทำแค่เพียงยิ้มจางๆ ความแข็งแกร่งของเขาฟื้นคืนกลับมาแล้วประมาณ 70% แต่การจัดการกับเฟอร์กัสนั้นถือว่าง่ายดายอย่างมาก
ช่องว่างความแตกต่างระหว่างปรมาจารย์กำลังภายในด้วยกันนั้นอาจมีขนาดใหญ่กว่าระหว่างคนทั่วไปและปรมาจารย์กำลังภายในเสียด้วยซ้ำ
ยิ่งไปกว่านั้น นับประสาอะไรกับการที่ดินแดนแท้จริงของหลี่ฝางคือแดนเต๋าซึ่งได้อยู่ห่างออกไปไกลกว่าปรมาจารย์กำลังภายในแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้พลังของแดนเต๋าได้ แต่เท่านี้ก็เพียงพอที่จะบดขยี้เฟอร์กัสลงแล้ว
ในเวลาต่อมา ออร่าของหลี่ฝางก็ถูกปลดปล่อยออกมาและปกคลุมทุกคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามในทันที
ส่วนปรมาจารย์การต่อสู้ทั้งเจ็ดคน ก็รู้สึกเพียงราวกับว่าพวกเขากำลังถูกภูเขาลูกใหญ่กดทับ ทั้งร่างหนักอึ้งสุดขีด
เฟอร์กัสที่เห็นดั้งนั้นก็รีบปล่อยออร่าของตนออกมาอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นออร่าทั้งสองก็ผลักดันซึ่งกันและกันและต้านทานการโจมตีจากออร่าของหลี่ฝางเอาไว้
ออร่าของเฟอร์กัสมีเอกลักษณ์อย่างมาก มันสามารถขับไล่ออกซิเจน อีกทั้งยังทำให้คนที่ถูกปกคลุมอยู่ในออร่าไม่สามารถหายใจเอาออกซิเจนเข้าไปได้แม้แต่เล็กน้อย ซึ่งมันทำให้รู้สึกอึดอัดอย่างยิ่ง
แม้ว่ามันจะไม่ได้ทรงพลังเท่ากับจิตสังหารออร่า ของหลี่ฝาง แต่ก็สร้างผลเสียที่มีประโยชน์อย่างมากเช่นกัน
“ฆ่า!” เฟอร์กัสคำรามขึ้นจากนั้นจึงพุ่งเข้าใส่หลี่ฝาง
ทันใดนั้น ปรมาจารย์ห้าคนที่อยู่ข้างหลังก็พุ่งเข้าใส่หลี่ฝางพร้อมกับเขา ส่วนอีกสองคนก็รีบพุ่งเข้าใส่ถังเทียนเต๋อและหูเข่อ
“น่าเสียดายแล้ว” หลี่ฝางส่ายหัว ไม่รู้ว่าเขากำลังหมายถึงอะไร จากนั้นก็ตรงเข้าใส่เฟอร์กัส
หลี่ฝางไม่ได้ใช้ทักษะการต่อสู้อะไรเป็นพิเศษ อีกทั้งยังใช้อาวุธไม่เก่ง อาวุธที่ดีที่สุดของเขาก็คือร่างกายอันแข็งแกร่งที่ได้มาจากการหล่อเลี้ยงและฝึกฝนอย่างหนักจากกำลังภายใน
ทันใดนั้น การต่อสู้อันดุเดือดก็เริ่มขึ้น
ขณะที่ถังเทียนเต๋อและหูเข่อทั้งสองคนที่กำลังเผชิญหน้ากับการต่อสู้กับคนสองคนยังมีท่าทีไม่รุ่มร้อนอะไร ดูเหมือนว่าทั้งสองคนนั้นจะตกอยู่ในทางตันอย่างสมบูรณ์
ส่วนหลี่ฝางที่กำลังต่อสู้กับปรมาจารย์หลายคน การแสดงออกก็ไม่ได้แตกต่างจากปรมาจารย์สิบอันดับแรกของญี่ปุ่นในวันนั้นมากสักเท่าไหร่ แทบจะพูดได้ว่า พวกเขากำลังถูกหลี่ฝางทุบตี
ในไม่นาน หลายคนก็ได้รับบาดเจ็บไปทั้งตัว
เมื่อเผชิญหน้ากับชายผู้นี้ที่เกือบจะทำลายปรมาจารย์ระดับแนวหน้าของญี่ปุ่นลงจนหมด และได้รับการยกย่องจากกษัตริย์ของพวกเขา ในใจของคนเหล่านี้ก็เกิดความกดดันอันยิ่งใหญ่เกินกว่าจะจินตนาการได้
นอกจากนี่จะเป็นเพราะผลการต่อสู้อันน่าทึ่งของหลี่ฝางแล้ว ยังเป็นเพราะพลังที่มองไม่เห็นของปรมาจารย์กำลังภายในซึ่งได้สร้างขึ้นมาเป็นเวลานานและทำให้พวกเขาเกิดเป็นชุดความคิดที่ว่า ปรมาจารย์นั้นย่อมไม่มีทางเทียบได้กับปรมาจารย์กำลังภายในอย่างแน่นอน
ดังนั้นคนเหล่านี้จึงขลาดกลัวมาตั้งแต่แรกและส่งผลให้เป็นการยากที่จะต่อสู้
ส่วนเฟอร์กัสที่มีฐานะที่เป็นแกนหลักของคนกลุ่มนี้ในตอนนี้ก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน เขาสามารถพูดได้ว่าถูกมัดมือมัดเท้า ไม่เพียงแต่ต้องรับการโจมตีจากหลี่ฝางเท่านั้น แต่เขายังต้องปกป้องเพื่อนร่วมทีมของเขาเป็นครั้งคราวอีกด้วย
เป็นเพราะกลุ่มปรมาจารย์การต่อสู้กลุ่มนี้ แต่ละคนล้วนเหมือนคนโง่ ไม่ว่าจะเป็นการโจมตีหรือการหลบหลีก ล้วนช้ากว่าปกติไปมากกว่าหนึ่งระดับ จนแทบจะเป็นการยืนนิ่งๆให้หลี่ฝางทุบตีไปแล้ว
เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไม ด้วยกลยุทธ์เดียวกัน โทชิโอะ คามิยะเมื่อใช้มันออกมา ก็สามารถจัดการกับหลี่ฝางจนเกือบจะตายอยู่ที่นั่นได้ แต่เมื่อเขาใช้มัน สิ่งที่ต้องก็ยังคงเป็นหลี่ฝางที่ไม่ได้อยู่ในสภาพสมบูรณ์เช่นกัน แต่เขากลับถูกหลี่ฝางทุบตีเป็นกระสอบทรายแทน
หลังจากการเผชิญหน้ากันอีกครั้ง เฟอร์กัสที่ใช้พลังมากเกินไปก็เก็บออร่าของตนกลับมา ส่วนปรมาจารย์การต่อสู้ทั้งห้าตอนนี้กลับหมดแรงไปจนไม่แม้แต่จะยืนขึ้นมาได้อีก
