เพราะเวลาบีบบังคับ กู่ยี่เทียนและหลี่ฝางไม่สามารถช่วยหลี่ฉี่หมิงเปิดผนึกได้ แต่บอกวิธีการเปิดผนึกให้กับเขาแทน ให้เขากลับไปที่ตระกูลหลี่แห่งภาคอีสานขอความช่วยเหลือจากเผ่าเอง
ฟ้าเพิ่งสว่างหลี่ฝางและกู่ยี่เทียนอยู่บนเที่ยวบินที่จะไปสู่ซากปรักหักพังลึกลับ เป้าหมายในครั้งนี้ชัดเจน คือต้องเข้าไปสู่ซากปรักหักพังลึกลับ เพื่อกำจัดอาซาโทส
เพราะงั้นครั้งนี้หลี่ฝางและกู่ยี่เทียนจึงไม่ได้ปกปิดความเคลื่อนไหว ทว่าไปที่ปากทางเข้าซากปรักหักพังลึกลับตามคำสั่งของผู้อาวุโส
“หัวหน้า! ขอแสดงความยินดีด้วยที่เปิดผนึกได้!” ที่ปากทางเข้าซากปรักหักพังลึกลับได้ถูกองค์กรต้าเซี่ยหลงเช่วล้อมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เมื่อลูกน้องของกู่ยี่เทียนเห็นเขา ต่างก็เดินเข้ามา
โดยเฉพาะสมาชิกของทีมหลงหยา เมื่อรู้ว่ากู่ยี่เทียนเปิดผนึกสู่แดนครึ่งเทพเรียบร้อยแล้ว ดีใจจนหน้าบาน ราวกับว่ากู่ยี่เทียนเลื่อนชั้นสำเร็จแล้ว ได้พาพวกเขาไปสู่แดนครึ่งเทพด้วยอย่างไรอย่างงั้น
“ทำไม ครั้งนี้พวกเขาสี่คนจะเข้าไปด้วยงั้นหรือ?” หลี่ฝางจ้องมองหงส์แดงและคนอื่นๆ พร้อมกล่าวถาม
แม้ประโยคของเขาจะไร้เจตนาร้าย แต่สำหรับมังกรฟ้า เสือขาว หงส์แดง เต่าดำแล้ว เต็มไปด้วยความไม่พอใจ เสือขาวที่อารมณ์ร้อนปรี๊ดแตกในทันที ก้าวไปข้างหน้า ถลึงตาใส่หลี่ฝาง
“แกหมายความว่ายังไง ดูถูกเรางั้นใช่ไหม? แม้ความสามารถของเราเทียบกับแกไม่ได้ แต่เราสี่คนรวมตัวกันก็เพียงพอที่จะโค่นแก หลี่ฝางแกอย่าอวดเก่งไปหน่อยเลย!”
ก่อนหลี่ฝางจะทะเลแดนเป็นครึ่งเทพเขาก็ไม่ได้วางทั้งสี่ของกู่ยี่เทียนเอาไว้ในสายตาแล้ว มาถึงจุดแล้วยิ่งไม่มีอะไรที่ต้องกลัว
แต่ความสัมพันธ์ของเขาและกู่ยี่เทียนถือว่าใช้ได้ ถึงไม่อยากถือความเสือขาว พลันยักไหล่อย่างได้ใจ หัวเราะแผ่ว “คราวนี้แกคิดมากไปเองจริงๆ ผมก็แค่ถามเท่านั้น หากพวกแกจะเข้าไปด้วยผมก็ไม่ขัด ถึงเวลาอย่างเป็นตัวถ่วงก็พอแล้ว”
“แก!”
เสือขาวโมโหจนควันออก อยากจะใช้กำลัง ว่าถูกมังกรฟ้าขัดขวางเอาไว้เสียก่อน
ในสี่คนของกู่ยี่เทียน หลี่ฝางคิดว่าคนที่มีพรสวรรค์ที่สุดก็คือมังกรฟ้า แถมหัวหน้าของมังกรฟ้าเองก็โดดเด่นมาก นิสัยนิ่งขรึม เมื่อเผชิญกับปัญหาก็สามารถแยกแยะไตร่ตรองได้ หลี่ฝางค่อนข้างประทับใจในตัวเขา
มังกรฟ้าเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าหลี่ฝาง ก่อนโค้งคำนับ การกระทำของเขาทำให้ทุกคนไม่เข้าใจ หงส์แดงเอื้อมมือประคองเขาให้ลุกขึ้น
“มังกรฟ้า แกบ้าไปแล้วหรือ? ทำไมถึงได้โค้งคำนับให้กับคนแบบนี้?”
มังกรฟ้าสลัดมือของหงส์แดงออกอย่างเรียบเฉย ไม่ได้ตอบคำถามของเขา พลางหันหน้าไปทางหลี่ฝาง “หลี่ฝาง ขอบคุณมากที่ครั้งนี้คุณช่วยหัวหน้าของเราเปิดผนึก ไปสู่แดนครึ่งเทพ เราสี่คนหากมีการล่วงเกินก่อนหน้านี้ หวังว่าคุณจะใจกว้าง เมื่อคุณกับหัวหน้ากลับมาอย่างปลอดภัย ผมจะจัดงานเลี้ยงฉลองแน่นอนครับ”
ประโยคของเขาเพิ่มความประทับใจกับมังกรฟ้าในใจของหลี่ฝางอีกครั้ง พลันหันหน้ากลับไปล้อเล่นกับกู่ยี่เทียน
“เหล่ากู่ ลูกน้องคนนี้ของนายไม่เลวเลย! ไม่เพียงแต่ความสามารถมาก ตัดการเรื่องราวเองก็เก่ง ไม่ทราบว่านายจะให้เขากับฉันได้ไหม จะได้ช่วยฉันจัดการโหจื่อจอมดื้อของฉันด้วย”
จบประโยค กู่ยี่เทียนผลักไสมือของหลี่ฝางที่พาดเอาไว้บนหัวไหล่ของเขาออกไม่มีทางเป็นไปได้ “ยังไม่ตกดึกเลย นายก็เริ่มเพ้อฝันซะแล้ว? ฉันจะบอกนายให้ มังกรฟ้าพวกเขาไม่เพียงแต่เป็นลูกน้องของฉัน แต่เป็นพวกพ้องของฉันด้วย นายเลิกคิดที่จะมีความคิดต่อพวกเขาเลยนะ!”
รู้อยู่แล้วว่ากู่ยี่เทียนจะตอบอย่างงั้น หลี่ฝางลูบปลายจมูกพร้อมหัวเราะออกมา
มังกรฟ้าสี่คนกู่ยี่เทียนฝึกฝนมากับมือ ถือว่าเป็นพวกพ้องที่เคียงบ่าเคียงไหล่ของกู่ยี่เทียน และเห็นได้ชัดว่ากู่ยี่เทียนจะฝึกฝนมังกรฟ้าให้เป็นหัวหน้าทีมหลงหยา
ต่อให้กู่ยี่เทียนยอมตกลงมอบมังกรฟ้าให้แก่หลี่ฝาง หลี่ฝางก็ไม่กล้ารับเอาไว้อยู่ดี
“หัวหน้า ไม่งั้นท่านไปลองพูดกับท่านผู้อาวุโสใหม่ ให้เราไปกับท่านเถอะ เรายอมรับว่าความสามารถของเราเทียบกับท่านไม่ได้ แต่คนเยอะก็แรงเยอะ ไม่แน่เราอาจจะมีประโยชน์ก็ได้!”
หลังหยอกล้อ บรรยากาศกลับมาเคร่งขรึมอีกครั้ง โดยเฉพาะหงส์แดง เขาไม่พอใจอย่างมากที่ผู้อาวุโสให้หลี่ฝางและกู่ยี่เทียนเข้าไปที่ซากปรักหักพังลึกลับเพียงแค่สองคนเท่านั้น
อาซาโทสมีลูกน้องฝีมือดีสิบสองนายคอยช่วยเหลือ เพียงแค่หลี่ฝางและอาซาโทสสองคนจะสู้ไหวได้อย่างไร!
พวกเขาทีมหลงหยาเมื่อได้ข่าวก็ยื่นคำร้อง ตัดสินใจที่จะออกรบพร้อมกับกู่ยี่เทียน แต่ไม่ว่าพวกเขาจะให้เหตุผลว่าอย่างไร ทางด้านผู้อาวุโสใหญ่ก็ปฏิเสธท่าเดียว
ในใจของหงส์แดงทั้งรีบร้อนและโมโห เมื่อไร้หนทางจึงได้แต่มาขอร้องกู่ยี่เทียนเอง สำหรับเธอ ขอเพียงแค่กู่ยี่เทียนยอมตกลง ทางด้านผู้อาวุโสใหญ่ก็ไร้คำพูด
“ฮ่าๆ หงส์แดง ไม่ใช่ว่าผมดูถูกพวกคุณนะ แม้ว่าพวกคุณอยู่ในประเทศจีนถือว่าอยู่ในระดับสูง แต่ก็ต้องยอมรับว่าเหนือคนยังมีคนเหนือฟ้ายังมีฟ้า ความสามารถแค่นี้ของพวกคุณ เมื่อเจอกับอาซาโทส แม้แค่สิบกระบวนท่ายังรับไม่ไหวเลย”
“ถ้าพวกคุณตามเข้าไปด้วย อย่าว่าแต่ช่วยเหลือเลย ไม่สร้างปัญหาก็ถือว่าขอบคุณฟ้าดินแล้ว! ในเวลาแบบนี้ ก็ช่วยเก็บความจงรักภักดีที่มีต่อกู่ยี่เทียนเถอะ”
ไม่รอให้กู่ยี่เทียนได้พูดอะไร หลี่ฝางก็ปฏิเสธหงส์แดงอย่างไร้เยื่อใยขึ้นมาเสียก่อน สำหรับเขา การเข้าสู่ซากปรักหักพังลึกลับที่ยากที่จะมีชีวิตรอดออกมา เขากับกู่ยี่เทียนเข้าไปก็ไม่แน่ว่าจะมีชีวิตออกมาได้ พวกหงส์แดงเข้าไปก็เท่ากับรนหาที่ตาย
ใบหน้าที่งดงามของหงส์แดงก็ต้องโมโหเพราะคำกล่าวของหลี่ฝาง ดวงตากลมโตคู่นั้นจ้องเขม็งหลี่ฝางอย่างโกรธแค้น กัดฟันกรอด
“หลี่ฝาง ฉันถามหัวหน้าของเรา เกี่ยวอะไรกับแก! ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านจริงๆ!”
“เห้ จะไม่เกี่ยวกับผมได้ยังไง? หากพวกคุณสี่คนตามเข้าไปด้วย ตกไปอยู่ในเงื้อมมือของอาซาโทสขึ้นมา ผมก็ต้องช่วยพวกคุณใช่ไหม? ไม่รู้อะไรซะบ้างเลย”
อย่าคิดว่าจะผมไม่รู้ว่าคุณคิดยังไงกับกู่ยี่เทียน
หลังจบประโยค หลี่ฝางลอบเสริมในใจประโยคหนึ่ง
อันที่จริงทุกคนต่างก็ดูออก หงส์แดงมีความคิดต่อกู่ยี่เทียน โดยปกติมีอันตรายอะไรเธอจะขวางอยู่หน้ากู่ยี่เทียนทันที สายตาคู่นั้นแทบจะเฝ้ากู่ยี่เทียนตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
แต่กู่ยี่เทียนก็เป็นนายเซ่อ ชัดเจนขนาดนี้ยังดูไม่ออก แถมยังนับหงส์แดงเป็นสหายอย่างใสซื่อ
ไม่รู้ว่าจะพูดว่าเขาแข็งกระด้าง หรืออีคิวต่ำดี
“แก! ต่อให้ฉันถูกอาซาโทสจับ ก็ไม่ต้องให้แกช่วย!” หงส์แดงโกรธจัดกับคำถากถางของหลี่ฝาง กระทืบเท้าอย่างแรงจากนั้นจึงไม่แยแสหลี่ฝางอีก
กู่ยี่เทียนจ้องมองหลี่ฝางและหงส์แดงอย่างปวดหัว ไม่รู้ว่าพูดยังไงดี เขาเองก็ไม่รู้ว่าพวกหงส์แดงทำไมถึงไม่ชอบหลี่ฝางขนาดนี้ เจอกันทีไรต้องทะเลาะกันตลอด
